เรื่องมีอยู่ว่าผมกับแฟนเพิ่งคบกันมา 5 เดือน แต่เคยคุยกันว่ามันเหมือนผ่านมา 5 ปีเลย เหตุผลหลักๆน่าจะเป็นเพราะเราทะเลาะกันบ่อยมาก ประมาณอาทิตย์ละครั้งอย่างน้อย แต่ก็ไม่เคยปล่อยมือกันเลยทำให้ยังรักกันอยู่
แต่แฟนผมเป็นคนพูดจาหรือคิดโดยไม่สนใจผมเลย บางครั้งผมพูดแบบนึง แต่เธอดันคิดอีกแบบนึงและตัดสินโดยไม่ฟังเหตุผลเลย ผมต้องมาหาคำอธิบายตลอด แต่ผมก็เข้าใจว่าคนเราความคิดไม่เหมือนกันอยู่แล้ว ก็ค่อยๆปรับกันไป
จนถึงช่วงหลังๆประมาณครึ่งเดือนที่ผ่านมา เกริ่นก่อนว่าเธอเป็นคนเอาแต่ใจ ขี้เหวี่ยงมากๆ แรกๆผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมาก ปล่อยเงียบแล้วก็จบ กลับมาคุยกันปกติ แต่หลังๆผมเริ่มจะมีอาการทนไม่ไหวมากๆ รู้สึกอึดอัด จนระเบิดลงไป 2 รอบ จากที่ผมไม่เคยเถียงเลย กลับมาเป็นผมระบายออกมาหมดว่าคิดยังไง รู้สึกยังไง
ซึ่งก่อนหน้านี้เธอถูกตามใจมาตลอด เธอบอกไม่เคยมีใครพูดแบบนี้กับเธอมาก่อน แต่ด้วยความสัตย์จริงผมพูดเพื่ออยากให้เขาปรับตัวบ้าง ผมเองก็ไม่ได้ดีอะไร แค่รู้สึกว่าทำไมเราต้องโดนพูดไม่ดีด้วยทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรผิด
จนวันครบรอบก็นัดเจอกันเธอทำเค้กมาให้ 1 ปอนด์ ระหว่างนั่งรถไปหาเธอก็โทรมาอยู่แต่ผมบนรถตู้คนมันเยอะก็ไม่กล้าพูดโทรศัพท์เสียงดัง เธอพูดมา เราก็ตอบ เธอก็พูดอะไรไม่รู้ งิมงำๆ คือผมตั้งใจฟังมากแต่ไม่รู้ว่าพูดอะไร แล้วอยู่ดีๆก็พูดว่า เฮ้ย! ได้ยินป่าวเนี่ย วินาทีนั้นผมก็มีน้ำโหเหมือนกันเลยตอบกลับไปว่า เออ! ได้ยิน แล้วเธอก็บอกว่า โอเค ขึ้นเสียงใช่ไหม งั้นไม่ต้องเจอกันแล้วนะ แค่นี้! แ่สุด้ทายก็เจอกันนะครับ
ระหว่างไปหาก็คิดว่าคือเราทำงานมาเหนื่อยๆ นั่งรถไปหาไกลๆ จะพูดดีๆกับเราเลยไม่ได้หรอ แค่ถามดีๆไม่ได้หรอว่าได้ยินมั้ย จากที่อารมณ์ดีๆอยากเจอแฟนเรา กลับเป็นต้องมาหัวเสียแบบนี้ คือมันไม่ใช่รอบเดียว มันบ่อยมาก หลายเหตุการณ์ ถ้าพูดทั้งหมด คงพิมพ์ในนี้ไม่พอ
แต่วันนั้นผมก็ผิดด้วยที่ทำเค้กเขาเละข้างๆ ซึ่งผมไม่ได้ตั้งใจ เพราะเขาพูดว่า เลิกกันเหอะ แล้วก็วิ่งหนีผม ผมก็วิ่งตามแล้วไม่ได้ทันระวัง ก็เลยตามนั้น เขาก็โมโหมาก ซึ่งเราก็เข้าใจและเสียใจมากจริงๆ ทุกวันนี้เราเอากลับมาเรายังไม่อยากกินเลย อยากเก็บไว้ดูเพราะมันมีความหมายมากๆสำหรับเรา
