คือแบบครับเมื่อวานครับ วันที่ 2-6-61
แฟนผมไปทำงานกลุ่มบ้านเพื่อนระหว่างกลับบ้านเขาเขาก็ไปเจอแฟนเก่าเขาชึ่งเขาทำเธอร้องไห้บ่อยมากเเล้วทางกลับบ้านแฟนผมก็ไปเจอแฟนเก่าเขาแฟนเก่าเขาขอคุยด้วยหน่อย ผมก็ไม่รู้ว่าไปทำอะไรยังไงให้พลาด ที่แน่ๆ ทางกลับบ้านเขา เป็นบ้านแฟนเก่า ตอนเเรกผมก็ยังไม่รู้หรอกครับ เขาบอกเขาขอโทษ ผมก็งง ว่าเขาขอโทษอะไรผม เขาทำไรมา ผมก็ถามเขาก็ไม่ยอมบอกผมก็ตื้อเขาจนถึงเย็นตื้อเขา เขาบอกผมว่ามันเป็นเรื่องที่ผมรับไม่ได้หรอก ครอบครัวเขาด้วย ทั้งเขาด้วย ผมก็ตื้อจนถึงไกล้จะรู้ผมก็นึกขึ้นได้ว่าทำไรที่ผมรับไม่ได้ครอบครัวรับไม่ได้ ผมเลยถามไปเลยครับ ไม่ได้ไปบ้านเพื่อนใช่ไหม เขาบอกว่าเขาไป ผมก็เอ่ยชื่อแฟนเก่าเขา หลังจากนั้นเขาก็เอาเเต่ร้องไห้ครับ ผมถามว่าเกิดไรขึ้นมอะไร เขาก็บอกว่าเขาพลาดไปมีอะไรกับเเฟนเก่าเขาชึ่งตอนเเรกผมรู้ผมรับไม่ได้ครับจุกครับจุก แต่ผมต้องรับได้ เพราะเขาไม่มีใครเเล้ว เขาเอาเเต่ร้องไห้ ผมก็บอกเขาว่าผมไม่ได้สนอะไรเรื่องนั้น เขาเอาเเต่โทษตัวเอง ชึ่งที่ผมพูดมานี่ผมจะเลิกกับเขาก็ได้เลยนะ แต่ที่ผมอยู่มาถึงวันนี้ เขาไม่ยิ้มเขาซึมเศร้า ผมก็เป็นห่วงเขา ปล.ผมกับเขาอยู่ไกลกันครับ ผมได้แต่ฟังเขาร้องไห้ จนผมแบบโกรธตัวเองที่ทำไรไม่ได้ ปกป้องเขาไว้ไม่ได้ ดูเเลเขาไม่ได้ ได้เเต่มองเขาร้องไห้ ผมรักเขามากครับคนนี้ เจอกันตอนผมไปฝึกงาน ตจว เจอกับเขา เขาทำในออฟฟิตส่วนผม ออกหน้างาน เจอกันเพราะ บีท้อกนั้นเเหละ ครับ ผมควรทำไงต่อครับ ผมรักเขามาก เเคร์ความรู้สึกเขามาก เขาเป็นทั้ง เพื่อน ทั้งน้อง ทั้งคนรัก ผมชอบที่เวลาเขายิ้ม เขาหัวเราะ ไม่ชอบเลยเวลาเขา เหม่อ ผมควรทำยังไงดีครับ ผมไม่โอเคเลยที่เป็นเเบบนี้ (ที่เขามีไรกันผมไม่ใส่ใจครับ เเค่เขาพึ่งครั้งเเรก ผมไม่สนใจครั้งเเรกหรอกครับพ่อกับแม่ผมไม่ใช่ครั้งเเรกของกันเเละกันเขายังอยู่ด้วยกันได้30-40 ปีครับ )ขอรบกวนพื้นที่หน่อยนะครับ ผมไม่โอเคเลยที่เขาเป็นเเบบนี้
