ทุกคนเชื่อในเบญจเพสปะครับ ? ก่อนหน้านี้ผมคิดว่าไร้สาระนะ ชีวิตเรากำหนดได้เอง จนกระทั่งมาปีนี้ ปีที่ผมอาบุครบ 25 ปีบริบูรณ์......
ผมเป็นคนตัวคนเดียวตั้งแต่สูญเสียปู่และย่าเมื่อตอนปี 1 ครับ หลังจากนั้นชีวิตก็ต้องหาเงินเองแล้วก็เลิกเรียนไป อยู่คนเดียวมาตลอด 6 ปีครับ พ่อมีแม่มีแต่แยกทางกัน แม่ไม่ได้ติดต่อไม่เคยเจอหน้าตั้งแต่เกิด พ่อคุยบ้างเคยไปอยู่ด้วยแต่มันรู้สึกเหมือนไม่ใช่ที่ของเราครับ เขามีครอบครัวใหม่แล้ว
ชีวิตไม่เคยเชื่อเรื่องโชคชะตาเลย คิดว่าชีวิตมันเพราะเราเองทั้งหมด ทุกอย่างทำเลือกมันได้ จนกระทั่งตกมาปีนี้แหละครับเรื่องทุกอย่างมันโถมมาหมด ไม่ว่าจะเป็นรถล้ม ป่วยออดๆแอดๆ ช่วงเดือน 7 - 9 เข้ารพ. ทุกเดือนเลยครับ จนกระทั่งปลายเดือน กันยา ที่ผ่านมาก็มีเมสเซจดังขึ้นมากลางดึกว่าน้าผมเสียแล้ว.... ใช่ครับ แกเป็นคนเดียวในครอบครัวที่ผมพอจะปรึกษาและให้ความช่วยเหลือผมได้ในบางที แปลว่าตอนนี้ผมตัวคนเดียวแล้วจริงๆ ญาติพี่น้องไม่ต้องถามหานะครับผมไม่เคยติดต่อใครอยู่แล้ว อาจจะเพราะแต่ก่อนผมก็ไม่ได้สุงสิงกับพวกเขามั้ง บอกตรงว่าช่วงงานศพ ผมนอยมากคือเค้ามีลูก ป5 คนนึงแล้วก็นก็ อนุบาลอีกคน ทุกครั้งที่นั่งฟังสวด
ผ่านงานศพไปด้วยเงินเก็บผมที่พอมีบ้าง ก็ออกช่วยให้ครอบครัวของน้าเขาไป หลังจากงานศพ ผมรู้สึกเหมือนไม่อยากทำอะไรเลย มันเป็นฟีลเหงาๆ เคว้งๆ เหมือนมันหมด passion อะไรประมาณนั้น การทำงานที่เคยสนุก มีความสุข มันก็ไม่มีความสุขอีกแล้ว ผมไม่มีอารมณ์จะไปยิ้มคุยหัวเราะกับลูกค้าเหมือนแต่ก่อน ก็เลยขอลาออกครับ เพราะทุกคนต้องมาเหนื่อยจัดนั้นแจงนี่แทนเรา ให้เค้าหาคนมาแทนเลยน่าจะดีกว่า นานแค่ไหนจำไม่ได้เหมือนกันที่อยู่แต่ในห้องสี่เหลี่ยม พอเราไม่มีงานเงินก็หมด เงินเก็บเราก็ออกไปในส่วนงานศพ ค่างวดรถที่ค้างไว้ตั้งแต่กรกฏา ก็เริ่มมีใบทวง ชีวิตมืดมนยังไงยังงั้น แล้วก็มีเพื่อนคนนึงเข้ามา คือจริงๆผมก็รู้จักนานแล้วแหละ แต่ช่วงนี้มันเปื่อยๆ เค้าก็เลยเข้ามาหาบ้างบางที