เรื่องบอกเลิกนี่ บอกทุกครั้งที่ทะเลาะกัน ซึ่งผมไม่เคยเป็นฝ่ายบอกเลิกเลยสักครั้ง ถ้าบอกเป็นตัวเลข ผมคิดว่าไม่ต่ำกว่า 50 ครั้ง ผมง้อตลอดไม่ว่าผมจะถูกหรือผิด แต่ผมก็เต็มใจ เพราะผมก็คิดว่าเรารักเขา เรื่องแค่นี้ยอมได้ไม่เป็นไร
จนครั้งสุดท้ายคอลไลน์หากัน เขาก็ถามเรื่องกินเค้กหรือยัง ซึ่งเราก็บอกว่ายังแต่อยากเก็บไว้ เขาก็โมโหเพราะเขาอยากให้กิน เราก็เข้าใจเราผิดตรงจุดนี้ แต่ตอนนั้นคุยกันตั้งแต่วินาทีแรกคือบ่นผมไม่หยุดเลย จนผมก็ระเบิดอีกรอบ ตอนนั้นผมก็พูดไม่ดีด้วย ประชดบ้าง ติบ้าง คือผมก็หลุดน่ะแหละ จนคราวนี้เธอก็ขอเลิกเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือเอาสเตตัสออก...
จนนี้ก็ผ่านมา 3 วันแล้ว ผมก็ง้อหนักมาก รู้ว่าครั้งนี้มันแย่จริงๆ ก็ยังไม่กลับมา จริงๆเธอก็มีปัญหาส่วนตัวอยู่ด้วย ผมก็รู้ว่าคืออะไร แต่เธอไม่ยอมบอกตรงๆแล้วชอบมาหงุดหงิดใส่ผม อย่างที่บอกล่ะครับว่าแรกๆ ผมก็ไม่อะไร แต่หลังๆผมก็เหนื่อยด้วยหลายๆเรื่อง เลยเกิดเรื่องแบบนี้
ผมไม่รู้หรอกว่าเขาคือคนที่ใช่รึเปล่า ผมแค่ทำตามความรู้สึกแค่นั้นเอง รักเขามากเลยครับ
พิมพ์งงๆหน่อย ขออภัยนะครับ ขอบคุณสำหรับคนที่อ่านจนจบนะครับ
ทรมานจังเลย อยากระบายมากครับ
แต่แฟนผมเป็นคนพูดจาหรือคิดโดยไม่สนใจผมเลย บางครั้งผมพูดแบบนึง แต่เธอดันคิดอีกแบบนึงและตัดสินโดยไม่ฟังเหตุผลเลย ผมต้องมาหาคำอธิบายตลอด แต่ผมก็เข้าใจว่าคนเราความคิดไม่เหมือนกันอยู่แล้ว ก็ค่อยๆปรับกันไป
จนถึงช่วงหลังๆประมาณครึ่งเดือนที่ผ่านมา เกริ่นก่อนว่าเธอเป็นคนเอาแต่ใจ ขี้เหวี่ยงมากๆ แรกๆผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมาก ปล่อยเงียบแล้วก็จบ กลับมาคุยกันปกติ แต่หลังๆผมเริ่มจะมีอาการทนไม่ไหวมากๆ รู้สึกอึดอัด จนระเบิดลงไป 2 รอบ จากที่ผมไม่เคยเถียงเลย กลับมาเป็นผมระบายออกมาหมดว่าคิดยังไง รู้สึกยังไง
ซึ่งก่อนหน้านี้เธอถูกตามใจมาตลอด เธอบอกไม่เคยมีใครพูดแบบนี้กับเธอมาก่อน แต่ด้วยความสัตย์จริงผมพูดเพื่ออยากให้เขาปรับตัวบ้าง ผมเองก็ไม่ได้ดีอะไร แค่รู้สึกว่าทำไมเราต้องโดนพูดไม่ดีด้วยทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรผิด
จนวันครบรอบก็นัดเจอกันเธอทำเค้กมาให้ 1 ปอนด์ ระหว่างนั่งรถไปหาเธอก็โทรมาอยู่แต่ผมบนรถตู้คนมันเยอะก็ไม่กล้าพูดโทรศัพท์เสียงดัง เธอพูดมา เราก็ตอบ เธอก็พูดอะไรไม่รู้ งิมงำๆ คือผมตั้งใจฟังมากแต่ไม่รู้ว่าพูดอะไร แล้วอยู่ดีๆก็พูดว่า เฮ้ย! ได้ยินป่าวเนี่ย วินาทีนั้นผมก็มีน้ำโหเหมือนกันเลยตอบกลับไปว่า เออ! ได้ยิน แล้วเธอก็บอกว่า โอเค ขึ้นเสียงใช่ไหม งั้นไม่ต้องเจอกันแล้วนะ แค่นี้! แ่สุด้ทายก็เจอกันนะครับ
ระหว่างไปหาก็คิดว่าคือเราทำงานมาเหนื่อยๆ นั่งรถไปหาไกลๆ จะพูดดีๆกับเราเลยไม่ได้หรอ แค่ถามดีๆไม่ได้หรอว่าได้ยินมั้ย จากที่อารมณ์ดีๆอยากเจอแฟนเรา กลับเป็นต้องมาหัวเสียแบบนี้ คือมันไม่ใช่รอบเดียว มันบ่อยมาก หลายเหตุการณ์ ถ้าพูดทั้งหมด คงพิมพ์ในนี้ไม่พอ
แต่วันนั้นผมก็ผิดด้วยที่ทำเค้กเขาเละข้างๆ ซึ่งผมไม่ได้ตั้งใจ เพราะเขาพูดว่า เลิกกันเหอะ แล้วก็วิ่งหนีผม ผมก็วิ่งตามแล้วไม่ได้ทันระวัง ก็เลยตามนั้น เขาก็โมโหมาก ซึ่งเราก็เข้าใจและเสียใจมากจริงๆ ทุกวันนี้เราเอากลับมาเรายังไม่อยากกินเลย อยากเก็บไว้ดูเพราะมันมีความหมายมากๆสำหรับเรา
เรื่องบอกเลิกนี่ บอกทุกครั้งที่ทะเลาะกัน ซึ่งผมไม่เคยเป็นฝ่ายบอกเลิกเลยสักครั้ง ถ้าบอกเป็นตัวเลข ผมคิดว่าไม่ต่ำกว่า 50 ครั้ง ผมง้อตลอดไม่ว่าผมจะถูกหรือผิด แต่ผมก็เต็มใจ เพราะผมก็คิดว่าเรารักเขา เรื่องแค่นี้ยอมได้ไม่เป็นไร
จนครั้งสุดท้ายคอลไลน์หากัน เขาก็ถามเรื่องกินเค้กหรือยัง ซึ่งเราก็บอกว่ายังแต่อยากเก็บไว้ เขาก็โมโหเพราะเขาอยากให้กิน เราก็เข้าใจเราผิดตรงจุดนี้ แต่ตอนนั้นคุยกันตั้งแต่วินาทีแรกคือบ่นผมไม่หยุดเลย จนผมก็ระเบิดอีกรอบ ตอนนั้นผมก็พูดไม่ดีด้วย ประชดบ้าง ติบ้าง คือผมก็หลุดน่ะแหละ จนคราวนี้เธอก็ขอเลิกเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือเอาสเตตัสออก...
จนนี้ก็ผ่านมา 3 วันแล้ว ผมก็ง้อหนักมาก รู้ว่าครั้งนี้มันแย่จริงๆ ก็ยังไม่กลับมา จริงๆเธอก็มีปัญหาส่วนตัวอยู่ด้วย ผมก็รู้ว่าคืออะไร แต่เธอไม่ยอมบอกตรงๆแล้วชอบมาหงุดหงิดใส่ผม อย่างที่บอกล่ะครับว่าแรกๆ ผมก็ไม่อะไร แต่หลังๆผมก็เหนื่อยด้วยหลายๆเรื่อง เลยเกิดเรื่องแบบนี้
ผมไม่รู้หรอกว่าเขาคือคนที่ใช่รึเปล่า ผมแค่ทำตามความรู้สึกแค่นั้นเอง รักเขามากเลยครับ
พิมพ์งงๆหน่อย ขออภัยนะครับ ขอบคุณสำหรับคนที่อ่านจนจบนะครับ