สวัสดีครับ เพื่อนพ้องชาวพันทิป ทุกท่าน โดยเฉพาะเหล่านักบิด
ผมเอง เป็น Someone คนนึง ไม่ได้มีชื่อเสียงเรียงนามอะไรหรอก แต่ก็ พอจะมีประสบการณ์ได้เข้าไปอยู่ในเหตุการณ์ต่าง ๆ หรือ สังคมมอเตอร์ไซค์ ลึก ๆ มาบ้าง
นี่จะเป็นกระทู้แรกที่ผมเปิดใจเกี่ยวกับเรื่องของมอเตอร์ไซค์และแน่นอนว่าได้รับคำแนะนำจากชายรุ่น (ร่าง) ใหญ่คนนึงว่าเฮ้ยน่าเอามาลง
ในเนื้อกระทู้นี้จะมีความสุภาพมากมายวัวตายควายล้ม มากกว่าตัวต้นฉบับ ที่เป็นดั่งตัวตนที่แท้ทรูว์ ของผม
ถ้าเปรียบก็คงเหมือนกับจับเอาคนเถื่อนมาใส่สูธผูกไทด์อะครับ
อะมาเรามาเข้าสู่โลกจริงกันเลยดีกว่า
กับ ด้านมืดบนโลกสองล้อใหญ่ ที่หลาย ๆ คนได้พบเจอ แต่ ไม่อยากยอมรับมัน
แต่ "มันคือเรื่องจริง ที่ผมได้สัมผัสมาตลอดเวลา เกินกว่า สิบปี"
ผมเชื่อว่าใครหลายคน ที่คิดอยากเล่นรถพวกนี้ Bigbike หรือ มอเตอร์ไซค์ใหญ่
ต่างมีความหวังไว้ลึก ๆ ว่า เราจะได้เจอ สังคมเท่ห์ ๆ มิตรภาพไร้พรมแดน ความรักในมิตรสหาย การขี่ท่องเที่ยวกันเป็นทีม น้ำใจแก่เพื่อนร่วมทาง
หรือ อะไรอีกมากมาย
ก่อนจะอ่านกระทู้นี้ผมอยากให้ท่านวางมันลงเปลี่ยนตัวเองเป็นผ้าใบสีขาวซะ
จากนั้น ให้ผมเป็นคนละเลงสีจริง ลงรองพื้นให้ท่าน ๆ ก่อนเลย
เรื่องแรกเลย
*** นับถือที่ตัวตน นับถือคนที่หัวใจ ไม่ใช่ ซีซี ***
มันไม่เคยมีจริงครับ แค่ดูจากทุกวันนี้ เน็ตไอดอลบนโลกสองล้อมากมาย ที่โด่งดัง แทบทุกคน มีรถ 1000 cc ครอบครอง
มีแค่หยิบมือเพียงเท่านั้น ที่ไม่มีรถพันซีซี และ มีคนนับถือและยังน้อยมากกับผู้ติดตาม
และ บนถนนในชีวิตจริง เมื่อมีกรรวมตัวใด ๆ ก็ ตาม คนที่มีรถซีซีสูง ๆ มักได้รับการยอมรับมากกว่า บางคนถึงขนาด ต้องยอมกู้หนี้ยืมสิน เพื่อจะมีรถ 1000 ซีซี เลยก็มี ทั้งที่ตัวเองก็ขี่รถที่ดีอยู่แล้ว
ตลกร้ายคือ คนขี่รถ ซีซีน้อย ๆ แต่เก่งฉกาจ กลับไม่ได้รับการยอมรับ รอบตัวผมมีเพื่อนมากมายครับ หลายคนเป็นนักแข่ง ทั้ง อดีต และ ปัจจุบัน บางคนเป็นระดับครูฝึก แต่พวกเขายังขี่รถซีซีน้อย ๆ
แต่คุณรู้มั้ย บางคนแค่มีรถ 1000 ซีซี เคยเรียนมาครอสสองครอส ขี่รถแค่พอได้ พอเป็น คนไปรุมเรียกว่า อาจารย์....
