เรื่องราวของผมที่จะเล่าต่อไปนี้คือ เรื่องราวจริงจากชีวิตของผม
เข้าเรื่องเลยนะเรื่องมีอยู่ว่าตอนเด็ก พ่อแม่ผมทะเลาะกันซึ้งตอนนั้นผมอายุได้เพียง 5 ขวบ แม่หนีไปกับเเฟนใหม่แฟนใหม่แม่อายุห่างกับแม่ประมาณ 18 ปี ส่วนพ่อก็ติดการพนัน เรื่องพวกนี้ผมยังไม่รู้นะอันนี้คือมารู้ตอนโต แต่ผมมีพี่ชาย 1 คน พี่สาว 1 คน ผมอายุห่างกับพี่ๆ ประมาณ 10 ปี พี่สาวหลังจากที่เกิดเรื่องภายในบ้านก็แยกตัวออกไปอยู่ต่างจังหวัดกับเพื่อน ส่วนพี่ชายก็ยังอยู่ในบ้านกับ พ่อ และ ผม ใช้ชีวิตผ่านไปราวๆ 5 ปีผมอายุได้ประมาณ 10 ขวบ พ่อเริ่มติดการพนันงานการไม่ทำเป็นหนี้คนอื่นไม่มีเงิน จนพ่อตัดสินใจขายบ้านที่เราอยู่กัน ย้ายไปเช่าบ้านในเมืองตอนแรกรู้สึกว่าชีวิตจะดีขึ้นมาก เงินไม่ขาดมือพ่อทำงานปกติ จนกระทั้งพ่อเริ่มติดการพนันอีกแล้ว ไปรับงานเอาเงินเค้ามาแต่ไม่ทำ ทำเเบบนี้ประมาณ 4 - 5 คน จนเค้ามาตามทวงถึงที่บ้าน คือบอกไว้ก่อนว่าพ่อผมไม่ชอบอยู่บ้านผมจะอยู่กับหมาแค่ 2 คน ส่วนพี่ชายช่วงนั้นคิดเกมส์ไม่ค่อยอยู่บ้าน นานๆทีพ่อจะขับรถเข้ามา นั้นคงเป็นเพราะว่ากำลังหนีอยู่ ผมอยู่เเบบนั้นประมาณ 3 ปี โดนตัดไฟบ้าง ข้าวไม่ได้กินบ้าง เดินไปโรงเรียนคนเดียวบ้าง ดีหน่อยถ้าบางวันเพื่อนเอารถมาจะขอติดรถกลับบ้านกับเพื่อน ผมใช้ชีวิตเเบบนี้จนกระทั้งอายุ 15 ปี ตอนนั้นรู้สึกว่าพ่อทำเกินกว่าเหตุ ใช้งานผมทุกอย่างแม้กระทั้งให้ไปติดเงินค่าเหล็กจากร้านเหล็กบ้าง ใช้ให้ผมตัดเหล็กบ้าง บังคับให้ทำทุกอย่างแต่พอได้เงินมาหายเงียบ ไฟไม่จ่าย ทำเเบบนี้เรื่อยมาจนผมเกลียดพ่อตัวเอง ที่พีกสุดๆคือเอาหัวผมโขกกับกำเเพงเพราะแค่ว่าผมรับหน้าเจ้าหนี้ให้พ่อไม่ได้ จนผมทนไม่ไหวโทรหาพี่สาวแล้วไปอยู่ด้วยที่ กรุงเทพ ตอนนั้นพี่สาวดีกับผมมากตอนไปแรกๆ พี่สาวมีลูก 1 คน พี่สาวมีครอบครัวแล้ว แต่พี่สาวต้องเลี้ยงลูกเลยไม่ได้ไปทำงาน ผมก็ไปเลี้ยงหลานให้พี่สาวแล้วพี่สาวก็ไปทำงาน แรกๆ ได้เงินมาแบ่งให้ผมเป็นค่าเลี้ยงหลาน พอนานๆไป เริ่มมีกิเลศอยากได้นุ้นอยากได้นี้ ย้ายไปหาบ้านใหม่เพราะปกติพี่สาวอยู่ห้องเช่าเล็กๆ คงอยากได้บ้านหลังใหม่มั้ง อันนี้ก็โอเคผมคงคิดว่าพี่สาวคงอยากเจริญก้าวหน้าไม่อยากอยุ่กับที่ จนกระทั้ง 2 