หวัดดีค่ะทุกคน เรามีปัญหาค้างคาใจมากตอนนี้เรื่องความรัก คือเราคบกับแฟนเราคนนึงซึ่งก็ไม่นานนักแต่เราผูกพันธ์กันมากพอสมควร และตลอดเวลาที่เราคบกันมา เขาไม่เคยทำให้เราเสียใจเลยสักครั้ง ไม่มีเลยจริง เขาไม่เจ้าชู้ ไม่เที่ยว เขาเรียนและทำงาน เขาโอเคทุกอย่าง นิสัยเขาโตเป็นผู้ใหญ่มาก เขาอายุมากกว่าเราแค่3ปี เขาเป็นคนมีเหตุผลไม่ประชดประชัน ทะเลาะกันทีไรก็จะอธิบายทุกอย่าง แล้วก็เงียบไปเพื่อให้ต่างคนต่างอยู่กับตัวเองทบทวนสิ่งต่างๆแล้วก็กลับมาให้โอกาสกัน แต่ทุกครั้งที่ทะเลาะจะมาจากเราเป็นคนสร้างเรื่องตลอด
*ทะเลาะกันครั้งแรก(ยังไม่คบกัน)
ช่วงนั้นเราคุยกันอยู่ แต่ก็เปิดตัวกันในระดับนึงแล้วว่าคุยอยู่กับคนนี้ไปไหนมาไหนด้วยกัน จริงจังกันระดับนึงแล้ว และช่วงนั้นเราจะชอบถ่ายรูปเล่นเพราะได้ซื้อกล้องถ่ายรูปมาใหม่ และมีพี่เบสแกทักมาคุยกับเรา เราก็ไม่ได้คุยอะไรเยอะเพราะไม่ได้ชอบ และสักพักพี่เบสก็ชวนจะให้ไปถ่ายรูปคู่รถให้ เราก็ไปถ่ายกัน แต่เราไม่ได้คิดอะไรกับพี่เขาครั้งนั้นคือครั้งแรกที่เจอพี่เขา เราเอารถไปเอง และทำไมถึงกล้าก็เพราะ พี่เบสแกอยู่ในกลุ่มเพื่อนที่เรารู้จักหลายคน เราเลยกล้าไป หลังจากถ่ายเสร็จเราก็แยกย้ายกลับ และก็ลงรูปที่ไปถ่ายมาในเฟส พี่เด่น(แฟนเราในปัจจุบัน) ไปเห็นและแกก็ถามว่าไปถ่ายมาเมื่อไหร่แล้ว ไปกับใคร นู่นนี่นั่น บลาๆๆ คือแกก็ไม่พอใจแล้วเรารู้ เราก็อ้างไปว่า พี่เขาให้ตังกินหนมด้วย แกก็ไม่เชื่อแกก็ถามว่าไหนเขาให้เท่ามาไหร่ เราก็แถไป จนแกก็เงียบไปเรื่องนี้ แต่เรารู้ว่าแกรู้ เราเห็นแกเงียบเราก็เลยไม่อะไร ผ่านมาไม่กี่วัน พี่เบสทักมาคุยกับเราถี่ขึ้น จะคบกับเรามั้งหล่ะ บลาๆๆๆ เราก็ไม่อะไรเพราะไม่ได้ชอบพี่เขาเลย จนวันนั้นพี่เขาทักมาชวนไปดูหนัง เเรกๆเราก็ไม่ไป เพราะไม่ได้อยากไป แล้วทีนี้ก็บังคับประมาณว่า ไปเถอะจะเลี้ยงตอบแทนที่มาถ่ายรูปให้ เราก็บอกว่าไม่เป็นไร คือปฏิเสธไปแล้วนะ ละทีนี้นางก็ไม่ยอม นางบอกถ้าไม่งั้นก็เอาตังไปค่ามาถ่ายให้ เราก็ไม่เอา คุยไปคุยมาเลยตกลงไปดูหนังด้วย
เย็นวันนั้นไปดูหนังกัน เราก็ถ่ายบัตรหนังลงสตอรี่ ดูหนังจบไปกินหมูทะกันต่อ เราก็ถ่ายลงสตอรี่อีก แล้วเราก็นึกถึงพี่เด่น เพราะเวลานั้นแกน่าจะมาทำงานแล้วแหละ เลยทักแชทไปบอก มากินหมูทะกับพี่แมนนะ คนที่เป็นเกย์วันนั้นอ่ะ ทักไปบอกปุ๊บเราก็กินกันต่อจนถึงเวลากลับ พี่เบสก็ขับมาส่งเราที่บ้านพัก แล้วนางก็กลับ ทีนี้พี่เด่นตอบแชทมาว่า
พี่เด่น/ ไปกินกับพี่หรือไปกับน้องเบสจ๊ะ
เรา/ ไปกินคนเดียว-.-
พี่เด่น/ หรอ?
(เราก็ถ่ายรูปไปให้ดูว่าอยู่บ้านแล้ว)
พี่เด่น/ แล้วนั่งรถกับใครเมื่อกี้
เรา/ เห็นว่านั่งกับใครหล่ะ แล้วเห็นที่ไหน
พี่เด่น/ ไม่ใช่นั่งกับน้องเบสอยู่หรอ เห็นไฟเลี้ยวลืมปิดด้วย ป้ายทะเบียน 8999
เรา/ เห็นที่ไหน แล้วไม่ไปทำงานหรอนั่น?
