ยัย ลอเรนเน่ พร้อมลอดเนตไป(ตบ) มากค่ะแม่

๖ เสียงฝีเท้าหนักกระแทกพื้น ตึง… ตึง… ตึง ดังสะท้อนก้องทั่วผืนป่า ความเงียบสงัดถูกแทนที่ด้วยแรงสั่นสะเทือนที่คืบคลานเข้ามาอย่างเชื่องช้า แต่เต็มไปด้วยอำนาจกดข่ม สมุนปีศาจราวสามสิบตนที

หน้าจอโน้ตบุ๊กส่องแสงเย็นซีดในห้องที่ไร้แสงไฟอื่นใด ยามินทร์นั่งนิ่ง ดวงตาจับจ้องไปยังชื่อยูสเซอร์สองชื่อที่ยังคงติดตรึงในใจ “AUSA389” “เราต้องคุยกันถ้านายไม่อยากเป็นรายต่อไป”

  ตั้งแต่ได้รับข้อความจาก “Macha407” และ “AUSA369” มินก็ไม่อาจปล่อยวางได้อีก แม้ในใจไม่อยากเปิดบล็อกตัวเองเลยสักนิด แต่แรงอยากรู้อยากเห็นก็เหมือนเงามืดที่คอยดึงเขากลับไปทุ

คือตอนนี้ยังไม่ชินกับรถที่มีถังน้ำมันอยู่ด้านหน้าอยู่ครับ ตอนนี้การจอดผมยังไม่มั่นคง หากรถเปล่าตอนนี้ 185 เติมน้ำมันไปแล้วมันก็คง 190+ แหล่ะ น้ำหนักผม 50 ตอนนี้ผมติดปัญหาเดียวคือยังจอดไม่มั่นคง ในขั้

๔ การเคลื่อนตัวของเลโอรวดเร็วดุจพายุร้ายว่องไวดั่งสายฟ้า ทิ้งแสงไฟที่ลุกโชติช่วงอยู่เบื้องหลังห่างออกมาไกลจนมิอาจได้ยินการต่อสู้ใด ๆ เลโอไม่อยากคาดเดาว่ามันตนใดตามมา สิ่งเดียวที่มุ่งมั่นตอนนี้คือต้อ