เป็นอะไรที่เก็บมานานมากสำหรับเรื่องราวของเราซึ่งก็ไม่รู้จะบอกใครหรือเล่าให้ใครฟัง มีแค่วิธีเดียวคือระบายในพันทิปเนี่ยแหละ555
เรื่องราวมันก็มีอยู่ว่า...
อย่าลืมฟังเพลงนี้ไปด้วยนะ(เรารักกัน ซาร่า ผุงประเสริฐ)
วันนึงเราได้ไปทำงานระยะสั้นที่นึงในบริษัทเหล็กแห่งนึงในต่างจังหวัด ซึ่งตอนนั้นเราพึ่งเรียนจบมัธยมปลาย แล้วก็ปิดเทอม
เราจึงอยากหารายได้เล็กๆน้อยๆช่วยพ่อแม่ เลยตัดสินใจไปงานบริษัท ไปเป็นเด็กวิ่งเอกสาร ที่พี่สาวเราทำงานอยู่ เราก็ดีใจมากแต่เราก็ตื่นเต้นมาก
ที่จะได้ทำงานใหม่ เราต้องเดินทางมาอยู่บ้านพี่สาวเราซึ่งสะดวกในการไปทำงานเพราะบ้านเราอยู่ไกลจากบริษัท วันแรกตอนเช้าเราตื่นตีห้า อาบน้ำ
แต่งตัว เจ็ดโมงออกจากบ้าน(ไปกับพี่สาว) เมื่อไปถึงแค่หน้าบริษัทเราก็ตื่นเต้นมาก จอดลง ลงรถปุ๊ปเราก็นั่งรอที่โต๊ะไม้หิน เพราะพี่เราบอกว่ารอก่อน
ต้องแลกบัตรเพราะเราเป็นเด็กใหม่ เราก็นั่งรอนั่งเล่น มองนุ่นมองนี่ไป คนที่ทำงานก็ตื่นตาตื่นใจใหญ่เห็นเราเป็นเด็กใหม่มาทำงาน ยิ่งรู้ว่าเป็นน้อง
ของพี่ที่งานด้วย สักพักนึง!! เราเห็นผู้ชายคนนึง ผิวขาวๆ ตัวบางๆ ตี๋ๆหน่อย ปั่นจักรยานเข้ามาจอดในที่จอดรถ เราก็สะดุดตาแปลกๆ เหมือนมีอะไร
บางอย่างมันบอกไม่ถูก ใจมันเต้นแรงแปลกๆ ใจแลกที่บอกกับตัวเองเลยนะ(คิดในใจ ใครวะ?ชอบสุดๆ) เราก็ไม่มีกระจิตใจจะทำไรแล้วเก็บอาการ
ไม่ถูกคงไม่เคยชอบใครขนาดนี้มั้ง หลังจากนั้นเราได้บัตรแล้วก็เข้าไปทำงานใหม่ ที่ทำงานเราเป็นโรงงานผลิตเหล็ก แต่ที่เราทำคือเป็นส่วนออฟฟิต
เรามีโต๊ะประจำไว้คอยพิมพ์งานถ่ายเอกสาร พี่สาวเราก็เป็นคนสอนงาน จากนั้นพี่สาวเราก็พาเราไปแนะนำกับทุกคนในออฟฟิศ เราก็สวัสดีพี่ๆแต่ละคน
ไปเลื่อยๆ จนลงมาชั้นล่าง ณ ตอนนั้นเราเหลือบไปเห็นลักษณะผู้ชายคนเดิมคนนั้น (ใจเต้นอีกแล้ว)พี่เราก็แนะนำว่าชื่อ.... เป็นวิศวะกร (คิดในใจ ตายห่าละกรูชอบใครไม่ชอบ)ชอบเบื้องบนเลย หัวหน้านะนั่น จากนั้นมาเราทำงานไม่รู้เรื่องเลย ทุกๆวันเราไปทำงานอย่างมีความสุขมาก เราแอบถ่ายรูปเค้า แอบ
