ให้กำลังใจ

สวัสดีคะ ชื่อเมย์ (นามสมมติ) เมย์อายุ 22 ย่าง 23 คะ เป็นซึมเศร้า กินยารักษาอาการมา 7 ปีกว่าแล้ว ตอนนี้เมย์มีลูกชาย 1 คนคะ วัย 10 เดือนกว่า แล้วเมย์เองก็ยังคงเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยเปิดแห่งหนึ่งใน กทม.คะ จบปลายปีหน้าคะ ใช่คะ เมย์เรียนอยู่แล้วเมย์ก็พลาดท้อง ท้องไม่พร้อม ทางบ้านเมย์รับรู้แค่แม่ของเมย์คนเดียว พ่อยังไม่รู้คนอื่นๆก็ไม่รู้ เพื่อนๆเพื่อนสนิทก็ไม่รู้ ตั้งแต่ท้องจนคลอดลูกได้ 10 เดือนกว่าเมย์ไม่เคยโพสรูปลูกลงในโซเชี่ยวส่วนตัวของตัวเองเลย Facebook ของเมย์ เมย์อยู่ในกลุ่มคนท้องเห็นแม่ลูกโพสรูปถ่ายภาพคู่กัน เมย์อิจฉามากเมย์อยากทำแบบนั้นบ้างอยากถ่ายรูปคู่กับลูกแล้วโพสอวดคนอื่นบ้าง แต่เมย์ก็ทำไม่ได้ ถ้าเมย์โพสออกไปทุกคนต้องรู้เรื่องนี้กันหมด และก็จะดูถูกว่าเมย์มาเรียน ทำไมมีลูกละ เมย์ก็ยอมรับผิดนะคะว่าเมย์ผิด แต่ที่เมย์กลัวแม่กลัวพ่อกลัวแม่จะอับอายผู้คนที่คอยจ้องแต่จะนินทา เมย์กลัวพ่อจะคิดมากเมย์กลัวพ่อจะไม่คุยกับเมย์ ที่ที่เมย์เรียนอยู่ปัจจุบันคือเมย์ซิ่วมาจากมหาลัยเอกชนที่นึงแถวรังสิต ตอนนั้นพ่อไม่คุยกับเมย์เลยจนเมย์มีที่เรียนใหม่ ละพอเมย์มีที่เรียนใหม่ เมย์ก็มาท้องอีก เมย์เป็นห่วงความรู้สึกพ่อกับแม่ แล้วก็สงสารแม่ที่ต้องคอยปิดบังช่วยเหลือเมย์ตลอด ทุกวันนี้เมย์ไม่ได้กลับบ้านเกือบจะ 2 ปีแล้วคะ เพราะต้องเลี้ยงลูก เวลาปิดเทอมก็หางานพาสไทม์ทำ แล้วก็พาลูกกลับไปบ้านยังไม่ได้ ถ้าเมย์จะกลับบ้านไปคนเดียวเราก็สงสารลูกเพราะลูกติดเมย์มาก เด็กตัวแค่นี้เค้าจำได้แค่คนในบ้าน และเมย์กับลูกไม่เคยห่างกันข้ามคืน เมย์กลัวลูกจะร้อง ตอนนี้เมย์เลี้ยงลูกอยู่ที่บ้านแฟนคะ ทางบ้านแฟนก็ไม่รู้เรื่องปัญหาที่บ้านเมย์เรื่องที่เมย์เล่ามาตอนต้นหรอกคะ ตอนนี้เมย์ก็ปิดเทอมแล้วถึงแม้จะปิดไม่กี่วันเมย์ก็อยากจะกลับบ้านไปหาพ่อหาแม่บ้าง ปีใหม่ สงกรานต์ที่ผ่านมาก็ไม่ได้กลับ ปีใหม่นี้ก็คงไม่ได้กลับ เมย์ได้แต่มองหน้าลูกแล้วร้องไห้เวลาที่เมย์เหนื่อย เมย์ท้อ ถ้าเป็นเมื่อก่อนเราคงฆ่าตัวตายไปนานแล้วละ เพราะเมย์เองเคยกินยาเกินขนาดมาแล้วถึง 2 ครั้ง แต่ครั้งนี้ที่เมย์ทำไม่ลงคือเป็นห่วงลูก เมย์รักลูก พยายามห้ามตัวเองจนบางทีก็แอบคิดว่าหรือเราจะเอาลูกไปตายกับเราดี อุ้มลูกไปโดนสะพานด้วยกันเลยมั้ย แต่ก็นึกไปถึงพ่อไปถึงแม่อีก