ในขณะที่ คนที่เป็นระดับนักแข่งมีถ้วย มีการันตี แต่ขี่รถเล็ก ถ้าเขาไม่มีใครรู้จักปูมหลัง พูดแนะอะไรแทบไม่ฟังครับ...
นี่ล่ะครับ ความจริงของ ซีซี ที่ผมพิสูจน์มาแล้วด้วยตัวเอง สมัยขี่ 1200 แค่คนห้าวๆ กับ 250 ที่ลงสนามจริง ๆ
แต่... ถ้าเพียงผมขี่รถ 1000 cc ลงสนาม มีรูปในเรซสูท มีถ้วยรางวัลสักใบ โฮ่... พูดอะไรคนก็ฟังจ้าาา...
เรื่องต่อมา
*** จะเล็กใหญ่ ไปด้วยกันได้ ไม่มีคำว่าทิ้งกัน ***
ผมเคยขี่คนเดียว มาแล้วครับ....
พูดกันดิบดี เฮ้ย พี่ เราขี่รถ รอกันครับ เราไม่ทิ้งกันครับ จะซีซีน้อย ซีซีมาก เราก็รอกันครับ
จ้ารอกันสุด ๆ ครับ รอ วรนุช จริง ๆ พออกรถกันได้ปั้บ เป็นขบวนไม่ถึง 5 นาทีจ้า ตะบี้ตะบันบิดคันเร่งกันไป
พี่ ๆ ยืนพื้น 120 ครับ
แต่ไม่บอกกูว่า หน่วยวัดเป็น "ไมล์" ไม่ใช่ "กิโล" หรือ รถสเปคยูเอสเข็มตัวใหญ่ใช้หน่วย MPH ใช่มั้ยคะ ????
ครับผม คำว่ารอกันในที่นี่คือ รอที่จุดพักรถครับ ส่วนไอ้ตอน 70 80 หรือ 100 กิโล ขี่ตัวใครตัวมันครับ ใครตามทันก็ไปเป็นขบวน
แล้วพอขี่กันนี่ บางกรุ๊ป ไอ้กูก็นึกว่าขี่แข่งรายการ Isle of man TT คือ ถ้าจะขยี้คันเร่งขนาดนี้
ให้ผมออกไปรอที่พักคนเดียวก่อนก็ได้นะครับ แล้ว พวกพี่ค่อยขี่ตามกันมา..
บางคนนี่ นัดกันดิบดี ตีห้ารวมตัว หกโมงล้อหมุน ไอ้เราก็จัดกระเป๋าเสร็จตั้งกะสามทุ่ม ตื่นมาตีสี่อาบน้ำแต่งตัว ไอ้คนชวนโพสต์เฟซบุ๊คเพิ่งดวดเหล้า ยังไม่ได้นอน เมื่อ 35 นาทีที่แล้ว
แล้วก็รอมันฟิ้นตอนแปดโมง แล้ว ตะบี้ตะบันขี่ซะเก้าโมง ไม่มีคำว่ารอกัน
อ้างว่าต้องทำเวลา...
คือถ้าจะเป็นแบบนี้ ให้กูไปรอที่พักเลยก็ได้ปะ ????