มองเค้าตลอด แต่เราไม่กล้าเข้าใกล้เลยเราเหมือนจะเป็นโรคหัวใจวาย มีช๊อตนึงเราเดินไปเข้าห้องน้ำคนเดียวตอนเย็นๆจะกลับบ้านละ บังเอินเราไปเข้า
ห้องน้ำ สรุปไปเจอคนนั้น คิคิ^^ เค้ายิ้มไห้เรา เราเขินมากเลย เกือบเก็บอาการไม่อยู่ เราก็รู้มาว่าเค้านิสัยดีมาก ไม่มีแฟนด้วย ทำงานขยันเก่งเป็นที่รักของ
ที่ทำงาน เราก็คอยแอบเอาจดหมายเล็กๆไปหย่อนในล็อคเกอร์เค้าประจำ (บางทีก็ยืนแอบดูว่าเค้าเห็นจะทำไง เค้าก็งงๆไปแป็บนึง) ค่อนข้างจะเป็นคนชิวๆ
ไม่ได้สนใจไรมาก อ่านใจไม่ออกเลยนิ่งมากยิ้มอย่างเดียว พอเราใกล้จะทำงานเสร็จเราต้องไปเรียนต่อมหาลัย เราตัดสินใจจะบอกความรู้สึกไป เราเลยแอบ
เอาเบอร์โทรศัพท์เค้าจากข้อมูลในบริษัทแหละ 555 เลยคิดว่าตัดสินใจละ จะบอกไห้รู้ถึงจะได้คำตอบยังไงก็เหอะ
พอวันนั้นตอนเย็นเลิกงานเราเลยรวบรวมความกล้าทั้งหมด กดหมายเลขโทรศัพท์ทีละตัว(ใจจะวาย) สักพักมีเสียงรับ (ฮะโหล) เราก็ใจหลุดโลกเราก็ไม่กล้า
พูดอะไรเลยวางสายไป อีกวันนึงเราก็คิดใหม่รวบรวมความกล้าอีกครั้ง โทรไปอีก เค้าก็รับสายอีกแต่เราตัวไม่ถูกเลยแกล้งโทรผิดเฉยเลยอะ555
ช:หะโหล
เรา:เอิ่ม...นั่นโบว์หรือเปล่าค่ะ
ช:ไม่ใช่ครับ
เรา:อ่อสงสัยกดผิดค่ะ ขอโทษค่ะ
ช:ครับๆ
จากนั้นเราก็เฟลลมาก ไม่รู้จะทำไงจะต้องไปเรียนต่อแล้วไม่ได้เจอเค้าอีกแล้ว จะทำไงไห้ได้ติดต่อหรือรู้จักมากกว่านี้เลยคิดว่าคงไม่มีโอกาสอีกเราเลย
อยากไห้อะไรเค้าเก็บไว้ เราเลยรวบรวมรูปที่เราแอบถ่ายเค้ามาวาดภาพไห้สักภาพ เป็นภาพที่มีเค้าทำงาน ปั่นจักรยาน เอามารวมๆวาดให้ เราก็แอบ
แกล้งใส่ซองวัสดุมาส่งที่โต๊ะเค้าแล้วเอาวางไว้ เราก็อยากรู้มากว่าเค้าจะทำหน้ายังไง เราก็คอยเดินผ่านหน้าต่างตรงโต๊ะทำงานเค้าอยากเห็นตอนแกะ
ออก หลังจากนั้นเราเห็นเค้าเดินเข้าห้องมาละดูพวกพัสดุต่างๆ แต่เห็นเค้าเหลือบไปเห็นพัสดุอันใหญ่วางอยุ่เค้าก็แกะออกดึงภาพออกมา เค้าก็อึ้งๆแล้ว
ก็ยิ้มๆนะ แล้วพี่ทำงานข้างๆก็ถามว่าอะไรประมานนั้น เค้าก็เอาไห้พี่อีกคนดู เราก็รีบหนีขึ้นไปทำงานต่อเลยเราเขินมาก ในชีวิตนี้โอ้ยยย ไม่เคยชอบใคร
ก่อนเลย ชอบมากกกกกกก หลังจากนั้นเราก็เรียนมหาลัย มีแอบไปโทรไปแกล้งโทรผิดบ้าง เอาเบอร์ไปค้นหาพวกเฟส ไลน์ ต่างๆในอินเตอร์เน็ต แต่ก็
