คืองี้ค่ะ เกริ่นคร่าวๆว่าเรากับเเฟนเจอกันที่ทำงาน ก็เริ่มจากเปนเพื่อนกันก่อน เขาเด็กกว่าเราอะนะคะ ก็เริ่มพัฒนาความสัมพันธ์มาเรื่อยๆจนเรียกว่าเเฟน
ระหว่างทางความรักของรักมันเป็นรักที่เราร้องไห้มาตลอด ไม่เกี่ยวกับเรื่องมือที่3 หรืออะไร โชคดีที่เราสองคนไม่มีเรื่องนี้เลย เเต่เราร้องไห้เพราะน้อยใจ เพราะทัศนคติที่ทำอย่างไรก็ไม่มีวันเข้ากัน เเต่มันรักไปเเล้ว....เราบอกเลิกเค้ามา2+3ครั้ง ก็ง้อไปกันมาอยู่เเบบนี้เหมือนจะดีเดือนเว้นเดือนก็บาดหมาง
สไตล์การทะเลาะของเราจะเป็นอะไรที่อึมครึมไม่ได้มีปากเสียง มันจะเป็นอะไรในลักษณะที่เราน้อยใจ เราเหมือนเข้ามาในชีวิตเพื่อดูเเลเค้า เเต่เค้าไม่ได้ถูกสร้างมาเพื่อดูเเลเราเลยค่ะ เค้าเคยชินเเละเสาะหาการดูเเลจากเรา เป็นผู้ชายไม่เทคเเคร์ ชอบเเต่จะให้เราเอาใจ ทำตาม หรืออวย ตลอดเวลา หลายครั้งเราแอบเกลียดเเฟนตัวเองคือเเบบว่าทำไมต้องมีนิสัยเเบบนี้ถ้าเป็นเพื่อนคือเลิกคบละนะ อะไรทำนองนี้ ตลอด2 ปีที่ผ่านมาเค้ามีเรื่องให่เราช่วยเหลือตลอด ไม่ใช่เงินนะคะ เเต่จะเป็นเเบบย้ายของ ถุบ้าน จัดของอะไรต่างๆ ไปรพ. เป็นเพื่อน ให้ไปขับรถให้อะไรต่างๆ เเต่เราเองที่เป็นผญ เเทบไม่เคยขอร้องให้เค้ามาทำอะไรให้เราเลย ปล.ต้องบอกก่อนว่าทุกอย่างที่ทำให้เต็มใจไม่ได้ทวงบุญคุณนะคะ เพราะเรารักเป็นธรรมดาที่ต้องดูเเลกัน เเต่สองปีที่ผ่านมาเรารุ้สึกมาตลอดว่า รักของเรากับเขาไม่เท่ากัน คือเรารุ้สึกว่าเรารักทั้งใจทั้งตัว ทุ่มเท ไม่ขัด ตามใจเพื่อให้เขามีความสุข เขาเองก็ปรับให้เราบ้างเเต่เราก็รุ้สึกเท่าไรเขาก็วิ่งไม่ทันเรา เราร้องไห้ตลอดสองปีค่ะ เเเบบร้องคนเดียวอะค่ะ น้อยใจ ต่างๆ เคยเปิดใจพูดกับเขา 3 ชั่วโมงเต็มเราพูดอยุ่คนเดียวทั้งหมดเขานั่งจ๋อยฟัง ปกติจะเถียง พื้นฐานเขาเป็นคนมั่นใจในตัวเอง ในความคิดตัวเอง ใครมาออกความเห็นต่างจากเขาจะไม่ชอบ จะมั่นหน้าของเขาน่ะค่ะ นี่คือนิสัยที่เราเกลียดเลยก็ว่าได้เเต่มันเป็นเเฟนอะเนาะ ก็ต้องปิดหูปิดตาไป เรารู้สึกว่าเค้าไม่ใช่คนเลวอะไรนะคะ เเต่เค้าเป็นคนใจดำสำหรับเราคนนึง เค้าเป็นคนที่ใจใหญ่กับเรื่องที่เค้าอยากจะใหญ่ เช่นเพื่อน รถ อะไรเเบบนี่ มันมีเหตุการณ์นึงที่เรารุ้สึกว่าที่ผ่านมาเป็นฝ่ายดูเเลเขามาตลอด วันนึงเราต้องการเขาคือวันที่เราไปผ่าตัดเล็ก เราอยากได้เค้ามารับมาดูเเลที่สุด เพราะเท่าที่จำความได้ เราไม่เคยร้องขออะไรเขาเท่าไร เรายอมรับว่าหวังให้เขาลางานมาหาเรา เราเสร็จเย็นค่ะ ไม่ได้หวังให้มาลาทั้งวัน