พี่เด่น/ ดีเนาะที่มาเห็นอะไรแบบนี้ นี่ไปดูหนังกันมาด้วยช่ะ
เรา/ แล้วถามว่าไปทำงานไม่ใช่หรอ ทำไมไม่ตอบวะ
พี่เด่น/ แล้วมีอะไรจะอธิบายพี่มั้ย
เรา/ มี ตกลงทำงานหรืออยู่ไหน แล้วเห็นเองหรือใครเห็น
พี่เด่น/ ไหนอธิบายมาดิ ขอเหตุผลดีๆหน่อย แล้วนี่อยู่ไหน
เรา/ ใช่ ไปกับพี่เบสมา พี่เค้าจะเลี้ยงที่ไปถ่ายรูปให้ครั้งก่อน ตอนแรกก็จ้างปกติ แล้วทีนี้รูปคืนนั้นมันได้น้อย เลยไม่เอาตัง แล้วเค้าบอกจะเลี้ยงชาบู ตอนนั้นที่เค้าโทรมาชนกับพี่อะ นั้นแหละ แล้ววันนี้เค้าก็โทรมา เลยไปกันวันนี้ แล้วก็ขอโทษที่ไม่ได้บอก ขอโทษที่โกหก เพราะไม่รู้จะบอกพี่ยังไง จะบอกว่าไปกับพี่เค้าเลยก็แปลกๆ แต่ก็ไม่นึกว่าพี่จะเห็นหรือใครเห็น แล้วน้องก็ไม่ได้อะไรกับเค้านะ แชทน้องก็ไม่ตอบเค้าด้วยซ้ำ แต่เค้าโทรเลยรับดู
พี่เด่น/ แล้วคิดว่าพี่โอเคมั้ยวะ
! ไม่มีอารมณ์จะทำงานแล้วเนี่ย
เรา/ ไม่หรอก ขอโทษยอมรับว่าผิด แต่ไม่ได้อะไรด้วยเลย พี่เขาจะเลี้ยงเฉยๆขอโทษนะที่โกหก น้องไม่รู้จะบอกยังไงอะ รู้สึกผิดเนี่ย
พี่เด่น/ ไม่คิดบ้างหรอว่าถ้าพี่มารู้เองทีหลังจะรู้สึกยังไง
เรา/ ไม่ทันแล้วไง ก็ได้แต่ขอโทษนั้นแหละ มันแก้ไรไม่ได้แล้วหนิ
พี่เด่น/ แล้วจะให้พี่ทำใจยอมรับมันยังไงวะ!
เรา/ ไม่รู้ดิ น้องก็ทำไรไม่ถูกอะมันพลาดไปแล้ว ก็ได้แต่ขอโทษนี่แหละ
พี่เด่น/ รู้สึกว่าจะพลาดมาเป็นครั้งที่2แล้วน่ะ
เรา/ ครั้งที่2ยังไง
พี่เด่น/ รู้สึกว่าเราเคยพูดเรื่องนี้กันมาแล้วน่ะ ไหนบอกจะไม่มีอะไรแบบนี้เกิดขึ้นอีกแล้วไง
เรา/ เดี๋ยวแล้วมันครั้งที่2ยังไง ครั้งแรกอะไรวะ?
พี่เด่น/ ก็ตอนที่โทรคุยอยู่ตอนนั้นไง
เรา/ ตอนนั้นเค้าโทรมา นี่ก็รับดูเฉยๆแล้วพี่จะให้ทำไงอะ
นี่ก็ไม่รู้จะทำไงเหมือนกัน
พี่เด่น/ ก็พี่เคยพูดไปแล้วไง ว่ามีพี่ต้องไม่มีคนอื่น แต่ถ้ามีคนอื่นก็ต้องไม่มีพี่ ขี้เกียจมานั่งซื่อสัตย์อยู่ฝ่ายเดียวแล้วว่ะ เหนื่อย
เรา/ ขี้เกียจมานั่งซื่อสัตย์อยู่ฝ่ายเดียวแล้ว? คือไปกับเค้าจริง แต่ก็ไม่ได้ในถานะคนคุยหรืออะไรเกินนั้นอะ แล้วตอนนี้ทุกอย่างก็ชัดเจนว่าน้องมีพี่อยู่ ทั้งหน้าเฟส ทั้งในสตอรี่
เค้าก็เห็น เค้าก็รู้หมด
แล้วพี่พูดมาแบบนั้น พี่หมายความว่าไง?
พี่เด่น/ ก็ไอ่ที่มันชัดเจนนั่นแหละ แต่พอคนอื่นไปเห็นน้องอยู่กับอีกคน เค้าจะพูดถึงน้องว่าไง เค้าจะพูดว่าพี่อยู่ยังไงน้องถึงไปกับคนอื่นแบบนี้
เหนื่อยที่ต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้แล้วว่ะ
เราก็คุยกันไปคุยกันมา พี่เด่นก็เงียบไป เช้ามาอีกวันพี่แกก็เงียบไปเลยไม่ตอบแชทไม่รับสายอะไรเลย เราทักก็ทักไปง้อไปขอโทษถี่มาก จนผ่านมาอีกวันนึงเราไปดูมวยไทยไฟท์ที่เซ็นทรัล ไปกับพี่ดั้มรุ่นพี่ในซอยบ้านพัก พี่เขาก็ชอบเราด้วยนั่นแหละเเต่เราไม่ได้ชอบและคุยปรึกษาเรื่องความรัก พี่แกก็ยังลืมแฟนเก่าไม่ได้แฟนเก่าแกทำงานอยู่ที่เซ็นด้วย นี่ก็มีเรื่องไม่สบายอยู่ เลยออกไปดูมวยกันสองคน ระหว่างนั้นก็เปิดดูแชทพี่เด่นอยู่เรื่อยๆ แกเงียบไปเป็นวันที่2 จนดึกของคืนนั้นแกตอบแชทมาว่า
พี่เด่น/ ยังจะให้พี่ต้องพูดอะไรอีกอ่ะ
เรา/ แล้วทำไมไม่บอกไม่ลากันบ้าง
ไหนบอกจะประคับประคองไง
นี่จะไม่ให้อภัยกันเลยรึไงอะ
ไม่มีคำว่าโอกาสเลยหรอ
พี่เด่น/ (ส่งรูปที่เรากับพี่ดั้มนั่งด้วยกันที่เซ็นทรัลมา)
ประคับประคองยังไง ต้องแยกแยะอะไรอีกหรอ? โอกาสอะไรอีก?
