สวัสดีครับ ผู้อ่านทุกท่านผมชื่อเอก อายุ 26 ปี ทำงาน Network & Security อยู่เเถวสาทรครับ ขอเริ่มเล่าเลยนะกันครับผมโสดมาได้ 7 ปีเเล้วครับ ตั้งเเต่ผมเรียนมหาลัย ด้วยความที่เพื่อนในคณะมีเเค่ 3 คน เเต่ผมก็ทำกิจกรรมมหาลัยตลอดเป็นสโมสรนักศึกษาด้วย ชอบอะไรที่เป็นกิจกรรมสะส่วนใหญ่หลังจากเรียนจบมา ก็ทำงานได้ระยะนึง ด้วยลักษณะงานของผม อยู่ห้องสี่เหลี่ยมคนเดียว เป็นห้องปิดไม่เห็นผู้คน ผมลืมบอก ผมต้องไปอยู่ site ที่นึงครับ ด้วยงานเเค่นั่งมองจอตั้งเเต่ 7.30 - 15.30 ทุกวันทำให้มีอะไรบางอย่างที่เปลื่ยนไป ด้วยผมเป็น ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ อยู่เเล้วก็เลยดูเหมือนคนไม่เข้าสังคมเท่าไหร่เเต่จริงๆผมชอบคุยนะ จนเมื่อ ก.ค ปี 2561 ผมมีพฤติกรรมที่เปลื่ยนไป รู้สึกเบื่อ เเบบไม่มีเหตุผล ทานข้าวน้อยลงโดยปกติ ผมกินข้าวเยอะ เเล้วก็นอนไม่หลับ ด้วยความที่ไม่รู้ตัวก็คิดว่าไม่เป็นไรมั้งครับ เเต่ผมทิ้งระยะมา 1 เดือน ครึ่งจนรู้สึกว่าไม่ใช่ล่ะ จนต้องปรึกษา อาจารย์ที่เป็นพยาบาลดูท่านเลยเเนะนำให้ไปพบเเพทย์ ตอนเเรกก็พบเเพทย์ทั่วไป ให้ยามา เเล้วนัดพบจิตเวชอีกที จนมารู้ว่า ตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า (เเต่ไม่ถึงคิดสั้นนะ) ด้วยการใช้ชีวิตเเบบนี้มันเลนรู้สึกเเย่ทัก Facebook ใครก็ไม่มีคนคุย Line ก็ไม่มีคนตอบ มันจึงสะสมจนกลายเป็นคนเก็บตัว เเต่ผมก็พยายามหากิจกรรมทำนะออกไปวิ่ง ช่วงเย็นๆ เพื่อให้เคมี กลับมาปกติ ตอนนี้ก็ 1 ปีกว่าๆเเล้วครับ ที่ยังต้องทานยาตลอด เเต่ก็ยังไม่มีคนคุยหรือคบหาไรเลยจนรู้สึกโดดเดียว จริงๆสเป็คผมก็ไม่อะไรมากนะครับ ผมชอบคนธรรมชาติโดยทุนเดิม สายตา รอยยิ้ม ไม่ขึ้นกับหน้าตาเลยเเล้วเพื่อนๆเคยมีเหตุการณ์เเบบผมบ้างไหมครับ สามารถมาพูดคุยได้ครับ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ เเวะเข้ามาคุยกันได้ครับ
ความรัก กับ Depression