ผมเป็นวิศวกรไฟฟ้าที่รัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่ง เนื้องานของผมก็ไม่เครียดเท่าไร แต่ผมกดดันตัวเองให้เครียดเอง เพราะถ้าไม่กดดันตัวเองก็จะไม่มีผลงานออกมา ทำให้ผมรู้สึกไม่มีค่า บางทีก็เครียดมากกว่าเดิมอีก ตอนนี้ผมมีแผนการณ์จะเรียนปริญญาเอกต่อครับ แต่ก็สองจิตสองใจ คือผมเป็นคนเรียนหนังสือเก่งครับ ตอนเรียนปริญญาตรีทางด้านวิศวกรรมไฟฟ้าก็ได้เกียรตินิยม แล้วเรียนต่อป.โทต่างประเทศ ตอนกลับมาประเทศไทยก็เรียนต่อโททางด้านการจัดการการเงินครับ กำลังตัดสินใจเรียนปริญญาเอกทางด้านการ Governance and Development สาขารัฐประศาสนศาสตร์อยู่ แต่จริงๆไม่มีจุดหมายทางการเรียนต่อ คือคิดว่าเรียนจบก็ไม่รู้จะทำอะไรต่อ ตอนนี้มีแผนการณ์ชีวิตหลายอย่าง เช่นเปลี่ยนงาน ตอนนี้ผมอายุ 43 ปีแล้วครับ ไม่ค่อยชอบงานที่ทำงานเพราะระบบการบริการจะเป็นแบบราชการ คนที่ทำงานผมเขาทำงานช้าครับ ผมไม่ค่อยชอบ อยากจะถามเพื่อนๆว่ามีความเห็นอย่างไรกับกรณีของผมครับ ผมตัดสินใจอะไรในชีวิตไม่ค่อยได้จริงๆ ปล.ผมเคยมีประวัติเป็นโรคซึมเศร้ามาก่อนครับ