ทำไมมันช่างเปราะบาง เหลือเกิน ไม่รู้เมื่อไหร่จะผ่านพ้น

โสดมานานมาก 6ปีน่าจะได้งงกับตัวเองทำไมไม่มีใครเข้ามา ควรทำยังไง🤣 ตอนแรกเฉยๆเพราะมีเพื่อนอยู่กับเพื่อนตลอด แต่พอเรียนจบต้องห่างกับเพื่อนก็เริ่มเหงา เหงามากกก คิดว่าควรจะมีใครสักคนได้แล้ว แต่ก็ไม่มีวี่แ

เคยต้องทำตัวเข้มแข็ง ทำเป็นไม่รู้สึกอะไรแล้ว ทำเป็นเฉยชาเย็นชา เฉยๆแล้ว มั้ย ต้องปกปิดความอ่อนแอข้างในไม่ให้ใครรู้ แต่ข้างในนี่สิ เปราะบางเหลือเกิน ความรู้สึกจริงๆมีแต่เราที่รู้ มันอึดอัดนะ

เหงาๆคุยกันครับ

ผมอายุ 22 ที่เป็นออทิสติก พูดน้อย มีแนวคิดต่อต้านใช้ชีวิตโสดโดดเดี่ยว ผมเริ่มสิ้นหวังในชีวิตจนเกือบจะคิดสั้นแล้ว ผมจะเลือกคบหญิงชาติไหนดี ไทยหรือเวียดนาม การตัดสินใจนี้จะเปลี่ยนชะตาชีวิตของผม ปล. คนท

อยากหาที่ระบาย เขาไม่เคยสนใจเรา แต่ทำไมเราต้องสนใจเขาด้วยไม่เข้าใจเหมือนกัน ใจคนเรามันเข้าใจยากจัง ขนาดใจตัวเองยังไม่เข้าใจเลยอะ ก็เลยต้องเจอแต่ความรู้สึกเศร้าๆแบบนี้ หรือว่าเรายังไม่เจอคนที่ใช่สำหรับ

ได้กินหมูกะทะแล้วก็มีความสุข นานๆกินที มันดีเหลือเกิน

เจ็บปวดทรมานลึกลงข้างในใจ โอ้ความเหงา มันช่างหนาว มันช่างยาวนานและทุกข์ทน รอคอยใครบางคนมาหยุดมัน เล่นต่อเพลงแก้เหงากัน 😁

แค่บ่นเฉยๆตามประสาคนเหงาคะ