สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 11
คุณเลิกหวังเถอะ บอกพ่อไปตรงๆเลย ว่าถ้าทำอะไรไม่ได้ตามสัญญาก็ไม่ต้องพูดจะดีกว่านะ จะได้ไม่เสียความรู้สึกกัน
การเรียนดีมันเป็นสิ่งดีกับตัวคุณ แต่ในแง่ของการรักษาคำพูดของผู้ใหญ่ พูดพล่อยๆบ่อยเข้ามันน่าเบื่อน่าเซ็งมากค่ะ
คนในนี้มาตอบก็เป็นผู้ใหญ่ทั้งนั้น ทำไมถึงคิดว่าการไม่ซื่อสัตย์กับคำพูดที่มีกับลูกตัวเองเพื่อกระตุ้นให้ลูกเรียนดี เป็นเรื่องปกติคะ คนที่เด็กควรจะไว้ใจที่สุดในโลกคือพ่อแม่ไม่ใช่เหรอคะ
คือถ้าปฏิเสธไปเลย แล้วบอกว่าไม่มีเงิน น้องอาจจะโกรธ อาจจะประชด แต่ถ้าสอนและให้เหตุผลกันตั้งแต่เด็กๆเค้าจะไม่ฟังพ่อแม่เลยเหรอคะ หรือแต่ละคนอยากให้ลูกโตมาเป็นคนเก่ง เรียนได้คะแนนสูงๆ คุณจะได้ลูกเป็นคนเก่ง แต่ความไว้เนื้อเชื่อใจพ่อแม่ไม่มีนี่ใช้ได้เหรอคะ มองอนาคตกันไม้คะ ว่าความเชื่อใจมันสำคัญแค่ไหน
หรืออันนี้เห็นเป็นเด็ก จะพูดยังไงก็ได้ เอาเคสผู้ใหญ่ไปดูมั้ยคะ ถ้าเป็นคุณจะทำยังไง
ลองสมมติว่าคุณจะแต่งงาน แฟนคุณนิสัยดีมากไม่นอกใจไม่กินเหล้าเล่นพนัน ขยันทำงานเพื่อสร้างครอบครัว แต่งงานสินสอกตกลงไว้ที่ห้าแสน พอก่อนวันงาน แม่สามีมาบอกว่าไม่มีเงินขนาดนั้น ขอลดเป็นสองแสนห้า แต่ก็บอกว่าที่ลูกสะใภ้ว่า อย่างคุณนี่หน้าตาแค่นี้ โปรไฟล์ระดับแค่นี้ ได้สามีดีแบบนี้ แถมสินสอดแค่นี้ก็ดีกับคุณแล้ว คุณรู้สึกยังไงคะ
หรือมองในแง่คนทำงาน เจ้าของบริษัทบอกว่า ถ้าดันยอดบริษัทได้เท่านี้ในปีนี้ จะให้โบนัสคนละหกเดือน
คุณทุ่มเท ตั้งใจทำงานมากๆ และทั้งทีมก็ตั้งใจมากจนยอดถึง
พอปลายปี เค้าให้โบนัสคุณแค่สองเดือน เหตุผลก็คือ อายุงานคุณไม่มากเท่าคนอื่น คุณอายุน้อยที่สุดในทีม และคุณจบแค่ปริญญาตรีทั้งๆที่คนอื่นในทีมงานจบปริญญาโทกันทั้งนั้น ได้โบนัสแค่นี้ก็ดีแล้ว ทำงานเก่งๆก็ดีกับตัวคุณอยู่แล้ว
เป็นคุณ คุณจะรู้สึกยังไงกับคำว่าแค่นี้ก็ดีแล้วคะ
การเรียนดีมันเป็นสิ่งดีกับตัวคุณ แต่ในแง่ของการรักษาคำพูดของผู้ใหญ่ พูดพล่อยๆบ่อยเข้ามันน่าเบื่อน่าเซ็งมากค่ะ
