สวัสดีค่ะ ฉันแต่งงานมีทะเบียนสมรสตามกฎหมายนะคะ
ปัญหาคือเราอยากเลิกกับสามีมากค่ะ แต่เค้าดูรักเรามาก มันทำใจยากจริงๆค่ะ
เข้าเรื่องนะค่ะ เราคบกันมา 6 ปีค่ะ ชีวิตหลังแต่งงาน 2 ปี เรามีลูกกัน 1 คนค่ะ ตอนนี้ 1 ขวบกว่าๆ
ตลอดเวลาที่เราคบกันค่ะ ด้วยความที่เราอายุมากกว่า1 ปี เค้าให้เรานำตลอด ด้วยความที่เราอายุมากกว่า เค้าเลยมีความเป็นผู้นำน้อยมากหรือป่าว เราไม่ทราบค่ะ แต่ทุกอย่างมีแต่เราเป็นคนสร้าง ประคับประคองรักมา ลำบากมากด้วยกัน ซึ่งเราเองก็ไม่เห็นเป้าหมายชีวิตเค้า เพราะมีแค่เราที่พยายาม จนชีวิตหลังแต่งงาน ภาระทุกอย่างเราเป็นคนรับผิดชอบ เค้าช่วยน้อยมากจริงๆ ด้วยความที่ปัญหาของเรามันมีดีเทลหลายอย่างที่เราทะเลาะกัน เรื่องความรับผิดชอบ ไม่ว่าจะหน้าที่พ่อ หรือหน้าที่การเป็นสามีที่เค้าไม่สามารถให้คำปรึกษาเรา คือแฟนเราเค้าเป็นทหารค่ะ เราจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน เค้าจะมาหาลูกเดือนละครั้ง เค้าช่วยค่าใช้จ่ายเราเดือนละ 3000 บาทค่ะ ด้วยที่เราทำงานนอกบ้านด้วย ส่วนลูกกลางวันฝากเลี้ยงกับแม่เราเอง เค้าบอกว่าถ้าเค้าจำหน่ายออกมาทำงานข้างนอกค่าย เค้าก็จะไม่ได้อยู่กับเราที่นี้ด้วย เราไม่ขัด แต่ข้อดีของเค้าคือเค้าไม่เคยนอกใจเราเลย เค้าดูรักลูกรักครอบครัวมาก ด้วยที่บอกไปดีเทลเรากับเค้ามันเยอะมากๆ ในเรื่องที่มันแก้ไม่ได้ ปัญหาที่ทำให้เรารู้สึกเหนื่อยล้า เหนื่อยใจมากๆ จนบางทีเราอยากจบโดยการหนีไปให้ไกลๆ มาหาลูกเดือนละครั้งก็ได้ ทุกครั้งที่ทะเลาะเค้าขอโอกาสเราทุกครั้ง จนเราไม่รู้ว่าจะให้ยังไงแล้ว เค้าไม่โตค่ะ มีความเป็นเด็กที่ไม่อยากรับผิดชอบอะไร ห่วงความสุขตัวเอง เป็นลูกแง เหมือนเราพยายามคนเดียวตลอดเวลา
ถ้าเราเลิกกับเค้าเรารู้คำตอบเลยค่ะว่าเค้ายังไงก็ไม่มีทางเซ็นใบหย่าแน่นอน เค้าเคยบอกว่าเค้าจะไม่ยอมปล่อยเราไป ถ้าไปก็ไปแต่ตัว แต่ไม่มีทางหย่าเด็ดขาด เราสัมผัสได้ว่าเค้าเสียใจจริงๆ แต่ก็สัมผัสได้ว่าเค้าไม่อย่าเลิกเพราะเรื่องลูกที่เป็นสิ่งเหนี่ยวรั้งไว้ เต้ายึดแต่เหตุผลตัวเองและไม่ฟังใคร คือเราอยากหย่ามากๆ ไม่รู้จะอยู่กันไปทำไม บั่นทอนจิตใจมากค่ะ คุยเราก็คุยหมดแล้ว มีวิธีเดียวคือเราจะหนีไปทำงานที่อื่น มันจะสบายใจกว่า รอเวลาแล้วฟ้องหย่า คือสิ่งเราคิด
เราอยากได้ความคิดเห็นที่แตกต่าง หรือเราทำเป็นวิธีที่ถูกต้องแล้ว ขอบคุณที่อ่านนะคะ