ต่อมา
*** สังคมแห่งการแบ่งปัน นับถือกันด้วยข้อมูล ***
ตนไหนที่โพสต์เด็ด ๆ เดือด ๆ วิฃาการจ๋า ๆ พรูฟหลังนี่โคตรดี ขี่รถมาเยอะ หรือมีรูปถ่ายคู่รถ เปลี่ยนรถบ่อย ๆ นี่นะครับ
โอ้โหคุณเอ๊ย พูดอะไร ใครก็เชื่อ
ยิ่งในเพจ ในโซเชียลนี่ โอ้โห ถ้ามีรูปตอนคุณ ขี่รถเข่าเฃ็ดพื้น ขี่รถแพง บอกอะไรคนก็เชื่อครับ
บางเรื่องนี่ หยิบยกเป็นประเด็น น่าสนใจ ใส่ข้อความจัดเต็ม วิฃาการล้านเปอร์เซ็นต์
อ่านแล้วโห โคตรน่าเชื่อถือเลย
แต่ขอโทษที โยนประแจแหวน กับ คีมโซ่ ให้ถอดกรองถ่ายน้ำมันเครื่องยังทำไม่เป็น
โยนประแจให้หัดตั้งโซ่ ยังไม่รู้เลยว่าจังหวะ ตึงหย่อนคืออะไร คลายตึง ดึงหย่อน ยังไม่เข้าใจเลยครับ
ยิ่งเรื่องเทคนิคการขี่ ที่เรียกว่าโคตรอันตราย บางคนแนะนำแบบว่า วิชาการดูมีความรู้ น่าจะของจริง
พอมีโอกาสได้เจอ ขอโทษที แค่เรื่องพื้นฐานยังมั่วไปหมดเลย แต่คนไปรุมเรียกว่า "อาจารย์"
บางคนนี่ติ่งเยอะมาก สะกิดไม่ได้ มีรูปในสนาม แบบแจมข้างสนาม ถ่ายกอดคอนักแข่งยังมี ส่วนเรารูปไม่มี แต่โทษที สมัยที่แข่งนอนห้องนักแข่ง แชมป์ประเทศด้วยกันเลยด้วยซ้ำ ( ของขิงหน่อย 555 )
แต่คนพวกนี้แปลก คนไปเชื่อถือเยอะ เพราะข้อความการตอบ เป็นวิชาการ โดยที่ ไอ้เราที่ผ่านมาจริงๆ ไปตอบแบบบ้านๆ
ผมนี่ถึงขนาดเคยโดนถามว่า "เคยเรียนขี่รถมามั่งมั้ยครับ.....???"
อ่ะจ่ะ.. ผมขี่รถไม่เป็นค่ะ.. ไอ้ใบประกาศนียบัตร ที่กองเป็นกระบุง หายไปมั่งก็มี นี่ ไปขอถ่ายสำเนาเอาชื่อตัวเองทับจ้ะ
ครับนี่แค่ เรื่องเล็ก ๆ นะ ผมมีอีกเยอะครับ ด้านมืดทางนี้ มีอีกมาก
ทั้งวางกล้าม โชว์พาว แบ่งพรรคแบ่งพวก แทงข้างหลัง จับเมียเพื่อนเลื่อนเป็นเมียตัวเอง
แต่สุดท้ายแล้ว ไม่ว่ามันจะแย่แค่ไหน แต่เราก็ยังรักและชอบมันอยู่ดี
เพราะถึงแม้ ด้านมืดมันจะแย่ แต่ในฃ่วงเวลาที่อยู่กับมัน ก็มีเรื่องดีๆ สนุก ๆ ได้เพื่อนดี ๆ ที่นับถือเราจริงๆ อยู่บ้างมันก็มี
มันก็ไม่ได้แย่สักทีเดียว อะนะ
ดังนั้น ถ้าใครที่ตัดสินใจเข้าสู่ ทางสายนี้แล้ว
ผมก็แค่อยากให้คุณทำใจนะ เพราะนี่มันคือเรื่องจริง
เพราะไอ้เรื่องแบบนี้ มันก็เหมือนกับเมียอะแหละ ถึงจะ ขี้เหวี่ยง ขี้วีน ชอบแขวะ แต่ ก็ขาดมันไม่ได้
ยังไงก็รักมันอยู่ดี
ก็นะครับ ก็มีแค่นี้ล่ะ ส่วนถ้าใครอยากอ่านให้ได้ อรรถรส แบบเป็นตัวตนผมเต็มๆ ก็ ลองคลิกอ่านในลิงค์ได้เลยครับ
อันนั้นอะ จัดเต็มไม่ผ่านกองเซ็นเซอร์ เลยล่ะ...
