ขอเกลื่นก่อนค่ะว่าเจ้าของกระทู้ อายุ19เต็ม คบกับแฟนมา 4 เดือนตั้งแต่คบกันมาแรกๆดราสนุกกันมากไปเที่ยวด้วยกัน ดูหนังด้วย ไปที่ไกลๆที่ไม่เคยไปด้วยกัน หลายๆสิ่งหลายอย่าไปด้วยดีจนกระทั้งเขาชวนไปบ้านเพราะที่บ้านแฟนมีหนังสือ เราก็อยากอ่านค่ะเพราะชอบมากอสกลองอ่านเป็นเล่มๆดู(จะว่าง่ายก็ได้นะเพราะความรักบังตาจริง)ก็ได้ไปไหว้พอแม่แฟน หลังจากนั้นเราก็ไปๆมาๆแบบนี้มาตลอด จนกระทั้งใีเหตุการณ์อย่างว่าเกินขึ้น (ไม่ถึงกับมีอะไรกัน)วันนึงผ่านมาไม่นานเราว่าเขาเปลี่ยนไปจากมี่แต่อนทักหากันบ่อย มันก็น้อยลงน้อยลง เขาเฉยชากับเรา ทําตัวเหมื่อนเราใช่แฟน เริ่มสนิทน้อยลงๆเราเริ่มเป็นฝ่ายพยายามมากขึ้น ทักไปก็อืม อ่า 5555 ใีแค่นี้จริงๆและแล้ววันนั้นก็มาถึง เขาบอกเลิกเรา เบื่อเราตแนั้นเราได้แต่โทษตัวเองว่าทําไม เราทําอะไรผิด เราเสียใจมากๆมากที่สุดจนเกือบจะคิดโดนหอ แต่ก็ไม่ได้ทํา และเราด่ามันไปเป็นชุดมําไมมาทําแบบนี้ดราทําอะไรให้เธอไม่พอใจ ทําไมๆๆๆๆคําตอบของเขาคือ อืม อ่า ขอโทษ นะแค่นี้เลยปล่อยให้เราร้องจนเรานอยมันเหมื่อนมุกอย่างมี่คิดไว้มัยพังทลายโลกดับลงวินาทีนั้นเราเจ็บ ทั้งโกรธ ทั้งเสียใจ เศร้าจนเราต้องกินยาต้านดศร้ามากขึ้น (เป็นโรคแปรปรวน กับ ซึมเศร้ากินยามาเกือบปี) จากโรคที่กําลังจะหายก็เป็นหนักกว่าเดิม ดิ่งลงกว่าเดิม จากนั้นผูชายคนนั้นก็ไม่ทัก้รามาอีกเลย เรารู้สึกปบบอ้าาง้างรู้สึกแย่แม้กระทั้งตอนพิมพ์ยังนํ้าตาไห, รู้สึกชีวิตทุกอย่างมันพังลง กายพัง ใจพัง พังไม่เป็นท่าเราจะก้าวเดินต่อไปได้ยังไงคะทั้งๆที่อยู่มหสลัยคาะ(ต้องเจอหน้าเขาทุกวันๆ)ตอนนี้อยู่มหาลัยค่ะ เราซึมกง่าเดิมแต่ไม่รู้จะจัดการยังไง ช่วยด้วย
จะ move onไปข้างหน้าได้อย่างไรให้เหมื่อนเดิใ