[ระบาย] น้อยใจ เพิ่งหัดขับรถยนต์ตอนอายุ 26 ปี

วันนี้ขับรถออกถนนไปกับคุณพ่อมาค่ะ หลังจากเรียนขับรถมา 10 ช.ม. กับสถาบันแห่งหนึ่ง

ขณะขับก็ถกเถียงกับพ่อตลอดทาง คือเราไม่รู้จะฟังใครดี แม่ที่อยู่เบาะหลังก็พูดๆ น้องชายก็ซนดิ้นไปดิ้นมา พ่อเราก็บ่นๆนั่นนี่ “ยังไม่ชินกับพมล.นะ ยังขับไม่ตรงเลนส์เลย ขับไปงี้แหละ ไม่ต้องถอยหลังนะวันนี้ เอาแค่ตรงเลนส์ให้ได้ก่อนเหอะ @฿#$¥+\##*¥€” และอื่นๆ นานานัปการ

ในใจตอนนั้นคือ เสียใจ น้อยใจมากกก ก่อนหน้านี้พ่อก็ไม่ได้สอนเราค่ะ วอนขอตั้งแต่เด็กๆ แต่ก็ไม่ได้สอน บอกว่า “ที่ไม่สอนเพราะเราขี้ตกใจ” ค่ะ 

เราโตเป็น🐃 แล้ว ไปไหนมาไหนที่อยากจะไปก็ไม่ได้ รู้สึกต้องพึ่งพาคนอื่นตลอดเลย เกรงใจ คนอื่นก็ต้องมาเป็นห่วงเรา จะกลับยังไง อะไรยังไง เจ็บปวดนะคะ เราไม่อยากเป็นภาระใคร

ขับไปได้พักใหญ่ ความ Emotional เริ่มบดบัง Motivation เลยจอด บอก “พ่อ มาขับเหอะ หนูเหนื่อยแล้ว” พอมาสลับนั่งข้างคนขับ บ่อน้ำตาแตกเฉย รู้สึกโง่เง่าจัง ทำไมแค่ขับรถให้ดีมันขับไม่ได้ รู้สึกแย่กับตัวเอง แล้วก็ไม่อยากจะขับรถอีกค่ะ

แต่ถึงยังไงก็ยังคงจะฝึกต่อไปค่ะ เราอยากพึ่งพาตัวเองได้ หรือเอาตัวรอดได้ การขับรถเป็นมันจะช่วยเราได้มากค่ะ 

ขอบคุณกระทู้นี้มากค่ะ https://pantip.com/topic/13076134 อ่านแล้วรู้สึกมีกำลังใจ  ชอบตรง" วันนึงเมื่อเก่งแล้ว จง "อย่าดูถูกผู้ที่กำลังเริ่ม"
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่