ขอคำปรึกษาค่ะ อันนี้เป็นเรื่องเพื่อนเราเองค่ะ
นางเรียนหมอปี4จะขึ้น5 แล้ว อีกไม่กี่ปีก็จบแล้ว
วันดีคืนดีนางบอกอยากเป็นนักแสดง ยิ่งนักแสดงของตปท.ยิ่งดี เราคิดว่าเดี๋ยวนี้คนไทยไปเป็นนสด.ที่จีนแล้วรุ่งเยอะ นางน่าจะไปดูอะไรพวกนี้มาเลยอยากเป็นบ้าง
แต่พ่อแม่เพื่อนไม่สนับสนุนค่ะ แต่เอาตรงๆเลยคือเป็นเราๆก็ไม่อยากสนับสนุน เพราะเพื่อนไม่มีความสามารถด้านนั้นเลย ร้องเพลงไม่ได้ แสดงก็ไม่เคยมาก่อน ดนตรีก็เล่นไม่ได้ คือเรื่องร้องรำทำเพลงเรากับเพื่อนเหมือนกันมากๆคือไม่มีหัวด้านศิลป์เลยแม้แต่น้อย
แล้วนี่ก็อายุ23 แล้ว ถ้านับ1ตั้งแต่ตอนนี้ คิดว่าไม่ทันแน่ๆ วงการนั้น ยิ่งอายุน้อยแต่ความสามารถเยอะจะได้เปรียบ ใครๆก็อยากจับเซ็นสัญญา แต่ถ้าอายุจะ30 แบบ26-27แล้วงี้ ยาก คิดคร่าวๆถ้าให้เพื่อนเริ่มใหม่ตั้งแต่ตอนนี้ คงต้องใช้เวลาประมาณนั้น
เราก็พยายามอธิบายให้เพื่อนฟัง หรือใช้เรื่องความเชื่อมาช่วยด้วย ว่าคงไม่ใช่ดวงของเรา ชะตาเราไม่ได้เดินทางนี้ เพื่อนก็ไม่ค่อยฟัง ทะเลาะกันด้วย
แล้วเพื่อนเราก็เอาเงินเก็บไปลงเรียนภาษาจีนมาพักนึงละ บอกอยากเป็นนสด.จีน ทำให้เพื่อนเราดูไม่ค่อยอ่านนส.ที่เรียนอยู่นี่เลย ควิซย่อยแต่ละครั้ง คะแนนก็ตกจากเมื่อก่อนเยอะ
จนล่าสุดเราพูดกับเพื่อนว่า ตอนแกอยากเป็นหมอ เวลาไปรพ. แกตื่นเต้นจะตาย อยากเป็น พอได้มาเรียน ตอนปี1 แกยังจำความรู้สึกได้ไหม แกตื่นเต้น มีความสุข รู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่ได้ตามฝัน พอมาวันนี้แกกลับเบื่อ
ถ้าแกได้เป็นนสด.จีนจริงๆ เชื่อเหอะ แรกๆแกก็ตื่นเต้นไม่ต่างจากตอนปี1 แต่ผ่านไปสองสามปี แกอาจจะเสียใจก็ได้
คือจริงๆพูดเยอะกว่านี้ คร่าวๆ ละทีนี้เพื่อนเราซึมไปเลย เพื่อนมันพูดประมาณว่า จริงๆมันก็รู้ตัวแหล่ะว่ามันไม่มีความสามารถด้านนั้นเลย ถ้าตอนนี้มันอายุสัก15 มันจะไม่ท้อเลย แต่นี่จะ24แล้ว มันก็ได้แต่ดูเบื้องหลังเวลาเขาถ่ายทำต่างๆนาๆ มันก็อยากเป็นบ้าง แต่มันสายไปเยอะ
ละเพื่อนก็โทษแต่ตัวเองอ่ะ ว่ามันผิดเองที่ไม่รู้ความรู้สึกตัวเองจริงๆแต่แรก อยู่ทุกวันนี้เหมือนใช้กรรม เรียนก็ยาก จบมาก็เหนื่อยอีก มันไม่อยากจะรักษาใครทั้งนั้น เหมือนใช้กรรม
คือเพื่อนพูดวนๆแต่อย่างงี้อ่ะ
เราจะทำยังไงดีคะ หมดหนทาง กลัวเพื่อนซึมเศร้า บางทีก็พูดแบบอยากตายๆไปงี้ กลัวนางทำร้ายตัวเองอ่ะค่ะ เราจะพูดยังไงดีคะ มืดแปดด้านไปหมด
เพิ่มเติมค่ะ ละหลังๆนิสัยเพื่อนเปลี่ยนไปเยอะ คือกลายเป็นคนเหวี่ยงวีน ยิ่งถ้าคนนั้นเกี่ยวกับวงการแพทย์ เพื่อนยิ่งเหวี่ยงใส่ เคยถามว่าไปหัวร้อนใส่พยาบาลทำไม เพื่อนก็บอกเกลียดอาชีพพวกนี้แม่*ทำลายชีวิตku ประมาณนี้เลยค่ะ
เวลาไปม.เดี๋ยวนี้ก็หน้าอมทุกข์มาก แต่เวลาที่พัก ดูซีรีย์ ดูดาราด้วยกัน นางจะมีความสุขมากกก
ทำไงดีคะ