อย่างน้อยสองสามชั่วโมงก่อนเลิกงานก็ได้ เเต่เขาไม่มาค่ะ เเล้วก็พยายามเล่าว่าตัวเองเจอเรื่องที่ทำงานบลาๆ ก่อนหน้านั้นเรานัดเเนะกันเค้าว่าจะมา เรากลับไม่ได้หรอกบลาๆเเต่พอเขารุ้ว่าเป็นวันธรรมดาก็ไม่มาค่ะ เพราะไม่อยากลางาน เเต่เราเสียใจมากๆๆเพราะเราจำได้ว่าเค้ายอมลางานเพื่อเอารถไปเเต่ง อยุ่สองสามครั้ง เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้เราเบลอเเล้วลืมทุกสิ่งอย่างจนอยากเลิกมากๆ เรานั่งรถเเท้กซี่กลับบ้านเอง เราอยากถามผชว่า คุณว่าเรางี่เง่าไหมคะ เเค่เหตุการณ์เดียว เรามานั่งคิดเราร้องไห้ตั้งเเต่ก่อนเข้าผ่าตัดเป็นอาทิตย์เพราะน้อยใจว่าเขาจะไม่มารับ ที่เราเสียใจจนถึงขั้นอยากเลิก เราได้คำตอบว่าเพราะเราไม่เคยขอความช่วยเหลืออะไรจากเขาตั้งเเต่คบมา มีเเต่เขาที่ขอเราให้ช่วยทำอันนี้ ทำอันนั้น พอมันเป็นครั้งเเรกเราเลยเสียใจมาก นั่งรถเเท้กซี่คิดว่าคนนี้ไปต่อไม่ได้เเล้ว เราไม่เห็นทางจะเอาเค้ามาเป็นสามี ในขณะเดียวกันเรากลับรุ้สึกว่า ถ้าวันนี้เปนเขาขอเราไปเเน่ เราลางานเลยไม่ต้องลังเล เรารุ้สึกว่าเค้าให้ใจเราไม่เท่าที่เราให้เขาเลยตลอดเวลาที่เรานั่งเสียใจ เเต่เพราะรักคำเดียวจริงๆราถึงอยุ่มาได้ ถึงวันนี้ เเต่อยุ่เเบบตกนรกในใจมาตลอด เคยพูดเขาว่าเขาจะปรับปรุงให้ดีขึ้น เขาทำนะคะ เรารุ้ได้ เเต่มันเป็นการทำเเบบที่เรารุ้สึกว่ามันคือเปลือก ที่ทำไปเพราะกลัวเสียเราไป หรือกลัวเราน้อยใจหรือเปล่า เเต่ตรงกันข้ามกับที่เราทำๆทุกอย่างด้วยใจ ไม่เคยบิดพริ้ว ไม่ขัดเพื่อให้เขามีความสุข จริงๆที่ผ่านมาเราเห็นเเววมาตั้งเเต่เเรกว่าเขาเเลดูจะดูเเลใครไม่ได้ เขาถนัดเเต่เป็นผุ้รับอย่างเดียว เขาเอาความรุ้สึกตัวเองเปนที่ตั้งก่อน กลับมาที่เรื่องผ่าตัด หลังจากเรากลับมาคืนนั้นคนที่ไลน์ คนที่เป็นห่วงก็กลับเป็นพ่อเเม่พี่น้อง เขาเองได้เเต่ส่งไลน์มา เป็นไง ถึงไหน ถึงบอก เนี่ยที่ทำงานทะเลาะกัน บลาๆ เหมือนพยายามหาเหตุมาซัพพอร์ตว่าตัวเองยุ่ง ให้เรารุ้สึกต้องเข้าใจว่า ที่เขาไม่มาเพราะเผชิญเรืองเหล่านี้อยุ่ เเต่กลับทำให้เรารุ้สึกเเย่ไปกว่าเดิม เรานั่งร้องไห้ทั้งที่เพิ่งผ่าตัดมาวันสองวันอยุ่อย่างนั้น คิดๆๆจะเอาไงดี จะบอกเลิกยังไง เราเจ็บจนเเค้นไปเเล้วคิดว่าจะทำดีให้ทุกอย่างเเบบให้เขาไม่รุ้สึกว่าเราน้อยใจเรื่องนี้ เหมือนทุกอย่างปกติ เเล้วจะบอกเลิกตอนที่เขาไม่ทันตั้งตัว เเบบอยากให้เขาเจ็บเหมือนที่เราเจ็บมาตลอด บางทีเราก็คิดนะคะ ทำไมไม่มีเรื่องมือที่สามให้