อันนี้ต้นทางแบบ Hardcore
มากกว่าสิบปี บนโลก มอเตอร์ไซค์ กับ "ด้านมืด" ที่ใครหลาย ๆ คน ต้องได้เจอแต่ไม่อยากยอมรับมัน
ผมเอง เป็น Someone คนนึง ไม่ได้มีชื่อเสียงเรียงนามอะไรหรอก แต่ก็ พอจะมีประสบการณ์ได้เข้าไปอยู่ในเหตุการณ์ต่าง ๆ หรือ สังคมมอเตอร์ไซค์ ลึก ๆ มาบ้าง
นี่จะเป็นกระทู้แรกที่ผมเปิดใจเกี่ยวกับเรื่องของมอเตอร์ไซค์และแน่นอนว่าได้รับคำแนะนำจากชายรุ่น (ร่าง) ใหญ่คนนึงว่าเฮ้ยน่าเอามาลง
ในเนื้อกระทู้นี้จะมีความสุภาพมากมายวัวตายควายล้ม มากกว่าตัวต้นฉบับ ที่เป็นดั่งตัวตนที่แท้ทรูว์ ของผม
ถ้าเปรียบก็คงเหมือนกับจับเอาคนเถื่อนมาใส่สูธผูกไทด์อะครับ
อะมาเรามาเข้าสู่โลกจริงกันเลยดีกว่า
กับ ด้านมืดบนโลกสองล้อใหญ่ ที่หลาย ๆ คนได้พบเจอ แต่ ไม่อยากยอมรับมัน
แต่ "มันคือเรื่องจริง ที่ผมได้สัมผัสมาตลอดเวลา เกินกว่า สิบปี"
ผมเชื่อว่าใครหลายคน ที่คิดอยากเล่นรถพวกนี้ Bigbike หรือ มอเตอร์ไซค์ใหญ่
ต่างมีความหวังไว้ลึก ๆ ว่า เราจะได้เจอ สังคมเท่ห์ ๆ มิตรภาพไร้พรมแดน ความรักในมิตรสหาย การขี่ท่องเที่ยวกันเป็นทีม น้ำใจแก่เพื่อนร่วมทาง
หรือ อะไรอีกมากมาย
ก่อนจะอ่านกระทู้นี้ผมอยากให้ท่านวางมันลงเปลี่ยนตัวเองเป็นผ้าใบสีขาวซะ
จากนั้น ให้ผมเป็นคนละเลงสีจริง ลงรองพื้นให้ท่าน ๆ ก่อนเลย
เรื่องแรกเลย
*** นับถือที่ตัวตน นับถือคนที่หัวใจ ไม่ใช่ ซีซี ***
มันไม่เคยมีจริงครับ แค่ดูจากทุกวันนี้ เน็ตไอดอลบนโลกสองล้อมากมาย ที่โด่งดัง แทบทุกคน มีรถ 1000 cc ครอบครอง
มีแค่หยิบมือเพียงเท่านั้น ที่ไม่มีรถพันซีซี และ มีคนนับถือและยังน้อยมากกับผู้ติดตาม
และ บนถนนในชีวิตจริง เมื่อมีกรรวมตัวใด ๆ ก็ ตาม คนที่มีรถซีซีสูง ๆ มักได้รับการยอมรับมากกว่า บางคนถึงขนาด ต้องยอมกู้หนี้ยืมสิน เพื่อจะมีรถ 1000 ซีซี เลยก็มี ทั้งที่ตัวเองก็ขี่รถที่ดีอยู่แล้ว
ตลกร้ายคือ คนขี่รถ ซีซีน้อย ๆ แต่เก่งฉกาจ กลับไม่ได้รับการยอมรับ รอบตัวผมมีเพื่อนมากมายครับ หลายคนเป็นนักแข่ง ทั้ง อดีต และ ปัจจุบัน บางคนเป็นระดับครูฝึก แต่พวกเขายังขี่รถซีซีน้อย ๆ
แต่คุณรู้มั้ย บางคนแค่มีรถ 1000 ซีซี เคยเรียนมาครอสสองครอส ขี่รถแค่พอได้ พอเป็น คนไปรุมเรียกว่า อาจารย์....
