ชีวิตมันยิ่งกว่าละคร พูดกับใครไม่ได้ขอมาระบาย ถึงไม่มีใครอ่านก็ตาม

ตามหัวข้อบน ไม่รู้จะไปปรึกษาใครได้จริงๆ แม้แต่คนที่เราคิดว่าจะพูดคุยได้ทุกเรื่อง ปีนี้เราอายุ 21 ปี พึ่งเรียนจบ ปวส. กำลังเรียนมหาวิทยาลัย ตั้งแต่เด็กเรามีครอบครัวที่สมบูรณ์ มีความสุขมากๆ พ่อและแม่อยู่กันครบหน้า มีน้องสาวอีก1คน แต่เราไม่ค่อยสนิทกับพ่อแม่เท่าไหร่นัก สนิทกับน้าสาวมากกว่าตั้งแต่เด็กจำความได้ก็นอนกับเค้า ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด จนพ่อเรากับตาทะเราะกัน พวกเขาไม่ชอบหน้ากันเท่าไหร่นัก พ่อจึงย้ายบ้านออกมาจากบ้านตา-ยาย ตอนนั้นเรา ป.6 เราต้องย้ายโรงเรียน ย้ายบ้าน ออกมาจากน้าสาวที่เราสนิท แต่ตอนนั้นยังเด็ก จึงไม่กล้าบอกพ่อว่าใจเราจริงๆอยากอยู่บ้านตา-ยายมากกว่า แต่ก็มาอยู่กับพ่อแม่น้องที่บ้านใหม่ พ่อไม่ได้ค่อยอยู่บ้านเพราะไปทำงานบางครั้งก็เช้าเย็นกลับ บางครั้งก็ไปเป็นอาทิตย์ ส่วนเราไป รร.ใหม่ เจอเพื่อนๆที่ไม่ค่อยดีกับเราเท่าไหร่โดนแกล้ง แต่ไม่กล้าบอกพ่อแม่ จำได้ว่าเราเรียนที่นั้นไม่มีความสุขเลย อยู่ไปสักพัก แม่ก็ท้องน้องอีกคน จากนั้นใช้ชีวิตไป แม่เริ่มตับได้ว่าพ่อมีผู้หญิงคนหนึ่ง เรายังเด็กไม่ได้สนใจอะไร และยังไม่รู้ว่า ผญ. คนนั้นเป็นใคร แม่พยายามไม่คิดอะไรมาก เพราะแม่ก็ท้องอยู่ พอแม่คลอดพ่อก็ยังไปๆมาๆ โดยที่พ่อยังไม่รู้หรอกว่าแม่เริ่มรู้อะไรมา เราแม่ลูกช่วยกันเลี้ยงน้องอย่างดี พักหลังพ่อเริ่มไม่กลับบ้าน แม่พยายามทำทุกอย่างให้พ่อกลับมาเป็นคนเดิม ด้วยหลายวิธี ทั้งพูดคุย ข้อร้อง และทำของ ตามความเชื่อของเขา แต่ทำยังไงพ่อก็ไม่กลับมา จนแม่เริ่มรู้แล้วว่าผญ. คนนั้น คือป้าที่เป็นเมียของลุง พี่ชายแท้ๆของแม่เอง ป้ากับลุงเขาก็มีลูกด้วยกันเหมือนกัน2คน ลูกของป้ากับลุงอาศัยอยู่บ้านตายาย ลุงมีนิสัยขี้เมา อาจทำให้ป้าเขาเบื่อ แต่ทำไมนะ ต้องมาเป็นพ่อของเราที่เขาเลือก นี่เป็นความผิดหวังครั้งแรกในชีวิตเราเลย พ่อที่เราคิดว่าดี ภาพจำของพ่อที่ขยันหาเงินเลี้ยงครอบครัว กลับมากินข้าวด้วยกันทุกเย็น หายไปหมดเลย 

ทางครอบครัวตายายพี่น้องคนอื่นๆ บอกให้แม่กลับบ้าน เพราะพ่อไม่กลับมาบ้านแล้ว แม่ก็คิดอยู่หลายวันว่าเอายังไงดี จนแน่ใจแล้วว่าพ่อคงไม่กลับมาอยู่กลับเราแล้วจริงๆ น้องชายแม่หรือน้าก็มารับเก็บข้าวของทุกอย่างออกจากบ้านนั้น ไม่เหลืออะไรซักอย่างเดียว น้องสาวเล่าว่าระหว่างรอเราและมามาเอาของอีกเที่ยวพ่อกลับมาบ้าน ซื้อโจ๊กมาหลายถุง แต่เขาไม่เจอเราแล้ว น้องแอบพ่ออยู่ในห้อง พ่อเลยเอาโจ๊กแขวนไว้หน้าประตู แล้วขับรถออกไป แล้วพ่อกับป้าก็หนีไปอยู่ด้วยกัน ป้าก็ทิ้งลูกๆของเขาไว้ ลุงกับแม่ของเราเสียใจมากจนรับรู้ได้เลยว่า ทั้ง2คน นิสัยเริ่มเปลี่ยนไป ลุงไม่ชอบเราและน้อง เพราะเขาไม่ชอบพ่อเราที่แย่งเมียเขาไป ส่วนแม่เราก็ไม่ชอบลูกของเขาเหมือนกันพี่น้องเริ่มไม่ชอบหน้ากัน 

กลับมาบ้านตายาย อยู่กันไปสักพักเราย้าย รร.กลับมาที่เดิม น้องเราก็เริ่มหัดเดิน กำลังน่ารัก มีอีกเหตุการณ์ที่ทำให้ชีวิตเรารู้สึกแย่ไปอีก วันนั้นเป็นวันตรุษจีน ทุกคนในบ้านกำลังยุ่งเพราะต้องจัดเตรียมของไหว้ จึงไม่มีใครดูน้องเลย แม่กล่อมน้องนอนหลับไป จึงออกไปซื้อของ ส่วนเราช่วยยายปั้นขนมอยู่ในครัว สักพักได้ยินเสียงตะโกนเรียกจากข้างบ้าน "ตาแก่ๆ หลานแกจนน้ำ!" ทุกคนหยุดและรีบวิ่งไปที่คลองหน้าบ้าน ภาพที่เราเห็น น้องเรานอนลอยคว่ำหน้าอยู่ที่ดงสาหร่าย เราช็อครีบโดดน้ำลงไป ทุกคนโดดลงไปเพื่อให้ถึงตัวน้องให้ไวที่สุด เอาขึ้นมาร่างกายน้องไม่ตอบสนองเลย น้ารีบไปซ้อนมอไซที่ลุงสตาดรอไว้ไปโรงพยาบาล เราออกไปขี่มอเตอร์ไซค์ตามหาแม่ เพื่อบอกทั้งที่ตัวเปียกเลอะดินเลน