สรุปคือพ่อแม่ยอมรับแฟนเราไหม

คือเราเป็นลูกผู้หญิงคนเดียว อายุ20แล้วค่ะ เรามีแฟนที่คบกันมาตั้งแต่ตอนเรียนมัธยมได้3ปีกว่าแล้วค่ะ ตอนนี้แฟนเราเป็นทหารอากาศ แต่ประเด็นคือ พ่อกับแม่เราค่ะ เค้ารู้นะคะว่าเราคบกับคนนี้ แต่เค้าไม่ยอมให้เราเรียกแฟนว่าแฟนค่ะ เค้าบอกกับเราว่านี่คือเพื่อนสนิทของเรา ยังไม่ใช่แฟน ซึ่งเรางงมากนะ คือแค่คำว่าแฟนอ่ะ สำหรับเด็กอายุ20มันก็ไม่แปลกเลยนะ แล้วคือพ่อแม่ญาติๆฝั่งแฟนเราอ่ะ เค้ารับรู้กันทุกคนว่าเราคือแฟนของแฟนเรา แต่เราไม่เข้าใจพ่อแม่เราเลยอ่ะ คือเขาไม่ได้กีดกันไม่ให้เราคุยกันหรือไปเจอกันนะคะ เขาให้เราไปเจอกันได้ แต่ต้องมีเพื่อนไปด้วย นานๆทีถึงจะไปสองคนได้ ไม่เคยไปเที่ยวด้วยกันสองต่อสอง ไม่เคยไปบ้าน ถ้าจะเจอกันก็ต่างคนต่างไป จนบ้างครั้งแฟนเราก็น้อยใจ เราเองก็น้อยใจค่ะ คือเห็นคนอื่นแฟนมารับบ้าง ไปเที่ยวด้วยกันบ้าง เราก็อยากมีโมเมนต์นั้นบ้าง แต่ไม่เคยเลย ทั้งๆที่เราก็คบกันนานพอสมควร เราจะไปไหนทำอะไรต้องขอพ่อกับแม่ตลอด แต่แกก็ให้เราไปนะ(เฉพาะแถวบ้าน) ไม่ให้ไปที่ไกลๆ ไปมากสุดก็ห้างแค่นั้น เราเห็นคู่อื่นเขาไปเที่ยวกันทั้งๆที่พึ่งคบกันด้วยซ้ำ เราก็อยากมีบ้าง แต่เหมือนพ่อกับแม่เราเขาห่วงมาก จนบางทีเราก็อึดอัด ไปเจอแฟนก็เจอแต่ที่เดิมๆ กินของเดิมๆ เราไม่เข้าใจว่าทำไมเราไปที่อื่นไม่ได้ เราไม่ได้มีเจตนาจะไปทำอะไรที่ไม่ดีเลย เราแค่อยากอยู่ด้วยกันบ้าง  ได้นั่งร้องเพลงเล่นกีต้าไปด้วยกัน หรือทำกับข้าวด้วยกัน เราต้องการแค่นี้จริงๆ เราอยากให้แฟนเรามาทำความรู้จักกับพ่อแม่เราบ้าง อันที่จริงพ่อแม่เราก็รู้จักเขาดี แต่เพียงยังไม่เคยได้มานั่งคุยกันหรือกินข้าวด้วยกัน เราต้องการแค่นี้ แต่เหมือนเขายังไม่พร้อมที่จะให้เรามาเปิดตัว เขาบอกเรายังเด็ก ต้องเจอคนอีกเยอะ อย่าไปจริงจัง แล้วถ้าเราไม่จริงจังตอนนี้จะให้เราไปจริงจังตอนไหนอ่ะ เราไม่เข้าใจ เราเจอคนที่ดีมากๆแล้วเราก็ควรรักษาเขาไว้ไม่ใช่หรอคะ ทำไมพ่อกับแม่เราถึงดูเหมือนไม่เชื่อเรื่องความรักในวัยเรียนเอาสะเลย จนบางทีดราก็ท้อนะ เราทำดี วางตัวดีทุกอย่าง แค่บางครั้งจะเรียกแฟนเราว่าแฟน ต่อหน้าพ่อกับแม่เรายังทำไม่ได้ เราต้องทำเหมือนคุยกับเพื่อน บแกคิดถึงก็ไม่ได้ บอกรักก็ไม่ได้ถ้าพ่อกับแม่เราอยู่ เราอึดอัดค่ะ เรารักเขา เรารักกัน แค่แฟนมันหนักหนามากเลยหรอคะ เห้อ