จนวันนึงเงินเราหมดแล้ว ก็กะว่าจะให้ไฟแนนซ์มายึดรถไปเลยเดือนหน้า แต่ความไม่มีตังก็เลยฝากเพื่อนไปจำนำกับคนแถวบ้านเขาในจำนวน 3000 บาท ชีวิตก็อยู่ไปแบบนั้นแหละครับอยุแต่ห้องสังคมไม่มี งดเจอผู้คน จนกระทั่ง 27 กันยาคือไฟแนนซ์ต้องมาเอารถแล้ว ผมก็เอาเงินให้เพื่อนไปไถ่ออกมา แต่... มันไม่ใช่แบบนั้นน่ะสิ มันเอาเงินผมไปละหายไปเลย ผมพยายามติดต่อพยายามไปหา ได้ข่าวว่าจำนำ 4000 โอเคผมโอนให้อีก 1000 เงินก็มาจากการยืมเพื่อนคนนั้นคนนี้บะครับ แต่ก็หายเหมือนเดิม ชีวีตคือนอยมากกกกกกกกก ทำไมวะ ทำไมเพื่อนทำแบบนี้ นั่งคิดนอนคิดแต่ก็ไม่รู้ต้องทำยังไง คือมันไม่มีทางจริงๆแล้วหรอ สมองวนลูปแต่ ยังไงก็ไม่ได้ๆๆ มันไม่มีทางแล้ว เฮ้อ แต่ก็นั่นแหละ คนเดือดร้อนคือคนค้ำสิครับ ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วในเมื่อผมหาเพื่อนหาที่จำนำรถไม่เจอ ปวดประสาทมากครับ ชีวิตช่วงนั้น
จนกระทั่ง 2 วันที่ผ่านมาเพื่อนติดต่อมาว่าก็วิ่งหาเงินนนั่นนี่ ผมก็ไม่รู้จะเชื่ออะไรได้แล้วอะ ก็เลยอื้ม อย่าโกหกผมอีกละกัน ผมก็จนปัญญาจะหาเงินมาไถ่ให้อีกรอบแล้ว งานก็ไม่ได้ทำ ทนายจะบอกเลิกสัญญาในวันที่ 27 นี้ครับ ไม่รู้มันจะหาเงินมาได้ไหม หรือมันโกหกไปเรื่อยๆรถเขาส่งออกลาวละก็ไม่รู้ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดสินะครับ หรือผมยังพอมีทางอยู่? บางทีก็คิดน้อยใจตัวเองจริง ๆ ที่ตัดสินใจอะไรผิดบ่อยๆ ตอนแรกให้เงินไปจ่ายค่ารถ ก็นึกว่าจะจบแล้ว กำลังจะไปหางานทำเริ่มต้นใหม่ ก็ต้องมานั่งเครียดต่อ ตอนนี้ก็ได้แต่นั่งรอเคลียปัญหาเรื่องรถ แล้วผมจะได้เริ่มต้นใหม่สักที ผมเหนื่อยจังเลยครับที่ต้องมาดูแชทฝั่งคนค้ำทักมาด่านั่นนี่ ทำไมโตขึ้นมันเหนื่อยจังเลยนะคับ บางทีก็คิดนะทำไมไม่ใช่ผมที่ตาย คือน้าเขาน่าจะอยู่ทำประโยชน์ได้มากกว่าผมอะ บางทีผมก็อยากตายๆไปเอง ผมว่าผมใช้ชีวิตคุ้มแล้วแหละ 😓😓 ก็ขอให้มันผ่านไปได้ดีนะครับ
แต่ก็ยังอยากสอบถามพี่ๆชาวพันทิปครับว่า ค่างวดรถผมมัน 5 เดือน เป็นเงิน 8 พันกว่าบาท ค่างวดเดือนละ 1630 ผมสามารถไปเจรจาจ่าย 3 เดือนได้ไหมครับก่อนเขาจะบอกเลิกสัญญาซื้อขาย ผมอาจจะลองหาเงินดู ถ้าเกิดเพื่อนยังหาเงินไถ่รถมาไม่ได้
ขอบคุณที่ทนอ่านจนจบนะครับ ถ้าพอจะมีตำแหน่งงานแนะนำให้ผมทำก็หลังไมค์มาได้นะครับ ผมทำได้ทุกอย่างนั้นแหละ แต่งานประจำก่อนหน้าก็พนักงานร้านกาแฟแหละครับ ยืนทำเครื่องดื่มหน้าเค้าท์เตอร์ละก็แคชเชียร์ ร้านเหล้า ร้านสะดวกซื้อ ผ่านมาหมดแล้วครับ เผื่อว่าหลังจากเคลียร์ปัญหาเสร็จผมจะได้มองหาที่อยู่แล้วก็งานใหม่ๆ ขอบคุณมากครับ
