อยากร้องไห้จัง แหะๆ
อารมณ์หดตลอดเวลา
สาเหตุเกิดจาก
ผู้หญิงทุกคนต้องการที่พึ่งพิง และผู้นำ ผมก็อยากให้ผู้หญิงนิยามคำว่าผู้นำให้ผมฟังครับ แน่นอน ผมไม่ใช่ผู้นำเพราะแฟนผมก็นิยามคำว่าผู้นำรวมไปกับคำว่าเงินทอง เธอไม่ผิด ผมผิดเอง
ผมจน ผมเคยมีเงิน แต่ชีวิตมีขึ้นลง
และผมวัยรุ่น ครอบครัวอบอุ่น มีฐานะปานกลาง ผมชอบเปิดทำอะไรธุรกิจส่งนตัวไม่ชอบเป็นลูกน้องใคร
รสนิยมการหาเงินคนเราไม่เหมือนกันครับ ผมไม่เคยว่าอาชีพเรย เพราะผมทำมาหลากหลายอาชีพ จากร่ำรวยขึ้นจุดที่คิดว่า อายุเพิ่ง22-23ตอนนั้น ไปต่างประเทศได้หาเงินได้เป็นแสนต่อเดือนมันเตลิดมากครับ. ขึ้นสุดได้เงินง่าย ทำให้ใช้ไม่ระวัง
ใช่ครับใช้มากตามที่ติดนิสัยคือถ้าตื่นมันมีเงินให้ใช้อะ ต้องกิน ต้องสั่ง ต้องไปเที่ยว เที่ยว ดูทีวีซะหน่อยเจออะไรอยากไปไป และผมไปต่างประเทศรอบๆบ้านเรา ลาว พม่า เขมร อินเดีย เกาหลี เนปาล อินโดนีเซีย แล้วก็ทั้วไทยด้วยเงินผมเอง ผมสนุกกับการใช้ชีวิตแบบนั้น แล้วก็คิดติดมาจนวันนี้คือ การได้ไปเที่ยว มันมีความสุขกับสภาพแวดล้อมแปลกๆรอบด้าน เปิดโลกทัศน์ ได้พบคนต่างชาติตอนนั้นมันว้าวมนุษย์ที่ใช้ชีวิตแบบนี้แบบนี้ โลกมันกว้างนะ เออผมไปจีน อีกที่ ที่ที่มันไปง่ายอะครับแต่มันแปลก มันสนุก จนผมกลับมาไทยรอบสุดท้าย คิดว่า "ถ้ามีเงินเก็บๆๆๆๆ อย่างเดียวไม่ได้ไปไหนเรย ไม่มาเปิดหูเปิดตาตอนยังมีกำลังผมเสียดายชีวิต ผมจะไม่ใช้ชีวิตแบบขี้งกครับ งกแบบถ้าอยากกินแพงบ้าง เข้า ฟูจิ เอ็มเค ก็กินอะ หาเงินได้จะไม่หวงเรื่องกิน
ของกินมันเข้าปากเราอะครับผมคิด
กินดีดี มันก็ดีกับตัวอะ ไม่แบบประหยัดอดไม่ยอมกินที่อยากทั้งที่ซื้อกินได้ ต้องข้าวจาน30 ข้างทาง กระ
กระสนกปแดดร้อนๆเพราะจะไม่กินแพง สรุปคือผมไม่หวงเงินเรื่องกินเรย กับตัวเอง ครอบครัว รอบข้าง นอกจากเวลากินเหล้ากับเพื่อน ต้องอเมริกันแชร์เท่านั้น ถ้าไม่ใช่วาระพิเศษสำคัญ ใครไม่ยอมแชร์ทั้งที่มีเงินเลิกเที่ยวด้วย อันนี้คือนิสัยส่งนตัวผมครับ. ถ้าผมไม่มีเงินแบบเหลือ5,000อีก5วันเงินเดือนออก ผมจะกินประหยัดแต่ก็กินแบบที่ไม่อดอยากเพื่อให้รอดขนาดนั้น ข้าวเซเว่นก็ได้แต่ถ้าเดินไกลหน่อยได้กินข้าวหมูเยอะกระเพราหมูกรอบน้ำมันหอยเยิ้มๆ จาน50ผมก็กินได้ ส่วนเงินเก็บก็คือเงินเก็บ ไม่ใช่เงินเดือนที่ผมแบ่งไว้นะครับ เงินเก็บของผมคือ/