ปีผ่านไปมีบ้านมีรถแล้ว พี่สาวดันอยากให้พ่อมาอยู่ด้วย ผมแอบเสียใจเล็กๆว่าผมอุส่าหนีมาทีนี่เเล้ว ทำไมต้องรากพ่อมาอีก แต่ก้ได้แค่คิด เพราะพี่สาวไม่ได้รู้เรื่องตอนที่ผมอยู่กับพ่อที่ต่างจังหวัดว่าพ่อทำอะไรกับผมไว้บ้าง จนพ่อมาอยู่ด้วย พี่สาวก็เลยให้พ่อมาเลี้ยงหลานแทนผม วันดีคืนดีผีเกิดอะไรขึ้นก็ไม่รู้ พี่สาวบังคับให้ผมไปทำงานตอนนั้นผมอายุ 17 ปี พี่สาวบอกว่า ไปหางานทำสิจะได้มีเงินเวลาอยากกินอะไรก็จะได้กิน อันนี้ผมก็เห็นด้วยผมเลยไปหางานทำ ผมทำงานจนกระทั้งผ่านไป 2ปี ผมอายุ 19ปี พี่สาวเริ่มรีดไถเงินผมแบบบ้าครั้งมาก ตอนแรกๆ ไม่เป็นเเบบนี้ ตอนที่ผมทำงานได้มาผมก็จะจ่ายค่าไฟ ค่าน้ำ ให้แต่ก็ไม่ได้มากอะไรเพราะผมยังไม่ได้มีรายได้เยอะ แต่พอหลังๆผมได้เงินเดือนเพิ่ม รู้สึกพี่ว่าจะรีดไถผมทุกเดือนเช่นเงินเดือน เดือนนี้ 16000 พี่สาวจะเอาไปแล้ว 6000 เป็นต้นซึ้งค่าอะไรก้ไม่รู้ผมก็ยอมให้ จะบอกด้วยว่าบ้านที่ผมอยู่กับพี่สาว ผมไม่มีห้องนอนเป็นของตัวเอง ผมนอนโซฟาอย่างกับทาส ส่วนห้องเป็นของพ่อ กับ หลาน กับของพี่สาว 3 ห้อง ผมนอนข้างล่าง จนผมคิดขึ้นมาได้ว่า ผมกำลังทำงานหาเงินไปเพื่ออะไร ห้องนอนดีๆสักห้องยังไม่มีเค้าเปิดแอร์ สบายใจกันสรุปค่าไฟมาตกที่ผมทุกเดือน ผมเริ่มน้อยใจ เลยออกไปอยู่ข้างนอกคนเดียวกับเพื่อน ได้สักประมาณ 2 ปี ตอนนั้นผมอายุ 21 พอดีต้องไปเกณทหารเลยไปกับเพื่อนที่บ้านเกิด ดันไปเจอญาติแม่ เค้าบอกว่าเราอยากเจอแม่ไหมตอนนั้นเอาจริงๆ คือเรารู้ว่าแม่หนีมาเพราะพ่อนิสัยไม่ดี คือ อยู่กับพ่อของเราไม่ได้ เราเลยตัดสินใจขอเบอร์แม่ไว้แต่ยังไม่โทรนะ รู้สึกตอนนั้นผมจับได้ใบดำ ก็เลยรอดทหารและกับไปอยุ่คอนโดทำงานกับเพื่อนปกติ จนอะไรสกิตใจให้เราโทรหาแม่ก็ไม่รู้ เราโทรไปแรกๆด้วยความงง เราบอกไปว่าเราคือลูกของแม่ชื่ออะไรๆ แม่เราร้องไห้อยากเจอเราจะขับรถมาหาเรา เราตกใจว่าอ่าวแม่คิดถึงเราแล้วทำไมไม่มาหาเราตั้งนานแล้ว จนเราย้ายมาอยู่กับแม่ที่เชียงราย แม่เล่าทุกอย่างให้เราฟังว่าทำไมแม่ถึงต้องหนีมาเราก็เข้าใจแม่เพราะ เราก็รู้ว่านิสัยของพ่อเราเป็นยังไงทำให้เราเข้าใจแม่ ว่าทำไมถึงต้องหนีออกมาจากพ่อของเรา แม่ยังไม่เลิกกับเเฟนที่แม่หนีมาด้วยนะคือเราตกใจมากว่าเค้าใช้ชีวิตอยู่กันมาถึง 