เมื่อผมเสียคนในครอบครัวไปเกือบหมด พร้อมไม่มีงานทำ
ผมเป็นคนตัวคนเดียวตั้งแต่สูญเสียปู่และย่าเมื่อตอนปี 1 ครับ หลังจากนั้นชีวิตก็ต้องหาเงินเองแล้วก็เลิกเรียนไป อยู่คนเดียวมาตลอด 6 ปีครับ พ่อมีแม่มีแต่แยกทางกัน แม่ไม่ได้ติดต่อไม่เคยเจอหน้าตั้งแต่เกิด พ่อคุยบ้างเคยไปอยู่ด้วยแต่มันรู้สึกเหมือนไม่ใช่ที่ของเราครับ เขามีครอบครัวใหม่แล้ว
ชีวิตไม่เคยเชื่อเรื่องโชคชะตาเลย คิดว่าชีวิตมันเพราะเราเองทั้งหมด ทุกอย่างทำเลือกมันได้ จนกระทั่งตกมาปีนี้แหละครับเรื่องทุกอย่างมันโถมมาหมด ไม่ว่าจะเป็นรถล้ม ป่วยออดๆแอดๆ ช่วงเดือน 7 - 9 เข้ารพ. ทุกเดือนเลยครับ จนกระทั่งปลายเดือน กันยา ที่ผ่านมาก็มีเมสเซจดังขึ้นมากลางดึกว่าน้าผมเสียแล้ว.... ใช่ครับ แกเป็นคนเดียวในครอบครัวที่ผมพอจะปรึกษาและให้ความช่วยเหลือผมได้ในบางที แปลว่าตอนนี้ผมตัวคนเดียวแล้วจริงๆ ญาติพี่น้องไม่ต้องถามหานะครับผมไม่เคยติดต่อใครอยู่แล้ว อาจจะเพราะแต่ก่อนผมก็ไม่ได้สุงสิงกับพวกเขามั้ง บอกตรงว่าช่วงงานศพ ผมนอยมากคือเค้ามีลูก ป5 คนนึงแล้วก็นก็ อนุบาลอีกคน ทุกครั้งที่นั่งฟังสวด
ผ่านงานศพไปด้วยเงินเก็บผมที่พอมีบ้าง ก็ออกช่วยให้ครอบครัวของน้าเขาไป หลังจากงานศพ ผมรู้สึกเหมือนไม่อยากทำอะไรเลย มันเป็นฟีลเหงาๆ เคว้งๆ เหมือนมันหมด passion อะไรประมาณนั้น การทำงานที่เคยสนุก มีความสุข มันก็ไม่มีความสุขอีกแล้ว ผมไม่มีอารมณ์จะไปยิ้มคุยหัวเราะกับลูกค้าเหมือนแต่ก่อน ก็เลยขอลาออกครับ เพราะทุกคนต้องมาเหนื่อยจัดนั้นแจงนี่แทนเรา ให้เค้าหาคนมาแทนเลยน่าจะดีกว่า นานแค่ไหนจำไม่ได้เหมือนกันที่อยู่แต่ในห้องสี่เหลี่ยม พอเราไม่มีงานเงินก็หมด เงินเก็บเราก็ออกไปในส่วนงานศพ ค่างวดรถที่ค้างไว้ตั้งแต่กรกฏา ก็เริ่มมีใบทวง ชีวิตมืดมนยังไงยังงั้น แล้วก็มีเพื่อนคนนึงเข้ามา คือจริงๆผมก็รู้จักนานแล้วแหละ แต่ช่วงนี้มันเปื่อยๆ เค้าก็เลยเข้ามาหาบ้างบางที