เราก็อธิบายไปบลาๆๆๆ
พี่เด่น/ คนที่เค้าสำนึกผิด เค้าไปทำอะไรกันแบบนี้หรอ
เจ็บแล้วเจ็บอีก จะให้มันเจ็บซ้ำไปถึงไหนว่ะ
เรา/ ทำไร
ผิดหมดอะ
พี่กะจะให้นอนเครียดอยู่คนเดียวเนี้ยนะ
เพื่อนก็
ไม่มี
มันกลับบ้านกันหมดปิดเทอม
พี่ก็
ไม่คุย
พี่เด่น/ ท้อเหมือนกัน พังแล้ว
พังเข้าไปอีก
เรา/ น้องรู้เหตุผลที่เค้าชวน
เค้ากะจะไปดักแฟนเก่าเค้าเพราะเค้าก็รู้ว่าน้องเครียด น้องมีปัญหาอยู่
น้องไม่สบายใจอยู่
เค้าก็เลยชวน
นี่ก็
ไป
เพราะอยู่บ้านแล้วคิดมาก
พี่เด่น/ เหมือนว่าพี่ไม่คิดมากเลยเนอะ จริงๆไม่อยากมาทำงานเลยด้วยซ้ำ ตอนที่เห็นรูปกะจะตามออกไปให้เห็นกับตาจริงๆ คิดว่าพี่จะรู้สึกยังไงเวลาเห็นภาพนี้ ในสถานะการณ์แบบนี้ ยิ่งมาเจออะไรแบบนี้เข้าไปอีก ไม่ไหวแล้วว่ะ มันไม่โอเคตั้งแต่เมื่อวานแล้ว มาวันนี้อีก จะให้พี่ทำเป็นไม่รู้อะไรแบบนั้นหรอ
คนที่เค้าอยู่เฉยๆไม่ได้แปลว่าจะไม่รู้สึกอะไร
ใจจะขาดเหมือนกัน แต่พี่กับน้องคงไม่เหมือนกัน พอเจอเรื่องแบบนี้พี่ก็อยากจะอยู่คนเดียว ทบทวนอะไรคนเดียว ไม่ต้องการใครมาเยียวยา
อะไรทั้งนั้น
เรา/ มันจะไม่มีทางกลับมาเหมือนเดิมแล้วใช่มั้ย
พี่อยู่คนเดียวได้ ทั้งๆที่น้องนี่อยู่ไม่ได้
แล้วนี่ก็ไม่ได้ต้องการใครมาเยียวยาอะไรทั้งนั้น
แต่ให้นอนคิดมาก คิดอยู่คนเดียว ใจร้อนกระวนกระวายอยู่คนเดียวแบบนั้นหรอ
มันแย่นะเว้ย
พี่เด่น/ แล้วจะให้พี่ทำยังไงวะเหมือนล้มแล้วโดนเหยียบซ้ำอีกทีนึงอ่ะ ความรู้สึกนี่พังจนไม่เหลือเป็นชิ้นเป็นอันแล้วอ่ะ จะให้ประกอบมันกลับมายังไง น้องลองมาเป็นพี่ดูบ้างมั้ย จะได้เข้าใจมีแต่พังซ้ำแล้วซ้ำอีก คนของเราไปไหนมาไหนกับคนอื่นนี่จะให้พี่ทำใจยอมรับมันยังไงว่ะ
นี่มันไม่ใช่ในละครน่ะเว้ย
ยังมีเรื่องอื่นอีกมั้ยอ่ะที่พี่ยังไม่รู้
ความเชื่อใจที่ให้ไปเต็มร้อยตอนนี้เหลือแค่ศูนย์อ่ะ
เริ่มหมดศรัทธาในความรักแล้วว่ะ
แต่ก็ไม่โทษใครอะไรทั้งนั้น คงผิดที่เราไม่มีเวลาด้วยแหละมันถึงเกิดเรื่องแบบนี้
แล้วแกก็เงียบหายไปอีก เราก็คุยๆไปง้อไปเยอะมาก จนแกก็ตอบมา
พี่เด่น/ พี่ยังไม่ไปไหน ยังอยู่ที่เดิม แต่มันทำใจยอมรับมันยากอ่ะน้องเข้าใจมั้ย จะให้พี่ทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นงั้นเลยหรอ นี่พี่ก็คิดไปเองไปเท่าไหร่แล้วอ่ะ ไม่มีใครมารับรู้เลยด้วยซ้ำว่าพี่เป็นอะไรรู้สึกยังไง พี่ว่าถ้าคุยมันอาจจะแย่กว่านี้ก็ได้น่ะ พี่ยิ่งอารมร้อนอยู่ด้วย คิดไปต่างๆนาๆแล้วอ่ะตอนนั้น พี่แค่อยากใช้เวลาคิดไตร่ตรองอยู่กับตัวเองสักพักอ่ะ ยิ่งมาคุย มันยิ่งรู้สึกเจ็บอ่ะ บางทีก็อยากหายไปเลยด้วยซ้ำ แต่ทำไมความคิดที่พี่จะทิ้งน้อง ไม่ง่ายเหมือนทิ้งคนอื่นเลยว่ะ พี่ก็เสียดายเวลาเหมือนกัน กว่าจะรู้สึกกว่าจะพัฒนาความสัมพันธ์มาได้ขนาดนี้ มันไม่ง่ายเลยที่จะไปรู้สึกกับใครใหม่อีกครั้ง พี่ไม่เคยรู้สึกขนาดนี้กับใครมานานแล้วน่ะ ที่ผ่านๆมาคือจะทิ้งใครก็ทิ้งง่ายๆเลยอ่ะ แต่ทำไมครั้งนี้มันทำไม่ได้ว่ะ เอาจริงๆแล้วพี่ก็ไม่ควรมางี่เง่าแบบนี้จริงมั้ย