ขอคำปรึกษาค่ะ เรียนหมออยู่เกินครึ่งทางแล้ว แต่ไม่อยากเป็นแล้ว อยากเป็นนักแสดง ก็เป็นไม่ได้ ไม่มีความสุขเลยค่ะ
นางเรียนหมอปี4จะขึ้น5 แล้ว อีกไม่กี่ปีก็จบแล้ว
วันดีคืนดีนางบอกอยากเป็นนักแสดง ยิ่งนักแสดงของตปท.ยิ่งดี เราคิดว่าเดี๋ยวนี้คนไทยไปเป็นนสด.ที่จีนแล้วรุ่งเยอะ นางน่าจะไปดูอะไรพวกนี้มาเลยอยากเป็นบ้าง
แต่พ่อแม่เพื่อนไม่สนับสนุนค่ะ แต่เอาตรงๆเลยคือเป็นเราๆก็ไม่อยากสนับสนุน เพราะเพื่อนไม่มีความสามารถด้านนั้นเลย ร้องเพลงไม่ได้ แสดงก็ไม่เคยมาก่อน ดนตรีก็เล่นไม่ได้ คือเรื่องร้องรำทำเพลงเรากับเพื่อนเหมือนกันมากๆคือไม่มีหัวด้านศิลป์เลยแม้แต่น้อย
แล้วนี่ก็อายุ23 แล้ว ถ้านับ1ตั้งแต่ตอนนี้ คิดว่าไม่ทันแน่ๆ วงการนั้น ยิ่งอายุน้อยแต่ความสามารถเยอะจะได้เปรียบ ใครๆก็อยากจับเซ็นสัญญา แต่ถ้าอายุจะ30 แบบ26-27แล้วงี้ ยาก คิดคร่าวๆถ้าให้เพื่อนเริ่มใหม่ตั้งแต่ตอนนี้ คงต้องใช้เวลาประมาณนั้น
เราก็พยายามอธิบายให้เพื่อนฟัง หรือใช้เรื่องความเชื่อมาช่วยด้วย ว่าคงไม่ใช่ดวงของเรา ชะตาเราไม่ได้เดินทางนี้ เพื่อนก็ไม่ค่อยฟัง ทะเลาะกันด้วย
แล้วเพื่อนเราก็เอาเงินเก็บไปลงเรียนภาษาจีนมาพักนึงละ บอกอยากเป็นนสด.จีน ทำให้เพื่อนเราดูไม่ค่อยอ่านนส.ที่เรียนอยู่นี่เลย ควิซย่อยแต่ละครั้ง คะแนนก็ตกจากเมื่อก่อนเยอะ
จนล่าสุดเราพูดกับเพื่อนว่า ตอนแกอยากเป็นหมอ เวลาไปรพ. แกตื่นเต้นจะตาย อยากเป็น พอได้มาเรียน ตอนปี1 แกยังจำความรู้สึกได้ไหม แกตื่นเต้น มีความสุข รู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่ได้ตามฝัน พอมาวันนี้แกกลับเบื่อ
ถ้าแกได้เป็นนสด.จีนจริงๆ เชื่อเหอะ แรกๆแกก็ตื่นเต้นไม่ต่างจากตอนปี1 แต่ผ่านไปสองสามปี แกอาจจะเสียใจก็ได้
คือจริงๆพูดเยอะกว่านี้ คร่าวๆ ละทีนี้เพื่อนเราซึมไปเลย เพื่อนมันพูดประมาณว่า จริงๆมันก็รู้ตัวแหล่ะว่ามันไม่มีความสามารถด้านนั้นเลย ถ้าตอนนี้มันอายุสัก15 มันจะไม่ท้อเลย แต่นี่จะ24แล้ว มันก็ได้แต่ดูเบื้องหลังเวลาเขาถ่ายทำต่างๆนาๆ มันก็อยากเป็นบ้าง แต่มันสายไปเยอะ
ละเพื่อนก็โทษแต่ตัวเองอ่ะ ว่ามันผิดเองที่ไม่รู้ความรู้สึกตัวเองจริงๆแต่แรก อยู่ทุกวันนี้เหมือนใช้กรรม เรียนก็ยาก จบมาก็เหนื่อยอีก มันไม่อยากจะรักษาใครทั้งนั้น เหมือนใช้กรรม
คือเพื่อนพูดวนๆแต่อย่างงี้อ่ะ
เราจะทำยังไงดีคะ หมดหนทาง กลัวเพื่อนซึมเศร้า บางทีก็พูดแบบอยากตายๆไปงี้ กลัวนางทำร้ายตัวเองอ่ะค่ะ เราจะพูดยังไงดีคะ มืดแปดด้านไปหมด
เพิ่มเติมค่ะ ละหลังๆนิสัยเพื่อนเปลี่ยนไปเยอะ คือกลายเป็นคนเหวี่ยงวีน ยิ่งถ้าคนนั้นเกี่ยวกับวงการแพทย์ เพื่อนยิ่งเหวี่ยงใส่ เคยถามว่าไปหัวร้อนใส่พยาบาลทำไม เพื่อนก็บอกเกลียดอาชีพพวกนี้แม่*ทำลายชีวิตku ประมาณนี้เลยค่ะ
เวลาไปม.เดี๋ยวนี้ก็หน้าอมทุกข์มาก แต่เวลาที่พัก ดูซีรีย์ ดูดาราด้วยกัน นางจะมีความสุขมากกก
ทำไงดีคะ