ขอวิธีเอาตัวรอดจากแม่โมโหร้ายหน่อยค่ะ

หนูไม่รู้ว่าจะทนได้อีกต่อไปไหม วันนี้ก็เป็นอีกครั้งหนึ่งในหลาย ๆ ครั้ง ที่หนูทะเลาะกับแม่ด้วยเรื่องเล็กน้อย และจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ตลอด ร้องไห้บ้าง ไม่คุยกันเป็นอาทิตย์ ๆ เลยก็เคยมีค่ะ 

คือทุกครั้งที่ทะเลาะกันหนูจะต้องเป็นฝ่ายยอมแม่ตลอดตั้งแต่เด็นจนโต เพราะเห็นว่าเขาเป็นแม่ ปัญหาจะจบลงแบบเดิมทุกครั้งคือเรื่องจะเงียบไปเฉย ๆ แม่ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และปัญหาไม่เคยถูกแก้เลยสักครั้ง เป็นอยู่แบบไหนก็เป็นอยู่แบบนั้น ที่สำคัญคือแม่ไม่ยอมรับฟังในสิ่งที่หนูอยากพูดเลย

แม่จะเริ่มก่อนเสมอเพราะแม่เป็นคนใจร้อนมาก ๆ โมโหเร็ว โมโหง่าย ถ้าเบา ๆ ก็เสียดสีถากถาง-ดัน ทำตัวแบบนี้ไปอยู่กับใครเขาก็ด่า สั่งอะไรก็เหมือนสั่งขี้มูกโง่ เรียนได้เกรดตั้งเยอะแยะทำไมถึงโง่จัง ขี้เกียจตัวเป็นขน ซุ่มซ่ามเหมือนพ่อเลยนะ  ไม่ต้องกินหรอกข้าวปล่อยให้มันตายไป มันเยอะมาก ๆ จนจำไม่หมดเลยค่ะ หนักขึ้นมาอีกนิดคือลากเอาเรื่องเก่ามาพูด ลากเอาพ่อมากระทบกระเทียบ และใช้ถ้อยคำรุนแรง หนักสุด ๆ คือกระแทกประตูแรง ๆ ทำอะไรแรง ๆ กระแทก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ มันเข้าไปทุกสิ่งทุกอย่าง หนูก็จะร้องไห้ตลอดเลย เพราะความกลัว ความเจ็บใจ โกรธก็โกรธเสียใจก็เสียใจ หนูคอยเตือนตัวเองตลอดว่าจะต้องไม่โตไปเป็นคนเหมือนแม่เด็ดขาด จะไม่ทำนิสัยแบบนี้กับลูกหรือกับคนอื่นรอบตัวแน่นอน

และส่วนที่แย่คือพ่อจะชอบทำเหมือนว่าหนูผิดตลอด (บางเรื่องหนูไม่ได้ทำผิดแต่น้องทำหนูก็ต้องรับตลอด) น้ำเสียงท่าทางของพ่อก็คือไม่พอใจอะไรสักอย่างเวลาเกิดเหตุการณ์แบบนี้ สายตาผิดหวังที่เห็นหนูร้องไห้ พ่อไม่เคยพูดอะไร ไม่เคยปลอบ ไม่เคยอยู่ข้าง ๆ สรุปว่าหนูไม่มีใครเลยในสถานการณ์แบบนี้ แต่ชีวิตจริงคงยากกว่านี้อีกหลายเท่า ก็ทำได้แค่ปาดน้ำตาแล้วเดินต่อไป

ตอนนี้ก็เป็น Social Anxiety อยู่ค่ะ การเลี้ยงดูมีส่วนมากจริง ๆ ไม่ชอบตัวเองในแบบนี้เลย อยากขอคำแนะนำว่าควรทำอย่างไรกับสถานการณ์แบบนี้ดีคะ