แล้วก็เห็นรอยยิ้มของลูกเห็นพัฒนาการของลูกในแต่ละวัน มันทำให้เลิกคิดเรื่องแบบนั้น แต่ในทุกๆวันเมย์ก็ยังคิดอยู่เสมอว่าเมย์จะกลับบ้านยังไง เมย์ยังเรียนไม่จบแต่ใกล้จะจบ คนอื่นไม่เข้าใจไม่เป็นไร จะนินทา จะว่าเมย์ยังไงเมย์ไม่สนเพราะเมย์ก็เป็นเหมือนที่พวกเค้าพูดนินทากัน เมย์แค่สงสารแล้วก็เป็นห่วงความรู้สึกพ่อกับแม่แค่นั้น เมย์คิดว่าถ้าเมย์เรียนจบแล้วเมย์ค่อยจะพาลูกกลับไปบ้านดีมั้ย แต่อีกใจนึงก็คิดถ้าเมย์ไม่กลับบ้านเกือบเลย 3 ปี ก็จะคอยมีคนมาถามพ่อถามแม่ว่าเราไม่กลับบ้านเหมือนลูกคนอื่นหรอ นู้นนี้นั้นไปอีก ยิ่งจะทำให้พ่อกับแม่เมย์รู้สึกไม่ดีกับคำถามนี้ ที่เมย์พิมพ์มาแบบนี้เพราะเมย์รู้จักคนแถวบ้านดี ทุกวันนี้เมย์เครียด คิดเรื่องนั้นเรื่องนี้ จนหัวจะระเบิด ระบายได้แค่กับจิตแพทย์ เมย์มีนัดกับจิตแพทย์ทุก 3 เดือนคะ ส่วนแม่ก็คุยให้คำปรึกษาเมย์ได้ทุกเรื่องเหมือนกัน แต่ที่ไม่พูดไม่ระบายกับแม่เพราะไม่อยากให้แม่เป็นห่วง ไม่สบายใจ ทุกวันนี้ไม่มีเงินจะใช้ก็ไม่กล้าขอแม่ใช้ ส่วนเรื่องเมย์กับแฟนก็รักกันบ้างทะเลาะกันบ้างเหมือนคู่อื่นๆละคะ แต่บางทีที่เมย์ไม่พอใจแฟน เมย์ก็ได้แต่เก็บมางอลมาน้อยใจอยู่คนเดียว แล้วก็ร้องไห้กับลูก คือคนที่ไม่เคยเลี้ยงเด็กไม่รู้หรอกมันเหนื่อยแค่ไหน บางทีเมย์บอกแฟนให้ช่วยดูลูกบ้าง แฟนก็ว่าหาเงินให้กินแล้วยังจะมาใช้อีก (เหมือนเค้าคิดว่าเลี้ยงลูกสบายอะคะ) พร้อมกับขึ้นเสียงและคำพูดหยาบคายจนเมย์ต้องร้องไห้อยู่บ่อยครั้ง สักพักเค้าก็จะกลับมาพูดดีกับเรา แต่ไม่มีคำว่าขอโทษแค่พูดดีชวนไปกินนั้นกินนี้ คือเมย์อยู่บ้านแฟนเมย์ก็อยู่แต่บ้านจริงๆคะ นอกจากจะไปเรียนเพราะเมย์ไม่ค่อยรู้จักใคร จะไปไหนมาไหนแถวบ้านแฟนก็จะไปกับแฟนตลอด บางวันเมย์ก็ชวนแฟนไปนั่งรถเล่นกับลูกแฟนก็บอกขี้เกียจบ้าง ไม่อยากไปบ้าง แต่แฟนไปกินเหล้าได้ เมย์ก็ได้แต่น้อยใจบ่นไปก็เท่านั้น เมย์กับแฟนคบกันมาจะ 3 ปีแล้วคะ ยิ่งตอนมีลูกเค้ายิ่งชอบขึ้นเสียงพูดจาหยาบคายใส่เมย์บ่อยๆ แล้วสักพักเค้าก็จะมาพูดด้วยเป็นแบบนี้บ่อยคะ บ่อยจนเหมือนเค้าไม่คิดว่าเมย์มีความรู้สึกอะคะ แฟนก็รู้นะว่าเราป่วยเป็นซึมเศร้า แต่เค้าก็ยังชอบทำพฤติกรรมแบบนี้ พูดแบบนี้กับเมย์อยู่บ่อยๆ ตอนนี้เมย์ไม่มีใครเป็นที่ระบาย เป็นที่คอยให้คำปรึกษา เมย์ก็เลยมาโพสระบายที่นี้แหละคะ หวังว่าคนที่อ่านกระทู้นี้จะเข้าใจเมย์นะคะ