18 ปีได้ยังไง เราคิดไว้เลยว่าผู้ชายคนนี้รักแม่เราจริงทำงานหาเงินทุกอย่างมาเพื่อดูแลแม่เราปัจจุบันแม่เรา 57 เเฟนแม่เรา 38 เค้าก็ยังรักกันดีทุกอย่างส่วนแฟนแม่เรา เราทำใจเรียกเค้าว่าป๊าได้เพราะเค้าเห็นเราเป็นลูกจริงๆ คือเค้ากับแม่เราไม่ได้มีลูกด้วยกันเพราะหลังจากเกิดเราแม่ก็ไปทำหมันเพราะ 3 คนแล้ว พ่อเลี้ยงเรานิสัยดีเป็นคนง่ายๆ ทำงานขยันหาเงิน ทุกอย่างบอกจะยกให้เราหมด แต่คือเราไม่ได้หวังสมบัติอะไรเลย เราแค่ต้องการจะมาเจอแม่แล้วก็กลับสรุปเราไม่ได้กลับเเล้วเพราะแม่ไม่ให้กลับ เราก็เลยใจอ่อนอยู่กับแม่ บอกไว้ก่อนว่าแม่ไม่ได้มีฐานะอะไรเลยออกจะจนด้วยซ้ำ แต่แค่แม่เป็นคนเก็บเงินเก่งเลยมีบ้าน มีรถ เป็นของตัวเองเรามาอยู่ได้แค่ 2 เดือนเข้าเดือนที่ 3 คือแม่น้อยใจอยากให้เรารักเค้า แต่คือทุกคนเข้าใจไหมว่าเราจะทำใจรักเลยก้ไม่ได้เพราะเราไม่ได้เจอแม่มา 18 ปี เราโตมาคนเดียวจนเราไม่ต้องการแม่หรือพ่อแล้ว เช่น กอด หอม แบบนี้เราทำไม่เป็น แต่เราก็บอกว่าเราจะฝึกทำเพราะเราไม่มีใครมาทำเเบบนี้กับเราตั้งเเต่จำความได้ อยุ่กับพี่สาวก็โดนหรอก อยุ่กับพ่อก็โดนหรอก จนเราไม่เชื่อใจใครแล้วเอาง่ายๆ ไม่อยากจะรักใครเลย จนเรื่องมันเกิดเนี่ยเเหละคือแม่อยากจะให้เราเป็นแบบที่แม่ต้องการไปซะหมด เช่น จานอยู่ในอ่างเราก็ทำ ผ้าก็ต้องซัก บ้านก็ต้องกวาด คือพอแม่กลับบ้านมาจะต้องมาบ่นทุกวันเรื่องนี้ ทำไมไม่ล้างจาน ทำไมไม่กวาดบ้าน ทำไมม่ซักผ้า คือเราไม่ได้ขี้เกียจนะ แต่ว่าเราเคยบอกแม่ไปเเล้วว่าถ้าอยากให้เราทำอะไรก็บอกเราเลยเพราะบางทีเราไม่สามารถรุ้ได้ทุกอย่าง แม่เราสวนกลับมาจะต้องให้บอกทุกวันเลยหรอ เห็นอะไรก็ทำให้แม่หน่อยแม่เหนื่อยไม่สงสารแม่หรอ เราเลยกะอึกไปพักหนึ่งสมองมันตีกันไง สรุปใครน่าสงสารวะ นี่โดนทิ้งมานะ เราคิดในใจเลยตอบไปว่า จะให้เราได้ดั่งใจแม่ทุกอย่างได้ยังไง เราบอกแล้วถ้าแม่ไม่บอกเรา เราก้จะไม่ทำเพราะบางทีเราขี้ลืม วันนั้นมีปากเสียงกันใหญ่โต จนแม่พูดขึ้นมาว่า แล้วลุกจะมาอยุ่กับแม่ทำไมถ้าไม่รักแม่งั้นก็ออกไปเลย เราจุกเลยคือเราไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดนี้จากแม่เรา