ไม่เจออะไรเลยเอาชื่อไปค้นไปหาไปส่องก็ไม่มีสักอย่าง(เหมือนเค้าจะไม่เล่นพวกนี้เลย) ช่วงเวลาผ่านไปหลายปีเราไม่เคยลืมเค้าได้เลยตั้งใจเรียน ภาวนา
ขอไห้เวลาผ่านไปเร็วๆ ช่วงนั้นเราก็มีแอบถามพี่สาวเราบ้างว่าที่ทำงานเป็นไงบ้าง ได้รุ้ว่าเค้าได้รับอุบัติเหตุร้ายแรงอยู่ต้องพักรักษาตัว เราก็ใจไม่ดีเลย
เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก ตอนนี้เราเรียนจบแล้ว เราเลยตัดสินใจว่าเคาอยากกลับไปทำงานที่นั่นอีก เพราะเราโตขึ้นแล้วเราอยากกลับไปทวงหัวใจเราคืน
เราเลยทักไปหาเพื่อนเรา เพื่อนเราได้ทำงานที่นั่นพอดี เราก็เลยเล่าไห้เพื่อนฟังว่าเรื่องราวเป็นไง เพื่อนเราก็บอกว่า เค้านิสัยดีมากแต่อุบัติเหตุครั้งนั้นก็ยังไม่หายดีเลยขนาดผ่านมาหลายปี แล้วเราก็เลยตัดสินใจโทรไปอีกทีผ่านไป 5 ปีแล้ว กะจะไปบอกความรู้สึกอีกที เราเลยกดโทรศัพท์อย่างมั่นใจ
ช:ฮะโหลครัาบ (เสียงแบบสดใส)
เรา
ตกใจ ดีใจ ใจเต้น)สรุป..... ออ นี่บริษัทประกันสุขภาพนะคะ
ช: ฮัะ!อะไรนะครับ
เรา:อ่อใช่คุณ.....มั้ยค่ะพอดีติดต่อจากบริษัท....
ช:บริษัทอะไรนะครับ(เหมือนจะงงว่าบริษัทไรวะ)5555
เรา:พูดชื่อบริษัท....
ช:ไม่มีนะครับ
เรา:ขอบคุณค่ะ วางเลย
เราใจเต้นแรงทำตัวไม่ถูกเลย อีกแล้วใจเราแกล้งโทรผิดหรือโทรไปเป็นบริษัท T-T ทำไงก็ไม่กล้าเลยรอว่าไปทำงานก่อนค่อยๆไปแอบดูว่าเค้ายังเหมือน
เดิมมั้ย แต่แค่นี้ก็ทำไห้ใจเรามีความสุขที่สุดเลย เค้าคือความสุขของเรา เราก็คิดว่าเค้าคงรู้แหละว่าเราเป็นคนให้เพราะคิดว่าช่วงเวลาก่อนหน้านี้คงไม่มีคน
ทำอะไรไห้เค้าแบบนั้น เช่น ส่งจดหมายเล็ก ให้ภาพ มันก็มีแค่ช่วงเวลาที่เราไปทำงานแหละพอเราหายไปก็ไม่มีคนไห้แล้ว เค้าคงรู้
จากนี้เราคงจะใช้ชีวิตต่อไปเลื่อยๆถ้าดวงมันจะได้เจอกันอีกก็คงได้โคจรมาพบกัน (ตอนนี้เค้าก็ยังไม่มีใครนะ แอบสืบมา) ทุ่มเทกันงานอย่างเดียว
แค่อยากละบายความรู้สึกที่เก็บมานานไม่เคยบอกใครเลย ถ้าเค้าได้มีโอกาสเห็นข้อความนี้ก็ขอให้เค้าให้อภัย บริษัทประกันสุขภาพด้วยนะ ฮือฮือๆ
แอบรักผู้ชายคนๆนึงมาเป็นปี
เรื่องราวมันก็มีอยู่ว่า...
