สวัสดีครับ
ผมคบกันกับแฟนมาได้ 3-4 ปี ซึ่งเราอายุห่างกัน 2-3 ปี ผม 22 แฟน 24-25
ผมขอเล่าเกี่ยวกับตัวผมก่อนนะครับ........ก่อนหน้านี้ช่วงที่เราคบกันแรกๆผมกับเธอก็เรียนอยู่อาชีวะด้วยกันและพึ่งเรียนจบ
ตอนนั้นผมทำงานด้วยเรียนไปด้วยครับซึ่งทางบ้านผมเป็นหนี้ พ่อผมติดเหล้าและเข้าโรงพยาบาลบ่อยครั้งเนื่องจากขาดเหล้าแล้วเกิดอาการ ลงแดง หรือ ช็อคกัดลิ้นตัวเอง มีแต่ผมกับแม่ที่ต้องหาเงิน
แม่ผมจะหาเงินซึ่งพอได้อยู่ได้กินไปวันๆผมมีหน้าที่หาเงินใช้หนี้ธนาคาร ...
(หนี้ที่พี่สาวเป็นคนสร้างตั้งแต่สมัยเรียนป.ตรี..และจบมาแม่ก็กู้ไปให้ลงทุนซึ่งพี่ผมไม่รับผิดชอบอะไรเลย...ตอนนี้ไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว)
และผมมีหน้าที่ดูแลค่าใช้จ่ายในบ้านครับ ... บ้านผมเป็นบ้านเช่า..แต่ละเดือนผมต้องหาเงินใช้หนี้+ค่าใช้จ่ายในบ้านรวม12000บาทครับ
ซึ่งช่วงที่ผมคบกับเธอแรกๆผมทำงานเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์หลังเลิกเรียนครับซึ่งได้เงินพอใช้หนี้แต่อยู่กินแต่ละเดือนครับ
หลังจากนั้นพอเราเรียนจบ เธอจบ ปวส.และไปเรียนต่อ ป.ตรี อีก 2ปี ผมก็เรียนจบ ปวช.3 และเริ่มทำงานหาเงินใช้หนี้แบบเต็มตัว
หลังจากที่เธอเรียนจบ เธอก็ต้องมาหางานทำ บ้านเธออยู่นอกเมืองซึ่งไกลมากครับ 40-50 กิโลได้ เธอเลยมาอยู่บ้านกับผม
ซึ่งช่วงที่อยู่ด้วยกันเธอใช้เงินที่ผมหามา เพื่อกินอยู่ด้วยกัน แต่ประเด็นคือเธอมาอยู่บ้านผมคือเธอเอาแต่ใช้ชีวิต เหมือนมีแค่เธอกับผม
ซึ่งเธอไม่สนใจแม่ หรือ พ่อผมเลย ระหว่างที่เธออยู่ก็นอนเล่นโทรศัพท์ในห้อง ไปไหนมาไหนก็ไม่ซื้ออะไรมา เผื่อพ่อแม่ผมเลย
คือเงินก็เป็นเงินที่ผมหามานะครับผมแค่อยากให้เค้าเข้ากับแม่และพ่อผมบ้างแม่ผมโทรถามเค้าตลอดเวลาแกออกไปข้างนอกแกก็จะถามว่ากินข้าวยังลูก
