ทำยังไงดี ออกแบบการ์ตูนเองไม่เป็น ได้แต่ลอกงานคนอื่นเขาไปทั่ว

ลองดูผลงานศิลปินระดับโลก สื่อความหมายได้เยอะ

วินเซนต์ แวนโก๊ะ (Vincent Van gogh)  
ศิลปินรายนี้...แต้มสีลงบนภาพไม่เยอะ
การลงน้ำหนักเนื้อสี...เต็มไปด้วยพลัง...ใช้ความรู้สึก
ไม่มีขาดหรือเกินมากไป...ไม่มีแก้งาน

..โลกในผลงานของเขา เฉียดๆกับคำว่าบ้า
ผลงานทุกชิ้นแสดงตัวตนอย่างสุดขีด
แม้แต่วาดภาพ ดอกทานตะวันเหี่ยวเฉาบนเเจกัน
คนดูกลับรู้สึกว่าดอกไม้นั่นมีชีวิตอยู่จริงๆ



พอล โกแกง (Paul Gauguin)
เป็นแนวอิมเพรสชั่นนิส...วาดภาพสมจริงแนวสีสดใส
ได้มาขอฝากตัวเป็นศิษย์แวนโก๊ะ ศึกษาแนวทาง

ตอนหลังแวนโก๊ะโมโหมาก...ไล่โกแกงออกจากบ้าน
เนื่องจากโกแกงแอบวาดใบหน้าของแวนโก๊ะตอนกำลังวาดภาพ..ในแนวอิมเพรสชั่นนิส...
...ผลงานของภาพ...ส่อว่าใบหน้าแวนโก๊ะเป็นคนบ้า

แวนโก๊ะมีอดีตฝังใจกับคำว่าบ้า...
..บิดาเขายกมรดกให้น้องชายเขา..เพราะไม่เชื่ออาชีพศิลปินไส้แห้ง...จะดูแลมรดกของตระกูลได้

แวนโก๊ะได้ไปฟ้องศาลเพื่อขอแบ่งมรดก...
แต่โดนน้องชายแก้เผ็ดพาพวกจับเข้าโรงพยาบาลบ้า
ยิ่งแวนโก๊ะแหกปากร้องขอความยุติธรรม
ก็ยิ่งเหมือนคนบ้า..

ติดอยู่2ปี...เมียของน้องชายก็ผลาญมรดกหมด
จึงไม่มีอะไรทะเลาะกัน....
แวนโก๊ะกลับมาเริ่มอาชีพวาดภาพอีกครั้ง
ส่วนน้องชาย...ทำหน้าที่ไปเร่ขายภาพให้ได้ราคาสูง

แวนโก๊ะเสียใจที่ไล่โกแกงออกไป...
จึงไปร้านเหล้า..และซื้อบริการผู้หญิงหากินเพื่อหาข่าวของโกแกง...แต่ข่าวเพิ่มเติมที่ได้ ทำให้เขาเจ็บปวดหนักขึ้นอีก....น้องชายเขาโกงเงินค่าภาพจำนวนมากโดยที่ตัวเขาผู้วาดไม่รู้เรื่อง
..เมาจัดจนโมโหขยี้หูตัวเองขาด..หลงเชื่อน้องมานาน

โกแกงสั่นสะท้านกับการทำร้ายตัวเองของแวนโก๊ะ
รีบเผ่นหนีออกจากเมือง...และนั่น...ทำให้ตัวเขา
ได้กลับไปนอนรักษาตัว..ที่โรงบาลบ้ารอบสอง
...ฝีมือคนเดิมครับ....น้องชายของเขา

ราคาผลงานแวนโก๊ะ....ยิ่งราคาขึ้นกระฉูดติดเพดาน
จากการดราม่าตัวเองของแวนโก๊ะ เป็นข่าวดัง

ภาพมองจากหน้าต่างห้องโรงพยาบาลบ้า
สะท้อนมุมมอง..ธรรมชาติ..การยอมจำนนชีวิต

......

การจะวาดให้ได้เนี้ยบเป็นออริจินอลของตัวเอง
ต้องมีโลกส่วนตัวสูง....ชอบแต่ละสัดส่วนเป็นพิเศษ
เช่น อ.โทริยาม่า ชอบวาดเส้นผมดาราฮอลลีวูดมาก
ตัวละครครูยามาบูกิ และอากาเนะ จะเน้นเป็นพิเศษ

ผลงานวาดของนักวาดชาวจีน.....จะเน้นไปที่เรียวขา
กับต้นคอ...เพราะจัดหนักกว่านั้น จะโดนแบน

นักวาดมือใหม่...จะเน้นหน้าอก..บั้นท้าย
เพื่อให้ผลงานขายได้..อย่างน้อยก็แนวออปไป่

แนวการวาดในปัจจุบัน...มักมาจากภาพกล้องวีดีโอ
ถ่ายแบบสโลวชอต....นำมาเปรียบเทียบส่วนเด่น
ที่ควรวาด

บางทีรีบๆ...ก็แก้ไขให้เป็นภาพขาวดำโปะลงงาน
เช่นพวกฉาก..สถานที่ท่องเที่ยว..ตึกระฟ้า..
งานของนักวาดเกาหลี..จะโปะๆงานแบบนี้ส่ง
เลียนแบบผลงานของนักวาดญี่ปุ่น..ที่ทำมาก่อน

.
.
คุณต้องมีเนื้อเรื่องเป็นของตัวเองก่อนครับ
จะใช้เหตุการณ์ยุคสมัยไหน...จะได้เลือกเสื้อได้ตรง
ตัวละครจะเปลี่ยนไปตามเสื้อผ้า..และเหตุการณ์

อยากให้นางเอกประทับใจครั้งแรกก็วาดผมยาว
จะให้เนื้อเรื่องดูสดใส...จะเริ่มด้วยผมสั้น..ใส่รัดรูป

ปั่นงานวาด 16หน้าต่อสัปดาห์..แล้ววาดเส้นผมสวยๆ
เป็นงานเหนื่อยมากๆ....

อย่างผลงานของสตูดิโอ Oh Great ที่เจ้าของกระทู้
ลงภาพไว้...ใช้ลูกมือนักวาดถึง4คน ร่วมปั่นงานส่ง
ใข้คอมพิวเติร์กราฟฟิคแก้งาน

การ์ตูนสมัยเก่า..เซนต์เซย่า...ใช้ลูกมือ8คน
แบ่งลงหมึก ,ตัดเส้นสปีดแอฟเฟกภาพ, ติดสกรีนโทน
เพิ่มแสงเงา...เสร็จทีมแรก4คนไปพักผ่อน..
..ทีมสองเข้ามาสานงานภาพต่อ ตามเนม ที่อาจารย์
ได้วางโครงร่างไว้ในสตอรี่บอร์ด...
ถือว่าเป็นการ์ตูนที่ทุ่มเทความพยายามมาก