คนในนี้มาตอบก็เป็นผู้ใหญ่ทั้งนั้น ทำไมถึงคิดว่าการไม่ซื่อสัตย์กับคำพูดที่มีกับลูกตัวเองเพื่อกระตุ้นให้ลูกเรียนดี เป็นเรื่องปกติคะ คนที่เด็กควรจะไว้ใจที่สุดในโลกคือพ่อแม่ไม่ใช่เหรอคะ
คือถ้าปฏิเสธไปเลย แล้วบอกว่าไม่มีเงิน น้องอาจจะโกรธ อาจจะประชด แต่ถ้าสอนและให้เหตุผลกันตั้งแต่เด็กๆเค้าจะไม่ฟังพ่อแม่เลยเหรอคะ หรือแต่ละคนอยากให้ลูกโตมาเป็นคนเก่ง เรียนได้คะแนนสูงๆ คุณจะได้ลูกเป็นคนเก่ง แต่ความไว้เนื้อเชื่อใจพ่อแม่ไม่มีนี่ใช้ได้เหรอคะ มองอนาคตกันไม้คะ ว่าความเชื่อใจมันสำคัญแค่ไหน
หรืออันนี้เห็นเป็นเด็ก จะพูดยังไงก็ได้ เอาเคสผู้ใหญ่ไปดูมั้ยคะ ถ้าเป็นคุณจะทำยังไง
ลองสมมติว่าคุณจะแต่งงาน แฟนคุณนิสัยดีมากไม่นอกใจไม่กินเหล้าเล่นพนัน ขยันทำงานเพื่อสร้างครอบครัว แต่งงานสินสอกตกลงไว้ที่ห้าแสน พอก่อนวันงาน แม่สามีมาบอกว่าไม่มีเงินขนาดนั้น ขอลดเป็นสองแสนห้า แต่ก็บอกว่าที่ลูกสะใภ้ว่า อย่างคุณนี่หน้าตาแค่นี้ โปรไฟล์ระดับแค่นี้ ได้สามีดีแบบนี้ แถมสินสอดแค่นี้ก็ดีกับคุณแล้ว คุณรู้สึกยังไงคะ
หรือมองในแง่คนทำงาน เจ้าของบริษัทบอกว่า ถ้าดันยอดบริษัทได้เท่านี้ในปีนี้ จะให้โบนัสคนละหกเดือน
คุณทุ่มเท ตั้งใจทำงานมากๆ และทั้งทีมก็ตั้งใจมากจนยอดถึง
พอปลายปี เค้าให้โบนัสคุณแค่สองเดือน เหตุผลก็คือ อายุงานคุณไม่มากเท่าคนอื่น คุณอายุน้อยที่สุดในทีม และคุณจบแค่ปริญญาตรีทั้งๆที่คนอื่นในทีมงานจบปริญญาโทกันทั้งนั้น ได้โบนัสแค่นี้ก็ดีแล้ว ทำงานเก่งๆก็ดีกับตัวคุณอยู่แล้ว
เป็นคุณ คุณจะรู้สึกยังไงกับคำว่าแค่นี้ก็ดีแล้วคะ
TeRRaNoSauRuS ถูกใจ, เดี๋ยวก็รู้ ถูกใจ, บราวนี่หิมะ ถูกใจ, nikanda หลงรัก, amakin ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1109337 ถูกใจ, Little grey cells ถูกใจ, กิ่งไม้กับดาวบนฟ้า ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5097217 ถูกใจ, A little pig ถูกใจรวมถึงอีก 56 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 3
ทุบแท็ปเล็ตทิ้งตอน ป.3....
