เวียนว่ายตายเกิด

    ก่อนอื่น ขออนุญาติ ผมเป็นพุทธ และเชื่อในสายวัดป่า เชื่อในศีล สมาธิ ปัญญา แม้ว่า ส่วนใหญ่ ศีลก็ ยังเจริญไม่ถึงที่สุด ผมกลัวบาป แต่ก็ละเมิดศีล พยายามสมาธิ วิปัสสนา ตามรู้อารมณ์ เชื่อเรื่องกรรม และผลแห่งกรรม และอ่านหนังสือแนววิเคราะห์ทางพุทธมาประมาณนึง
    คราวนี้ ผมมาตั้งคำถามตัวเอง แล้วก็หาคำตอบไม่ได้ มันอาจเป็น อะไรที่บ้าบอ คือผมคิดว่า เพราะ เราจำไมได้ว่าเราเคยเป็น อะไรมาก่อน เราก็เลย ไม่พยายาม ที่จะเดินตามคำสอนของพระพุทธเจ้า ไปถึงจุด ที่ดับ อย่าแท้จริง เราอาจเคยเป็นหมา หรือเห็นหมาจร ที่ทรมาณ แต่เราจำไม่ได้ เราก็เลยไม่เข้าใจทุกข์นั้น แม้พิจารณา เห็นว่าทุกข์ แต่ ก็ถ้าไปเกิดเป็นหมา มันคงเหมือนตอนเกิดเป็นคน ผมจำอะไรไม่ได้เลยตอนเกิด ตอนสองสามขวบ ไม่มีอะไรในหัวเลย ตอนนั้นก็น่าจะได้ สัญชาตญานหมา คงไม่ได้พิจารณาว่าเนี่ยและเพราะทำกรรมไม่ดี เลยมาเป็นหมา
    หรือผมเข้าใจผิด จริง เรา ไม่มีอะไร เป็นแค่องค์ประกอบของ รูป นาม พอเป็นงี้ ผมไปใหญ่เลย เอ้า งั้นก็ใส่เต็มได้ เพราะ ประกอบร่างใหม่ แบบไหนอีกก็ไม่รู้
เคยฟังพระอาจารย์ คึกฤกธิ์ ท่านอธิบายว่า จริง ใต้รูป นาม มีสัตตานัง หรือ น่าจะเป็น เราจริงๆ ที่น่าจะไม่สามารถอยู่โดยอิสระได้ ต้องไปประกอบร่างกับ รูป นาม อื่นๆ ให้กลาย เป็น หมา แมว คน อะไรแบบนั้น แต่ผมก็ว่า ถ้า ไอ้ตัวนั้น มันจำอะไรไม่ได้ มันก็คงแค่หวิวๆ ว่าต้องตาย แล้วต่อไปจะแย่ลง หรือ ดีขึ้น ก็เป็นไปตามกรรม ที่ทำ แต่ ถามว่าจะทรมาณจกเข้าใจว่า การเกิดนั้นเป็นทุกข์มั้ย ก็คงอารมณ์เดียวกัน มันจำไม่ได้ แล้วก็หาไอ้ตัวสัตตานังไม่เจอตามเคย
    ในบริบท ของพุทธศาสนา ปฏิบัติแล้วดีขึ้นจริงๆ ใจเย็นขึ้น ความอิฉาริษยาน้อยลง แต่มันก็ไม่ได้คิดจะทำให้ไปถึงจุดที่เรียกว่านิพพาน เพราะ มันไม่เข้าใจอย่างท่องแท้ หรือมีอวิชชา คอยกวน ผมก็วนๆ กลับที่เดิม ก็จะไปเป็นอะไร เราก็ปรับตัวไปตามสิ่งที่เป็นหรือต้องเป็น
    ขอคำตอบแบบ มีเหตุมีผลนะครับ ผมอยากรู้จนเป็นตัณหาไปแล้ว