อยากมีแพชชั่นในการมีชีวิตเหมือนคนอื่นบ้างค่ะ

สวัสดีค่ะ บอกไว้ก่อนตรงนี้เลยนะคะว่าเราไม่ได้มีภาวะซึมเศร้าค่ะ ตอนที่คิดตั้งกระทู้นี้ก็ไม่ได้รู้สึกเศร้าด้วยค่ะ แค่อยากลองถามคนที่เคยผ่านความรู้สึกนี้มาว่าแก้ปัญหายังไงกับชุดความคิดแบบนี้ คือเรารู้สึกว่าชีวิตเราตอนนี้มันไม่ได้มีความหมายสำหรับเราเลยค่ะ รู้สึกว่าตัวเองไม่มีความสุขในชีวิตประจำวัน เราเบื่อกับทุกอย่างที่เกิดขึ้นในชีวิตมากๆทั้งการแข่งขัน การดิ้นรนในแต่ละเทอมเพื่อให้ได้ผลการเรียนที่น่าพึงพอใจเหนื่อยกับการถูกคาดหวัง บางทีเราก็รู้สึกว่าเรากำลังใช้ชีวิตเพื่อคนอื่นอยู่ค่ะ เราต้องทนมีชีวิตต่อไปทั้งๆที่ความเป็นจริงแล้วเราไม่ได้มีความต้องการจะมีชีวิตเลย เราไม่คิดจะฆ่าตัวตายนะคะ แต่เรารู้สึกว่าถ้าเรานอนแล้วไม่ฟื้นขึ้นมาเราก็ไม่เสียใจที่มันจะเป็นอย่างนั้น ทุกวันนี้ก็คิดแค่ว่าให้วันนี้มันผ่านๆไป