ขอที่ระบายหน่อยครับ....ผมรู้สึกโกรธตัวเองจริงๆ

ผมได้คุยผู้หญิงคนนึงที่เลิกกับแฟน และเธอได้คุยไลน์กับเธอจนรู้สึกชอบกัน
เธอนิสัยดีมากถึงจะขี้งอนก็เถอะ เธอบอกเธออายุ26
เรา2คนก็ส่งรูปมาให้ดูและยอมรับกัน 
จนกระทั่งวันหนึ่งตกลงคบกันเป็นแฟน เราได้นัดเจอกันไปดูหนังกินข้าว....
จู่ๆเธอก็สารภาพความจริง ว่าเธออายุรุ่นเดียวกับแม่ของผม ทำให้ผมติดสตั๊นไปพอสมควร
ผมคิดไปไกลหลายๆเรื่องว่าพ่อกับแม่และครอบครัวผมเขาจะคิดกับผมยังไง ถ้าเกิดผมมีแฟนรุ่นเดียวกับแม่
ไหนจะเรื่องที่เธอจะมีลูกให้ผมได้รึเปล่า แถมเธอยังอ่อนแอมากด้วย
แต่ผมก็ตัดสินใจคบเธอต่อเพราะเคยเห็นรูปเธอแล้วว่ายังดูอ่อนวัยกว่าที่เป็น
แต่พอได้เจอตัวจริงเธอกลับดูมีอายุกว่าแม่ของผมมาก  
เธอถามว่าอยากจะคบกับเธอต่อไหม....ผมลังเลมาก ลังเลมากจริงๆ
เธอดีกับผมมากแต่หลายๆอย่างทำผมตัดสินใจไม่ได้ สุดท้ายเธอก็ขอกลับไปแล้วก็บล็อคทุกอย่างผมทิ้งหมด
ผมรู้สึกผิดมากจริงๆ เธอนิสัยดีและดีกับผมมาก แต่หลายๆอย่างทำให้ผมรู้สึกทำอะไรไม่ถูกจริงๆ
ผมคิดถึงวันที่คุยกับเธอด้วยความรู้สึกดีๆ ไม่อยากเลิกกับเธอเพราะความรู้สึกผูกพัน
ผมเสียใจมากจริงๆ ถึงเธอจะเลิกคบกับผม แต่ผมก็ยังเป็นห่วงเธออยู่ยังอยากคุยเหมือนเดิม
ถึงเธอจะบอกว่าเข้าใจผมก็เถอะเพราะผมเป็นลูกชายคนเดียวของตระกูล เรื่องที่เราอายุต่างกันและอาจทำให้เรามีลูกได้ไม่ปกติ
ผมรู้สึกเหมือนตัวเองไปหักหลังผู้หญิงคนนึงมาก ผมคงจะทำให้เธอร้องให้เสียใจอย่างหนัก...
ขอบคุณทุกคนที่อ่านเรื่องราวที่อัดอั้นของผมครับ......