ส่วนพ่อเลี้ยงเราเค้าก็สอนเราบอกว่าไม่ต้องไปถือสาแม่เค้าหลอกแม่เค้าเป็นเเบบนี้เเหละ หงุดหงิดง่าย แต่ตอนนั้นเราพรั้งปากไปแล้วไง สรุปตื่นมาอีกวันแม่แช่งเรา ไล่เรากลับเลย แม่บอกถ้าลูกยังอยุ่แม่จะไปเอง คือแม่เราเป็นคนเห็นแก่ตัวไหม สรุปเราต้องยอมแม่เราเพราะพ่อเลี้ยงเราขอไว้ ไปขอขมาแม่เค้าซะเมื่อคืนแม่เค้าพรั้งปากแช่งลูกไว้ มันจะไม่ดี จนแม่กลับเราก็ไปขอขมาแม่กราบเท้าซะ อะไรที่พูดไม่ดีออกไปอย่าถือโทษโกรธเราเลยเพราะไม่มีใครมาสั่งสอนเรา เราใช้ชีวิตของเรามาเองตั้งเเต่เด็ก แม่เราก็ให้อภัยบอกว่าที่แม่พูดไปทุกอย่างคืออยากจะสั่งสอนลูกเพราะแม่ไม่ได้สอนลูก แต่ลูกกับเถียงกลับมาบอกว่าแม่ไม่ได้เลี้ยงลูกมาจะมาสอนทำไมอะไรทำนองนี้ เราเลยคิดย้อนกลับไปว่า เออบางทีเราอาจจะไปสกิตต่อมนี้ของแม่ก็ได้ เราเลยรู้สึกผิดกับคำพูดของเรา คือวันนั้นเรามีอาการจุกอกไปเลยคือทุกอย่างจากหน้ามือเป็นหลังมือไปเลย เราควรทำยังไงดีกับเหตุการนี้ นี่ก็เข้าวันที่ 3 แล้วอาการจุดตรงหน้าอกของเรายังไม่ดีขึ้นเลย คือมันเข้าข่ายเศร้าหรือป่าวเพราะเราไม่เคยเป็นแบบนี้ ใครมีวิธีรักษาอาการเเบบนี้บ้างไหม
โดนแม่ทิ้งไปมีแฟนใหม่ 18 ปี มาเจอกันกับไม่ได้เป็นอย่างที่คิดไว้
เข้าเรื่องเลยนะเรื่องมีอยู่ว่าตอนเด็ก พ่อแม่ผมทะเลาะกันซึ้งตอนนั้นผมอายุได้เพียง 5 ขวบ แม่หนีไปกับเเฟนใหม่แฟนใหม่แม่อายุห่างกับแม่ประมาณ 18 ปี ส่วนพ่อก็ติดการพนัน เรื่องพวกนี้ผมยังไม่รู้นะอันนี้คือมารู้ตอนโต แต่ผมมีพี่ชาย 1 คน พี่สาว 1 คน ผมอายุห่างกับพี่ๆ ประมาณ 10 ปี พี่สาวหลังจากที่เกิดเรื่องภายในบ้านก็แยกตัวออกไปอยู่ต่างจังหวัดกับเพื่อน ส่วนพี่ชายก็ยังอยู่ในบ้านกับ พ่อ และ ผม ใช้ชีวิตผ่านไปราวๆ 5 ปีผมอายุได้ประมาณ 10 ขวบ พ่อเริ่มติดการพนันงานการไม่ทำเป็นหนี้คนอื่นไม่มีเงิน จนพ่อตัดสินใจขายบ้านที่เราอยู่กัน ย้ายไปเช่าบ้านในเมืองตอนแรกรู้สึกว่าชีวิตจะดีขึ้นมาก เงินไม่ขาดมือพ่อทำงานปกติ จนกระทั้งพ่อเริ่มติดการพนันอีกแล้ว ไปรับงานเอาเงินเค้ามาแต่ไม่ทำ ทำเเบบนี้ประมาณ 4 - 5 คน จนเค้ามาตามทวงถึงที่บ้าน คือบอกไว้ก่อนว่าพ่อผมไม่ชอบอยู่บ้านผมจะอยู่กับหมาแค่ 2 คน ส่วนพี่ชายช่วงนั้นคิดเกมส์ไม่ค่อยอยู่บ้าน นานๆทีพ่อจะขับรถเข้ามา นั้นคงเป็นเพราะว่ากำลังหนีอยู่ ผมอยู่เเบบนั้นประมาณ 3 ปี โดนตัดไฟบ้าง ข้าวไม่ได้กินบ้าง เดินไปโรงเรียนคนเดียวบ้าง ดีหน่อยถ้าบางวันเพื่อนเอารถมาจะขอติดรถกลับบ้านกับเพื่อน ผมใช้ชีวิตเเบบนี้จนกระทั้งอายุ 15 ปี ตอนนั้นรู้สึกว่าพ่อทำเกินกว่าเหตุ ใช้งานผมทุกอย่างแม้กระทั้งให้ไปติดเงินค่าเหล็กจากร้านเหล็กบ้าง ใช้ให้ผมตัดเหล็กบ้าง บังคับให้ทำทุกอย่างแต่พอได้เงินมาหายเงียบ ไฟไม่จ่าย ทำเเบบนี้เรื่อยมาจนผมเกลียดพ่อตัวเอง ที่พีกสุดๆคือเอาหัวผมโขกกับกำเเพงเพราะแค่ว่าผมรับหน้าเจ้าหนี้ให้พ่อไม่ได้ จนผมทนไม่ไหวโทรหาพี่สาวแล้วไปอยู่ด้วยที่ กรุงเทพ ตอนนั้นพี่สาวดีกับผมมากตอนไปแรกๆ พี่สาวมีลูก 1 คน พี่สาวมีครอบครัวแล้ว แต่พี่สาวต้องเลี้ยงลูกเลยไม่ได้ไปทำงาน ผมก็ไปเลี้ยงหลานให้พี่สาวแล้วพี่สาวก็ไปทำงาน แรกๆ ได้เงินมาแบ่งให้ผมเป็นค่าเลี้ยงหลาน พอนานๆไป เริ่มมีกิเลศอยากได้นุ้นอยากได้นี้ ย้ายไปหาบ้านใหม่เพราะปกติพี่สาวอยู่ห้องเช่าเล็กๆ คงอยากได้บ้านหลังใหม่มั้ง อันนี้ก็โอเคผมคงคิดว่าพี่สาวคงอยากเจริญก้าวหน้าไม่อยากอยุ่กับที่ จนกระทั้ง 2 ปีผ่านไปมีบ้านมีรถแล้ว พี่สาวดันอยากให้พ่อมาอยู่ด้วย ผมแอบเสียใจเล็กๆว่าผมอุส่าหนีมาทีนี่เเล้ว ทำไมต้องรากพ่อมาอีก แต่ก้ได้แค่คิด เพราะพี่สาวไม่ได้รู้เรื่องตอนที่ผมอยู่กับพ่อที่ต่างจังหวัดว่าพ่อทำอะไรกับผมไว้บ้าง จนพ่อมาอยู่ด้วย พี่สาวก็เลยให้พ่อมาเลี้ยงหลานแทนผม วันดีคืนดีผีเกิดอะไรขึ้นก็ไม่รู้ พี่สาวบังคับให้ผมไปทำงานตอนนั้นผมอายุ 17 ปี พี่สาวบอกว่า ไปหางานทำสิจะได้มีเงินเวลาอยากกินอะไรก็จะได้กิน อันนี้ผมก็เห็นด้วยผมเลยไปหางานทำ ผมทำงานจนกระทั้งผ่านไป 2ปี ผมอายุ 19ปี พี่สาวเริ่มรีดไถเงินผมแบบบ้าครั้งมาก ตอนแรกๆ ไม่เป็นเเบบนี้ ตอนที่ผมทำงานได้มาผมก็จะจ่ายค่าไฟ ค่าน้ำ ให้แต่ก็ไม่ได้มากอะไรเพราะผมยังไม่ได้มีรายได้เยอะ แต่พอหลังๆผมได้เงินเดือนเพิ่ม รู้สึกพี่ว่าจะรีดไถผมทุกเดือนเช่นเงินเดือน เดือนนี้ 16000 พี่สาวจะเอาไปแล้ว 6000 เป็นต้นซึ้งค่าอะไรก้ไม่รู้ผมก็ยอมให้ จะบอกด้วยว่าบ้านที่ผมอยู่กับพี่สาว ผมไม่มีห้องนอนเป็นของตัวเอง ผมนอนโซฟาอย่างกับทาส ส่วนห้องเป็นของพ่อ กับ หลาน กับของพี่สาว 3 ห้อง ผมนอนข้างล่าง