ความรัก คือหนึ่งในอุปทาน เป็นต้นเหตุแห่งความทุกข์ทั้งหมด

พระท่านถึงบอกที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์
รูป สร้าง เวทนา
คือเมื่อเห็นว่ามีตัวตน ก็เกิดความรู้สึกผูกพันธุ์
คนมักไม่เห็นเรื่องเหล่านี้ด้วยสติปัญญา
แต่มักใช้สัญชาติญาณง่าย ๆ ที่เกิดจากกายเนื้อ
คือใช้ตาดู หูฟัง และใจคิดไปจับ
ไม่ได้ใช้กายทิพย์
คือการคัดกรองโดยการพิจารณาด้วยองค์ความรู้ประกอบ
ทั้งที่
จะให้ความรักเกิดขึ้นแล้วไม่เกิดความทุกข์เป็นเพจเกจแถม
ต้องอาศัยอย่างนี้ทั้งนั้น
รักให้มีสติ
รักให้เกิดปัญญา
ย่อมปราศจากทุกข์
และถึงจะมีทุกข์
ก็ทุกข์ไม่มาก
หาทางออกจากความทุกข์ก็ง่าย
.
ความผิดหวังในรัก
รักไม่สมหวัง
รักไม่เป็นอย่างที่ใจคิด
ก็คือบทเรียนรู้
ที่จะทำความรักให้ดีงามขึ้นนั่นเอง