เเกว่างงานครับ เพราะเเถวนั้นไม่มีงานทำให้เด็ก เลยว่างงานขอเงินเเม่ไปก่อน นิสัยเขาคือ ไม่ก็คือไม่ ใช่ก็คือใช่ ไม่ชอบคนงี่เง่า โลกส่วนตัวสูง ผมก็โรคส่วนตัวสูงเหมือนกัน ส่วนนิสัยผม ชอบเอาใจ ห้ามหาย เป็นคนซื่อมากๆ ยอมทุกอย่าง ( เเต่วันนี้เราไม่กลับ เพราะเขาไม่คุยกับเรา ) พูดมีสเน่ห์ เเต่ในชีวิตจริงอ่อนมาก นี่คือนิสัยของเราทั้ง 2คน ขอเข้าเรื่องครับเนื่ิองจาก เขาโพลต์สตอรี่ของเขา เรื่องวันลอยกระทง ว่า เราน่าจะไปลอยด้วยกันนะ วันนี้เเต่ มันเลยเป็นจุดเเตกหัก วันนั้นผมนอนไม่หลับที่เขาโพลต์สตอรี่ วันอังคารที่เเล้ว ไลน์อินสตราเเกรม ไม่ตอบผมเลย เเละผมก็ไปโดยไม่ได้นัดเขา ไปหาผม เพราะไลน์กับ อินสตราเเกรม ไม่ตอบผมเลยสักคำ เฟสปิดตายด้วย ( เฟสหลัก ) เขาบอกขายเเล้ว ผมอยากรู้ว่า เขามีใครหรือเปล่า เลยไปดู เเละอยากไปหาด้วยส่วนนึง เเล้วผมซื้อเสื้อผ้ามาให้ด้วย เพราะผมไม่ไปหาเขานาน ประมาณ2สัปดาห์เเล้วผมเป็นเด็กอายุ17 ติดเรียนติดงานในเวลาพร้อมกัน เเต่เขาอายุ22 เรียนรามคำเเหง เเต่พอผมไปหา ไล่ผมเหตุผลเพราะเเม่มา กลับบ้านอย่างเดียว 10 นาที ก็ไม่ให้ ผมเสียใจผมน้อยใจ ผมใส่หมวกกันน็อตเคลือบสีดำ เเล้วผมร้องไห้ไม่มีใครเห็นในร้านข้าว พอปาดน้ำตาผมก็นั่งกินข้าว เเล้วก็ ไปหาเขาใหม่ ผมก็ไปเคาะประตูเเล้วเขา ก็ทำสีหน้าโมโหใส่ ผมเสียใจ เขาไล่กผม ผมยืนอยู่หน้าบ้าน ยืนไปสักพักเขาก็ ถือของไปทิ้งเเล้วไม่กลับมา มีป้าคนนึงถามว่าผมมาทำอะไร ผมบอกมาหาคนชื่อ... พร้อมรูปภาพ เเละเขาก็ขอเบอโทร เเต่เบอโทรนั้นกลายเป็นเเม่เขา เเล้วป้าเขาก็คุยกับเเม่เขา บอกว่ามีคนมารอหน้าบ้านลูกเธอ เคยเข้าบ้านด้วย เเล้วป้าบอกเหตุผลว่าผมอะเป็นเเฟน เขา คบกันมา7เดือน เเล้วเเม่เขาก็โทรไปหาเเฟนผม เเม่เขาก็บอก ผมว่า เขาไม่ไดเป็นอะไรกับผม ครอบครัวผมมีปัญหา เลยปลอบ เขาเก็บผมมาตลอด ไม่เคยเปิดตัวผมสักครั้ง เเล้วเเม่ก็บอกว่าไปหาเพื่อน ที่รามคำเเหง ผมก็โอเคครับ เขาก็บอกค่อยมาคุยกับเเม่ใหม่ ผมตอบครับ ตอนเที่ยงผมของวันที่13 พ.ย ผมโทรไปหาเเม่ เขาบอกว่าไปต่างจังหวัดเก็บข้าวของไปเเล้วครับ ท้อครับ 7เดือนที่ผ่านมามันศูนย์เลย ผมไม่อยากเริ่มต้นใหม่กับใครเเล้ว เศร้ามากครับ ผมเสียทั้งกาย เสียทั้งใจ เสียทั้งเงิน ไม่เคยคิดว่าเขาจะทำกับผมอย่างงี้ครับ
ไปหาเเฟนโดยไม่ได้นัด เเล้วทะเลาะกัน เพราะไม่ได้บอกเขาก่อน ขอเข้าไปในบ้าน 10นาทีก็ไม่ได้