ในขณะที่ คนที่เป็นระดับนักแข่งมีถ้วย มีการันตี แต่ขี่รถเล็ก ถ้าเขาไม่มีใครรู้จักปูมหลัง พูดแนะอะไรแทบไม่ฟังครับ...
นี่ล่ะครับ ความจริงของ ซีซี ที่ผมพิสูจน์มาแล้วด้วยตัวเอง สมัยขี่ 1200 แค่คนห้าวๆ กับ 250 ที่ลงสนามจริง ๆ
แต่... ถ้าเพียงผมขี่รถ 1000 cc ลงสนาม มีรูปในเรซสูท มีถ้วยรางวัลสักใบ โฮ่... พูดอะไรคนก็ฟังจ้าาา...
เรื่องต่อมา
*** จะเล็กใหญ่ ไปด้วยกันได้ ไม่มีคำว่าทิ้งกัน ***
ผมเคยขี่คนเดียว มาแล้วครับ....
พูดกันดิบดี เฮ้ย พี่ เราขี่รถ รอกันครับ เราไม่ทิ้งกันครับ จะซีซีน้อย ซีซีมาก เราก็รอกันครับ
จ้ารอกันสุด ๆ ครับ รอ วรนุช จริง ๆ พออกรถกันได้ปั้บ เป็นขบวนไม่ถึง 5 นาทีจ้า ตะบี้ตะบันบิดคันเร่งกันไป
พี่ ๆ ยืนพื้น 120 ครับ
แต่ไม่บอกกูว่า หน่วยวัดเป็น "ไมล์" ไม่ใช่ "กิโล" หรือ รถสเปคยูเอสเข็มตัวใหญ่ใช้หน่วย MPH ใช่มั้ยคะ ????
ครับผม คำว่ารอกันในที่นี่คือ รอที่จุดพักรถครับ ส่วนไอ้ตอน 70 80 หรือ 100 กิโล ขี่ตัวใครตัวมันครับ ใครตามทันก็ไปเป็นขบวน
แล้วพอขี่กันนี่ บางกรุ๊ป ไอ้กูก็นึกว่าขี่แข่งรายการ Isle of man TT คือ ถ้าจะขยี้คันเร่งขนาดนี้
ให้ผมออกไปรอที่พักคนเดียวก่อนก็ได้นะครับ แล้ว พวกพี่ค่อยขี่ตามกันมา..
บางคนนี่ นัดกันดิบดี ตีห้ารวมตัว หกโมงล้อหมุน ไอ้เราก็จัดกระเป๋าเสร็จตั้งกะสามทุ่ม ตื่นมาตีสี่อาบน้ำแต่งตัว ไอ้คนชวนโพสต์เฟซบุ๊คเพิ่งดวดเหล้า ยังไม่ได้นอน เมื่อ 35 นาทีที่แล้ว
แล้วก็รอมันฟิ้นตอนแปดโมง แล้ว ตะบี้ตะบันขี่ซะเก้าโมง ไม่มีคำว่ารอกัน
อ้างว่าต้องทำเวลา...
คือถ้าจะเป็นแบบนี้ ให้กูไปรอที่พักเลยก็ได้ปะ ????
