จากสถิติและรูปเกมส์ที่เราครองบอลได้มากกว่าก็จริง นั่นก็เพราะ บอลเราเซ็ตได้ตั้งแต่แดนหลังเพราะตัวแบกอย่างอุ้มเป็นสำคัญกับบทบาทฟูลแบ๊คที่หุบเข้ากลางเข้ามาช่วยเชื่อมเกมส์ และตั้มที่ออกบอลได้ดีในบทบาทเซนเตอร์ที่เล่นบอลด้วยเท้าได้เป็นธรรมชาติแถมล่าสุดพัฒนาการโหม่งได้ดีขึ้นมามาก
การขาดหายไปของทั้งอุ้มและตั้มในเกมส์กับมาเลย์เป็นสิ่งยืนยันได้ว่า เกมส์ครองบอลที่เคยเป็นจุดแข็งและความได้เปรียบกับทุกทีมในอาเซียนนั้นทำไม่ได้ เพราะตัวแทนอย่าง เอเลียสและกรกฎ ไม่สามารถทดแทนได้ทั้งในแง่ความเป็นธรรมชาติและบทบาทที่ได้รับมอบหมาย
ถึงแม้หลายคนจะอ้างเรื่องสภาพสนามที่ไม่คุ้นเคย ก็อาจะเป็นส่วนนึงที่ทำให้เล่นผิดฟอร์ม แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่า ถ้าแมทช์กับมาเลย์ สมมติอุ้มกับตั้มลงเล่นได้ หรือ อย่างน้อยให้ตั้มลงและกำชับกรกฎให้หุบเข้ามาช่วยเชื่อมเกมส์เหมือนบทบาทที่อุ้มเล่นทั้งในทีมมารินอสและเกมส์ล่าสุด ก็ไม่แน่ว่าสถิติการครองบอลและจังหวะผู้เล่นในเกมส์รุกอาจจะทำได้ดีขึ้นเพราะมีเวลาขยับหาช่องได้มากขึ้น
ในส่วนของเจที่แฟนบอลหลายคนเสียงแตกบ้างก็ว่าดีแล้วบ้างก็ว่าควรจะดีกว่านี้ ก็เห็นด้วย ที่ว่าเจเล่นไม่ค่อยได้ตามที่คาดหวัง เพราะการมี เจ กลายเป็นดาบสองคม ไม่ต่างจาก สถานการณ์ รุ่น 19 ปี ที่เรามี เหมือนตา ลงมาช่วย
เจในบทบาทผู้นำ บทบาทที่ต้องแบกทีม สภาพจิตใจที่ต้องรับมือในภาวะกดดันยังคงต้องพิสูจน์ หรือจังหวะทีเด็ดทีขาดที่ต้องทำได้ ยังมีให้เห็นไม่มากพอที่จะกำหนดทิศทางผลแพ้ ชนะ ซึ่งก็โทษ เจ ไม่ได้ เพราะถ้าเจเก่งรอบด้านขนาดนั้น เจลีค คงเล็กไปสำหรับเจ
แต่ปัญหาอีกส่วนของการมีเจ ในทีม ก็คือ เพื่อนร่วมทีมหวังแต่จะพึ่งเจมากเกินไป สังเกตุได้ตั้งแต่นัดมาเลย์และล่าสุด ที่ไม่ว่า บอลจะเซตมาจากส่วนไหนของสนาม เจ จะเป็นเป้าแรกเสมอที่เพื่อนร่วมทีมมองหา ทำให้เกมส์บุกไม่หลากหลาย เพราะ เจ ก็เป็นเป้าหมายแรกเช่นกันที่คู่ต่อสู้เข้ารุมปะทะ ชิงจังหวะตัดเกมส์
รวมถึงการขาดหายไปของนิติพงษ์ ยิ่งทำให้อาวุธในเกมส์บุกลดน้อยลง ซึ่งดันไปบังเอิญสอดคล้องกับผลการแข่งขันที่ไม่มีเจในเกมส์ แต่การมีแบ๊คที่สามารถขึ้นสุด ลงสุดและสามารถครอสบอลได้ดีทุกจังหวะ กลับสร้างความหลากหลายในเกมส์รุกได้มากกว่า
ส่วนต้นเองนัดนี้ เล่นไม่ได้แย่ อาจเป็นเรื่องของแท็คติคที่ต้องการเน้นรับและช่วยในลูกกลางอากาศ แต่สร้างมิติในเกมส์รุกได้ไม่ดีเท่า และยังมีอาการเล่นแบบกลัวพลาดอยู่มากโดยเฉพาะในครึ่งหลัง ซึ่งน่าเสียดายที่เวียดนามก็เริ่มยุบแล้วในท้ายเกมส์ แต่เรากดดันเค้าได้ไม่เต็มศักยภาพของเราเท่าไหร่
โดยรวมถึงแม้สถิติหลังเกมส์จะดี ส่วนนึงก็อาจเป็นเพราะเราได้ อุ้มกับตั้มกลับมา และขณะเดียวกันที่เราไม่ชนะ ก็เพราะเราเล่นเกมส์รุกได้ไม่หลากหลาย เสียดายลูกเซทพีซที่ยังไม่มีทีเด็ดเท่าที่ควร เสียดายอาวุธริมเส้นที่ไม่ได้ถูกส่งลงมาเลยแม้ในช่วงเวลาที่ควรต้องใช้
และสุดท้าย ต้องคิดเผื่อต่อไปว่า วันนึงถ้าไม่มีอุ้มหรือขาดตั้มขึ้นมา สถิติจะยังสวยอยู่มั้ย รวมถึงระบบเกมส์รุกที่ต้องมี เจ เป็นองค์ประกอบที่สำคัญแต่ไม่ใช่เป็นทุกอย่างของเพื่อนร่วมทีม ...
