เรามีเพื่อนสนิทคนนึงชื่อ เอ(นามสมมุติ) แต่วันนึงเอมันเปลี่ยนไป มันนินทาเราลับหลัง ใส่ร้ายเรา ต่างๆนาๆ เราเลยเริ่มตีห่างจากมัน เพื่อนอีกคนของเราชื่อ บี(นามสมมุติ) บีเป็นเหมือนที่พึ่งของเราแต่บีก็โดนเอ ปั่นจนมันเริ่มไม่เป็นกลาง ต่อมาคือแม่แท้ๆของเราเอง เมื่อก่อนเรามักจะเล่าปัญหาต่างๆให้ท่านฟังแต่ เดี๋ยวนี้เริ่มไม่แล้ว เพราะเรารู้สึกเหมือนแม่ต้องการให้เราไปสูงขึ้นเรื่อยๆจนเราเริ่มไม่ไหว พอเกรดเราออกมาไม่ดีเท่าพี่เราที่ได้ 3.98 แต่เราได้แค่ 3.65 ทั้งที่เมื่อก่อนแม่ไม่เคยคาดหวังเราขนาดนี้ แม่ชอบบังคับเราให้เรียนพิเศษที่ต่างๆโดยที่ไม่ถามความสมัครใจของเราเลย และเหตุผมที่แม่ให้ไปเรียนแม่มักพูดว่าจะได้ความรู้(แต่จริงๆแม่แค่ทำตามคำชวนของผู้ปกครองเพื่อน เพราะเวลาใครถามว่าลูกเรียนไหนจะได้ตอบไปไง การที่ลูกเรียนเยอะๆมันดูดีมากมั้ง?) และแม่ชอบเอาเราไปเทียบกับพี่ คือเราไม่ใช่คนหัวดีอะไร แค่อยู่ในระดับปานกลาง เราชอบศิลปะมากกว่า แต่แม่ชอบบอกว่ามัน ไร้สาระ เรารู้สึกเชื่อใจใครไม่ได้เลยทุกวันนี้คือมีเรื่องอะไรพูดกับตัวเอง ร้องไห้กับหมากับแมวที่เลี้ยงไว้
เคยมีใครคิดแบบนี้บ้างไหม?? บนโลกนี้ฉันจะเชื่อใจใครได้บ้าง?
เคยรู้สึกว่าตัวเองเชื่อใจใครไม่ได้ไหม?
เคยมีใครคิดแบบนี้บ้างไหม?? บนโลกนี้ฉันจะเชื่อใจใครได้บ้าง?