เรื่องเกิดขึ้นปีที่เเล้วครับ ตอนนี้เลิกกันเเล้ว เขามีคนใหม่ไปแล้ว ส่วนผมตั้งเเต่นั้นมาก็อยู่คนเดียวมาตลอด
แฟนผมไปทำงานกลุ่มบ้านเพื่อนระหว่างกลับบ้านเขาเขาก็ไปเจอแฟนเก่าเขาชึ่งเขาทำเธอร้องไห้บ่อยมากเเล้วทางกลับบ้านแฟนผมก็ไปเจอแฟนเก่าเขาแฟนเก่าเขาขอคุยด้วยหน่อย ผมก็ไม่รู้ว่าไปทำอะไรยังไงให้พลาด ที่แน่ๆ ทางกลับบ้านเขา เป็นบ้านแฟนเก่า ตอนเเรกผมก็ยังไม่รู้หรอกครับ เขาบอกเขาขอโทษ ผมก็งง ว่าเขาขอโทษอะไรผม เขาทำไรมา ผมก็ถามเขาก็ไม่ยอมบอกผมก็ตื้อเขาจนถึงเย็นตื้อเขา เขาบอกผมว่ามันเป็นเรื่องที่ผมรับไม่ได้หรอก ครอบครัวเขาด้วย ทั้งเขาด้วย ผมก็ตื้อจนถึงไกล้จะรู้ผมก็นึกขึ้นได้ว่าทำไรที่ผมรับไม่ได้ครอบครัวรับไม่ได้ ผมเลยถามไปเลยครับ ไม่ได้ไปบ้านเพื่อนใช่ไหม เขาบอกว่าเขาไป ผมก็เอ่ยชื่อแฟนเก่าเขา หลังจากนั้นเขาก็เอาเเต่ร้องไห้ครับ ผมถามว่าเกิดไรขึ้นมอะไร เขาก็บอกว่าเขาพลาดไปมีอะไรกับเเฟนเก่าเขาชึ่งตอนเเรกผมรู้ผมรับไม่ได้ครับจุกครับจุก แต่ผมต้องรับได้ เพราะเขาไม่มีใครเเล้ว เขาเอาเเต่ร้องไห้ ผมก็บอกเขาว่าผมไม่ได้สนอะไรเรื่องนั้น เขาเอาเเต่โทษตัวเอง ชึ่งที่ผมพูดมานี่ผมจะเลิกกับเขาก็ได้เลยนะ แต่ที่ผมอยู่มาถึงวันนี้ เขาไม่ยิ้มเขาซึมเศร้า ผมก็เป็นห่วงเขา ปล.ผมกับเขาอยู่ไกลกันครับ ผมได้แต่ฟังเขาร้องไห้ จนผมแบบโกรธตัวเองที่ทำไรไม่ได้ ปกป้องเขาไว้ไม่ได้ ดูเเลเขาไม่ได้ ได้เเต่มองเขาร้องไห้ ผมรักเขามากครับคนนี้ เจอกันตอนผมไปฝึกงาน ตจว เจอกับเขา เขาทำในออฟฟิตส่วนผม ออกหน้างาน เจอกันเพราะ บีท้อกนั้นเเหละ ครับ ผมควรทำไงต่อครับ ผมรักเขามาก เเคร์ความรู้สึกเขามาก เขาเป็นทั้ง เพื่อน ทั้งน้อง ทั้งคนรัก ผมชอบที่เวลาเขายิ้ม เขาหัวเราะ ไม่ชอบเลยเวลาเขา เหม่อ ผมควรทำยังไงดีครับ ผมไม่โอเคเลยที่เป็นเเบบนี้ (ที่เขามีไรกันผมไม่ใส่ใจครับ เเค่เขาพึ่งครั้งเเรก ผมไม่สนใจครั้งเเรกหรอกครับพ่อกับแม่ผมไม่ใช่ครั้งเเรกของกันเเละกันเขายังอยู่ด้วยกันได้30-40 ปีครับ )ขอรบกวนพื้นที่หน่อยนะครับ ผมไม่โอเคเลยที่เขาเป็นเเบบนี้