สวัสดีค่ะเพื่อนๆ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเรานะคะ ถ้าผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยค่ะ🙏🏻
.
.
เรื่องมีอยู่ว่า เราคุยกับผู้ชายคนหนึ่งค่ะ ในวันนี้เขาไลน์มาชวนเราไปทานข้าวตอน 19.00 ซึ่งเราก็ตอบตกลงนะคะ
เมื่อถึงเวลาเขาก็มารับ แต่ในช่วงที่เรากำลังนั่งรถนึกร้านทานข้าว ก็ดันมีสายโทรศัพท์เข้ามาไม่หยุดเลยค่ะ เราบอกเขาให้รับโทรศัพท์เพราะสายโทรมาติดๆกันเลย เขาบอกเราว่ายังไม่อยากคุยเรื่องธุระต่อหน้าเราค่ะ เราก็เข้าใจเพราะเรื่องธุระอาจจะต้องคุยเป็นการส่วนตัว เมื่อขับไปเรื่อยๆ สายนั้นก็โทรเข้ามาไม่หยุดค่ะ เขาเลยตัดสินใจจอดรถลงไปคุยโทรศัพท์ เรารอบนรถค่ะ แต่รอด้วยความยิ้มแย้มแจ่มใสพร้อมจะเข้าใจนะคะ
เมื่อเขาขึ้นรถมา เขาบอกเราว่า เขาจะต้องไปส่งเรากลับบ้านค่ะ เนื่องจากเขาจะต้องไปคุยธุระด่วนที่บ้านคนนั้น เราก็เข้าใจค่ะ เขาขอโทษที่เป็นคนชวนเรามาทานข้าวแต่ต้องเป็นแบบนี้ ซึ่งเราก็ลองถามดูนะคะว่าคนๆนั้นเป็นใคร บ้านอยู่ไกลไหม ส่วนตัวเราเป็นห่วงเขาค่ะ เพราะบ้านคนคุยอยู่ไกลแล้วมันก็มืดแล้ว
เขาก็เริ่มบอกค่ะ ว่าคนที่โทรมาเป็นเพื่อน เราจึงถามต่อว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย เขาตอบว่าผู้หญิงค่ะ แล้วเขาก็บอกเรามาว่าคนนั้นมีปัญหาใหญ่ เขาต้องรีบไปปลอบ เราก็โอเคค่ะ เรายิ้มรับด้วยความเข้าใจ แล้วเราก็ลงบ้าน ซึ่งผ่านมา4-5ชม.แล้วเขาไม่ติดต่อเรามาเลยค่ะ
.
.
ที่เราตั้งกระทู้ เราอยากขอความคิดเห็นของเพื่อนๆหน่อยค่ะ สำหรับการจัดการความรู้สึกที่มันหน่วงมากๆ รู้สึกเฟล อยากจะร้องแต่ร้องไม่ออกเลยค่ะ
คนนั้นสำคัญแค่ไหน เขาถึงเลือกไปหาเขา
.
.
เรื่องมีอยู่ว่า เราคุยกับผู้ชายคนหนึ่งค่ะ ในวันนี้เขาไลน์มาชวนเราไปทานข้าวตอน 19.00 ซึ่งเราก็ตอบตกลงนะคะ
เมื่อถึงเวลาเขาก็มารับ แต่ในช่วงที่เรากำลังนั่งรถนึกร้านทานข้าว ก็ดันมีสายโทรศัพท์เข้ามาไม่หยุดเลยค่ะ เราบอกเขาให้รับโทรศัพท์เพราะสายโทรมาติดๆกันเลย เขาบอกเราว่ายังไม่อยากคุยเรื่องธุระต่อหน้าเราค่ะ เราก็เข้าใจเพราะเรื่องธุระอาจจะต้องคุยเป็นการส่วนตัว เมื่อขับไปเรื่อยๆ สายนั้นก็โทรเข้ามาไม่หยุดค่ะ เขาเลยตัดสินใจจอดรถลงไปคุยโทรศัพท์ เรารอบนรถค่ะ แต่รอด้วยความยิ้มแย้มแจ่มใสพร้อมจะเข้าใจนะคะ
เมื่อเขาขึ้นรถมา เขาบอกเราว่า เขาจะต้องไปส่งเรากลับบ้านค่ะ เนื่องจากเขาจะต้องไปคุยธุระด่วนที่บ้านคนนั้น เราก็เข้าใจค่ะ เขาขอโทษที่เป็นคนชวนเรามาทานข้าวแต่ต้องเป็นแบบนี้ ซึ่งเราก็ลองถามดูนะคะว่าคนๆนั้นเป็นใคร บ้านอยู่ไกลไหม ส่วนตัวเราเป็นห่วงเขาค่ะ เพราะบ้านคนคุยอยู่ไกลแล้วมันก็มืดแล้ว
เขาก็เริ่มบอกค่ะ ว่าคนที่โทรมาเป็นเพื่อน เราจึงถามต่อว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย เขาตอบว่าผู้หญิงค่ะ แล้วเขาก็บอกเรามาว่าคนนั้นมีปัญหาใหญ่ เขาต้องรีบไปปลอบ เราก็โอเคค่ะ เรายิ้มรับด้วยความเข้าใจ แล้วเราก็ลงบ้าน ซึ่งผ่านมา4-5ชม.แล้วเขาไม่ติดต่อเรามาเลยค่ะ
.
.
ที่เราตั้งกระทู้ เราอยากขอความคิดเห็นของเพื่อนๆหน่อยค่ะ สำหรับการจัดการความรู้สึกที่มันหน่วงมากๆ รู้สึกเฟล อยากจะร้องแต่ร้องไม่ออกเลยค่ะ