จนครั้งนี้พี่เด่นก็ให้อภัยเรา กว่าจะได้โอกาสครั้งนี้มาทรมานมากเราพูดไปหมดทุกอย่างทั้งความรู้สึกนู่นนี่นั่น ไม่เคยง้อผู้ชายคนไหนแบบนี้เลย
จนมาครั้งที่2(ยังไม่คบกัน)
อันนั้นก็ทะเลาะกันเพราะเราอีก แฟนเก่าเราทักแชทมาคุยโทรมาหาบ้างไรบ้าง จนแฟนของเขาจับติดและทักมาหาเรื่องเรา จนมันเอาเรื่องนี้ไปบอกพี่เด่น เเละก็มีปัญหากันอีก แต่ครั้งนั้นไม่แรง พี่แกพยายามไม่อะไรมาก แต่คำพูดที่แกพูดมาก็น่าคิด
พี่เด่น/ ทำไมสร้างแต่ปัญหา มีแต่เรื่องมาให้ปวดหัว
ครั้งที่3 (คบกันแล้ว)
เรามาฝึกงานต่างจังหวัด4เดือน เราเครียดเรื่องที่ฝึกงานบางทีเอาไปพาลจนเป็นเรื่องเป็นราว แต่พี่เด่นก็ใจเย็นและยอมมาตลอด แกขึ้นไปหาเราที่นั่นด้วย จนครั้งนั้นเราเอามือที่สามเข้ามาอีก เราแอบบคุยกับพี่โอมในไลน์ โทรคุยบ้าง แชทบ้าง แต่ไม่ได้เจอตัวจริงกัน แค่ฟอลไอจีกันมานานมากแล้ว
จนช่วงนั้นเราลากลับบ้าน มาหาแม่มาหาพี่เด่น เราไปกินชาบูกับครอบครัวเรา หลังจากนั้นมาพี่เด่นมานอนเล่นอยู่ที่บ้าน แล้วจู่ๆพี่โอมโทรไลน์มา พี่เด่นเห็นและเป็นเรื่องขึ้นอีกแล้วว เราทะเลาะกัน(แต่ไม่มีการทำร้ายร่างกายใดๆเลย พี่แกใจเย็นมาก) พี่เด่นบอกให้พี่โอมแอดเฟสไปคุยกับแกแบบลูกผู้ชาย ระหว่างนั้นแกสั่นมาก สั่นจนเรากลัว แกร้องด้วย และแกก็พูดออกมาว่า
พี่เด่น/ ทำไมถึงซื่อสัตย์ให้กันไม่ได้เลย จะต้องให้พี่มาเจออะไรแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน น้องไปฝึกงานพี่ไม่เคยไปสนใจใครเลย พี่ฝึกงานเสร็จก็ไปทำงานต่อ แต่ละวันเหนื่อยจนแทบจะคลานกลับบ้านเพื่อได้เก็บตังขึ้นไปหาน้องบ่อยๆ
เราร้องโห่เลยค่ะ เรารั้งเรายื้อเราขอโทษเรากอดแกไว้ เอาแจรถไปแอบมั้งไรมั้งเพื่อไม่อยากให้แกกลับ เพราะเรารู้ว่าครั้งนี้แกคงไม่ให้โอกาสเราแล้ว เรารั้งแกไว้จนจะตี2 จนยอมให้แกกลับ เรานอนร้องทั้งคืน คืนนั้นเราทั้ว3ต่างก็ไม่ได้นอน เพราะคุยกันอยู่ พี่โอมกับพี่เด่นก็ไปคุยกันสองคนว่ามันเกิดอะไรขึ้น พี่โอมบอกพี่เด่นว่าถ้าจะเลิกกับเราจริงๆ พี่เขาจะขอดูแลเราต่อ เขา2คนคุยกันดีมากแบบโตๆ ใช้เหตุผลมาคุยกัน คืนนั้นเราร้องจนถึงเช้า ข้าวไม่กิน นอนไม่หลับ ไข้ขึ้นสูง แม่ไปทำงานกลับมาตอนเย็นเห็นเรานอนตัวร้อนก็ตกใจ เอายาเอาข้าวมาให้กิน จนดึกแล้วยังไม่ดีขึ้น แกเลยจะพาไปหาหมอ แต่พาไปลำบากเนื่องจากเราลุกจากที่นอนไม่ได้เลย เราเลยบอกให้แม่โทรหาพี่เด่นเพราะตอนนั้นจะ4ทุ่มแล้ว พี่แกน่าจะใกล้เลิกงานแล้ว แม่โทรไปบอกว่าจะให้มาพาไปโรงบาลหน่อยพี่เด่นก็รีบจัดการที่ทำงาน แต่แม่ก็รอไม่ไหว จนให้พี่ข้างบ้านช่วยขับและพาไป เราไปถึงก็หลับเพราะหมอให้กินยา ตื่นมาอีกทีเห็นพี่เด่นยืนจับมืออยู่ข้างเตียง เราร้องไห้ทักทีที่เห็นหน้า จนหมอให้กลับบ้าน พี่เด่นก็ตามมาเฝ้าต่อที่บ้าน คอยเช็ดตัวทั้งคืนจนเช้าไม่ได้นอนเลย เราตื่นมาเห็นแกนอนคุบอยู่กับเตียง แกมาคอยเฝ้าแบบนี้อยู่หลายวันพาไปตามหมอนัดด้วย จนดีขึ้นและกลับไปฝึกงานต่อ เราเลยคุยกันและแกก็ให้โอกาสอีกครั้งนั้น
ต่อด้านล่างนะคะ (เรื่องจริงทั้งหมด ไม่มีเเต่งเติมใดๆทั้งสิ้น)
ทำแฟนเสียความรู้สึกหลายครั้ง จนเขาจะไม่ทนอีกต่อไปแล้ว?