ต่อมา
*** สังคมแห่งการแบ่งปัน นับถือกันด้วยข้อมูล ***
ตนไหนที่โพสต์เด็ด ๆ เดือด ๆ วิฃาการจ๋า ๆ พรูฟหลังนี่โคตรดี ขี่รถมาเยอะ หรือมีรูปถ่ายคู่รถ เปลี่ยนรถบ่อย ๆ นี่นะครับ
โอ้โหคุณเอ๊ย พูดอะไร ใครก็เชื่อ
ยิ่งในเพจ ในโซเชียลนี่ โอ้โห ถ้ามีรูปตอนคุณ ขี่รถเข่าเฃ็ดพื้น ขี่รถแพง บอกอะไรคนก็เชื่อครับ
บางเรื่องนี่ หยิบยกเป็นประเด็น น่าสนใจ ใส่ข้อความจัดเต็ม วิฃาการล้านเปอร์เซ็นต์
อ่านแล้วโห โคตรน่าเชื่อถือเลย
แต่ขอโทษที โยนประแจแหวน กับ คีมโซ่ ให้ถอดกรองถ่ายน้ำมันเครื่องยังทำไม่เป็น
โยนประแจให้หัดตั้งโซ่ ยังไม่รู้เลยว่าจังหวะ ตึงหย่อนคืออะไร คลายตึง ดึงหย่อน ยังไม่เข้าใจเลยครับ
ยิ่งเรื่องเทคนิคการขี่ ที่เรียกว่าโคตรอันตราย บางคนแนะนำแบบว่า วิชาการดูมีความรู้ น่าจะของจริง
พอมีโอกาสได้เจอ ขอโทษที แค่เรื่องพื้นฐานยังมั่วไปหมดเลย แต่คนไปรุมเรียกว่า "อาจารย์"
บางคนนี่ติ่งเยอะมาก สะกิดไม่ได้ มีรูปในสนาม แบบแจมข้างสนาม ถ่ายกอดคอนักแข่งยังมี ส่วนเรารูปไม่มี แต่โทษที สมัยที่แข่งนอนห้องนักแข่ง แชมป์ประเทศด้วยกันเลยด้วยซ้ำ ( ของขิงหน่อย 555 )
แต่คนพวกนี้แปลก คนไปเชื่อถือเยอะ เพราะข้อความการตอบ เป็นวิชาการ โดยที่ ไอ้เราที่ผ่านมาจริงๆ ไปตอบแบบบ้านๆ
ผมนี่ถึงขนาดเคยโดนถามว่า "เคยเรียนขี่รถมามั่งมั้ยครับ.....???"
อ่ะจ่ะ.. ผมขี่รถไม่เป็นค่ะ.. ไอ้ใบประกาศนียบัตร ที่กองเป็นกระบุง หายไปมั่งก็มี นี่ ไปขอถ่ายสำเนาเอาชื่อตัวเองทับจ้ะ
ครับนี่แค่ เรื่องเล็ก ๆ นะ ผมมีอีกเยอะครับ ด้านมืดทางนี้ มีอีกมาก
ทั้งวางกล้าม โชว์พาว แบ่งพรรคแบ่งพวก แทงข้างหลัง จับเมียเพื่อนเลื่อนเป็นเมียตัวเอง
แต่สุดท้ายแล้ว ไม่ว่ามันจะแย่แค่ไหน แต่เราก็ยังรักและชอบมันอยู่ดี
เพราะถึงแม้ ด้านมืดมันจะแย่ แต่ในฃ่วงเวลาที่อยู่กับมัน ก็มีเรื่องดีๆ สนุก ๆ ได้เพื่อนดี ๆ ที่นับถือเราจริงๆ อยู่บ้างมันก็มี
มันก็ไม่ได้แย่สักทีเดียว อะนะ
ดังนั้น ถ้าใครที่ตัดสินใจเข้าสู่ ทางสายนี้แล้ว
ผมก็แค่อยากให้คุณทำใจนะ เพราะนี่มันคือเรื่องจริง
เพราะไอ้เรื่องแบบนี้ มันก็เหมือนกับเมียอะแหละ ถึงจะ ขี้เหวี่ยง ขี้วีน ชอบแขวะ แต่ ก็ขาดมันไม่ได้
ยังไงก็รักมันอยู่ดี
ก็นะครับ ก็มีแค่นี้ล่ะ ส่วนถ้าใครอยากอ่านให้ได้ อรรถรส แบบเป็นตัวตนผมเต็มๆ ก็ ลองคลิกอ่านในลิงค์ได้เลยครับ
อันนั้นอะ จัดเต็มไม่ผ่านกองเซ็นเซอร์ เลยล่ะ...
อันนี้ต้นทางแบบ Hardcore