จนผมคิดขึ้นมาได้ว่า ผมกำลังทำงานหาเงินไปเพื่ออะไร ห้องนอนดีๆสักห้องยังไม่มีเค้าเปิดแอร์ สบายใจกันสรุปค่าไฟมาตกที่ผมทุกเดือน ผมเริ่มน้อยใจ เลยออกไปอยู่ข้างนอกคนเดียวกับเพื่อน ได้สักประมาณ 2 ปี ตอนนั้นผมอายุ 21 พอดีต้องไปเกณทหารเลยไปกับเพื่อนที่บ้านเกิด ดันไปเจอญาติแม่ เค้าบอกว่าเราอยากเจอแม่ไหมตอนนั้นเอาจริงๆ คือเรารู้ว่าแม่หนีมาเพราะพ่อนิสัยไม่ดี คือ อยู่กับพ่อของเราไม่ได้ เราเลยตัดสินใจขอเบอร์แม่ไว้แต่ยังไม่โทรนะ รู้สึกตอนนั้นผมจับได้ใบดำ ก็เลยรอดทหารและกับไปอยุ่คอนโดทำงานกับเพื่อนปกติ จนอะไรสกิตใจให้เราโทรหาแม่ก็ไม่รู้ เราโทรไปแรกๆด้วยความงง เราบอกไปว่าเราคือลูกของแม่ชื่ออะไรๆ แม่เราร้องไห้อยากเจอเราจะขับรถมาหาเรา เราตกใจว่าอ่าวแม่คิดถึงเราแล้วทำไมไม่มาหาเราตั้งนานแล้ว จนเราย้ายมาอยู่กับแม่ที่เชียงราย แม่เล่าทุกอย่างให้เราฟังว่าทำไมแม่ถึงต้องหนีมาเราก็เข้าใจแม่เพราะ เราก็รู้ว่านิสัยของพ่อเราเป็นยังไงทำให้เราเข้าใจแม่ ว่าทำไมถึงต้องหนีออกมาจากพ่อของเรา แม่ยังไม่เลิกกับเเฟนที่แม่หนีมาด้วยนะคือเราตกใจมากว่าเค้าใช้ชีวิตอยู่กันมาถึง 18 ปีได้ยังไง เราคิดไว้เลยว่าผู้ชายคนนี้รักแม่เราจริงทำงานหาเงินทุกอย่างมาเพื่อดูแลแม่เราปัจจุบันแม่เรา 57 เเฟนแม่เรา 38 เค้าก็ยังรักกันดีทุกอย่างส่วนแฟนแม่เรา เราทำใจเรียกเค้าว่าป๊าได้เพราะเค้าเห็นเราเป็นลูกจริงๆ คือเค้ากับแม่เราไม่ได้มีลูกด้วยกันเพราะหลังจากเกิดเราแม่ก็ไปทำหมันเพราะ 3 คนแล้ว พ่อเลี้ยงเรานิสัยดีเป็นคนง่ายๆ ทำงานขยันหาเงิน ทุกอย่างบอกจะยกให้เราหมด แต่คือเราไม่ได้หวังสมบัติอะไรเลย เราแค่ต้องการจะมาเจอแม่แล้วก็กลับสรุปเราไม่ได้กลับเเล้วเพราะแม่ไม่ให้กลับ เราก็เลยใจอ่อนอยู่กับแม่ บอกไว้ก่อนว่าแม่ไม่ได้มีฐานะอะไรเลยออกจะจนด้วยซ้ำ แต่แค่แม่เป็นคนเก็บเงินเก่งเลยมีบ้าน มีรถ เป็นของตัวเองเรามาอยู่ได้แค่ 2 เดือนเข้าเดือนที่ 3 คือแม่น้อยใจอยากให้เรารักเค้า แต่คือทุกคนเข้าใจไหมว่าเราจะทำใจรักเลยก้ไม่ได้เพราะเราไม่ได้เจอแม่มา 18 ปี เราโตมาคนเดียวจนเราไม่ต้องการแม่หรือพ่อแล้ว เช่น กอด หอม แบบนี้เราทำไม่เป็น แต่เราก็บอกว่าเราจะฝึกทำเพราะเราไม่มีใครมาทำเเบบนี้กับเราตั้งเเต่จำความได้ อยุ่กับพี่สาวก็โดนหรอก อยุ่กับพ่อก็โดนหรอก จนเราไม่เชื่อใจใครแล้วเอาง่ายๆ ไม่อยากจะรักใครเลย จนเรื่องมันเกิดเนี่ยเเหละคือแม่อยากจะให้เราเป็นแบบที่แม่ต้องการไปซะหมด เช่น จานอยู่ในอ่างเราก็ทำ ผ้าก็ต้องซัก บ้านก็ต้องกวาด คือพอแม่กลับบ้านมาจะต้องมาบ่นทุกวันเรื่องนี้ ทำไมไม่ล้างจาน ทำไมไม่กวาดบ้าน ทำไมม่ซักผ้า คือเราไม่ได้ขี้เกียจนะ แต่ว่าเราเคยบอกแม่ไปเเล้วว่าถ้าอยากให้เราทำอะไรก็บอกเราเลยเพราะบางทีเราไม่สามารถรุ้ได้ทุกอย่าง แม่เราสวนกลับมาจะต้องให้บอกทุกวันเลยหรอ เห็นอะไรก็ทำให้แม่หน่อยแม่เหนื่อยไม่สงสารแม่หรอ เราเลยกะอึกไปพักหนึ่งสมองมันตีกันไง สรุปใครน่าสงสารวะ นี่โดนทิ้งมานะ เราคิดในใจเลยตอบไปว่า จะให้เราได้ดั่งใจแม่ทุกอย่างได้ยังไง เราบอกแล้วถ้าแม่ไม่บอกเรา เราก้จะไม่ทำเพราะบางทีเราขี้ลืม วันนั้นมีปากเสียงกันใหญ่โต จนแม่พูดขึ้นมาว่า แล้วลุกจะมาอยุ่กับแม่ทำไมถ้าไม่รักแม่งั้นก็ออกไปเลย เราจุกเลยคือเราไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดนี้จากแม่เรา ส่วนพ่อเลี้ยงเราเค้าก็สอนเราบอกว่าไม่ต้องไปถือสาแม่เค้าหลอกแม่เค้าเป็นเเบบนี้เเหละ หงุดหงิดง่าย แต่ตอนนั้นเราพรั้งปากไปแล้วไง สรุปตื่นมาอีกวันแม่แช่งเรา ไล่เรากลับเลย แม่บอกถ้าลูกยังอยุ่แม่จะไปเอง คือแม่เราเป็นคนเห็นแก่ตัวไหม สรุปเราต้องยอมแม่เราเพราะพ่อเลี้ยงเราขอไว้ ไปขอขมาแม่เค้าซะเมื่อคืนแม่เค้าพรั้งปากแช่งลูกไว้ มันจะไม่ดี จนแม่กลับเราก็ไปขอขมาแม่กราบเท้าซะ อะไรที่พูดไม่ดีออกไปอย่าถือโทษโกรธเราเลยเพราะไม่มีใครมาสั่งสอนเรา เราใช้ชีวิตของเรามาเองตั้งเเต่เด็ก แม่เราก็ให้อภัยบอกว่าที่แม่พูดไปทุกอย่างคืออยากจะสั่งสอนลูกเพราะแม่ไม่ได้สอนลูก แต่ลูกกับเถียงกลับมาบอกว่าแม่ไม่ได้เลี้ยงลูกมาจะมาสอนทำไมอะไรทำนองนี้ เราเลยคิดย้อนกลับไปว่า เออบางทีเราอาจจะไปสกิตต่อมนี้ของแม่ก็ได้ เราเลยรู้สึกผิดกับคำพูดของเรา คือวันนั้นเรามีอาการจุกอกไปเลยคือทุกอย่างจากหน้ามือเป็นหลังมือไปเลย เราควรทำยังไงดีกับเหตุการนี้ นี่ก็เข้าวันที่ 3 แล้วอาการจุดตรงหน้าอกของเรายังไม่ดีขึ้นเลย คือมันเข้าข่ายเศร้าหรือป่าวเพราะเราไม่เคยเป็นแบบนี้ ใครมีวิธีรักษาอาการเเบบนี้บ้างไหม