ถ้าเราทนอยู่กับสามีที่มองไม่เห็นอนาคตแต่เค้ารักเรามาก แต่เราเหนื่อยมากตอนนี้
ปัญหาคือเราอยากเลิกกับสามีมากค่ะ แต่เค้าดูรักเรามาก มันทำใจยากจริงๆค่ะ
เข้าเรื่องนะค่ะ เราคบกันมา 6 ปีค่ะ ชีวิตหลังแต่งงาน 2 ปี เรามีลูกกัน 1 คนค่ะ ตอนนี้ 1 ขวบกว่าๆ
ตลอดเวลาที่เราคบกันค่ะ ด้วยความที่เราอายุมากกว่า1 ปี เค้าให้เรานำตลอด ด้วยความที่เราอายุมากกว่า เค้าเลยมีความเป็นผู้นำน้อยมากหรือป่าว เราไม่ทราบค่ะ แต่ทุกอย่างมีแต่เราเป็นคนสร้าง ประคับประคองรักมา ลำบากมากด้วยกัน ซึ่งเราเองก็ไม่เห็นเป้าหมายชีวิตเค้า เพราะมีแค่เราที่พยายาม จนชีวิตหลังแต่งงาน ภาระทุกอย่างเราเป็นคนรับผิดชอบ เค้าช่วยน้อยมากจริงๆ ด้วยความที่ปัญหาของเรามันมีดีเทลหลายอย่างที่เราทะเลาะกัน เรื่องความรับผิดชอบ ไม่ว่าจะหน้าที่พ่อ หรือหน้าที่การเป็นสามีที่เค้าไม่สามารถให้คำปรึกษาเรา คือแฟนเราเค้าเป็นทหารค่ะ เราจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน เค้าจะมาหาลูกเดือนละครั้ง เค้าช่วยค่าใช้จ่ายเราเดือนละ 3000 บาทค่ะ ด้วยที่เราทำงานนอกบ้านด้วย ส่วนลูกกลางวันฝากเลี้ยงกับแม่เราเอง เค้าบอกว่าถ้าเค้าจำหน่ายออกมาทำงานข้างนอกค่าย เค้าก็จะไม่ได้อยู่กับเราที่นี้ด้วย เราไม่ขัด แต่ข้อดีของเค้าคือเค้าไม่เคยนอกใจเราเลย เค้าดูรักลูกรักครอบครัวมาก ด้วยที่บอกไปดีเทลเรากับเค้ามันเยอะมากๆ ในเรื่องที่มันแก้ไม่ได้ ปัญหาที่ทำให้เรารู้สึกเหนื่อยล้า เหนื่อยใจมากๆ จนบางทีเราอยากจบโดยการหนีไปให้ไกลๆ มาหาลูกเดือนละครั้งก็ได้ ทุกครั้งที่ทะเลาะเค้าขอโอกาสเราทุกครั้ง จนเราไม่รู้ว่าจะให้ยังไงแล้ว เค้าไม่โตค่ะ มีความเป็นเด็กที่ไม่อยากรับผิดชอบอะไร ห่วงความสุขตัวเอง เป็นลูกแง เหมือนเราพยายามคนเดียวตลอดเวลา
ถ้าเราเลิกกับเค้าเรารู้คำตอบเลยค่ะว่าเค้ายังไงก็ไม่มีทางเซ็นใบหย่าแน่นอน เค้าเคยบอกว่าเค้าจะไม่ยอมปล่อยเราไป ถ้าไปก็ไปแต่ตัว แต่ไม่มีทางหย่าเด็ดขาด เราสัมผัสได้ว่าเค้าเสียใจจริงๆ แต่ก็สัมผัสได้ว่าเค้าไม่อย่าเลิกเพราะเรื่องลูกที่เป็นสิ่งเหนี่ยวรั้งไว้ เต้ายึดแต่เหตุผลตัวเองและไม่ฟังใคร คือเราอยากหย่ามากๆ ไม่รู้จะอยู่กันไปทำไม บั่นทอนจิตใจมากค่ะ คุยเราก็คุยหมดแล้ว มีวิธีเดียวคือเราจะหนีไปทำงานที่อื่น มันจะสบายใจกว่า รอเวลาแล้วฟ้องหย่า คือสิ่งเราคิด
เราอยากได้ความคิดเห็นที่แตกต่าง หรือเราทำเป็นวิธีที่ถูกต้องแล้ว ขอบคุณที่อ่านนะคะ