กระทู้นี้ผมเป็นกระทู้แรกนะครับ ผมเป็นคนที่พูดอะไรงงๆหน่อย ถ้ามีอะไรขาดตกบกพร่อง ขออภัยนะครับ
ชีวิตผมจะเล่าว่าผมเป็นเด็กต่างจังหวัดที่มีฐานะปานกลาง พึ่งเข้ามาอาศัยอยู่กรุงเทพหลังจากหางานทำมานาน ในที่สุดก็สอบทำงานเป็นลูกจ้างหน่วยงานรัฐ
หน่วยงานนึงได้มาสี่ปีละครับ ผมเรียนสายกฎหมายครับ แต่ไม่เคยสอบอะไรได้กับเค้าเลย มีชีวิตธรรมาดามากๆ ตอนเย็นก็ไปหาทำงานเป็นคนจัดเรียงเอกสาร
ให้รุ่นพี่ซึ่งเป็นทนายจนผมได้มาเจอกับเธอที่เด็กกว่าผมถึงสิบเอ็ดปี (ผมอายุสามสิบห้านะครับ) เธอเป็นเด็กที่เข้ามาช่วยงานทีสำนักงานทนายความรุ่นพี่ผม
ทำงานเป็นทนายความไปด้วย ผมมีโอกาสเจอเธอเฉพาะช่วงเย็น เธอจะไปนั่งอ่านหนังสือที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง อ่านจนถึงทุ่มนึงก็จะขับรถกลับบ้าน แรกๆ
เราไม่คุยกัน แต่หลังๆไปช่วยงานเธอจัดเรียงเอกสารและไปอ่านหนังสือต่อก็เจอกันก็เลยได้มีโอกาสคุยเรื่องงานของเธอ และหลายๆอย่างครับ โดยพื้นฐาน
ก่อนรู้จัก เธอจบปริญญาตรีที่รามคำแหงและได้ไปเรียนต่อที่อังกฤษและอเมริกาสองมหาวิทยาลัย เธอเป็นคนที่ฉลาด เก่งและดูแล้วมีอนาคต นอกจากนี้ แม่
เธอยังรวยเอามากๆ ถึงขนาดให้เงินใช้ไม่รวมเงินเดือนคือสองแสนนิดๆ (เธอไม่ได้บอกเองครับ คนงานที่บ้านเธอเป็นคนบอก) เธอมีไลฟ์สไตล์คือชอบการ
อ่านหนังสือเอามากๆทั้งหนังสือภาษาไทยและภาษาอังกฤษ แค่หนังสือtextบางเล่มก็ปาเข้าไปห้าพันละ ซื้อเดือนนึงมากกว่าเงินเดือนผมทั้งเดือน แถมยัง
ชอบสะสมปากกาด้ามละหมื่นกว่าสองหมื่นกว่า เคยไปสยามพารากอนด้วยกัน เธอซื้อปากกาด้ามเดียวสามหมื่นและยังเดินมาซื้ออีกยี่ห้อสองพัน เฉยเลยไม่รู้
สึกสะดุ้งอะไรเลย นอกจากนี้ยังสวยแบบผู้ชายรุมจีบเลย (รวมถึงรุ่นพี่ผมด้วย) สิ่งเดียวที่ทำให้เราคุยกันได้สนิทคือการพูดถึงเรื่องวิชาการ ความรู้รอบตัวเธอ
เยอะมาก แต่กระนั้นเธอจะชอบฟังความเห็นคนอื่นและเอาต่อยอด ถกเถียงแบบไม่เหยียดว่าอีกฝ่ายจะเป็นใครก็ตาม เธอเป็นมันสมองวางแผนชีวิตให้ผมจน
สามารถเปลี่ยนงาน ทำให้ชีวิตผมสามารถเลี้ยงดูแม่ที่อยู่ต่างจังหวัดได้ ชีวิตผมดีขึ้น ตอนแรกผมก็คิดเข้าข้างตัวเองไปว่าเราน่าจะมีโอกาส จะพัฒนาความ
สัมพันธ์ของผมต่อ แต่ความฝันมาพังลงตอนแม่ผมเห็นเธอ ตอนที่แม่ลงมาจากต่างจังหวัด แม่พูดขึ้นมาทำนองว่า เค้าสวย แล้วยังรวยขนาดที่ว่าล่ะก็นะ
ไม่มีทางหรอกที่เค้าจะมารัก ผมก็เลยย้อนกลับมาดูตัวเอง รูปร่างหน้าตาผมก็ไม่ได้หล่อเลย ผอม ดำ เตี้ย ผมสูงแค่ร้อยหกสิบสาม แต่เธอสูงตั้งร้อยเจ็ดสิบ
สี่ หุ่นดีมาก อกใหญ่ เอวเล็ก ส่วนเรื่องอื่นทั้งเรื่องการศึกษาก็ไม่ได้โดดเด่นอะไร หน้าที่การงานก็ไม่ได้มั่นคง แต่ตอนนี้พยามขึ้นมาใหม่เพราะเธอ แต่
นั่นก็ยังห่างกับเธอมากๆยิ่งเห็นคนที่ตามจีบเธอ ทั้งคนรวย ทั้งหล่อ เรานี่ช่างเทียบไม่ติด ยิ่งปัจจุบัน อายุหลักสาม บ้านยังไม่มี อาศํยบ้านญาติอยู่ รถก็ยังไม่มี
ยิ่งคิดยิ่งแย่ ตอนนี้ผมอยากจะตัดใจ แต่ยังอยากเจอเธออยู่ อยากคุย ไม่รู้จะทำยังไง ใจนึงก็ไม่กล้าที่จะจีบเพราะกลัวเธอมองแปลกๆ เฮ้อ หนักใจครับ
