เขาหาว่าหนูเป็นขโมย

เมื่ออาทิตย์ก่อนทองป้าหาย แล้วหาคนผิดไม่ได้เลยสงสัยเราเพราะเข้าออกบ้านเขา ตอนแรกเขาโทษผัวเขาแต่โดนผัวด่ากลับเพราะไปโทษเขาซี๊ซั้วะ หลังจากนั้นเขาก็โทษลูกเพราะคิดว่าลูกเอาไปแต่เขาอยู่คนละที่กันนานๆจะมาครั้ง ทั้งสองเหตุการณ์นั้นเขามาคุยกับเราก่อนหน้านั้นเราก็บอกว่าไม่ใช่หรอกเขาจะเอาไปทำไม เขาขาดเหลืออะไรก็บอกตรงๆอยู่แล้วหลังตากนั้นเขาก็มาสงสัยเราแทน แล้วเอาไปพูดกับคนในหมู่บ้านว่าเราขโมยของเขาไปและทำแบบนี้มานานแล้วแอบถอนเงินคนแก่เขาไปด้วย นี่คืองงมากเพราะมารู้ทีหลังเพราะเรื่องมันถึงหู เขากล่าวหาเราทั้งๆที่ยังไม่มีหลักฐาน มีแค่ความคิดเขาที่จินตนาการขึ้นมาแล้วไปคุยกับเพื่อนเขาที่ยุแยงตะแคงรั่วเก่ง ก็ยิ่งไปกันใหญ่ เขาถามก่อนเรื่องจะใหญ่โตไปก่อนรอบแรกว่าเราเอาไปไหม พร้อมให้เราสาบานเราก็ปฎิเสธเพราะเราไม่ได้เอาไป พร้อมสาบานตามที่เขาต้องการตอนนั้น หลังจากนั้นได้ไม่กี่วันก็โทรมาหาเราถามเรื่องทองเราก็บอกว่าเราไม่ได้เอาไป เขาก็พูดว่าถ้าไม่ได้เอาไปแล้วใครจะเอาไป ไม่งั้นกูจะเอาไปตรวจลายนิ้วมือนะ เราก็ตบท้ายว่าเอาไปตรวจเลยจ้าก็ไม่อยากเป็นแพะเหมือนกัน เขาดิ้นรนมากเลยนะขยันให้ตำรวจมาคุยกับเราสองรอบ แล้วจะต้องไปคุยกับเขาต่อหน้าตำรวจที่โรงพักเพื่อเคลียร์กัน ทำเหมือนเราเป็นผู้ต้องหาที่แบบต้องตามใจคนแก่ตลอด มีแต่คนสนใจเรื่องทองแต่ไม่มีใครสนใจเรื่องชื่อเสียงเราเลยว่าคนภายนอกเขาเข้าใจว่าเราเป็นคนขโมยจริงๆไปแล้ว เพราะมีตำรวจเข้ามาหาหลายรอบแล้ว เพราะอะไรอ่ะเพราะบ้านจนหรอต้องเป็นขโมยอย่างเดียวใช่ป่ะไม่แฟร์เลยโดนกล่าวหาอยู่ฝ่ายเดียวแต่ช่วงนี้เรามีภาระเรื่องรถมอเตอร์ไซต์ที่ไปออกให้ญาติใช้ชื่อเราออกเพราะเขาติดเครดิต แล้วพอส่งไปสักพักญาติไม่ส่งตามกำหนดปล่อยค้างสองงวดเกือบทุกเดือนคือไม่เคลียร์ยอดจ่ายยอดเดียวแล้วปล่อยค้างสองงวดๆทุกเดือน จนเจ้าหน้าที่ทางกฎหมายเขาจะเข้ามายึดรถ เราเลยจะส่งเองแต่ต้องเอารถคืนเรานะเพราะไม่อยากเสียเครดิตและไม่อยากเสียเวลาขึ้นศาลเพราะเราเดือดร้อนคนเดียวไม่ใช่ญาติเรา แต่เราไม่ยืมเงินเขาเหมือนปกติทั้งๆที่ยอดก็เยอะอยู่แต่เนายืมเพื่อน 3,500 และยืมเขาแค่ 500 เพราะไม่อยากไปเดือดร้อนถึงเขา แต่นั่นมันก่อนทองจะหายอีก พรุ่งนี้เขาก็นัดไปตรวจลายนิ้วมือ เราจะไปตามที่เขานัดเพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเรา แต่อยากทราบว่าเราจะมีวิธีเอาคืนทางกฎหมายกับคนนิสัยแบบนี้ยังไงดี ปล.เราเคยเข้าห้องเขาเมื่อวันลอยกระทงเพราะเขาใช้ให้เราหายาให้เขาแต่เขาก็เข้าไปกับเราด้วยนะ แต่เขาบอกของเขาหายวันที่แปดหลังจากที่เราพาเขาไปโรงบาลตามหมอนัดในกรุงเทพ พอเขาคิดว่าหายเขาก็โทษผัวเขาอยากที่บอกไปก่อนหน้านี้ แต่วันที่เราช่วยหาของเขามีถุงใบนึงใส่กระเป๋าเงินกับกล่องใบนึงเราถามเขาว่าอะไร เขาบอกทองกับเงินที่จะให้ลูกชาย เขาให้เราเอาออกมานับให้เขาดูว่ามีเท่าไหร่เพราะว่าอีกวันลูกเขาจะมาเอาไปจ่ายค่าเอมลูก เราไม่แน่ใจว่าเราได้แตะกล่องนั้นหรือป่าวแต่ไม่ได้เปิดดูแน่นอนมีแต่ถามเขาว่าอะไร เขาบอกทองเราก็บอกให้เขาเปิดนับเลยว่าอยู่ครบมั้ยถ้าหายเดี๋ยวจะมาโทษหนูเหมือนครั้งก่อนที่หาว่าเอาเงินในกระเป๋าเขาไป700 แต่ไปเจอในกระเป๋าเสื้อตัวเองแล้วไม่บอกเราด้วยนะว่าหาเจอแล้ว คำขอโทษสักคำก้ไม่มี แล้วก็ไม่พ้นเราโทษใครไม่ได้ก็โทษเรา ปล.เขาเป็นคนขี้หลงขี้ลืมเราหายาให้เขาเจอแต่อยู่ข้างนอกออกไปไม่เกินห้านาทีเข้ามาคือเขาเอากระเป๋าเงินที่จะให้ลูกไปซ้อน แล้วก็บ่นว่าตัวเองทำไมขี้ลืมอย่างนี้และก็ให้เราช่วยหา แต่เรสบอกหาเองเถอะ สักแป๊บก็เจอเพราะย้ายไปไว้หลังรูปคืนนั้นเขาชวนเรานอนด้วยแต่เราปฏิเสธเพราะไม่ได้บอกแม่ไว้ แม่รอเปิดประตูอยู่แล้วก็ตอนนั้นก็เที่ยงคืนครึ่งละ พอเจอกระเป๋าก็โทรศัพท์หายอีก จนหาครบทุกอย่างก็ขอตัวกลับบ้านไม่งั้นคงได้หายันเช้า