อุ้ม ตั้ม เจ คือ ความต่างที่แตกต่าง
การขาดหายไปของทั้งอุ้มและตั้มในเกมส์กับมาเลย์เป็นสิ่งยืนยันได้ว่า เกมส์ครองบอลที่เคยเป็นจุดแข็งและความได้เปรียบกับทุกทีมในอาเซียนนั้นทำไม่ได้ เพราะตัวแทนอย่าง เอเลียสและกรกฎ ไม่สามารถทดแทนได้ทั้งในแง่ความเป็นธรรมชาติและบทบาทที่ได้รับมอบหมาย
ถึงแม้หลายคนจะอ้างเรื่องสภาพสนามที่ไม่คุ้นเคย ก็อาจะเป็นส่วนนึงที่ทำให้เล่นผิดฟอร์ม แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่า ถ้าแมทช์กับมาเลย์ สมมติอุ้มกับตั้มลงเล่นได้ หรือ อย่างน้อยให้ตั้มลงและกำชับกรกฎให้หุบเข้ามาช่วยเชื่อมเกมส์เหมือนบทบาทที่อุ้มเล่นทั้งในทีมมารินอสและเกมส์ล่าสุด ก็ไม่แน่ว่าสถิติการครองบอลและจังหวะผู้เล่นในเกมส์รุกอาจจะทำได้ดีขึ้นเพราะมีเวลาขยับหาช่องได้มากขึ้น
ในส่วนของเจที่แฟนบอลหลายคนเสียงแตกบ้างก็ว่าดีแล้วบ้างก็ว่าควรจะดีกว่านี้ ก็เห็นด้วย ที่ว่าเจเล่นไม่ค่อยได้ตามที่คาดหวัง เพราะการมี เจ กลายเป็นดาบสองคม ไม่ต่างจาก สถานการณ์ รุ่น 19 ปี ที่เรามี เหมือนตา ลงมาช่วย
เจในบทบาทผู้นำ บทบาทที่ต้องแบกทีม สภาพจิตใจที่ต้องรับมือในภาวะกดดันยังคงต้องพิสูจน์ หรือจังหวะทีเด็ดทีขาดที่ต้องทำได้ ยังมีให้เห็นไม่มากพอที่จะกำหนดทิศทางผลแพ้ ชนะ ซึ่งก็โทษ เจ ไม่ได้ เพราะถ้าเจเก่งรอบด้านขนาดนั้น เจลีค คงเล็กไปสำหรับเจ
แต่ปัญหาอีกส่วนของการมีเจ ในทีม ก็คือ เพื่อนร่วมทีมหวังแต่จะพึ่งเจมากเกินไป สังเกตุได้ตั้งแต่นัดมาเลย์และล่าสุด ที่ไม่ว่า บอลจะเซตมาจากส่วนไหนของสนาม เจ จะเป็นเป้าแรกเสมอที่เพื่อนร่วมทีมมองหา ทำให้เกมส์บุกไม่หลากหลาย เพราะ เจ ก็เป็นเป้าหมายแรกเช่นกันที่คู่ต่อสู้เข้ารุมปะทะ ชิงจังหวะตัดเกมส์
รวมถึงการขาดหายไปของนิติพงษ์ ยิ่งทำให้อาวุธในเกมส์บุกลดน้อยลง ซึ่งดันไปบังเอิญสอดคล้องกับผลการแข่งขันที่ไม่มีเจในเกมส์ แต่การมีแบ๊คที่สามารถขึ้นสุด ลงสุดและสามารถครอสบอลได้ดีทุกจังหวะ กลับสร้างความหลากหลายในเกมส์รุกได้มากกว่า
ส่วนต้นเองนัดนี้ เล่นไม่ได้แย่ อาจเป็นเรื่องของแท็คติคที่ต้องการเน้นรับและช่วยในลูกกลางอากาศ แต่สร้างมิติในเกมส์รุกได้ไม่ดีเท่า และยังมีอาการเล่นแบบกลัวพลาดอยู่มากโดยเฉพาะในครึ่งหลัง ซึ่งน่าเสียดายที่เวียดนามก็เริ่มยุบแล้วในท้ายเกมส์ แต่เรากดดันเค้าได้ไม่เต็มศักยภาพของเราเท่าไหร่
โดยรวมถึงแม้สถิติหลังเกมส์จะดี ส่วนนึงก็อาจเป็นเพราะเราได้ อุ้มกับตั้มกลับมา และขณะเดียวกันที่เราไม่ชนะ ก็เพราะเราเล่นเกมส์รุกได้ไม่หลากหลาย เสียดายลูกเซทพีซที่ยังไม่มีทีเด็ดเท่าที่ควร เสียดายอาวุธริมเส้นที่ไม่ได้ถูกส่งลงมาเลยแม้ในช่วงเวลาที่ควรต้องใช้
และสุดท้าย ต้องคิดเผื่อต่อไปว่า วันนึงถ้าไม่มีอุ้มหรือขาดตั้มขึ้นมา สถิติจะยังสวยอยู่มั้ย รวมถึงระบบเกมส์รุกที่ต้องมี เจ เป็นองค์ประกอบที่สำคัญแต่ไม่ใช่เป็นทุกอย่างของเพื่อนร่วมทีม ...