วันนึงเราได้ไปทำงานระยะสั้นที่นึงในบริษัทเหล็กแห่งนึงในต่างจังหวัด ซึ่งตอนนั้นเราพึ่งเรียนจบมัธยมปลาย แล้วก็ปิดเทอม
เราจึงอยากหารายได้เล็กๆน้อยๆช่วยพ่อแม่ เลยตัดสินใจไปงานบริษัท ไปเป็นเด็กวิ่งเอกสาร ที่พี่สาวเราทำงานอยู่ เราก็ดีใจมากแต่เราก็ตื่นเต้นมาก
ที่จะได้ทำงานใหม่ เราต้องเดินทางมาอยู่บ้านพี่สาวเราซึ่งสะดวกในการไปทำงานเพราะบ้านเราอยู่ไกลจากบริษัท วันแรกตอนเช้าเราตื่นตีห้า อาบน้ำ
แต่งตัว เจ็ดโมงออกจากบ้าน(ไปกับพี่สาว) เมื่อไปถึงแค่หน้าบริษัทเราก็ตื่นเต้นมาก จอดลง ลงรถปุ๊ปเราก็นั่งรอที่โต๊ะไม้หิน เพราะพี่เราบอกว่ารอก่อน
ต้องแลกบัตรเพราะเราเป็นเด็กใหม่ เราก็นั่งรอนั่งเล่น มองนุ่นมองนี่ไป คนที่ทำงานก็ตื่นตาตื่นใจใหญ่เห็นเราเป็นเด็กใหม่มาทำงาน ยิ่งรู้ว่าเป็นน้อง
ของพี่ที่งานด้วย สักพักนึง!! เราเห็นผู้ชายคนนึง ผิวขาวๆ ตัวบางๆ ตี๋ๆหน่อย ปั่นจักรยานเข้ามาจอดในที่จอดรถ เราก็สะดุดตาแปลกๆ เหมือนมีอะไร
บางอย่างมันบอกไม่ถูก ใจมันเต้นแรงแปลกๆ ใจแลกที่บอกกับตัวเองเลยนะ(คิดในใจ ใครวะ?ชอบสุดๆ) เราก็ไม่มีกระจิตใจจะทำไรแล้วเก็บอาการ
ไม่ถูกคงไม่เคยชอบใครขนาดนี้มั้ง หลังจากนั้นเราได้บัตรแล้วก็เข้าไปทำงานใหม่ ที่ทำงานเราเป็นโรงงานผลิตเหล็ก แต่ที่เราทำคือเป็นส่วนออฟฟิต
เรามีโต๊ะประจำไว้คอยพิมพ์งานถ่ายเอกสาร พี่สาวเราก็เป็นคนสอนงาน จากนั้นพี่สาวเราก็พาเราไปแนะนำกับทุกคนในออฟฟิศ เราก็สวัสดีพี่ๆแต่ละคน
ไปเลื่อยๆ จนลงมาชั้นล่าง ณ ตอนนั้นเราเหลือบไปเห็นลักษณะผู้ชายคนเดิมคนนั้น (ใจเต้นอีกแล้ว)พี่เราก็แนะนำว่าชื่อ.... เป็นวิศวะกร (คิดในใจ ตายห่าละกรูชอบใครไม่ชอบ)ชอบเบื้องบนเลย หัวหน้านะนั่น จากนั้นมาเราทำงานไม่รู้เรื่องเลย ทุกๆวันเราไปทำงานอย่างมีความสุขมาก เราแอบถ่ายรูปเค้า แอบ
มองเค้าตลอด แต่เราไม่กล้าเข้าใกล้เลยเราเหมือนจะเป็นโรคหัวใจวาย มีช๊อตนึงเราเดินไปเข้าห้องน้ำคนเดียวตอนเย็นๆจะกลับบ้านละ บังเอินเราไปเข้า