กินอะไรมั่ยแต่เค้าพูดกับแม่ผมด้วยคำพูดที่ไม่น่าฟังทุกครั้ง แบบ อืม,อ๋อ,เอ้อ,อ่า และผมก็พยายามบอกเค้าเวลาพูดกับผู้ใหญ่ให้พูดเพราะๆ แล้วรู้จักไหว้ด้วย ถ้าเจอผู้ใหญ่เวลาไปงานไหนก็ชั่ง รู้จักไม่รู้จักก็ช่าง ถ้าเค้ารู้จักแม่เราหรือญาติพี่น้องเราเราก็ต้องไหว้ คือหลายครั้งผมต้องมาสอนเค้าในหลายๆเรื่องทั้งๆที่เค้าก็อายุเยอะกว่าผม คือเวลาผมไปส่งเค้าที่บ้านผมเจอพ่อแม่เค้าผมก็ไปไหว้ไปพูดด้วยตลอด แต่กับแม่ผมเค้าพูดไม่เพราะแถมแต่ละวันที่ผมไม่อยู่คือแม่ผมทำกับข้าวให้กินหรือชวนกินอะไร คือต้องมาเรียกถึงห้องและก็ต้องเอามาให้ถึงห้อง แม่ผมทำกับข้าวเค้าก็ไม่เคยไปช่วย กินเสร็จก็ไม่ล้างเอาไปกองๆไว้ที่ล้าง
ผมพยายามสอนเค้าว่า การที่เรามาอยู่บ้านคนอื่นอะคือต้องรู้จัก ทำงานบ้านช่วยบ้าง นิดหน่อยก็ได้ ไม่จำเป้นต้องทำทั้งหมด คืออย่างน้อยโลกนี้ไม่ได้มีแค่เธอกับเรานะ แม่เราอะเค้าไม่พูดเพราะกลัวเธอกดดันและคิดมาก...ซึ่งเราเป็นแฟนเธอเราก็ต้องพูดในเรื่องนี้เพราะถ้าเราจะมีครอบครัวด้วยกันแค่นี้เธอยังทำไม่ได้เลยเธอจะสอนลูกดูแลลูกได้ไง เค้าก็รับปากว่าจะเปลี่ยนตัวเอง ซึ่งผ่านมากี่ครั้งแล้วเธอก็เป็นแบบเดิม แล้วก็อ้างว่าเกรงใจ ไม่กล้าทำไม่ใช่บ้านตัวเอง
คือผมทะเลาะกับเธอเรื่องที่เธอเป็นแบบนี้ และไม่รู้จักมารยาทและกาละเทศะ จนเหนื่อยแล้วครับ
ผมเหนื่อยกับการหาเงินใช้หนี้ และ ก็ดูแลครอบครัวแล้วต้องมาเหนื่อยกับอะไรแบบนี้อีก ซึ่งผมคิดว่าถ้าเป็นแบบนี้ผมควรเลิกหรือไปต่อดีครับ
คือเค้าแบบเป็นคนที่ไม่รู้โลกและซื่อบื้อครับไม่มีประสบการณ์ด้านอะไรเลยและก็ชอบอ้างเวลาผมบอกผมสอนจนสุดท้ายก็ไม่ได้ปรับตัว
คือผมคิดว่าถ้าใช้หนี้หมดแล้วก็จะตั้งทำงาน ให้มากๆ เก็บเงิน ซื้อบ้านให้แม่อยู่ครับ
(ปัจจุบันแม่ผมเลิกกับพ่อแล้ว และพี่สาวผมก็สร้างภาระหนี้สินให้ ก่อนหนี้ไปอยู่ที่กทม. ซึ่งมีแต่ผมที่ต้องดูแลแม่)
ผมก็ไม่อยากให้เค้ามาเสียเวลาตรงนี้กับผม ถ้าผมมีหนี้สินแบบนี้ มีภาระแบบนี้ ผมก็ไม่รู้จะสอนอะไรเค้าแล้ว ผมเหนื่อยและท้อมากครับ
ก่อนหน้าที่คบกันคือผมไม่มีภาระมากขนาดนี้ครับ มีหนี้นิดหน่อย แต่พี่ผมให้แม่ไปกู้มาลงทุน พอขาดทุนก็ไม่ช่วยใช้หนี้และหนีไปเลยครับ
ทุกวันนี้ผมเลยคิดว่าผมไม่พร้อมที่จะมีใคร เพราะภาระผมมันเยอะ และไม่อยากให้เค้ามาลำบากด้วย คือกว่าจะสร้างอะไรได้ก็ลำบาก และเค้าก็ไม่มีความเป็นแม่ศรีเรือนแบบนี้ ผมก็คิดมากเลยครับ
ผมควรทำไงดีครับ ....
