คือหนูเจอเขาครั้งแรก ปลายเดือนกันยาตอนปิดเทอม คือมันจะเป็นแบบเรียนคอม ใครจะเลือกนั่งตรงไหนก็ได้ วันนั้นก็เลือกนั่งตามปกติ แล้วเดินผ่านเขา เขานั่งเรียนอยู่ หนูพึ่งเข้าใจคำว่ารักแรกพบเลยค่ะ ตอนนั้นเหมือนเราเห็นเขายุคนเดียว เป็นผชหน้านิ่งๆ ขาวๆ ตี๋ๆ แอบหน้าคมหน่อย รอบเช้าหนูไม่ได้นั่งข้างเขา เพราะที่นั่งโซนเขาเต็ม แต่รอบบ่ายขึ้นมาก็เจอเขาอีก เลยใจกล้า วางกระเป๋านั่งข้างเขาซะเลย เขาก็เงยหน้ามามองแวบนึง แต่ตอนนั้นก็ไม่ได้ชอบอะไรมากขนาดนั้น
แต่มันมีหลายอย่างอะ ที่เขาทำให้หนูหวั่นไหว พอนั่งข้างเขาแล้ว เขาชอบแอบมอง บางทีก็สวนทางกันบ่อยมาก ทั้งทางผ่านเข้าห้องน้ำ ตอนเขาขึ้นบันไดเลื่อนมา เราก็ผ่านหน้าบันไดเลื่อนพอดี เขาก็เหมือนตกใจแล้วรีบหันหน้าไปทางอื่น เราก็รีบเดินจ้ำอ้าว เข้าที่เรียนพิเศษไปเลย
แล้วเดือนตุลาสัปดาห์หนึ่ง เราได้นั่งข้างกันบ่อยมาก รอบแรกหนูเจอเขาก็นั่งข้างเขาเหมือนเดิม ทำเป็นขอให้เขาช่วยเปิดฝาไวตามิลค์ที่เป็นฝาเกลียวให้ เขาก็ยิ้ม แล้วก็เอามาเปิดให้ แต่สังเกตว่าทุกวันเขาจะเลิกก่อนเรา30นาทีตลอดเลย
วันต่อๆมา ไม่เจอเขาทั้งๆที่ปกติเขาน่าจะมาแล้ว ก็นึกว่าเขาไม่มาแล้ว เลยเลือกที่นั่งอื่นตามปกติ แล้วทีนี้ เขาก็เดินเข้ามาแล้ววางกระเป๋ามานั่งข้างหนู หนูมองหน้าเขา เขาก็หลบสายตาหนู สักพักหนูหยิบนมถั่วเหลืองที่เป็นกล่องขึ้นมากิน เขาก็หยิบช็อกโกแลตสตาร์บัคขึ้นมากินบ้าง หนูจำได้นะ ว่าทุกครั้งที่หนูดื่มนม เขาก็ดูดน้ำเขาตามแทบทุกครั้งเลย หนูเขินไม่กล้ามองไปทางเขาเลย ตอนนั้นคือหนูชอบเขาจริงๆแล้ว แต่หนูก็ตั้งใจเรียนนะ แค่แอบสังเกตเขาบางช่วงเท่านั้น เพราะกลัวเงินพ่อแม่จะสูญเปล่าด้วย
หนูเจอเขาครั้งสุดท้ายคือวันศุกร์ก่อนเปิดเทอม ตอนนั้นหนูขึ้นมารอบบ่ายอย่างเดียว มาเจอเขานั่งอยู่ หนูไม่ได้คิดไปเองนะ แต่ตอนเดินไปวางกระเป๋าไว้ข้างเขาทีนี้ เขามองหนูแล้วก็ยิ้มให้อะ หนูทำตัวไม่ถูก เลยรีบออกไปตั้งหลักก่อน แล้วกลับมาใหม่ แต่หนูดูหน้าจอเขา หน้าจอเขาเป็นคอร์สสุดท้ายแล้วค่ะ ใจหายมาก อยากชวนเขาคุย อยากรู้ชื่อ อยากรู้ว่าเรียนที่ไหน แต่ตอนนั้นหนูโง่เอง ที่ได้แต่นั่งเงียบ รอเวลาเขาหมดไป พอเวลาเขาหมด เขาเหมือนเก็บของออกไปช้าๆ แล้วหยุดตรงหนู เหมือนเขาอยากพูดอะไรสักอย่าง แต่หนูก็หลบเขา เห็นเขาค่อยๆเดินออกไปช้าๆ หนูเลยใช้ความกล้า โบกมือลาเขา เหมือนเขาจะเห็น แล้วเขาก็เดินจ้ำอ้าวออกไปเลย