ห้องน้ำ สรุปไปเจอคนนั้น คิคิ^^ เค้ายิ้มไห้เรา เราเขินมากเลย เกือบเก็บอาการไม่อยู่ เราก็รู้มาว่าเค้านิสัยดีมาก ไม่มีแฟนด้วย ทำงานขยันเก่งเป็นที่รักของ
ที่ทำงาน เราก็คอยแอบเอาจดหมายเล็กๆไปหย่อนในล็อคเกอร์เค้าประจำ (บางทีก็ยืนแอบดูว่าเค้าเห็นจะทำไง เค้าก็งงๆไปแป็บนึง) ค่อนข้างจะเป็นคนชิวๆ
ไม่ได้สนใจไรมาก อ่านใจไม่ออกเลยนิ่งมากยิ้มอย่างเดียว พอเราใกล้จะทำงานเสร็จเราต้องไปเรียนต่อมหาลัย เราตัดสินใจจะบอกความรู้สึกไป เราเลยแอบ
เอาเบอร์โทรศัพท์เค้าจากข้อมูลในบริษัทแหละ 555 เลยคิดว่าตัดสินใจละ จะบอกไห้รู้ถึงจะได้คำตอบยังไงก็เหอะ
พอวันนั้นตอนเย็นเลิกงานเราเลยรวบรวมความกล้าทั้งหมด กดหมายเลขโทรศัพท์ทีละตัว(ใจจะวาย) สักพักมีเสียงรับ (ฮะโหล) เราก็ใจหลุดโลกเราก็ไม่กล้า
พูดอะไรเลยวางสายไป อีกวันนึงเราก็คิดใหม่รวบรวมความกล้าอีกครั้ง โทรไปอีก เค้าก็รับสายอีกแต่เราตัวไม่ถูกเลยแกล้งโทรผิดเฉยเลยอะ555
ช:หะโหล
เรา:เอิ่ม...นั่นโบว์หรือเปล่าค่ะ
ช:ไม่ใช่ครับ
เรา:อ่อสงสัยกดผิดค่ะ ขอโทษค่ะ
ช:ครับๆ
จากนั้นเราก็เฟลลมาก ไม่รู้จะทำไงจะต้องไปเรียนต่อแล้วไม่ได้เจอเค้าอีกแล้ว จะทำไงไห้ได้ติดต่อหรือรู้จักมากกว่านี้เลยคิดว่าคงไม่มีโอกาสอีกเราเลย
อยากไห้อะไรเค้าเก็บไว้ เราเลยรวบรวมรูปที่เราแอบถ่ายเค้ามาวาดภาพไห้สักภาพ เป็นภาพที่มีเค้าทำงาน ปั่นจักรยาน เอามารวมๆวาดให้ เราก็แอบ
แกล้งใส่ซองวัสดุมาส่งที่โต๊ะเค้าแล้วเอาวางไว้ เราก็อยากรู้มากว่าเค้าจะทำหน้ายังไง เราก็คอยเดินผ่านหน้าต่างตรงโต๊ะทำงานเค้าอยากเห็นตอนแกะ
ออก หลังจากนั้นเราเห็นเค้าเดินเข้าห้องมาละดูพวกพัสดุต่างๆ แต่เห็นเค้าเหลือบไปเห็นพัสดุอันใหญ่วางอยุ่เค้าก็แกะออกดึงภาพออกมา เค้าก็อึ้งๆแล้ว
ก็ยิ้มๆนะ แล้วพี่ทำงานข้างๆก็ถามว่าอะไรประมานนั้น เค้าก็เอาไห้พี่อีกคนดู เราก็รีบหนีขึ้นไปทำงานต่อเลยเราเขินมาก ในชีวิตนี้โอ้ยยย ไม่เคยชอบใคร
ก่อนเลย ชอบมากกกกกกก หลังจากนั้นเราก็เรียนมหาลัย มีแอบไปโทรไปแกล้งโทรผิดบ้าง เอาเบอร์ไปค้นหาพวกเฟส ไลน์ ต่างๆในอินเตอร์เน็ต แต่ก็
