ผู้ชายแบบนี้เรียกว่าเห็นแก่ตัวไหมคะ

คบกันมา2ปีเราไม่เคยขอเงินเขาเลยแม้แต่บาทเดียว มีแต่เขาที่มักมีปัญหาเรื่องการเงินแล้วมาขอหยิบยืมเสมอ  เวลาพูดจากับเรา มักหยาบคายและขึ้นกูตลอดไม่ว่าจะตอนทะเลาะหรือตอนที่ไม่ทะเลาะกัน ซึ่งตรงนี้เราไม่ชอบเลยมันเหมือนไม่ให้เกียรติเราสักนิด (เราคุยดีกับเขานะไม่เคยขึ้นเสียงใส่ )และเคยคุยกันแล้วเรื่องข้อเสียของกันและกัน เราพยายามปรับทุกอย่างที่เขาไม่ชอบ แต่เขายังคงเหมือนเดิม ปรับตัวได้2-3วันก็เหมือนเดิม เวลาซื้ออะไรมาชอบกินในห้องนอนแล้วไม่ทิ้งขยะ จะกองไว้ให้เราตามเก็บ ตามทิ้ง ก่อนคบกันบอกงานบ้านไม่ใช่งานผู้หญิง ผู้ชายก็ช่วยกันทำได้ไม่มีปัญหา แต่พออยู่ด้วยกันมาพูดอีกอย่างว่างานบ้านผู้หญิงก็ต้องทำเพราะตัวเขาทำงาน เราก็คิดในใจนะ เราก็ทำงานเหมือนกัน ทำไมอะไรที่ทำได้ไม่ช่วยๆกัน จะให้ผญ รับผิดชอบดูแล อาหาร เสื้อผ้า งานบ้านทุกอย่างมันก็เหนื่อยนะ เราคิดแต่ไม่พูดเพราะไม่อยากทะเลาะกัน ผู้ชายเป็นคนอารมณ์ร้อน ถ้าพูดอะไรไม่เข้าหูเขาจะว้ากใส่ทันที เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง เวลาปรึกษาอะไรไม่เคยได้คำตอบที่ดีหรือสบายใจ มักตอบแบบปัดๆไปหรือตอบแบบที่เราฟังแล้วหมดกำลังใจ ผ่านมาไม่นานเราก็กะว่าจะออกรถด้วยกันเพื่อไปหาอาชีพเสริมทำกัน แต่รถคันนั้นเป็นชื่อพ่อแม่ผู้ชาย พอได้รถมา แรกๆเราตกลงกันว่าจะออกค่ารถกันคนละครึ่งเพราะว่าจะใช้รถด้วยกัน แต่พอได้รถมาเราไม่ได้ขับเลย เขาเอารถคันนั้นไปใช้เป็นรถส่วนตัวของเขา ขับไปทำงาน เราก็เริ่มคิดแล้วว่าออกรถมาถ้าเราไม่ได้เราก็ไม่อยากจะออกค่างวดรถ เพราะเราไม่มีสิทธิ์อะไรในรถคันนั้นเลย ต่อมาถึงเรื่องงานหมั้น แม่เราเรียกเขาไป5บาท 5หมื่น ( เงินสินสอดฝั่งผู้ชายไปยืมญาติมาอีกที) พอใกล้วันหมั้นแม่เราบอกว่าจะเอาเงิน5หมื่น ส่วนทอง5บาทจะคืนให้เรามาทำทุนไปตั้งตัวกันทำมาหากิน พอเราบอกแฟนแบบนี้แฟนเราก็บอกว่างั้นทองที่จะคืนมา5บาท จะเอาไปคืนญาติเขาที่ยืมมา ส่วนเงินอีก5หมื่นให้เราเป็นคนจ่ายคืนญาติเขาทั้งหมด และค่าใช้จ่ายในการจัดเลี้ยงงานหมั้นทุกอย่างทางเรารับผิดอบอยู่แล้ว แต่ผู้ชายจะให้เรารับผิดชอบค่าใช้จ่ายในการเดินทางของครอบครัวเขาที่จะมาขอเราหมั้น ให้เราออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดค่าที่พัก ค่าน้ำมันอีก และอีกหลายเรื่องที่ยังไม่ได้พูดถึงมันเยอะมาก ตอนนี้บอกตามตรงเราเหนื่อยใจ เรารู้สึกว่าเขาไม่มีความเป็นผู้นำหัวหน้าครอบครัวหรือแม่แต่คู่ชีวิตที่ดีก็เป็นไม่ได้