ควรทำยังไงดี คบกับแฟนมา 3-4 ปีแล้วเจอแบบนี้..
ผมคบกันกับแฟนมาได้ 3-4 ปี ซึ่งเราอายุห่างกัน 2-3 ปี ผม 22 แฟน 24-25
ผมขอเล่าเกี่ยวกับตัวผมก่อนนะครับ........ก่อนหน้านี้ช่วงที่เราคบกันแรกๆผมกับเธอก็เรียนอยู่อาชีวะด้วยกันและพึ่งเรียนจบ
ตอนนั้นผมทำงานด้วยเรียนไปด้วยครับซึ่งทางบ้านผมเป็นหนี้ พ่อผมติดเหล้าและเข้าโรงพยาบาลบ่อยครั้งเนื่องจากขาดเหล้าแล้วเกิดอาการ ลงแดง หรือ ช็อคกัดลิ้นตัวเอง มีแต่ผมกับแม่ที่ต้องหาเงิน
แม่ผมจะหาเงินซึ่งพอได้อยู่ได้กินไปวันๆผมมีหน้าที่หาเงินใช้หนี้ธนาคาร ...
(หนี้ที่พี่สาวเป็นคนสร้างตั้งแต่สมัยเรียนป.ตรี..และจบมาแม่ก็กู้ไปให้ลงทุนซึ่งพี่ผมไม่รับผิดชอบอะไรเลย...ตอนนี้ไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว)
และผมมีหน้าที่ดูแลค่าใช้จ่ายในบ้านครับ ... บ้านผมเป็นบ้านเช่า..แต่ละเดือนผมต้องหาเงินใช้หนี้+ค่าใช้จ่ายในบ้านรวม12000บาทครับ
ซึ่งช่วงที่ผมคบกับเธอแรกๆผมทำงานเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์หลังเลิกเรียนครับซึ่งได้เงินพอใช้หนี้แต่อยู่กินแต่ละเดือนครับ
หลังจากนั้นพอเราเรียนจบ เธอจบ ปวส.และไปเรียนต่อ ป.ตรี อีก 2ปี ผมก็เรียนจบ ปวช.3 และเริ่มทำงานหาเงินใช้หนี้แบบเต็มตัว
หลังจากที่เธอเรียนจบ เธอก็ต้องมาหางานทำ บ้านเธออยู่นอกเมืองซึ่งไกลมากครับ 40-50 กิโลได้ เธอเลยมาอยู่บ้านกับผม
ซึ่งช่วงที่อยู่ด้วยกันเธอใช้เงินที่ผมหามา เพื่อกินอยู่ด้วยกัน แต่ประเด็นคือเธอมาอยู่บ้านผมคือเธอเอาแต่ใช้ชีวิต เหมือนมีแค่เธอกับผม
ซึ่งเธอไม่สนใจแม่ หรือ พ่อผมเลย ระหว่างที่เธออยู่ก็นอนเล่นโทรศัพท์ในห้อง ไปไหนมาไหนก็ไม่ซื้ออะไรมา เผื่อพ่อแม่ผมเลย
คือเงินก็เป็นเงินที่ผมหามานะครับผมแค่อยากให้เค้าเข้ากับแม่และพ่อผมบ้างแม่ผมโทรถามเค้าตลอดเวลาแกออกไปข้างนอกแกก็จะถามว่ากินข้าวยังลูก
