ปรับความคิดยังไงคะ เมื่อเราเหมือนอยู่ตัวคนเดียว แม้จะมีญาติพี่น้องรายล้อมมากมาบ

เรารู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียว (คนเดียวจริงๆ)พี่น้องก็มีครอบครัว อยู่แบบตัวไครตัวมัน พ่อแม่เสียไปแล้ว เราเป็นคนมีเพื่อนน้อยมาก (อาจสืบเนื่องมาจาก ก่อนหน้านี้ส่วนใหญ่กิจกรรมทำกับแฟนด้วย แต่ตอนนี้ไม่มีแฟนอีกตะหาก^^) และเพื่อนที่มีคือจะอยู่ไกลกัน ต่างคนต่างมีภาระหน้าที่กันไปแล้ว เพราะอายุก็ 35 กันแล้วคะ
...สิ่งเหล่านี้รอบตัว ทำให้เรารุ้สึกเหงา เหมือนอยู่คนเดียวบนโลกจริงๆ เพราะไม่มีไครให้ปรึกษา ไม่มีไครพูดคุย แลกเปลี่ยนสุข เศร้า หรืออารมณ์ใดๆก็แล้วแต่... ทำยังไงดีคะ