เพิ่งดูหนังเรื่องนี้จบจาก netflix หมาดๆโดยไม่รู้เกี่ยวหนังมากนัก หลังๆเริ่มเห็นรายชื่อของเอ็ดดี้ เมอร์ฟี่ในฐานะนักแสดงนำชายที่มีสิทธิคว้ารางวัลเลยต้องตามดู ใจก็นึกถึงหน้าเฮียสมัยหนุ่มๆเล่นหนังแอ็คชั่นปนตลกแล้วอดขำไม่ได้ ตอนนั้นแกดังเอาเรื่อง ปีนี้เฮียอายุ 58 แล้วไม่อยากเชื่อเลยหน้าเหมือนเดิม
หนังว่าด้วยเรื่องชีวประวัติของ Rudy Ray Moore นักแสดง, ตลกผิวสีชาวอเมริกันในช่วงทศวรรษ 1970 โดยมีชื่อเสียงจากการแสดงตลกหยาบโลน พูดตลกใต้สะดือตามไนต์คลับและออกอัลบั้มใต้ดินขายให้กลุ่มคนผิวสี แมงดา โสเภณี ซึ่งก็ดังพอตัวในกลุ่มคนเหล่านี้ วันดีคืนดีนายมัวร์อยากดังจากการทำหนังเลยดิ้นรนสร้างหนังสไตล์เมาหมัดแบบชาวบ้านไปตามเรื่อง ไม่น่าเชื่อว่ามีกลุ่มคนชื่นชอบทำให้มีหนังตามออกมาอีกหลายเรื่องทีเดียว
ตอนแรกที่นั่งดูผมอึดอัดเหมือนกันเพราะเต็มไปด้วย f-word เพียบ แต่พอข้ามตรงนั้นมาได้เพราะเป็นเพียงหน้าปกที่นำเสนอ สิ่งที่เห็นคือความพยายามของคนๆหนึ่งที่ไม่ยอมแพ้ต่ออุปสรรคหรือความบั่นทอนใดๆ แต่เดินหน้าทำตามสิ่งที่ตัวเองฝันและเชื่อ
ระหว่างทางผมเริ่มรื่นรมย์ไปกับการถ่ายทำดีๆ ภาพสวยๆ คอสตูมที่โดดเด่น น้ำเสียงของนักร้องแต่ละเพลงที่มีเสน่ห์เอามากๆ และผมก็เริ่มบ้า คือ หัวเราะไปเรื่อยๆ งงเหมือนกัน คือมันไม่ได้ยิงมุกอะไรหรอก แค่ทุกอย่างดูผิดที่ผิดทาง หน้าแต่ละคนเหวอๆผมก็ก๊ากละ ต้องนับถือผู้กำกับ Craig Brewer ที่คุมหนังได้กำลังดี ไม่ล้นหรือน้อยเกินไป
นักแสดงแต่ละคนแสดงได้เข้าทางดี เอ็ดดี้ เมอร์ฟี่หน้าตาท่าทางขำเหมือนเดิมแต่เวลาแสดงความซับซ้อนของอารมณ์ให้ความรู้สึกของความต่ำต้อย เสียฟอร์มหรือกังวลได้ดีและที่น่าแปลกใจคือ Wesley Snipes เอาซะจำไม่ได้เลย
ที่สุดคือตอนท้ายมัวร์กล่าวไว้ว่า
Yes, I'm young and free and just as bad as I wanna be.
Take a look at me. I'm a rare specimen of a man, don't you agree?
I want you to live the life that you love and love the life that you live.
From the frantic Atlantic to the terrific Pacific, be the best of whatever you are.
Shoot for the moon, and if you miss it, cling on to a motherf_ing star.