1.กรณีฉุกเฉิน เจ็บป่วย รักษาตัวฉุกเฉิน/2.เผื่อฉุกเฉินสำหรับคนรอบข้าง ออมเรื่อยๆตามที่ดูแล้วน่าจะต้องมีไว้เท่านี้เท่านี้. เช่น พ่อป่วย หลานยืม เพื่อนขอยืม/3.สำหรับพวกของชิ้นใหญ่ที่ต้องเก็บหยอด20-30เพื่อทรัพย์สินมูลค่าเพิ่มจะไม่เอาออกมาใช้ เช่น แต่งงาน/ซื้อบ้าน/ซื้อรถ /ลงทุนเพื่อให้ได้เงินกำไร
เพราะฉะนั้นเงินเดือนของผมตอนนั้น คือเงินกินข้าว ทำงาน เที่ยว เล่น ดูหนัง กินเหล้า เข้าวัดของผมก็คือการเที่ยวตอนนั้น ซื้อเสื้อผ้า ให้ของขวัญ ซึ่งก็ใช้คุ้มอะครับเพราะผมถือว่าผมแบ่งไว้แล้วอะ เผื่อฉุกเฉินผมมีแค่ที่ตอนนั้นผมคิดว่าจำเป็น ถ้าไม่ได้ใช้ชีวิตให้มีความสุข คนเราตายก่อนตายหลัง ไม่มีแรงเที่ยวมันน่าเสียชีวิตมากๆครับ ข้อนึงที่คนทั่วไปชอบมองว่าเป็นสิ่งสิ้นเปลือง คือผม ชอบซื้อหนังสือที่ชอบอ่านทีหลายๆเล่ม 4เล่ม งี้แต่3วัน7วันเข้าที เล่มละ385/275 ราวๆนี้ เอามาอ่านเพลินๆหนังสือ เรื่องเล่าจากร่างกาย โดยนายแพทย์ ชัชพล เกียรตขจรธาดานี่ผมคลั่งไคล้มาก มีครบ อ่านแนวนี้มันสนุกได้นั่งอ่านเงียบๆ มีสมาธิดี. ซื้อสมุดระบายสีภาพผู้ใหญ่ พวกสีที่แปลกและดีที่สุดทั้งที่ไม่มีเวลาระบายด้วยนะ. สมุดระบายสี ต้องกระดาษดีดี ซื้อเครื่องมือช่าง แม็กยิง อุปกรณ์งานไม้ ซื้อเก็บๆๆๆๆ เดี๋ยวมาต่อครับ
แฟนผมเซอร์ไพ้ด้วยการซื้อกระเป๋าให้แล้วบอกเลิกครับด้วยการวางจดหมาย4แผ่นไว้ข้างกระเป๋า!!!!
อารมณ์หดตลอดเวลา
สาเหตุเกิดจาก
ผู้หญิงทุกคนต้องการที่พึ่งพิง และผู้นำ ผมก็อยากให้ผู้หญิงนิยามคำว่าผู้นำให้ผมฟังครับ แน่นอน ผมไม่ใช่ผู้นำเพราะแฟนผมก็นิยามคำว่าผู้นำรวมไปกับคำว่าเงินทอง เธอไม่ผิด ผมผิดเอง
ผมจน ผมเคยมีเงิน แต่ชีวิตมีขึ้นลง
และผมวัยรุ่น ครอบครัวอบอุ่น มีฐานะปานกลาง ผมชอบเปิดทำอะไรธุรกิจส่งนตัวไม่ชอบเป็นลูกน้องใคร
รสนิยมการหาเงินคนเราไม่เหมือนกันครับ ผมไม่เคยว่าอาชีพเรย เพราะผมทำมาหลากหลายอาชีพ จากร่ำรวยขึ้นจุดที่คิดว่า อายุเพิ่ง22-23ตอนนั้น ไปต่างประเทศได้หาเงินได้เป็นแสนต่อเดือนมันเตลิดมากครับ. ขึ้นสุดได้เงินง่าย ทำให้ใช้ไม่ระวัง
