จมอยู่ในวังวนความคิดรู้สึกผิด จนไม่เป็นอันทำอะไร ทำอย่างงไร

          เราเรียนอยู่มหาลัย ความรู้สึกมันเริ่มจากมีคนพูดถึงเราว่าตอนมต้นเป็นคนอุบาท อะไรทำนองนี้เค้าอยู่ห้องเดียวกันเราตอนมต้น ตอนแรกเราก็ไม่ซีเรียส แต่พอผ่านไปมันทำให้เรานึกถึงเรื่องราวในอดีต เป็นตอน ม ต้น เราทำอะไรหลายอย่างที่ไม่เหมาะสม การเล่นการกระทำที่ทำแล้วเพื่อนเฮเพื่อนขำเราทำบ่อย แล้วเล่นกับเพื่อนคือเล่นกับเพื่อนผชเกรียนๆตามประสาผชเลย แบบหลายๆอย่างที่ทำลงไปมานึกถึงตอนนี้ก็รับไม่ได้ ตอนเล่นกันมันสนุกเห็นแค่เพื่อนกับเราเล่นบ้าๆบอๆไม่ได้สนคนรอบข้างว่าจะมองว่ายังไง มีครั้งหนึ่งเราโดนแกล้งจนหมดความอดทนชกเพื่อนคนหนึ่งไปหลายทีแล้วก็ไม่ได้ขอโทษ เราพยายามคิดแก้ไขโดยคิดว่าตอนนั้นเรายังเด็กเรายังไม่รู้เรื่องและต้องมีคนที่เล่นหนักกว่าเรา แต่พอนึกแบบนั้นคือก็คิดว่าเด็กวัยเดียวกันมันก็น่าจะคิดกันได้แล้ว ตอนนั้นเราตลกไปวันๆเล่นบ้าๆบอๆเพราะเราอยากมีเพื่อนทำตัวบ้าๆแต่เราไม่รู้เลยว่ามันไม่ถูกอยากกลับไปสั่งสอนตัวเองแต่มันก็สายไปหลายครั้งที่ตอนมต้นเราไปใส่อารมณ์กับที่บ้านแล้วที่ รร เราก็ทำตัวตลกๆ เราเคยไม่ไปเรียนพิเศษจนแม่ร้องให้รู้สึกผิดเหมือนกัน หลายๆคนคงอยากไปรร แต่วันที่เราอยากไป รร ตอนมต้นคงไม่ค่อยมีมีแต่เฉยๆกับไม่อยากไป พอม ปลายเราเลยเงียบๆจะเล่นจะบ้ากับคนที่สนิท แล้วตอนนี้มหาลัยการเรียนยังโอเคเพราะยังไม่ถึงช่วงสอบแต่เรารู้ว่าคงจะไม่ดีขึ้นเพราะเราไม่เห็นความสำคัญของมันเราไม่รู้สึกสนใจอยากออกไปลุยไปเรียนรู้เหมือนตอนแรก เมื่อก่อนเราทบทวนหลังเลิกเรียนทุกวันตอนนี้จะสอบแล้วเรายังไม่อ่านไม่มีความรู้สึกอยากทำเพื่อตัวเอง จากเคยออกกำลังกายดูแลตัวเองตอนนี้เรานอนดึก กิน นอน เรารู้ว่าปัจจุบันสำคัญ แต่เราไม่สามารถให้อภัยตัวเองคิดว่าเราเคยทำแบบนั้นทำไม่เหมาะสม เราจะทำทุกวันนี้ไปเราก็เป็นคนที่เคยทำแบบนั้น เราพยายามปรับปรุงตัวเองขึ้นมาแต่พอได้ยินเรื่องไม่ดีของตัวเองบางทีมันก็ท้อและถอยลงไป ในขณะที่คนวัยนี้มันไม่ควรซังกะตายควรไปข้างหน้าแต่เราจมอยู่ในอดีต บางครั้งเวลาเราจะได้อะไรดีดี เวลามีคนมาทำดีด้วย เรากลับคิดว่าเราไม่ควรได้รับ ไม่ควรมีคนมาทำดีกับเรา กับคนแบบเราไม่สมควรได้รับการให้เกียรติ เราไม่มีความมั่นใจในตัวเอง คิดว่าตัวเองทำอะไรก็ไม่ดีคนอื่นจะมองว่าไม่ดี เราควรทำอย่างไรถึงจะออกจากจุดนี้ได้มันไม่ดีเลย รู้ว่าเหมือนกับทำร้ายตัวเองทางอ้อมแต่ก็ยังแก้ไขไม่ได้ บางคนอาจมองว่าไร้สาระเพราะเรื่องอดีตเค้าลืมไปแล้วแต่เรานึกแล้วรู้สึกผิดไม่อยากให้อภัยตัวเองเลย