ผมเคยคบกับผู้หญิงคนหนึ่งครับ
แต่ก็เลิกกันไปครับ
เริ่มต้นเลย ผมเป็นคนขอเขาเป็นแฟนเองครับ
เขาเป็นรุ่นน้องผมปีเดียวครับ. อยู่รรเดียวกัน
คือเขาเป็นคนที่แบบไม่งี่เง่า ไม่ค่อยตาม ไม่เอาแต่ใจ มีเหตุผลมากครับ เวลาเจอกันเขาจะไม่ค่อยทัก
ทำเหมือนคนไม่รู้จักกัน เวลาคุยกันในigเขาจะไม่ชอบไดเรคมาหาเราก่อน เขาเป็นแบบนั้นจนมาถึง4เดือน เรานัดเขามาร้านคาเฟ่ นั่งกินข้าวด้วยกันไม่ถึง30นาทีเขาก็กลับ. (เป็นครั้งแรกที่เราได้นัดเขามากินข้าว) เวลาผมมีอะไรไม่สบายใจ ผมปรึกษาเขาได้ทุกเรื่อง เขารับฟังเราดีมาก ให้คำปรึกษาดีมาก แล้วมีช่วงหนึ่งที่ผมต้องเตรียมตัวไปแข่ง เราไม่ได้คุยกัน2เดือนกว่า (เพราะผมไม่ได้เล่นโทรศัพท์มา2เดือน มัวแต่ซ้อม) ในสองเดือนนั้นเขาไดเรคมาหาครั้ง3ครั้งว่า. เป็นห่วงนะ
อย่าลืมดูแลสุขภาพตัวเอง ตั้งใจซ้อม แค่นี้ที่เขาพิมพ์มา (เขาไม่เหมือนคนอื่นที่เคยคบมา ถ้าเป็นคนอื่นนี่งอนผมแล้วว่าไม่มีเวลาให้) พอมาถึงช่วง
ผมก็แอบนอกใจเขา ผมเลยบอกกับเขาว่า เราเลิกกันไหม กลับมาเป็นพี่น้องกันดีกว่า (ซึ่งเขาไม่ยื้อเรานะ เราบอกว่า ถ้ามันทำให้พี่สบายใจ ก็ไม่เป็นไร) ช่วงเวลานั้นผมได้คุยกับคนใหม่ ผมรู้สึกคิดถึงเขามาก เลยกลับไปขอคืนดี แล้วเขาก็ให้โอกาสเรา เขาก็ตอบตกลง ทีนี้ก็แอบคุยกับผู้หญิง แต่เขาก็ไม่ว่าอะไรเรา(แต่ผมรู้สึกว่าเขาก็แอบเสียใจ) ผมบอกเลิกเขาครั้งที่สอง (เขาก็ไม่ยื้อเราแบบเดิม แต่เขากลับบอกว่า ดูแลตัวเองดีๆ) พอผ่านมาได้ซัก2-3เดือน ผมก็เริ่มคิดถึงเขา อยากกลับไปคืนดีด้วย. เวลาเขาเดินผ่านผม ผมจะมองเขาตลอด บางครั้งก็ทักทายเขาบ้าง แต่เขากลับเฉยชา นิ่งๆ ไม่มองหน้าผม เวลาเขาเจอผม เขาจะหลบหน้าผมตลอด (ผมเลยสงสัยทำไมต้องหลบหน้า เลยไปถามน้องที่รู้จัก ซึ่งเป็นเพื่อนห้องเดียวกับเขา. เขาบอกว่า เขาอึดอัดมาก เขาไม่อยากเจอหน้าผม ไม่อยากได้ยินชื่อผมอีก
ไม่อยากรู้จัก เพราะตอนนั้นเขารู้สึกเสียใจ)
จนมาถึงปัจจุบันผมคิดถึงเธอมาก. ผมได้แต่เฝ้ามองเธอ. แต่เธอก็ไม่สนใจ
#มีโอกาสที่เราจะต้องกลับมารักกันไหมครับ
