เรื่องมีอยู่ว่าตามกระทู้แรกที่ตั้งไปเลยค่ะ หลังจากนั้น เริ่มมีการคุยกันทุกวันมากขึ้นค่ะ จากที่เค้าไม่เคยบอกเวลาไปไหน เค้าก็บอกค่ะ เช่น พรุ่งนี้เค้าจะไปทำไร อะไรแบบนี้ค่ะ แล้วต่อมา เค้าเป็นฝ่ายทักเราค่ะ ตื่นเเล้วก็ทัก มันเลยทำให้เราได้คุยกับเพื่อนคนนี้ทุกวันเลยค่ะ เค้าเริ่มมีการพูดคุยที่ทำให้เรารู้สึกว่า มันมีอะไรแน่ๆ เค้าเริ่มมีการพูดกับเราว่า เค้าคุยแค่กับเรา เริ่มมีหยอด เริ่มมีการคุยที่บางครั้งเหมือนจะมีนัยๆอะไรสักอย่าง 555555555555 เอาเป็นว่า ทำให้เรารู้สึกว่า สิ่งที่เรารู้สึกกับเค้า (นั่นก็คือการแอบชอบ) เค้าก็รู้สึกแบบเดียวกับเรา แต่ตัวเราเองยังไม่มั่นใจขนาดนั้นนะคะ ก็อย่างที่เคยว่าไป เค้าเป้นคนที่ดีมาก ผู้หญิงรายล้อมเลย เพราะเป็นคนที่มีเสน่ห์มาก แต่กับเรา เราเป็นคนไม่มั่นใจในตัวเองค่ะ เลยไม่รู้ว่าถ้าเค้าจะชอบ เค้าจะชอบเราที่ตรงไหน เพราะเราเป็นคนหน้าตาไม่ได้ดีขนาดนั้น5555555555555 เวลาอยู่ที่โรงเรียนด้วยกัน ก็ไม่ได้คุยเยอะกันเท่าในเเชทนะคะ อาจจะเพราะเรียนกันคนละสายด้วย แต่ว่าเวลาคุยกันเหมือนเราจะเขินกันละกันมากกว่าค่ะ555555555555 นั้นเเหละค่ะ ตัวเราเองได้ปรึกษาเพื่อนคนนึงค่ะ เพื่อนก็บอกว่า ถ้าอยากรู้มาก ก็ให้ถามไปตรงๆ หรือบอกไปตรงๆเลยว่าชอบ เพื่อนพูดจนจากเราไม่อยากบอก เป็นอยากลองดูเเล้วค่ะ. เราควรบอกเพื่อนยังไงดีคะ ควรเริ่มที่จะพูดยังไง หรือ รอให้เค้าเป็นฝ่ายพูดเอง รอเวลาไปก่อน? แต่ขอบอกก่อนนะคะ คุยกันทุกวันแบบนี้ เรายังไม่รู้สถานะของกันละกันเลยค่ะ ไม่เคยมานั่งจับเข่าหรือคุยกันจริงๆจังๆว่า ที่คุยกันอยุ่ทุกวันนี้คุยเพื่ออะไร ฐานะอะไร เรายังไม่กล้าจะเรียกเค้าว่าเป็นคนคุยด้วยซ้ำค่ะ เพราะอะไรยังไม่ชัดเจน เเล้วเราก็ไม่รู้อะไรเลย เราควรเริ่มจากอะไรดีคะ ควรจะเก็บไว้เหมือนเดิม หรือจะเป็นฝ่ายบอกเค้าไปเลยคะ? ขอพื้นที่ในกระทู้ได้ระบายความรู้สึกหน่อยนะคะ เชื่อว่าหลายๆคนเคยมีความสบสนในชีวิต เเต่ไม่กล้าที่จะบอกกับคนรู้จักหรือคนสนิดฟัง ขอบคุณมากๆค่ะ
มันเริ่มชัดเจนมากขึ้นแล้วค่ะ ควรทำยังไงดีคะ?