ทำไมมันช่างเปราะบาง เหลือเกิน ไม่รู้เมื่อไหร่จะผ่านพ้น

โสดมานานมาก 6ปีน่าจะได้งงกับตัวเองทำไมไม่มีใครเข้ามา ควรทำยังไง🤣 ตอนแรกเฉยๆเพราะมีเพื่อนอยู่กับเพื่อนตลอด แต่พอเรียนจบต้องห่างกับเพื่อนก็เริ่มเหงา เหงามากกก คิดว่าควรจะมีใครสักคนได้แล้ว แต่ก็ไม่มีวี่แ

มีใครเป็นเหมือนกันบ้างคะ โสดมานานเจอแต่คนที่ไม่ใช่ และก็ไม่ได้เป็นคนที่ใช่สำหรับใครสักที ตอนนี้เริ่มรุสึกเฉยๆ อยู่คนเดียวมันก็อิสระดีนะ สนุกดี (แต่บางทีก็เหงา อยากมีครอบครัว มีเจ้าตัวเล็กอยู่นะ^^)

เคยต้องทำตัวเข้มแข็ง ทำเป็นไม่รู้สึกอะไรแล้ว ทำเป็นเฉยชาเย็นชา เฉยๆแล้ว มั้ย ต้องปกปิดความอ่อนแอข้างในไม่ให้ใครรู้ แต่ข้างในนี่สิ เปราะบางเหลือเกิน ความรู้สึกจริงๆมีแต่เราที่รู้ มันอึดอัดนะ

เหงาๆคุยกันครับ

อยากหาที่ระบาย เขาไม่เคยสนใจเรา แต่ทำไมเราต้องสนใจเขาด้วยไม่เข้าใจเหมือนกัน ใจคนเรามันเข้าใจยากจัง ขนาดใจตัวเองยังไม่เข้าใจเลยอะ ก็เลยต้องเจอแต่ความรู้สึกเศร้าๆแบบนี้ หรือว่าเรายังไม่เจอคนที่ใช่สำหรับ

.

ใครเคยรู้สึกแบบอยู่ๆๆก็เหงาขึ้นมาบ้างไหมค่ะ 🥺🥹

แม้เราจะอยู่เฉยๆ แต่ก็มักจะมีคนรอบข้างเอาปัญหามาโยนใส่เรา เอาความเครียด ความลำบากใจ มากองไว้ แล้วก็ตีมึนออกไปแบบไม่มีสำนึก

แค่บ่นเฉยๆตามประสาคนเหงาคะ