ไม่มีอะไรเหลือ

*เมื่อฉันจากโลกนี้ไป.....*
วันที่ฉันตาย
คนที่แค้นฉัน พากันร้องรำทำเพลงหัวเราะดีใจ
คนที่รักฉัน พากันร้องไห้ระงม
วันที่ฝังร่างของฉัน
คนที่แค้นฉัน มองไปที่หลุมศพแล้วยิ้มเย้ยที่มุมปาก
คนที่รักฉัน ได้แต่เบือนหน้าหนี ไม่อยากเห็นร่างของฉันที่กำลังจะถูกดินกลบหน้า
หนึ่งปีผ่านไป
ฉันเหลือแต่โครงกระดูก
หลุมศพถูกพายุลมฝนซัดสาด
คนที่แค้นฉัน นานๆเขาพูดถึงฉันที พูดทีไรเขาก็รู้สึกนึกชิงชังฉันอยู่
คนที่รักฉัน ไม่รู้จะบอกความในใจกับใคร จึงได้แต่ร้องไห้เดียวดายในค่ำคืนนั้น 
สิบปีให้หลัง
คนที่แค้นฉัน ยังพอจำชื่อของฉันได้ แต่แทบจะจำใบหน้าของฉันไม่ได้แล้ว
คนที่รักฉัน เมื่อใดที่นึกถึงฉัน พวกเขาพากันนิ่งเงียบไปสักครู่ การดำเนินชีวิต ทำให้เขาไม่อาจที่จะหมกมุ่นคิดถึงแต่เรื่องของฉันได้อีกต่อไป
หลายสิบปีผ่านไป
หลุมศพของฉันยังคงถูกลมฝนพายุซัดกระหน่ำไม่เคยเปลี่ยน
คนที่แค้นฉัน ร่างของเขาก็ถูกฝังลงในป่าช้าเดียวกัน
คนที่รักฉัน ก็ถูกฝังไว้ในป่าช้าเดียวกับฉันเช่นกัน
ฉันกลายเป็นความว่างเปล่าของโลกใบนี้ 
สิ่งที่ฉันหวงแหนรักนักรักหนา ถูกเปลี่ยนมือไปเป็นของคนอื่น 
สิ่งที่ฉันพยายามหามาทั้งชีวิต แม้แต่ต้นหญ้าเพียงต้นเดียว ฉันก็เอาติดตัวไปด้วยไม่ได้

คลิกเพื่อดูคลิปวิดีโอ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่