เราเรียนปริญญา แต่เรากลับรู้สึกว่า ทำไมเราไม่ไม่ความสุขเลย เมื่อเทียบกับคนที่เขาอยู่บ้าน หัวเราะ ยิ้มแย้ม สบายใจ ทำไมเรากลับรู้สึกอิจฉาจับใจน่ะ
เราจำเป็นที่ต้องขวนขวายความร่ำรวยขนาดนั้นเลยเหรอ มีความรักจะทำให้มีความสุขจริงเหรอ ชีวิตครอบครัว จะทำให้เรามีความสุขจริงๆเหรอ ไม่ใช่ว่ายิ่งขวนขวายยิ่งไม่มีความสุขเหรอ
อยากใช้ชีวิตบ้านๆ มีความสุขกับครอบครัว เราไม่อยากไขว้คว้าอะไรแล้ว อยากยิ้มและมีความสุขอีกครั้งจัง
ไม่ได้ยิ้มหัวเราะมานานแค่ไหนน่ะ
ทำไมคนบ้านๆ เขามีความสุข มากกว่าคนในเมือง
เราจำเป็นที่ต้องขวนขวายความร่ำรวยขนาดนั้นเลยเหรอ มีความรักจะทำให้มีความสุขจริงเหรอ ชีวิตครอบครัว จะทำให้เรามีความสุขจริงๆเหรอ ไม่ใช่ว่ายิ่งขวนขวายยิ่งไม่มีความสุขเหรอ
อยากใช้ชีวิตบ้านๆ มีความสุขกับครอบครัว เราไม่อยากไขว้คว้าอะไรแล้ว อยากยิ้มและมีความสุขอีกครั้งจัง
ไม่ได้ยิ้มหัวเราะมานานแค่ไหนน่ะ