เราอายุ 14 เรียนอยู่ม.3 เปิดเรียนเทอม 2 เราไม่ได้ไปโรงเรียนเลย เรารู้สึกว่าเราไม่อยากเรียนโรงเรียนนี้ต่อ เพราะ เราทะเลาะกับเพื่อนในกลุ่มจิตใจเราแย่มาก จนเกรดเทอม 1 เราออกมาไม่ดีพอสมควร จนที่บ้านต่อว่าเรา เราก็เล่าให้พวกเขาฟังว่าเรามีเรื่องไม่สบายใจนะ พวกเขาก็ไม่เคยฟังเราเลย ต่อว่าเราต่างๆนานา เราก็เหนื่อยเป็นนะ เราพยายามสุดแล้ว เวลาเรามีเรื่องอะไรมาปรึกษาคนในครอบครัวไม่ได้เลย ถ้าเราพูดขัดหูนิดหน่อย ยายก็จะตีเราด่าเราด้วยทำแรงๆ แรงมากด้วย และพอทะเลาะกับยายทีไร ยายก็จะพูดประโยคนี้เป็นประจำว่า พ่อแม่ก็ไม่มีเหมือคนอื่นยังจะทำตัวเหี้-อีก ยายชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับลูกหลานคนอื่น ชอบพูดให้เราดูแย่ที่สุดและชอบพูดให้ลูกหลานคนอื่นดีที่สุด ชอบขุดเรื่องไม่ดีของเรามาพูดทำร้ายจิตใจเรา ตบตีเราเหมือนเราไม่ใช่คน เราเหนื่อยแล้ว เราไม่ไหวแล้ว เราไม่อยากอยู่ต่อแล้ว เรารู้สึกไร้ค่า หันไปหาใครก็ไม่ได้เลยสักคน ไม่เคบไม่รับกำลังใจจากใคร เราอยากตาย อ่านดูแล้วอาจจะเป็นเรื่องแค่นี้ของทุกคนแต่สำหรับเรามันหนักมากเลยนะ.
เกลียดครอบครัวตัวเอง