พ่อใจดีมากเลยนะคะ นี่ถ้าลูกทำแบบนี้ จะไม่ได้จับอะไรอีกเลย ไม่ว่าจะมือถือ แท็ปเล็ต คอม
เรียนดีอย่างเดียวไม่ได้ค่ะ นิสัยแบบนี้ใครจะอยากซื้อของดีๆให้
พ่อใจดีมากเลยนะคะ นี่ถ้าลูกทำแบบนี้ จะไม่ได้จับอะไรอีกเลย ไม่ว่าจะมือถือ แท็ปเล็ต คอม
เรียนดีอย่างเดียวไม่ได้ค่ะ นิสัยแบบนี้ใครจะอยากซื้อของดีๆให้
Dawn of us ถูกใจ, Raincoats สยอง, Zhang ANQI สยอง, สมาชิกหมายเลข 5559082 ถูกใจ, jevaisbien ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4119943 ขำกลิ้ง, สมาชิกหมายเลข 4272537 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5341911 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1218304 ทึ่ง, dolwaya ถูกใจรวมถึงอีก 24 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
รู้สึกเก็บกดที่พ่อทำกับเราแบบนี้มาก ขอระบายค่ะ
ก่อนมาตั้งกระทู้เราทวงสัญญากับพ่อที่พ่อเคยให้ไว้แล้วพ่อก็ไม่ใส่ใจที่เราพูดเลยแถมบอกอีกว่าเราเริ่มนิสัยเสียโลภมาก
พอลับสายตาพ่อแม่ เรานี่ปรี๊ดแตกแบบที่ว่าคุมตัวเองแทบไม่อยู่คนเดียวในห้องเลยค่ะ
ตอนนี้ใจเย็นแล้วถึงค่อยมาระบายในพันทิบ
เราเป็นลูกสาวคนเล็กตอนนี้อยู่ม.2
มีพี่ชายอายุห่างกัน9เกือบ10ปีตอนนี้อยู่มหาลัย
เรื่องมีอยู่ว่าพ่อเราให้สัญญากับเราตอนป.6ที่กำลังจะสอบขึ้นมัธยมว่าถ้าสอบเข้าห้องเรียนโครงการพิเศษสำหรับเด็กเก่งของโรงเรียนใหญ่ประจำจังหวัดได้ จะซื้อคอมให้
ผลคือเราสอบเข้าโครงการได้ที่4จากพันกว่าคน แต่สิ่งที่เราได้คือพ่อไปคุ้ยซากคอมที่เคยซื้อให้พี่ซึ่งพี่เราเลิกใช้ไปตั้งหลายปีแล้วเพราะเครื่องมันไม่ดีแล้วก็ล้าสมัยมากแล้ว ซึ่งพ่อก็พยายามดันทุรังจะให้เครื่องมันตื่นกลับมาให้เราใช้ให้ได้ แล้วก็ทำได้ด้วยนะ...
คุณภาพคอมเครื่องนี้คือแย่มากคอมในห้องคอมที่รร.นี่ดีกว่ามาก สมกับที่พี่เราเลิกใช้แล้วหนีไปทำงานพิเศษเก็บตังไปหาซื้อมือสองดีๆจากเพื่อนเอง แต่เราทำแบบพี่ไม่ได้ไงเราเด็กเกินที่หาเงินแบบพี่แถมยังต้องเรียนหนักอีก โดยสิ่งมหัศจรรย์ที่เราได้ประสบพบเจอจากคอมเครื่องนี้ก็ได้แก่
1.จอคุณภาพไม่ถึง720p
2.ปรับวิดิโอเป็น1080p จะกระตุกบัดซบมาก
3.พิมพ์งานอยู่ดีๆ กระตุกจ้า,ค้างจ้า,ใกล้ส่งด้วยจ้า ดึกๆงี้คือทั้งง่วงทั้งหัวร้อนมาก
ในเมื่อพ่อไม่ซื้อคอมใหม่ให้เราเลยงอแงท้าพ่อว่าถ้าเราสอบได้ถึง3.5ต้องซื้อเม้าปากกากับโปรแกรมคลิปสตูไว้วาด **พร้อมอัดเสียงตอนพ่อสัญญาไว้ตอกหน้า เราได้3.98มาตอกเลยได้(ถ้าไม่อัดเรียนหนักขนาดไหนชาตินี้ก็ไม่ได้)
4.คอมไม่แรงพอที่จะวาดรูปโดยไม่กระตุก อันนี้หงุดหงิดมากเพราะงานวาดcommissionเป็นทางเดียวที่เราจะหาเงินได้ ซึ่งเราต้องวาดทั้งๆกระตุกพอวาดออกมาภาพมันก็ไม่hdเพราะถ้าปรับให้วาดชัดเครื่องจะค้างความตั้งใจที่จะเอาเมาส์ปากกากับโปรแกรมวาดมาหาเงินเองนี่หายเลย((บัดซบมาก
5.ลองไปโหลดมายคราพแบบทดลองมาลองเล่น เอาให้รู้ไปเลยว่าอาการเครื่องมันหนักขนาดไหน เปิดหน้าเมนูเกมมาความคาดหวังที่จะหาความบันเทิงจากไอ้คอมนี่คือหายเลย มันหน่วงมาก กดเข้าเกมนี่โหลดโลกอยู่พักใหญ่เลย โหลดเสร็จก็ค้าง เราปรับกราฟฟิกทุกอย่างในเกมให้ต่ำสุดจะม็อบจะมอนเราเอาออกหมดไม่ให้มันหนักเครื่อง ผลคือก็ยังกระตุกนรกมาก... (มีกลิ่นไหม้จากcpuด้วยแหละ
//how to เล่นเกมให้เครียด??