ใช่ครับใช้มากตามที่ติดนิสัยคือถ้าตื่นมันมีเงินให้ใช้อะ ต้องกิน ต้องสั่ง ต้องไปเที่ยว เที่ยว ดูทีวีซะหน่อยเจออะไรอยากไปไป และผมไปต่างประเทศรอบๆบ้านเรา ลาว พม่า เขมร อินเดีย เกาหลี เนปาล อินโดนีเซีย แล้วก็ทั้วไทยด้วยเงินผมเอง ผมสนุกกับการใช้ชีวิตแบบนั้น แล้วก็คิดติดมาจนวันนี้คือ การได้ไปเที่ยว มันมีความสุขกับสภาพแวดล้อมแปลกๆรอบด้าน เปิดโลกทัศน์ ได้พบคนต่างชาติตอนนั้นมันว้าวมนุษย์ที่ใช้ชีวิตแบบนี้แบบนี้ โลกมันกว้างนะ เออผมไปจีน อีกที่ ที่ที่มันไปง่ายอะครับแต่มันแปลก มันสนุก จนผมกลับมาไทยรอบสุดท้าย คิดว่า "ถ้ามีเงินเก็บๆๆๆๆ อย่างเดียวไม่ได้ไปไหนเรย ไม่มาเปิดหูเปิดตาตอนยังมีกำลังผมเสียดายชีวิต ผมจะไม่ใช้ชีวิตแบบขี้งกครับ งกแบบถ้าอยากกินแพงบ้าง เข้า ฟูจิ เอ็มเค ก็กินอะ หาเงินได้จะไม่หวงเรื่องกิน
ของกินมันเข้าปากเราอะครับผมคิด
กินดีดี มันก็ดีกับตัวอะ ไม่แบบประหยัดอดไม่ยอมกินที่อยากทั้งที่ซื้อกินได้ ต้องข้าวจาน30 ข้างทาง กระ
1.กรณีฉุกเฉิน เจ็บป่วย รักษาตัวฉุกเฉิน/2.เผื่อฉุกเฉินสำหรับคนรอบข้าง ออมเรื่อยๆตามที่ดูแล้วน่าจะต้องมีไว้เท่านี้เท่านี้. เช่น พ่อป่วย หลานยืม เพื่อนขอยืม/3.สำหรับพวกของชิ้นใหญ่ที่ต้องเก็บหยอด20-30เพื่อทรัพย์สินมูลค่าเพิ่มจะไม่เอาออกมาใช้ เช่น แต่งงาน/ซื้อบ้าน/ซื้อรถ /ลงทุนเพื่อให้ได้เงินกำไร
เพราะฉะนั้นเงินเดือนของผมตอนนั้น คือเงินกินข้าว ทำงาน เที่ยว เล่น ดูหนัง กินเหล้า เข้าวัดของผมก็คือการเที่ยวตอนนั้น ซื้อเสื้อผ้า ให้ของขวัญ ซึ่งก็ใช้คุ้มอะครับเพราะผมถือว่าผมแบ่งไว้แล้วอะ เผื่อฉุกเฉินผมมีแค่ที่ตอนนั้นผมคิดว่าจำเป็น ถ้าไม่ได้ใช้ชีวิตให้มีความสุข คนเราตายก่อนตายหลัง ไม่มีแรงเที่ยวมันน่าเสียชีวิตมากๆครับ ข้อนึงที่คนทั่วไปชอบมองว่าเป็นสิ่งสิ้นเปลือง คือผม ชอบซื้อหนังสือที่ชอบอ่านทีหลายๆเล่ม 4เล่ม งี้แต่3วัน7วันเข้าที เล่มละ385/275 ราวๆนี้ เอามาอ่านเพลินๆหนังสือ เรื่องเล่าจากร่างกาย โดยนายแพทย์ ชัชพล เกียรตขจรธาดานี่ผมคลั่งไคล้มาก มีครบ อ่านแนวนี้มันสนุกได้นั่งอ่านเงียบๆ มีสมาธิดี. ซื้อสมุดระบายสีภาพผู้ใหญ่ พวกสีที่แปลกและดีที่สุดทั้งที่ไม่มีเวลาระบายด้วยนะ. สมุดระบายสี ต้องกระดาษดีดี ซื้อเครื่องมือช่าง แม็กยิง อุปกรณ์งานไม้ ซื้อเก็บๆๆๆๆ เดี๋ยวมาต่อครับ