จนวันนึงเงินเราหมดแล้ว ก็กะว่าจะให้ไฟแนนซ์มายึดรถไปเลยเดือนหน้า แต่ความไม่มีตังก็เลยฝากเพื่อนไปจำนำกับคนแถวบ้านเขาในจำนวน 3000 บาท ชีวิตก็อยู่ไปแบบนั้นแหละครับอยุแต่ห้องสังคมไม่มี งดเจอผู้คน จนกระทั่ง 27 กันยาคือไฟแนนซ์ต้องมาเอารถแล้ว ผมก็เอาเงินให้เพื่อนไปไถ่ออกมา แต่... มันไม่ใช่แบบนั้นน่ะสิ มันเอาเงินผมไปละหายไปเลย ผมพยายามติดต่อพยายามไปหา ได้ข่าวว่าจำนำ 4000 โอเคผมโอนให้อีก 1000 เงินก็มาจากการยืมเพื่อนคนนั้นคนนี้บะครับ แต่ก็หายเหมือนเดิม ชีวีตคือนอยมากกกกกกกกก ทำไมวะ ทำไมเพื่อนทำแบบนี้ นั่งคิดนอนคิดแต่ก็ไม่รู้ต้องทำยังไง คือมันไม่มีทางจริงๆแล้วหรอ สมองวนลูปแต่ ยังไงก็ไม่ได้ๆๆ มันไม่มีทางแล้ว เฮ้อ แต่ก็นั่นแหละ คนเดือดร้อนคือคนค้ำสิครับ ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วในเมื่อผมหาเพื่อนหาที่จำนำรถไม่เจอ ปวดประสาทมากครับ ชีวิตช่วงนั้น
จนกระทั่ง 2 วันที่ผ่านมาเพื่อนติดต่อมาว่าก็วิ่งหาเงินนนั่นนี่ ผมก็ไม่รู้จะเชื่ออะไรได้แล้วอะ ก็เลยอื้ม อย่าโกหกผมอีกละกัน ผมก็จนปัญญาจะหาเงินมาไถ่ให้อีกรอบแล้ว งานก็ไม่ได้ทำ ทนายจะบอกเลิกสัญญาในวันที่ 27 นี้ครับ ไม่รู้มันจะหาเงินมาได้ไหม หรือมันโกหกไปเรื่อยๆรถเขาส่งออกลาวละก็ไม่รู้ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดสินะครับ หรือผมยังพอมีทางอยู่? บางทีก็คิดน้อยใจตัวเองจริง ๆ ที่ตัดสินใจอะไรผิดบ่อยๆ ตอนแรกให้เงินไปจ่ายค่ารถ ก็นึกว่าจะจบแล้ว กำลังจะไปหางานทำเริ่มต้นใหม่ ก็ต้องมานั่งเครียดต่อ ตอนนี้ก็ได้แต่นั่งรอเคลียปัญหาเรื่องรถ แล้วผมจะได้เริ่มต้นใหม่สักที ผมเหนื่อยจังเลยครับที่ต้องมาดูแชทฝั่งคนค้ำทักมาด่านั่นนี่ ทำไมโตขึ้นมันเหนื่อยจังเลยนะคับ บางทีก็คิดนะทำไมไม่ใช่ผมที่ตาย คือน้าเขาน่าจะอยู่ทำประโยชน์ได้มากกว่าผมอะ บางทีผมก็อยากตายๆไปเอง ผมว่าผมใช้ชีวิตคุ้มแล้วแหละ 😓😓 ก็ขอให้มันผ่านไปได้ดีนะครับ
แต่ก็ยังอยากสอบถามพี่ๆชาวพันทิปครับว่า ค่างวดรถผมมัน 5 เดือน เป็นเงิน 8 พันกว่าบาท ค่างวดเดือนละ 1630 ผมสามารถไปเจรจาจ่าย 3 เดือนได้ไหมครับก่อนเขาจะบอกเลิกสัญญาซื้อขาย ผมอาจจะลองหาเงินดู ถ้าเกิดเพื่อนยังหาเงินไถ่รถมาไม่ได้
ขอบคุณที่ทนอ่านจนจบนะครับ ถ้าพอจะมีตำแหน่งงานแนะนำให้ผมทำก็หลังไมค์มาได้นะครับ ผมทำได้ทุกอย่างนั้นแหละ แต่งานประจำก่อนหน้าก็พนักงานร้านกาแฟแหละครับ ยืนทำเครื่องดื่มหน้าเค้าท์เตอร์ละก็แคชเชียร์ ร้านเหล้า ร้านสะดวกซื้อ ผ่านมาหมดแล้วครับ เผื่อว่าหลังจากเคลียร์ปัญหาเสร็จผมจะได้มองหาที่อยู่แล้วก็งานใหม่ๆ ขอบคุณมากครับ