*ทะเลาะกันครั้งแรก(ยังไม่คบกัน)
ช่วงนั้นเราคุยกันอยู่ แต่ก็เปิดตัวกันในระดับนึงแล้วว่าคุยอยู่กับคนนี้ไปไหนมาไหนด้วยกัน จริงจังกันระดับนึงแล้ว และช่วงนั้นเราจะชอบถ่ายรูปเล่นเพราะได้ซื้อกล้องถ่ายรูปมาใหม่ และมีพี่เบสแกทักมาคุยกับเรา เราก็ไม่ได้คุยอะไรเยอะเพราะไม่ได้ชอบ และสักพักพี่เบสก็ชวนจะให้ไปถ่ายรูปคู่รถให้ เราก็ไปถ่ายกัน แต่เราไม่ได้คิดอะไรกับพี่เขาครั้งนั้นคือครั้งแรกที่เจอพี่เขา เราเอารถไปเอง และทำไมถึงกล้าก็เพราะ พี่เบสแกอยู่ในกลุ่มเพื่อนที่เรารู้จักหลายคน เราเลยกล้าไป หลังจากถ่ายเสร็จเราก็แยกย้ายกลับ และก็ลงรูปที่ไปถ่ายมาในเฟส พี่เด่น(แฟนเราในปัจจุบัน) ไปเห็นและแกก็ถามว่าไปถ่ายมาเมื่อไหร่แล้ว ไปกับใคร นู่นนี่นั่น บลาๆๆ คือแกก็ไม่พอใจแล้วเรารู้ เราก็อ้างไปว่า พี่เขาให้ตังกินหนมด้วย แกก็ไม่เชื่อแกก็ถามว่าไหนเขาให้เท่ามาไหร่ เราก็แถไป จนแกก็เงียบไปเรื่องนี้ แต่เรารู้ว่าแกรู้ เราเห็นแกเงียบเราก็เลยไม่อะไร ผ่านมาไม่กี่วัน พี่เบสทักมาคุยกับเราถี่ขึ้น จะคบกับเรามั้งหล่ะ บลาๆๆๆ เราก็ไม่อะไรเพราะไม่ได้ชอบพี่เขาเลย จนวันนั้นพี่เขาทักมาชวนไปดูหนัง เเรกๆเราก็ไม่ไป เพราะไม่ได้อยากไป แล้วทีนี้ก็บังคับประมาณว่า ไปเถอะจะเลี้ยงตอบแทนที่มาถ่ายรูปให้ เราก็บอกว่าไม่เป็นไร คือปฏิเสธไปแล้วนะ ละทีนี้นางก็ไม่ยอม นางบอกถ้าไม่งั้นก็เอาตังไปค่ามาถ่ายให้ เราก็ไม่เอา คุยไปคุยมาเลยตกลงไปดูหนังด้วย
เย็นวันนั้นไปดูหนังกัน เราก็ถ่ายบัตรหนังลงสตอรี่ ดูหนังจบไปกินหมูทะกันต่อ เราก็ถ่ายลงสตอรี่อีก แล้วเราก็นึกถึงพี่เด่น เพราะเวลานั้นแกน่าจะมาทำงานแล้วแหละ เลยทักแชทไปบอก มากินหมูทะกับพี่แมนนะ คนที่เป็นเกย์วันนั้นอ่ะ ทักไปบอกปุ๊บเราก็กินกันต่อจนถึงเวลากลับ พี่เบสก็ขับมาส่งเราที่บ้านพัก แล้วนางก็กลับ ทีนี้พี่เด่นตอบแชทมาว่า
พี่เด่น/ ไปกินกับพี่หรือไปกับน้องเบสจ๊ะ
เรา/ ไปกินคนเดียว-.-
พี่เด่น/ หรอ?
(เราก็ถ่ายรูปไปให้ดูว่าอยู่บ้านแล้ว)
พี่เด่น/ แล้วนั่งรถกับใครเมื่อกี้
เรา/ เห็นว่านั่งกับใครหล่ะ แล้วเห็นที่ไหน
พี่เด่น/ ไม่ใช่นั่งกับน้องเบสอยู่หรอ เห็นไฟเลี้ยวลืมปิดด้วย ป้ายทะเบียน 8999
เรา/ เห็นที่ไหน แล้วไม่ไปทำงานหรอนั่น?