การที่ผู้ชายธรรมดา มีชีวิตธรรมดา จีบผู้หญิงที่มีดีกว่าทุกอย่าง เค้าจะสนเรามั้ยครับ
ชีวิตผมจะเล่าว่าผมเป็นเด็กต่างจังหวัดที่มีฐานะปานกลาง พึ่งเข้ามาอาศัยอยู่กรุงเทพหลังจากหางานทำมานาน ในที่สุดก็สอบทำงานเป็นลูกจ้างหน่วยงานรัฐ
หน่วยงานนึงได้มาสี่ปีละครับ ผมเรียนสายกฎหมายครับ แต่ไม่เคยสอบอะไรได้กับเค้าเลย มีชีวิตธรรมาดามากๆ ตอนเย็นก็ไปหาทำงานเป็นคนจัดเรียงเอกสาร
ให้รุ่นพี่ซึ่งเป็นทนายจนผมได้มาเจอกับเธอที่เด็กกว่าผมถึงสิบเอ็ดปี (ผมอายุสามสิบห้านะครับ) เธอเป็นเด็กที่เข้ามาช่วยงานทีสำนักงานทนายความรุ่นพี่ผม
ทำงานเป็นทนายความไปด้วย ผมมีโอกาสเจอเธอเฉพาะช่วงเย็น เธอจะไปนั่งอ่านหนังสือที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง อ่านจนถึงทุ่มนึงก็จะขับรถกลับบ้าน แรกๆ
เราไม่คุยกัน แต่หลังๆไปช่วยงานเธอจัดเรียงเอกสารและไปอ่านหนังสือต่อก็เจอกันก็เลยได้มีโอกาสคุยเรื่องงานของเธอ และหลายๆอย่างครับ โดยพื้นฐาน
ก่อนรู้จัก เธอจบปริญญาตรีที่รามคำแหงและได้ไปเรียนต่อที่อังกฤษและอเมริกาสองมหาวิทยาลัย เธอเป็นคนที่ฉลาด เก่งและดูแล้วมีอนาคต นอกจากนี้ แม่
เธอยังรวยเอามากๆ ถึงขนาดให้เงินใช้ไม่รวมเงินเดือนคือสองแสนนิดๆ (เธอไม่ได้บอกเองครับ คนงานที่บ้านเธอเป็นคนบอก) เธอมีไลฟ์สไตล์คือชอบการ
อ่านหนังสือเอามากๆทั้งหนังสือภาษาไทยและภาษาอังกฤษ แค่หนังสือtextบางเล่มก็ปาเข้าไปห้าพันละ ซื้อเดือนนึงมากกว่าเงินเดือนผมทั้งเดือน แถมยัง
ชอบสะสมปากกาด้ามละหมื่นกว่าสองหมื่นกว่า เคยไปสยามพารากอนด้วยกัน เธอซื้อปากกาด้ามเดียวสามหมื่นและยังเดินมาซื้ออีกยี่ห้อสองพัน เฉยเลยไม่รู้
สึกสะดุ้งอะไรเลย นอกจากนี้ยังสวยแบบผู้ชายรุมจีบเลย (รวมถึงรุ่นพี่ผมด้วย) สิ่งเดียวที่ทำให้เราคุยกันได้สนิทคือการพูดถึงเรื่องวิชาการ ความรู้รอบตัวเธอ
เยอะมาก แต่กระนั้นเธอจะชอบฟังความเห็นคนอื่นและเอาต่อยอด ถกเถียงแบบไม่เหยียดว่าอีกฝ่ายจะเป็นใครก็ตาม เธอเป็นมันสมองวางแผนชีวิตให้ผมจน
สามารถเปลี่ยนงาน ทำให้ชีวิตผมสามารถเลี้ยงดูแม่ที่อยู่ต่างจังหวัดได้ ชีวิตผมดีขึ้น ตอนแรกผมก็คิดเข้าข้างตัวเองไปว่าเราน่าจะมีโอกาส จะพัฒนาความ
สัมพันธ์ของผมต่อ แต่ความฝันมาพังลงตอนแม่ผมเห็นเธอ ตอนที่แม่ลงมาจากต่างจังหวัด แม่พูดขึ้นมาทำนองว่า เค้าสวย แล้วยังรวยขนาดที่ว่าล่ะก็นะ
ไม่มีทางหรอกที่เค้าจะมารัก ผมก็เลยย้อนกลับมาดูตัวเอง รูปร่างหน้าตาผมก็ไม่ได้หล่อเลย ผอม ดำ เตี้ย ผมสูงแค่ร้อยหกสิบสาม แต่เธอสูงตั้งร้อยเจ็ดสิบ
สี่ หุ่นดีมาก อกใหญ่ เอวเล็ก ส่วนเรื่องอื่นทั้งเรื่องการศึกษาก็ไม่ได้โดดเด่นอะไร หน้าที่การงานก็ไม่ได้มั่นคง แต่ตอนนี้พยามขึ้นมาใหม่เพราะเธอ แต่
นั่นก็ยังห่างกับเธอมากๆยิ่งเห็นคนที่ตามจีบเธอ ทั้งคนรวย ทั้งหล่อ เรานี่ช่างเทียบไม่ติด ยิ่งปัจจุบัน อายุหลักสาม บ้านยังไม่มี อาศํยบ้านญาติอยู่ รถก็ยังไม่มี
ยิ่งคิดยิ่งแย่ ตอนนี้ผมอยากจะตัดใจ แต่ยังอยากเจอเธออยู่ อยากคุย ไม่รู้จะทำยังไง ใจนึงก็ไม่กล้าที่จะจีบเพราะกลัวเธอมองแปลกๆ เฮ้อ หนักใจครับ