รุ่เเล้วรุ้รอดไปเลยจะได้จบง่าย เเต่ต้องมาจบเพราะน้อยใจ เขาไม่ดูเเล ทัศนคติไม่ตรงกัน มันเลิกยากจังเลย ใครเคยเจอการคบกับคนประเภทเเบบนี้บ้าง เเล้วจุดจบคือยังไงหรอคะ บอกเลิกยังไงทำใจอย่างไร ขอบคุณค่ะ
คบเเฟนมา 2 ปียังไม่เลิกร้องไห้
ระหว่างทางความรักของรักมันเป็นรักที่เราร้องไห้มาตลอด ไม่เกี่ยวกับเรื่องมือที่3 หรืออะไร โชคดีที่เราสองคนไม่มีเรื่องนี้เลย เเต่เราร้องไห้เพราะน้อยใจ เพราะทัศนคติที่ทำอย่างไรก็ไม่มีวันเข้ากัน เเต่มันรักไปเเล้ว....เราบอกเลิกเค้ามา2+3ครั้ง ก็ง้อไปกันมาอยู่เเบบนี้เหมือนจะดีเดือนเว้นเดือนก็บาดหมาง
สไตล์การทะเลาะของเราจะเป็นอะไรที่อึมครึมไม่ได้มีปากเสียง มันจะเป็นอะไรในลักษณะที่เราน้อยใจ เราเหมือนเข้ามาในชีวิตเพื่อดูเเลเค้า เเต่เค้าไม่ได้ถูกสร้างมาเพื่อดูเเลเราเลยค่ะ เค้าเคยชินเเละเสาะหาการดูเเลจากเรา เป็นผู้ชายไม่เทคเเคร์ ชอบเเต่จะให้เราเอาใจ ทำตาม หรืออวย ตลอดเวลา หลายครั้งเราแอบเกลียดเเฟนตัวเองคือเเบบว่าทำไมต้องมีนิสัยเเบบนี้ถ้าเป็นเพื่อนคือเลิกคบละนะ อะไรทำนองนี้ ตลอด2 ปีที่ผ่านมาเค้ามีเรื่องให่เราช่วยเหลือตลอด ไม่ใช่เงินนะคะ เเต่จะเป็นเเบบย้ายของ ถุบ้าน จัดของอะไรต่างๆ ไปรพ. เป็นเพื่อน ให้ไปขับรถให้อะไรต่างๆ เเต่เราเองที่เป็นผญ เเทบไม่เคยขอร้องให้เค้ามาทำอะไรให้เราเลย ปล.ต้องบอกก่อนว่าทุกอย่างที่ทำให้เต็มใจไม่ได้ทวงบุญคุณนะคะ เพราะเรารักเป็นธรรมดาที่ต้องดูเเลกัน เเต่สองปีที่ผ่านมาเรารุ้สึกมาตลอดว่า รักของเรากับเขาไม่เท่ากัน คือเรารุ้สึกว่าเรารักทั้งใจทั้งตัว ทุ่มเท ไม่ขัด ตามใจเพื่อให้เขามีความสุข เขาเองก็ปรับให้เราบ้างเเต่เราก็รุ้สึกเท่าไรเขาก็วิ่งไม่ทันเรา เราร้องไห้ตลอดสองปีค่ะ เเเบบร้องคนเดียวอะค่ะ น้อยใจ ต่างๆ เคยเปิดใจพูดกับเขา 3 ชั่วโมงเต็มเราพูดอยุ่คนเดียวทั้งหมดเขานั่งจ๋อยฟัง ปกติจะเถียง พื้นฐานเขาเป็นคนมั่นใจในตัวเอง ในความคิดตัวเอง ใครมาออกความเห็นต่างจากเขาจะไม่ชอบ จะมั่นหน้าของเขาน่ะค่ะ นี่คือนิสัยที่เราเกลียดเลยก็ว่าได้เเต่มันเป็นเเฟนอะเนาะ ก็ต้องปิดหูปิดตาไป เรารู้สึกว่าเค้าไม่ใช่คนเลวอะไรนะคะ เเต่เค้าเป็นคนใจดำสำหรับเราคนนึง เค้าเป็นคนที่ใจใหญ่กับเรื่องที่เค้าอยากจะใหญ่ เช่นเพื่อน รถ อะไรเเบบนี่ มันมีเหตุการณ์นึงที่เรารุ้สึกว่าที่ผ่านมาเป็นฝ่ายดูเเลเขามาตลอด วันนึงเราต้องการเขาคือวันที่เราไปผ่าตัดเล็ก เราอยากได้เค้ามารับมาดูเเลที่สุด เพราะเท่าที่จำความได้ เราไม่เคยร้องขออะไรเขาเท่าไร เรายอมรับว่าหวังให้เขาลางานมาหาเรา เราเสร็จเย็นค่ะ ไม่ได้หวังให้มาลาทั้งวัน อย่างน้อยสองสามชั่วโมงก่อนเลิกงานก็ได้ เเต่เขาไม่มาค่ะ เเล้วก็พยายามเล่าว่าตัวเองเจอเรื่องที่ทำงานบลาๆ ก่อนหน้านั้นเรานัดเเนะกันเค้าว่าจะมา เรากลับไม่ได้หรอกบลาๆเเต่พอเขารุ้ว่าเป็นวันธรรมดาก็ไม่มาค่ะ เพราะไม่อยากลางาน เเต่เราเสียใจมากๆๆเพราะเราจำได้ว่าเค้ายอมลางานเพื่อเอารถไปเเต่ง อยุ่สองสามครั้ง เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้เราเบลอเเล้วลืมทุกสิ่งอย่างจนอยากเลิกมากๆ เรานั่งรถเเท้กซี่กลับบ้านเอง เราอยากถามผชว่า คุณว่าเรางี่เง่าไหมคะ เเค่เหตุการณ์เดียว เรามานั่งคิดเราร้องไห้ตั้งเเต่ก่อนเข้าผ่าตัดเป็นอาทิตย์เพราะน้อยใจว่าเขาจะไม่มารับ ที่เราเสียใจจนถึงขั้นอยากเลิก เราได้คำตอบว่าเพราะเราไม่เคยขอความช่วยเหลืออะไรจากเขาตั้งเเต่คบมา มีเเต่เขาที่ขอเราให้ช่วยทำอันนี้ ทำอันนั้น พอมันเป็นครั้งเเรกเราเลยเสียใจมาก นั่งรถเเท้กซี่คิดว่าคนนี้ไปต่อไม่ได้เเล้ว เราไม่เห็นทางจะเอาเค้ามาเป็นสามี ในขณะเดียวกันเรากลับรุ้สึกว่า ถ้าวันนี้เปนเขาขอเราไปเเน่ เราลางานเลยไม่ต้องลังเล เรารุ้สึกว่าเค้าให้ใจเราไม่เท่าที่เราให้เขาเลยตลอดเวลาที่เรานั่งเสียใจ เเต่เพราะรักคำเดียวจริงๆราถึงอยุ่มาได้ ถึงวันนี้ เเต่อยุ่เเบบตกนรกในใจมาตลอด เคยพูดเขาว่าเขาจะปรับปรุงให้ดีขึ้น เขาทำนะคะ เรารุ้ได้ เเต่มันเป็นการทำเเบบที่เรารุ้สึกว่ามันคือเปลือก ที่ทำไปเพราะกลัวเสียเราไป หรือกลัวเราน้อยใจหรือเปล่า เเต่ตรงกันข้ามกับที่เราทำๆทุกอย่างด้วยใจ ไม่เคยบิดพริ้ว ไม่ขัดเพื่อให้เขามีความสุข จริงๆที่ผ่านมาเราเห็นเเววมาตั้งเเต่เเรกว่าเขาเเลดูจะดูเเลใครไม่ได้ เขาถนัดเเต่เป็นผุ้รับอย่างเดียว เขาเอาความรุ้สึกตัวเองเปนที่ตั้งก่อน กลับมาที่เรื่องผ่าตัด หลังจากเรากลับมาคืนนั้นคนที่ไลน์ คนที่เป็นห่วงก็กลับเป็นพ่อเเม่พี่น้อง เขาเองได้เเต่ส่งไลน์มา เป็นไง ถึงไหน ถึงบอก เนี่ยที่ทำงานทะเลาะกัน บลาๆ เหมือนพยายามหาเหตุมาซัพพอร์ตว่าตัวเองยุ่ง ให้เรารุ้สึกต้องเข้าใจว่า ที่เขาไม่มาเพราะเผชิญเรืองเหล่านี้อยุ่ เเต่กลับทำให้เรารุ้สึกเเย่ไปกว่าเดิม เรานั่งร้องไห้ทั้งที่เพิ่งผ่าตัดมาวันสองวันอยุ่อย่างนั้น คิดๆๆจะเอาไงดี จะบอกเลิกยังไง เราเจ็บจนเเค้นไปเเล้วคิดว่าจะทำดีให้ทุกอย่างเเบบให้เขาไม่รุ้สึกว่าเราน้อยใจเรื่องนี้ เหมือนทุกอย่างปกติ เเล้วจะบอกเลิกตอนที่เขาไม่ทันตั้งตัว เเบบอยากให้เขาเจ็บเหมือนที่เราเจ็บมาตลอด บางทีเราก็คิดนะคะ ทำไมไม่มีเรื่องมือที่สามให้