พี่เด่น/ ดีเนาะที่มาเห็นอะไรแบบนี้ นี่ไปดูหนังกันมาด้วยช่ะ
เรา/ แล้วถามว่าไปทำงานไม่ใช่หรอ ทำไมไม่ตอบวะ
พี่เด่น/ แล้วมีอะไรจะอธิบายพี่มั้ย
เรา/ มี ตกลงทำงานหรืออยู่ไหน แล้วเห็นเองหรือใครเห็น
พี่เด่น/ ไหนอธิบายมาดิ ขอเหตุผลดีๆหน่อย แล้วนี่อยู่ไหน
เรา/ ใช่ ไปกับพี่เบสมา พี่เค้าจะเลี้ยงที่ไปถ่ายรูปให้ครั้งก่อน ตอนแรกก็จ้างปกติ แล้วทีนี้รูปคืนนั้นมันได้น้อย เลยไม่เอาตัง แล้วเค้าบอกจะเลี้ยงชาบู ตอนนั้นที่เค้าโทรมาชนกับพี่อะ นั้นแหละ แล้ววันนี้เค้าก็โทรมา เลยไปกันวันนี้ แล้วก็ขอโทษที่ไม่ได้บอก ขอโทษที่โกหก เพราะไม่รู้จะบอกพี่ยังไง จะบอกว่าไปกับพี่เค้าเลยก็แปลกๆ แต่ก็ไม่นึกว่าพี่จะเห็นหรือใครเห็น แล้วน้องก็ไม่ได้อะไรกับเค้านะ แชทน้องก็ไม่ตอบเค้าด้วยซ้ำ แต่เค้าโทรเลยรับดู
พี่เด่น/ แล้วคิดว่าพี่โอเคมั้ยวะ
เรา/ ไม่หรอก ขอโทษยอมรับว่าผิด แต่ไม่ได้อะไรด้วยเลย พี่เขาจะเลี้ยงเฉยๆขอโทษนะที่โกหก น้องไม่รู้จะบอกยังไงอะ รู้สึกผิดเนี่ย
พี่เด่น/ ไม่คิดบ้างหรอว่าถ้าพี่มารู้เองทีหลังจะรู้สึกยังไง
เรา/ ไม่ทันแล้วไง ก็ได้แต่ขอโทษนั้นแหละ มันแก้ไรไม่ได้แล้วหนิ
พี่เด่น/ แล้วจะให้พี่ทำใจยอมรับมันยังไงวะ!
เรา/ ไม่รู้ดิ น้องก็ทำไรไม่ถูกอะมันพลาดไปแล้ว ก็ได้แต่ขอโทษนี่แหละ
พี่เด่น/ รู้สึกว่าจะพลาดมาเป็นครั้งที่2แล้วน่ะ
เรา/ ครั้งที่2ยังไง
พี่เด่น/ รู้สึกว่าเราเคยพูดเรื่องนี้กันมาแล้วน่ะ ไหนบอกจะไม่มีอะไรแบบนี้เกิดขึ้นอีกแล้วไง
เรา/ เดี๋ยวแล้วมันครั้งที่2ยังไง ครั้งแรกอะไรวะ?
พี่เด่น/ ก็ตอนที่โทรคุยอยู่ตอนนั้นไง
เรา/ ตอนนั้นเค้าโทรมา นี่ก็รับดูเฉยๆแล้วพี่จะให้ทำไงอะ
นี่ก็ไม่รู้จะทำไงเหมือนกัน
พี่เด่น/ ก็พี่เคยพูดไปแล้วไง ว่ามีพี่ต้องไม่มีคนอื่น แต่ถ้ามีคนอื่นก็ต้องไม่มีพี่ ขี้เกียจมานั่งซื่อสัตย์อยู่ฝ่ายเดียวแล้วว่ะ เหนื่อย
เรา/ ขี้เกียจมานั่งซื่อสัตย์อยู่ฝ่ายเดียวแล้ว? คือไปกับเค้าจริง แต่ก็ไม่ได้ในถานะคนคุยหรืออะไรเกินนั้นอะ แล้วตอนนี้ทุกอย่างก็ชัดเจนว่าน้องมีพี่อยู่ ทั้งหน้าเฟส ทั้งในสตอรี่
เค้าก็เห็น เค้าก็รู้หมด
แล้วพี่พูดมาแบบนั้น พี่หมายความว่าไง?
พี่เด่น/ ก็ไอ่ที่มันชัดเจนนั่นแหละ แต่พอคนอื่นไปเห็นน้องอยู่กับอีกคน เค้าจะพูดถึงน้องว่าไง เค้าจะพูดว่าพี่อยู่ยังไงน้องถึงไปกับคนอื่นแบบนี้
เหนื่อยที่ต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้แล้วว่ะ
เราก็คุยกันไปคุยกันมา พี่เด่นก็เงียบไป เช้ามาอีกวันพี่แกก็เงียบไปเลยไม่ตอบแชทไม่รับสายอะไรเลย เราทักก็ทักไปง้อไปขอโทษถี่มาก จนผ่านมาอีกวันนึงเราไปดูมวยไทยไฟท์ที่เซ็นทรัล ไปกับพี่ดั้มรุ่นพี่ในซอยบ้านพัก พี่เขาก็ชอบเราด้วยนั่นแหละเเต่เราไม่ได้ชอบและคุยปรึกษาเรื่องความรัก พี่แกก็ยังลืมแฟนเก่าไม่ได้แฟนเก่าแกทำงานอยู่ที่เซ็นด้วย นี่ก็มีเรื่องไม่สบายอยู่ เลยออกไปดูมวยกันสองคน ระหว่างนั้นก็เปิดดูแชทพี่เด่นอยู่เรื่อยๆ แกเงียบไปเป็นวันที่2 จนดึกของคืนนั้นแกตอบแชทมาว่า
พี่เด่น/ ยังจะให้พี่ต้องพูดอะไรอีกอ่ะ
เรา/ แล้วทำไมไม่บอกไม่ลากันบ้าง
ไหนบอกจะประคับประคองไง
นี่จะไม่ให้อภัยกันเลยรึไงอะ
ไม่มีคำว่าโอกาสเลยหรอ
พี่เด่น/ (ส่งรูปที่เรากับพี่ดั้มนั่งด้วยกันที่เซ็นทรัลมา)
ประคับประคองยังไง ต้องแยกแยะอะไรอีกหรอ? โอกาสอะไรอีก?
