ถามคนที่ชอบคนอายุมากกว่าเป็นสิบปี

สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องอยากมาระบายให้ฟัง เรารู้จักพี่คนหนึ่งมาประมาณ 1ปีกว่าๆแล้ว ตอนที่เจอครั้งแรกเราก็รู้สึกเฉยๆกับเขานะคะ แต่พอได้รู้จักนิสัยใจคอกันมากขึ้น เราก็สามารถปรึกษาเขาได้ทุกเรื่อง ตลอดเวลา1ปีที่ผ่านมาเราไปไหนด้วยกันบ่อยขึ้น เพราะเรามีเรื่องงาน ภาระที่ได้รับมอบหมายให้ทำด้วยกัน สำหรับเราแล้ว เรามองพี่เขาเป็นคนที่เพอร์เฟกต์มากๆคนหนึ่งเลยค่ะ ทั้งหน้าที่การงานที่เขาทำ รวมถึงความอัธยาศัยดีของเขาที่มีต่อทุกคน ยิ่งเรารู้จักเขามากขึ้นเท่าไร เราก็รู้สึกดีกับเขามากขึ้น ตอนเย็นหลังเลิกงาน เราก็ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้น ไปออกกำลังกาย ไปหาอะไรกินกัน พี่เขามองเราเป็นเหมือนน้องสาวคนหนึ่งค่ะที่ไปไหนมาไหนเป็นเพื่อนได้ เราอายุห่างจากพี่เขา 15ปี เราไม่แน่ใจว่าเราเริ่มรู้สึกแบบนี้ตอนไหนคือ เราอยากจะเจอหน้าพี่เขาทุกวัน แค่ไม่กี่นาทีก็ยังดี ทุกครั้งที่พี่เค้ากอดเรา จับมือเรา เรารู้สึกดีมากๆเลยค่ะ เรารู้สึกเราเหมือนคนบ้าดาราเลย เราไม่รู้ว่าทำไมเราต้องคิดถึงพี่เขาตลอดทั้งวัน วันไหนไม่ได้เจอหรือไม่ได้คุยเรารู้สึกเหมือนขาดหายอะไรไป เรารู้นะคะว่าความสัมพันธ์ของเรากับพี่เขาเป็นได้แค่พี่น้อง หรือมากสุดก็ได้แค่เพื่อนที่อายุต่างกัน แต่เรารู้สึกเจ็บปวดยังไงไม่รู้ ถ้าวันหนึ่งพี่เขาเกิดแต่งงาน ทั้งๆที่มันควรจะเป็นเรื่องน่ายินดี อารมณ์เหมือนน้องหวงพี่สาวเลยเนอะ ตอนนี้เรายังเรียนอยู่ เคยมีคนมาจีบเรานะคะ แต่เราไม่ได้รู้สึกสนใจสักนิดเลยค่ะอาจจะเพราะเราตั้งสเปคสูงไปรึป่าว ต่างจากพี่คนนี้เขาไม่ได้มาหาเราเพราะจะจีบเรา แต่เรากลับอยากรู้จักเขามากขึ้นในทุกๆวัน อยากอยู่ใกล้ๆ อยากเห็นหน้า แต่เราไม่ได้ต้องการที่จะได้เป็นแฟนเขาหรือต้องการได้พี่เขามาครอบครองนะคะ แค่ได้ใช้เวลาอยู่กับพี่เขา ได้อยู่ข้างๆพี่เขาในวันที่พี่เขาเหนื่อย เราก็มีความสุขแล้วค่ะ เราเลยไม่รู้ว่าเราควรเรียกความรู้สึกนี้ว่าอะไรดี ชอบ รัก หรือ คลั่งไคล้ ปล.พี่เขาไม่เคยแสดงออกว่าชอบเราในเชิงคนรักอะไรแบบนั้นเลยนะคะและเรากับพี่เขาเป็นผญ.ทั้งคู่ด้วยค่ะ ใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้บ้างไหมคะ หรือเราควรจัดการกับความรู้สึกตัวเองอย่างไรดี