ตั้งแต่เปิดเทอมมา ทุกวันเสาร์ หนูรอเขาตลอดว่าเขาจะมาไหม เขาก็ไม่มาอีก หนูเจอแต่เพื่อนเขา แต่ก็ไม่กล้าถามอะไรเลย หนูควรทำไงดีคะ คิดถึงเขามาก อยากเจอ อยากรู้จักอีกครั้ง ช่วยหนูด้วยค่ะ
แอบชอบผชที่เรียนพิเศษค่ะ ตอนนี้ก็ไม่เจอเขาอีก
แต่มันมีหลายอย่างอะ ที่เขาทำให้หนูหวั่นไหว พอนั่งข้างเขาแล้ว เขาชอบแอบมอง บางทีก็สวนทางกันบ่อยมาก ทั้งทางผ่านเข้าห้องน้ำ ตอนเขาขึ้นบันไดเลื่อนมา เราก็ผ่านหน้าบันไดเลื่อนพอดี เขาก็เหมือนตกใจแล้วรีบหันหน้าไปทางอื่น เราก็รีบเดินจ้ำอ้าว เข้าที่เรียนพิเศษไปเลย
แล้วเดือนตุลาสัปดาห์หนึ่ง เราได้นั่งข้างกันบ่อยมาก รอบแรกหนูเจอเขาก็นั่งข้างเขาเหมือนเดิม ทำเป็นขอให้เขาช่วยเปิดฝาไวตามิลค์ที่เป็นฝาเกลียวให้ เขาก็ยิ้ม แล้วก็เอามาเปิดให้ แต่สังเกตว่าทุกวันเขาจะเลิกก่อนเรา30นาทีตลอดเลย
วันต่อๆมา ไม่เจอเขาทั้งๆที่ปกติเขาน่าจะมาแล้ว ก็นึกว่าเขาไม่มาแล้ว เลยเลือกที่นั่งอื่นตามปกติ แล้วทีนี้ เขาก็เดินเข้ามาแล้ววางกระเป๋ามานั่งข้างหนู หนูมองหน้าเขา เขาก็หลบสายตาหนู สักพักหนูหยิบนมถั่วเหลืองที่เป็นกล่องขึ้นมากิน เขาก็หยิบช็อกโกแลตสตาร์บัคขึ้นมากินบ้าง หนูจำได้นะ ว่าทุกครั้งที่หนูดื่มนม เขาก็ดูดน้ำเขาตามแทบทุกครั้งเลย หนูเขินไม่กล้ามองไปทางเขาเลย ตอนนั้นคือหนูชอบเขาจริงๆแล้ว แต่หนูก็ตั้งใจเรียนนะ แค่แอบสังเกตเขาบางช่วงเท่านั้น เพราะกลัวเงินพ่อแม่จะสูญเปล่าด้วย
หนูเจอเขาครั้งสุดท้ายคือวันศุกร์ก่อนเปิดเทอม ตอนนั้นหนูขึ้นมารอบบ่ายอย่างเดียว มาเจอเขานั่งอยู่ หนูไม่ได้คิดไปเองนะ แต่ตอนเดินไปวางกระเป๋าไว้ข้างเขาทีนี้ เขามองหนูแล้วก็ยิ้มให้อะ หนูทำตัวไม่ถูก เลยรีบออกไปตั้งหลักก่อน แล้วกลับมาใหม่ แต่หนูดูหน้าจอเขา หน้าจอเขาเป็นคอร์สสุดท้ายแล้วค่ะ ใจหายมาก อยากชวนเขาคุย อยากรู้ชื่อ อยากรู้ว่าเรียนที่ไหน แต่ตอนนั้นหนูโง่เอง ที่ได้แต่นั่งเงียบ รอเวลาเขาหมดไป พอเวลาเขาหมด เขาเหมือนเก็บของออกไปช้าๆ แล้วหยุดตรงหนู เหมือนเขาอยากพูดอะไรสักอย่าง แต่หนูก็หลบเขา เห็นเขาค่อยๆเดินออกไปช้าๆ หนูเลยใช้ความกล้า โบกมือลาเขา เหมือนเขาจะเห็น แล้วเขาก็เดินจ้ำอ้าวออกไปเลย
ตั้งแต่เปิดเทอมมา ทุกวันเสาร์ หนูรอเขาตลอดว่าเขาจะมาไหม เขาก็ไม่มาอีก หนูเจอแต่เพื่อนเขา แต่ก็ไม่กล้าถามอะไรเลย หนูควรทำไงดีคะ คิดถึงเขามาก อยากเจอ อยากรู้จักอีกครั้ง ช่วยหนูด้วยค่ะ