เราคุยกับคนๆนึงมาได้ระยะนึงค่ะ ทุกอย่างมันก็ดีไปหมดเลย เขาก็โอเคทุกอย่าง แต่ปัญหามันเกิดที่เราเนี่ยแหละ คือตอนแรกเราชอบเขามากๆเลยนะคะ แต่พอไปเรื่อยๆ ความชอบมันก็กลายมาเป็นความเฉยๆ เราสองคนอารมณ์เหมือนเพื่อนกัน เรารู้สึกกับเขาเหมือนเพื่อน แบบเวลาชวนไปไหน ไปก็ก็ได้ ไม่ไปก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไร เราเองก็งงกับความรู้สึกตัวเองค่ะ มันไม่ได้มีความรู้สึกพิเศษอะไรเลย และไลฟ์สไตล์เราสองคนก็ต่างกันสุดๆค่ะ คนละแบบเลย เราคิดว่าบางทีถ้าศึกษาดูใจกันไปเรื่อยๆ มันอาจจะรู้สึกเพิ่มขึ้นก็ได้ แต่ทำไมนี่ก็ผ่านมาระยะนึง ถึงยังอยู่กับที่อยู่เลย เราเองก็ไม่รู้จะทำยังไง ไม่อยากทำร้ายเขาเลยค่ะ เพราะเราเป็นคนไปชอบเขาก่อนนี่สิ ป.ล.เราไม่ได้มีคนใหม่หรือใครเลยนะคะ ตอนนี้เรื่องที่เราโฟกัสมากๆคือกิจกรรมและการเรียนที่มหาวิทยาลัยซะส่วนใหญ่ คือเราแฮปปี้กับชีวิตคนเดียวมากๆ คือต่อให้ไม่มีเขาเราก็อยู่ได้ เราเกลียดตัวเองมากเลยค่ะ จะทำไงต่อไปดีคะ
ถ้าไม่ได้รู้สึกมากขนาดนั้น ควรไปต่อหรือพอแค่นี้