//ถ้าท่านรู้จักMinecraftจริงๆคงจะรับรู้ได้แล้วแหละว่าเครื่องมันอาการหนักขนาดไหน
จากที่ลองใช้ๆดู คอมเครื่องนี้มันทำได้มากสุดแค่ดูยูทูปกับพิมงาน((อืดๆหน่วงๆด้วยเพราะที่รับเน็ตไม่ดี
สิ่งที่ทำให้เราปรี๊ดนี่ไม่ได้มีแค่เรื่องคอมค่ะ
ซึ่งสัญญาที่ทำให้เราหมดศรัทธาในตัวพ่อลงเรื่อยๆมันจะมีประโยคว่า"ระดับเราแค่นี้ก็พอแล้ว"ทุกข้อ ก็ดังนี้ค่ะ
1.สอบติดห้องคิงตอนป.3 เราขอเลือกซื้อแท็บเล็ตเองซึ่งเราก็ทำได้จริงๆ
โดยเราตื่นเต้นตั้งใจหาข้อมูลแท็บเล็ตที่จะซื้อ
พอถึงเวลาพ่อก็เลื่อนเวลาพาไปเลือกเรื่อยๆบอกไม่ว่างเราก็เข้าใจ พอเอาจริงๆพ่อเราแอบไปเลือกให้เองซะงั้น แถมเป็นเครื่องที่แย่มากเพราะมันใช้ประโยชน์แทบไม่ได้เลย
กระตุกทุกวินาทีทั้งๆที่เป็นเครื่องใหม่
พ่อบอกแค่ป.3แค่นี้ก็ดีแล้ว
สุดท้ายเราเครียดเรื่องเรียนแล้วพยายามหาความบันเทิงจากมันแต่หัวร้อนกว่าเดิมจากความกระตุกนรกของมัน เลยทุบทิ้ง
2.ขอแท็บเล็ตตอนป.4ถ้าเราติด1ในสิบของห้องซึ่งเป็นห้องคิง และเราทำได้จริงๆ
แต่พ่อก็เบี้ยวไม่ให้เราเลือกเองอีกตามเคย
พร้อมบอก แค่ป.4ระดับนี้ก็พอ
รอบนี้ดีหน่อยที่เรามีวุติภาวะขึ้นไม่งั้นทุบทิ้งแน่ แถมยังต้องใช้ดูการบ้านอีก
3.เรื่องคอมก็ที่ระบายไปด้านบนเลยค่ะ โมโหเรื่องนี้สุดแล้ว ตอนที่เห็นพี่ได้ของดีกว่าในขณะที่เราที่เรียนหนักกว่าช่วยพ่อเรื่องเงินมาก็เยอะกว่ามันเจ็บใจมาก ถึงเราจะทำตัวชิลแต่จริงๆเราตั้งใจมากนะ ถ้าไม่ใช่เพราะสัญญาที่จะให้คอมเราคงไม่เข้าอิโครงการห้องเรียนพิเศษเรียนหนักนรกนี่แน่
แล้วพ่อบอกเชิง ระดับนี้สำหรับเราก็พอแล้ว
//ติดที่4จากพันกว่าคนมันคงไก่กาไปสำหรับพ่ออะ
4.โทรศัพท์ ได้เพราะแท็บเล็ตพังถ้าไม่พังคงไม่ได้(จริงๆสภาพเครื่องมันไม่ไหวตั้งแต่ปีแรกที่ใช้แล้วแต่ถ้ามันพังทันทีพ่อจะหาว่าเราไม่รักษาของ)
รอบนี้ได้ดีๆหน่อยเพราะเกรด4ม.1เทอม2
ทุกอย่างเกือบดีถ้าไม่ใช่เพราะตอนพี่อายุเท่านี้ได้ใช้ไอโฟน ในขณะที่เราโดนพ่อพูดใส่ว่าระดับเราไม่ต้องไอโฟนหรอก(ปรี๊ดแตกทุกรอบที่คิดถึงประโยคนี้)