ไม่เจออะไรเลยเอาชื่อไปค้นไปหาไปส่องก็ไม่มีสักอย่าง(เหมือนเค้าจะไม่เล่นพวกนี้เลย) ช่วงเวลาผ่านไปหลายปีเราไม่เคยลืมเค้าได้เลยตั้งใจเรียน ภาวนา
ขอไห้เวลาผ่านไปเร็วๆ ช่วงนั้นเราก็มีแอบถามพี่สาวเราบ้างว่าที่ทำงานเป็นไงบ้าง ได้รุ้ว่าเค้าได้รับอุบัติเหตุร้ายแรงอยู่ต้องพักรักษาตัว เราก็ใจไม่ดีเลย
เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก ตอนนี้เราเรียนจบแล้ว เราเลยตัดสินใจว่าเคาอยากกลับไปทำงานที่นั่นอีก เพราะเราโตขึ้นแล้วเราอยากกลับไปทวงหัวใจเราคืน
เราเลยทักไปหาเพื่อนเรา เพื่อนเราได้ทำงานที่นั่นพอดี เราก็เลยเล่าไห้เพื่อนฟังว่าเรื่องราวเป็นไง เพื่อนเราก็บอกว่า เค้านิสัยดีมากแต่อุบัติเหตุครั้งนั้นก็ยังไม่หายดีเลยขนาดผ่านมาหลายปี แล้วเราก็เลยตัดสินใจโทรไปอีกทีผ่านไป 5 ปีแล้ว กะจะไปบอกความรู้สึกอีกที เราเลยกดโทรศัพท์อย่างมั่นใจ
ช:ฮะโหลครัาบ (เสียงแบบสดใส)
เรา
ช: ฮัะ!อะไรนะครับ
เรา:อ่อใช่คุณ.....มั้ยค่ะพอดีติดต่อจากบริษัท....
ช:บริษัทอะไรนะครับ(เหมือนจะงงว่าบริษัทไรวะ)5555
เรา:พูดชื่อบริษัท....
ช:ไม่มีนะครับ
เรา:ขอบคุณค่ะ วางเลย
เราใจเต้นแรงทำตัวไม่ถูกเลย อีกแล้วใจเราแกล้งโทรผิดหรือโทรไปเป็นบริษัท T-T ทำไงก็ไม่กล้าเลยรอว่าไปทำงานก่อนค่อยๆไปแอบดูว่าเค้ายังเหมือน
เดิมมั้ย แต่แค่นี้ก็ทำไห้ใจเรามีความสุขที่สุดเลย เค้าคือความสุขของเรา เราก็คิดว่าเค้าคงรู้แหละว่าเราเป็นคนให้เพราะคิดว่าช่วงเวลาก่อนหน้านี้คงไม่มีคน
ทำอะไรไห้เค้าแบบนั้น เช่น ส่งจดหมายเล็ก ให้ภาพ มันก็มีแค่ช่วงเวลาที่เราไปทำงานแหละพอเราหายไปก็ไม่มีคนไห้แล้ว เค้าคงรู้
จากนี้เราคงจะใช้ชีวิตต่อไปเลื่อยๆถ้าดวงมันจะได้เจอกันอีกก็คงได้โคจรมาพบกัน (ตอนนี้เค้าก็ยังไม่มีใครนะ แอบสืบมา) ทุ่มเทกันงานอย่างเดียว
แค่อยากละบายความรู้สึกที่เก็บมานานไม่เคยบอกใครเลย ถ้าเค้าได้มีโอกาสเห็นข้อความนี้ก็ขอให้เค้าให้อภัย บริษัทประกันสุขภาพด้วยนะ ฮือฮือๆ