กินอะไรมั่ยแต่เค้าพูดกับแม่ผมด้วยคำพูดที่ไม่น่าฟังทุกครั้ง แบบ อืม,อ๋อ,เอ้อ,อ่า และผมก็พยายามบอกเค้าเวลาพูดกับผู้ใหญ่ให้พูดเพราะๆ แล้วรู้จักไหว้ด้วย ถ้าเจอผู้ใหญ่เวลาไปงานไหนก็ชั่ง รู้จักไม่รู้จักก็ช่าง ถ้าเค้ารู้จักแม่เราหรือญาติพี่น้องเราเราก็ต้องไหว้ คือหลายครั้งผมต้องมาสอนเค้าในหลายๆเรื่องทั้งๆที่เค้าก็อายุเยอะกว่าผม คือเวลาผมไปส่งเค้าที่บ้านผมเจอพ่อแม่เค้าผมก็ไปไหว้ไปพูดด้วยตลอด แต่กับแม่ผมเค้าพูดไม่เพราะแถมแต่ละวันที่ผมไม่อยู่คือแม่ผมทำกับข้าวให้กินหรือชวนกินอะไร คือต้องมาเรียกถึงห้องและก็ต้องเอามาให้ถึงห้อง แม่ผมทำกับข้าวเค้าก็ไม่เคยไปช่วย กินเสร็จก็ไม่ล้างเอาไปกองๆไว้ที่ล้าง
ผมพยายามสอนเค้าว่า การที่เรามาอยู่บ้านคนอื่นอะคือต้องรู้จัก ทำงานบ้านช่วยบ้าง นิดหน่อยก็ได้ ไม่จำเป้นต้องทำทั้งหมด คืออย่างน้อยโลกนี้ไม่ได้มีแค่เธอกับเรานะ แม่เราอะเค้าไม่พูดเพราะกลัวเธอกดดันและคิดมาก...ซึ่งเราเป็นแฟนเธอเราก็ต้องพูดในเรื่องนี้เพราะถ้าเราจะมีครอบครัวด้วยกันแค่นี้เธอยังทำไม่ได้เลยเธอจะสอนลูกดูแลลูกได้ไง เค้าก็รับปากว่าจะเปลี่ยนตัวเอง ซึ่งผ่านมากี่ครั้งแล้วเธอก็เป็นแบบเดิม แล้วก็อ้างว่าเกรงใจ ไม่กล้าทำไม่ใช่บ้านตัวเอง
คือผมทะเลาะกับเธอเรื่องที่เธอเป็นแบบนี้ และไม่รู้จักมารยาทและกาละเทศะ จนเหนื่อยแล้วครับ
ผมเหนื่อยกับการหาเงินใช้หนี้ และ ก็ดูแลครอบครัวแล้วต้องมาเหนื่อยกับอะไรแบบนี้อีก ซึ่งผมคิดว่าถ้าเป็นแบบนี้ผมควรเลิกหรือไปต่อดีครับ
คือเค้าแบบเป็นคนที่ไม่รู้โลกและซื่อบื้อครับไม่มีประสบการณ์ด้านอะไรเลยและก็ชอบอ้างเวลาผมบอกผมสอนจนสุดท้ายก็ไม่ได้ปรับตัว
คือผมคิดว่าถ้าใช้หนี้หมดแล้วก็จะตั้งทำงาน ให้มากๆ เก็บเงิน ซื้อบ้านให้แม่อยู่ครับ
(ปัจจุบันแม่ผมเลิกกับพ่อแล้ว และพี่สาวผมก็สร้างภาระหนี้สินให้ ก่อนหนี้ไปอยู่ที่กทม. ซึ่งมีแต่ผมที่ต้องดูแลแม่)
ผมก็ไม่อยากให้เค้ามาเสียเวลาตรงนี้กับผม ถ้าผมมีหนี้สินแบบนี้ มีภาระแบบนี้ ผมก็ไม่รู้จะสอนอะไรเค้าแล้ว ผมเหนื่อยและท้อมากครับ
ก่อนหน้าที่คบกันคือผมไม่มีภาระมากขนาดนี้ครับ มีหนี้นิดหน่อย แต่พี่ผมให้แม่ไปกู้มาลงทุน พอขาดทุนก็ไม่ช่วยใช้หนี้และหนีไปเลยครับ
ทุกวันนี้ผมเลยคิดว่าผมไม่พร้อมที่จะมีใคร เพราะภาระผมมันเยอะ และไม่อยากให้เค้ามาลำบากด้วย คือกว่าจะสร้างอะไรได้ก็ลำบาก และเค้าก็ไม่มีความเป็นแม่ศรีเรือนแบบนี้ ผมก็คิดมากเลยครับ
ผมควรทำไงดีครับ ....