เราก็อธิบายไปบลาๆๆๆ
พี่เด่น/ คนที่เค้าสำนึกผิด เค้าไปทำอะไรกันแบบนี้หรอ
เรา/ ทำไร
พี่กะจะให้นอนเครียดอยู่คนเดียวเนี้ยนะ
เพื่อนก็
มันกลับบ้านกันหมดปิดเทอม
พี่ก็
พี่เด่น/ ท้อเหมือนกัน พังแล้ว
เรา/ น้องรู้เหตุผลที่เค้าชวน
เค้ากะจะไปดักแฟนเก่าเค้าเพราะเค้าก็รู้ว่าน้องเครียด น้องมีปัญหาอยู่
น้องไม่สบายใจอยู่
เค้าก็เลยชวน
นี่ก็
เพราะอยู่บ้านแล้วคิดมาก
พี่เด่น/ เหมือนว่าพี่ไม่คิดมากเลยเนอะ จริงๆไม่อยากมาทำงานเลยด้วยซ้ำ ตอนที่เห็นรูปกะจะตามออกไปให้เห็นกับตาจริงๆ คิดว่าพี่จะรู้สึกยังไงเวลาเห็นภาพนี้ ในสถานะการณ์แบบนี้ ยิ่งมาเจออะไรแบบนี้เข้าไปอีก ไม่ไหวแล้วว่ะ มันไม่โอเคตั้งแต่เมื่อวานแล้ว มาวันนี้อีก จะให้พี่ทำเป็นไม่รู้อะไรแบบนั้นหรอ
คนที่เค้าอยู่เฉยๆไม่ได้แปลว่าจะไม่รู้สึกอะไร
เรา/ มันจะไม่มีทางกลับมาเหมือนเดิมแล้วใช่มั้ย
พี่อยู่คนเดียวได้ ทั้งๆที่น้องนี่อยู่ไม่ได้
แล้วนี่ก็ไม่ได้ต้องการใครมาเยียวยาอะไรทั้งนั้น
แต่ให้นอนคิดมาก คิดอยู่คนเดียว ใจร้อนกระวนกระวายอยู่คนเดียวแบบนั้นหรอ
มันแย่นะเว้ย
พี่เด่น/ แล้วจะให้พี่ทำยังไงวะเหมือนล้มแล้วโดนเหยียบซ้ำอีกทีนึงอ่ะ ความรู้สึกนี่พังจนไม่เหลือเป็นชิ้นเป็นอันแล้วอ่ะ จะให้ประกอบมันกลับมายังไง น้องลองมาเป็นพี่ดูบ้างมั้ย จะได้เข้าใจมีแต่พังซ้ำแล้วซ้ำอีก คนของเราไปไหนมาไหนกับคนอื่นนี่จะให้พี่ทำใจยอมรับมันยังไงว่ะ
นี่มันไม่ใช่ในละครน่ะเว้ย
ยังมีเรื่องอื่นอีกมั้ยอ่ะที่พี่ยังไม่รู้
ความเชื่อใจที่ให้ไปเต็มร้อยตอนนี้เหลือแค่ศูนย์อ่ะ
เริ่มหมดศรัทธาในความรักแล้วว่ะ
แต่ก็ไม่โทษใครอะไรทั้งนั้น คงผิดที่เราไม่มีเวลาด้วยแหละมันถึงเกิดเรื่องแบบนี้
แล้วแกก็เงียบหายไปอีก เราก็คุยๆไปง้อไปเยอะมาก จนแกก็ตอบมา
พี่เด่น/ พี่ยังไม่ไปไหน ยังอยู่ที่เดิม แต่มันทำใจยอมรับมันยากอ่ะน้องเข้าใจมั้ย จะให้พี่ทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นงั้นเลยหรอ นี่พี่ก็คิดไปเองไปเท่าไหร่แล้วอ่ะ ไม่มีใครมารับรู้เลยด้วยซ้ำว่าพี่เป็นอะไรรู้สึกยังไง พี่ว่าถ้าคุยมันอาจจะแย่กว่านี้ก็ได้น่ะ พี่ยิ่งอารมร้อนอยู่ด้วย คิดไปต่างๆนาๆแล้วอ่ะตอนนั้น พี่แค่อยากใช้เวลาคิดไตร่ตรองอยู่กับตัวเองสักพักอ่ะ ยิ่งมาคุย มันยิ่งรู้สึกเจ็บอ่ะ บางทีก็อยากหายไปเลยด้วยซ้ำ แต่ทำไมความคิดที่พี่จะทิ้งน้อง ไม่ง่ายเหมือนทิ้งคนอื่นเลยว่ะ พี่ก็เสียดายเวลาเหมือนกัน กว่าจะรู้สึกกว่าจะพัฒนาความสัมพันธ์มาได้ขนาดนี้ มันไม่ง่ายเลยที่จะไปรู้สึกกับใครใหม่อีกครั้ง พี่ไม่เคยรู้สึกขนาดนี้กับใครมานานแล้วน่ะ ที่ผ่านๆมาคือจะทิ้งใครก็ทิ้งง่ายๆเลยอ่ะ แต่ทำไมครั้งนี้มันทำไม่ได้ว่ะ เอาจริงๆแล้วพี่ก็ไม่ควรมางี่เง่าแบบนี้จริงมั้ย
จนครั้งนี้พี่เด่นก็ให้อภัยเรา กว่าจะได้โอกาสครั้งนี้มาทรมานมากเราพูดไปหมดทุกอย่างทั้งความรู้สึกนู่นนี่นั่น ไม่เคยง้อผู้ชายคนไหนแบบนี้เลย