คิดยังไง
แต่ก็เลิกกันไปครับ
เริ่มต้นเลย ผมเป็นคนขอเขาเป็นแฟนเองครับ
เขาเป็นรุ่นน้องผมปีเดียวครับ. อยู่รรเดียวกัน
คือเขาเป็นคนที่แบบไม่งี่เง่า ไม่ค่อยตาม ไม่เอาแต่ใจ มีเหตุผลมากครับ เวลาเจอกันเขาจะไม่ค่อยทัก
ทำเหมือนคนไม่รู้จักกัน เวลาคุยกันในigเขาจะไม่ชอบไดเรคมาหาเราก่อน เขาเป็นแบบนั้นจนมาถึง4เดือน เรานัดเขามาร้านคาเฟ่ นั่งกินข้าวด้วยกันไม่ถึง30นาทีเขาก็กลับ. (เป็นครั้งแรกที่เราได้นัดเขามากินข้าว) เวลาผมมีอะไรไม่สบายใจ ผมปรึกษาเขาได้ทุกเรื่อง เขารับฟังเราดีมาก ให้คำปรึกษาดีมาก แล้วมีช่วงหนึ่งที่ผมต้องเตรียมตัวไปแข่ง เราไม่ได้คุยกัน2เดือนกว่า (เพราะผมไม่ได้เล่นโทรศัพท์มา2เดือน มัวแต่ซ้อม) ในสองเดือนนั้นเขาไดเรคมาหาครั้ง3ครั้งว่า. เป็นห่วงนะ
อย่าลืมดูแลสุขภาพตัวเอง ตั้งใจซ้อม แค่นี้ที่เขาพิมพ์มา (เขาไม่เหมือนคนอื่นที่เคยคบมา ถ้าเป็นคนอื่นนี่งอนผมแล้วว่าไม่มีเวลาให้) พอมาถึงช่วง
ผมก็แอบนอกใจเขา ผมเลยบอกกับเขาว่า เราเลิกกันไหม กลับมาเป็นพี่น้องกันดีกว่า (ซึ่งเขาไม่ยื้อเรานะ เราบอกว่า ถ้ามันทำให้พี่สบายใจ ก็ไม่เป็นไร) ช่วงเวลานั้นผมได้คุยกับคนใหม่ ผมรู้สึกคิดถึงเขามาก เลยกลับไปขอคืนดี แล้วเขาก็ให้โอกาสเรา เขาก็ตอบตกลง ทีนี้ก็แอบคุยกับผู้หญิง แต่เขาก็ไม่ว่าอะไรเรา(แต่ผมรู้สึกว่าเขาก็แอบเสียใจ) ผมบอกเลิกเขาครั้งที่สอง (เขาก็ไม่ยื้อเราแบบเดิม แต่เขากลับบอกว่า ดูแลตัวเองดีๆ) พอผ่านมาได้ซัก2-3เดือน ผมก็เริ่มคิดถึงเขา อยากกลับไปคืนดีด้วย. เวลาเขาเดินผ่านผม ผมจะมองเขาตลอด บางครั้งก็ทักทายเขาบ้าง แต่เขากลับเฉยชา นิ่งๆ ไม่มองหน้าผม เวลาเขาเจอผม เขาจะหลบหน้าผมตลอด (ผมเลยสงสัยทำไมต้องหลบหน้า เลยไปถามน้องที่รู้จัก ซึ่งเป็นเพื่อนห้องเดียวกับเขา. เขาบอกว่า เขาอึดอัดมาก เขาไม่อยากเจอหน้าผม ไม่อยากได้ยินชื่อผมอีก
ไม่อยากรู้จัก เพราะตอนนั้นเขารู้สึกเสียใจ)
จนมาถึงปัจจุบันผมคิดถึงเธอมาก. ผมได้แต่เฝ้ามองเธอ. แต่เธอก็ไม่สนใจ
#มีโอกาสที่เราจะต้องกลับมารักกันไหมครับ