มีโทรศัพท์ใหม่,เมาส์ปากกากับโปรแกรมวาดที่พ่อเราทำตามสัญญาจริงๆที่จะให้เราเลือกค่ะ
หลังเจอ5มหัศจรรย์เข้าไปก็พยายามทำใจว่าพ่อต้องจ่ายค่าเทอมค่าต่างๆนาๆให้พี่ที่อยู่มหาลัยเลยเบี้ยวสัญญา
แต่พอมานึกดีๆคือถ้าพ่อไม่คิดจะทำตามสัญญาแล้วจะสัญญาทำไม?ที่เราพยายามมันมีความหมายนอกจากเอาไว้ให้พ่อแม่อวดคนอื่นบ้างมั้ย การเรียนโครงการพิเศษนี่มันเรียนหนักนรกมากนะ ที่เรียนพิเศษที่เรียนอยู่นอกรร.ตามจริงคือปีนึงต้องจ่ายหลายหมื่นหนักกว่าเรียนที่รร.อีก
แต่เราก็พยายามจนได้ทุนเรียนฟรี3ปี
จากใบเสร็จเพื่อนที่เรียนพิเศษด้วยกัน
เฉลี่ยเดือนละ2,000กว่าบาท
เฉลี่ยปีละประมาณ30,000กว่าบาท
3ปีก็90,000กว่าบาท
เราช่วยให้ประหยัดได้ตั้งเกือบหลักแสนเชียวนะ
ทำไมพ่อทำกับเรางี้อะ ทำไมทีพี่ไม่เห็นต้องมีระดับเกรดสูงบ้าบอแบบเราก็ได้แต่ของดีกว่า
ตอนพี่อายุเท่าเราขอนู่นๆนั่นๆบ่อยกว่าเราอีกในขณะที่เราแทบไม่ได้รางวัลอะไร มาบอกอีกว่าเราไม่ขอเองพอขอก็ได้แต่ของแย่ๆกว่าพี่แถมยังเบี้ยวสัญญาที่จะให้เรามีสิทธิเลือก
พอถามเหตุผลก็จบที่เราเป็นคนเล็กเป็นผู้หญิงไม่ก็อย่างเราเอาแค่"ระดับนี้พอ"
คือที่เรียนหนักๆแบบบ้าๆนี่คือยังมีระดับสู้พี่ไม่ได้อีกหรอ เกรดเราดีกว่าพี่ อะไรที่พี่แย่เราก็พยายามทำอย่างนั้นให้ดีแบบที่เอาให้ชัดเลยว่าเราก็มีระดับเหมือนกัน แต่พ่อดูไม่ได้สนเลย
สภาพเราตอนนี้ยังกะเด็กเรียกร้องความสนใจอะ ตอนนี้ท้อมากที่ไม่ว่าจะเพิ่มคุณค่าให้ตัวเองแค่ไหนก็ยังรู้สึกว่าตัวเองยังไม่มีค่าพอ
ขอฝากถึงพ่อแม่ที่ไม่ยอมทำสัญญาลูกๆค่ะ
ไม่ว่าสัญญาจะเล็กหรือใหญ่ยังไงมันก็คือสัญญาค่ะ คุณผู้ใหญ่นะควรทำตัวให้มีความน่าเชื่อถือต่อหน้าเด็กนะ ถ้าทำไม่ได้จริงๆก็อย่าไปให้สัญญาให้เด็กมันหวัง
ล่าสุดพ่อบอกถ้าเทอมนี้ได้4.00จะเอาคอมcorei7ให้เลย แล้วอิสัญญาเมื่อป.6คือไม่สนที่จะทำแล้วเลยย้ายมาม.2แทนหรอ?
ถ้ารอบนี้ยังเบี้ยวเราจะไม่ขอเชื่อถือพ่ออีกแล้วค่ะ //เอาจริงๆคือไม่อยากคาดหวังรางวัลอะไรจากพ่อแล้ว ไม่อยากเสียสุขภาพจิตแบบมูด้ามูด้ามูด้าด้วย (พิมพ์แต่เครียดๆขอเล่นมุขหน่อย