จนมาครั้งที่2(ยังไม่คบกัน)
อันนั้นก็ทะเลาะกันเพราะเราอีก แฟนเก่าเราทักแชทมาคุยโทรมาหาบ้างไรบ้าง จนแฟนของเขาจับติดและทักมาหาเรื่องเรา จนมันเอาเรื่องนี้ไปบอกพี่เด่น เเละก็มีปัญหากันอีก แต่ครั้งนั้นไม่แรง พี่แกพยายามไม่อะไรมาก แต่คำพูดที่แกพูดมาก็น่าคิด
พี่เด่น/ ทำไมสร้างแต่ปัญหา มีแต่เรื่องมาให้ปวดหัว
ครั้งที่3 (คบกันแล้ว)
เรามาฝึกงานต่างจังหวัด4เดือน เราเครียดเรื่องที่ฝึกงานบางทีเอาไปพาลจนเป็นเรื่องเป็นราว แต่พี่เด่นก็ใจเย็นและยอมมาตลอด แกขึ้นไปหาเราที่นั่นด้วย จนครั้งนั้นเราเอามือที่สามเข้ามาอีก เราแอบบคุยกับพี่โอมในไลน์ โทรคุยบ้าง แชทบ้าง แต่ไม่ได้เจอตัวจริงกัน แค่ฟอลไอจีกันมานานมากแล้ว
จนช่วงนั้นเราลากลับบ้าน มาหาแม่มาหาพี่เด่น เราไปกินชาบูกับครอบครัวเรา หลังจากนั้นมาพี่เด่นมานอนเล่นอยู่ที่บ้าน แล้วจู่ๆพี่โอมโทรไลน์มา พี่เด่นเห็นและเป็นเรื่องขึ้นอีกแล้วว เราทะเลาะกัน(แต่ไม่มีการทำร้ายร่างกายใดๆเลย พี่แกใจเย็นมาก) พี่เด่นบอกให้พี่โอมแอดเฟสไปคุยกับแกแบบลูกผู้ชาย ระหว่างนั้นแกสั่นมาก สั่นจนเรากลัว แกร้องด้วย และแกก็พูดออกมาว่า
พี่เด่น/ ทำไมถึงซื่อสัตย์ให้กันไม่ได้เลย จะต้องให้พี่มาเจออะไรแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน น้องไปฝึกงานพี่ไม่เคยไปสนใจใครเลย พี่ฝึกงานเสร็จก็ไปทำงานต่อ แต่ละวันเหนื่อยจนแทบจะคลานกลับบ้านเพื่อได้เก็บตังขึ้นไปหาน้องบ่อยๆ
เราร้องโห่เลยค่ะ เรารั้งเรายื้อเราขอโทษเรากอดแกไว้ เอาแจรถไปแอบมั้งไรมั้งเพื่อไม่อยากให้แกกลับ เพราะเรารู้ว่าครั้งนี้แกคงไม่ให้โอกาสเราแล้ว เรารั้งแกไว้จนจะตี2 จนยอมให้แกกลับ เรานอนร้องทั้งคืน คืนนั้นเราทั้ว3ต่างก็ไม่ได้นอน เพราะคุยกันอยู่ พี่โอมกับพี่เด่นก็ไปคุยกันสองคนว่ามันเกิดอะไรขึ้น พี่โอมบอกพี่เด่นว่าถ้าจะเลิกกับเราจริงๆ พี่เขาจะขอดูแลเราต่อ เขา2คนคุยกันดีมากแบบโตๆ ใช้เหตุผลมาคุยกัน คืนนั้นเราร้องจนถึงเช้า ข้าวไม่กิน นอนไม่หลับ ไข้ขึ้นสูง แม่ไปทำงานกลับมาตอนเย็นเห็นเรานอนตัวร้อนก็ตกใจ เอายาเอาข้าวมาให้กิน จนดึกแล้วยังไม่ดีขึ้น แกเลยจะพาไปหาหมอ แต่พาไปลำบากเนื่องจากเราลุกจากที่นอนไม่ได้เลย เราเลยบอกให้แม่โทรหาพี่เด่นเพราะตอนนั้นจะ4ทุ่มแล้ว พี่แกน่าจะใกล้เลิกงานแล้ว แม่โทรไปบอกว่าจะให้มาพาไปโรงบาลหน่อยพี่เด่นก็รีบจัดการที่ทำงาน แต่แม่ก็รอไม่ไหว จนให้พี่ข้างบ้านช่วยขับและพาไป เราไปถึงก็หลับเพราะหมอให้กินยา ตื่นมาอีกทีเห็นพี่เด่นยืนจับมืออยู่ข้างเตียง เราร้องไห้ทักทีที่เห็นหน้า จนหมอให้กลับบ้าน พี่เด่นก็ตามมาเฝ้าต่อที่บ้าน คอยเช็ดตัวทั้งคืนจนเช้าไม่ได้นอนเลย เราตื่นมาเห็นแกนอนคุบอยู่กับเตียง แกมาคอยเฝ้าแบบนี้อยู่หลายวันพาไปตามหมอนัดด้วย จนดีขึ้นและกลับไปฝึกงานต่อ เราเลยคุยกันและแกก็ให้โอกาสอีกครั้งนั้น
ต่อด้านล่างนะคะ (เรื่องจริงทั้งหมด ไม่มีเเต่งเติมใดๆทั้งสิ้น)