เราเคยดูหนังเกี่ยวกับอัฉริยะหรือคนเก่งที่เราต้องลุ้นไปกับตัวละครเหล่านั้น แต่นี่คือหนังที่เป็นตัวแทนของคนธรรมดาส่วนใหญ๋ที่ไม่ได้ดูโดดเด่นอะไร สิ่งที่เรามีอาจดูด้อยค่าในสายตาคนอื่นแต่จงเดินตามฝันที่เชื่อแม้มีไม่พร้อมอย่างคนอื่นเขา มันต้องมีที่ยืนสำหรับเราที่ใดสักแห่งแน่นอน
[CR] รีวิว Dolemite Is My Name หนึ่งในหนังเยี่ยมแห่งปี 2019
หนังว่าด้วยเรื่องชีวประวัติของ Rudy Ray Moore นักแสดง, ตลกผิวสีชาวอเมริกันในช่วงทศวรรษ 1970 โดยมีชื่อเสียงจากการแสดงตลกหยาบโลน พูดตลกใต้สะดือตามไนต์คลับและออกอัลบั้มใต้ดินขายให้กลุ่มคนผิวสี แมงดา โสเภณี ซึ่งก็ดังพอตัวในกลุ่มคนเหล่านี้ วันดีคืนดีนายมัวร์อยากดังจากการทำหนังเลยดิ้นรนสร้างหนังสไตล์เมาหมัดแบบชาวบ้านไปตามเรื่อง ไม่น่าเชื่อว่ามีกลุ่มคนชื่นชอบทำให้มีหนังตามออกมาอีกหลายเรื่องทีเดียว
ตอนแรกที่นั่งดูผมอึดอัดเหมือนกันเพราะเต็มไปด้วย f-word เพียบ แต่พอข้ามตรงนั้นมาได้เพราะเป็นเพียงหน้าปกที่นำเสนอ สิ่งที่เห็นคือความพยายามของคนๆหนึ่งที่ไม่ยอมแพ้ต่ออุปสรรคหรือความบั่นทอนใดๆ แต่เดินหน้าทำตามสิ่งที่ตัวเองฝันและเชื่อ
ระหว่างทางผมเริ่มรื่นรมย์ไปกับการถ่ายทำดีๆ ภาพสวยๆ คอสตูมที่โดดเด่น น้ำเสียงของนักร้องแต่ละเพลงที่มีเสน่ห์เอามากๆ และผมก็เริ่มบ้า คือ หัวเราะไปเรื่อยๆ งงเหมือนกัน คือมันไม่ได้ยิงมุกอะไรหรอก แค่ทุกอย่างดูผิดที่ผิดทาง หน้าแต่ละคนเหวอๆผมก็ก๊ากละ ต้องนับถือผู้กำกับ Craig Brewer ที่คุมหนังได้กำลังดี ไม่ล้นหรือน้อยเกินไป
นักแสดงแต่ละคนแสดงได้เข้าทางดี เอ็ดดี้ เมอร์ฟี่หน้าตาท่าทางขำเหมือนเดิมแต่เวลาแสดงความซับซ้อนของอารมณ์ให้ความรู้สึกของความต่ำต้อย เสียฟอร์มหรือกังวลได้ดีและที่น่าแปลกใจคือ Wesley Snipes เอาซะจำไม่ได้เลย
ที่สุดคือตอนท้ายมัวร์กล่าวไว้ว่า
Yes, I'm young and free and just as bad as I wanna be.
Take a look at me. I'm a rare specimen of a man, don't you agree?
I want you to live the life that you love and love the life that you live.
From the frantic Atlantic to the terrific Pacific, be the best of whatever you are.
Shoot for the moon, and if you miss it, cling on to a motherf_ing star.
เราเคยดูหนังเกี่ยวกับอัฉริยะหรือคนเก่งที่เราต้องลุ้นไปกับตัวละครเหล่านั้น แต่นี่คือหนังที่เป็นตัวแทนของคนธรรมดาส่วนใหญ๋ที่ไม่ได้ดูโดดเด่นอะไร สิ่งที่เรามีอาจดูด้อยค่าในสายตาคนอื่นแต่จงเดินตามฝันที่เชื่อแม้มีไม่พร้อมอย่างคนอื่นเขา มันต้องมีที่ยืนสำหรับเราที่ใดสักแห่งแน่นอน
CR - Consumer Review : กระทู้รีวิวนี้เป็นกระทู้ CR โดยที่เจ้าของกระทู้