สวัสดีครับ ผมจะเรียกชื่อแทนตัวเองว่า A" แล้วกันครับ ก่อนอื่นเลยผมต้องย้อนกลับไปตอนที่ผมคบกันกับผู้หญิงหนึ่งคนผมจะเรียกแทนชื่อว่า B" นะครับซึ่งตอนนั้นเรารู้จักกันผ่านแอบแชทๆนึงละกันครับ ซึ่งเราสองคนตกลงคบกัน ผมเองก็ด้วยความเป็นผู้ชาย ก็มีแอบคุยกับคนอื่นบ้างนิดๆหน่อย ด้วยความเจ้าชู้แล้วพึ่งจะคบกัน ผมไม่มั้นใจอะไรเลย ผมจึงหายไปจากB ผมเองก็ไม่เคยรู้เลยว่าเขารอ รอเราอยู่ ตอนนั้นผมได้แต่คิดสนุกๆไปวันๆ จนผมได้มีโอกาส มาฝึกงานที่ ชลบุรี ตอนนั้นก็ยังมีติดต่อกับBบ้าง แต่สถานะตอนนั้นไม่ไช่คนคบกันอีกแล้ว ผมได้เจอผู้หญิงอีกคนครับ แทนชื่อว่า c"นะครับ ผมได้คบกันครับตอนนั้นB เค้ามีแฟนใหม่ไปแล้ว ผมได้แต่คิดในใจว่าเธอคงโชคดีแล้วจริงๆที่ไม่ต้องคบหากับคนแบบผม B"เป็นผู้หญิงคนแรกครับที่ทำให้ผมรักได้ ตัดมาที่Cเราคบกัน 1-2ปี ผมก็ยังคุนเล่นกันกับBในสถานะเพื่อนCดีทุกอย่างครับ เทอดูแลผมอยู่ตลอดจนคิดว่าคนนี้แหละไช่แน่ๆ ทุกอย่างมันเริ่มเมื่อปีที่3-4ก้าวเข้ามาหาเราครับ ครั้งนี้ผมทะเลาะกับCด้วยเหตุผลที่ผมทำงานไม่มีเวลา ซึ่งงานที่ผมทำต้องคอยออกนอกสถานที่อยู่ตลอดครับ นานๆผมจะได้เจอกันสะที ผมพยามทดแทนสิ่งที่ขาด จนวันนึงผมเริ่มถอดใจครับ ผมกลับไปคุยกับBแล้วผมยิ้มได้เสมอ ผมคิดว่า ไอความรักที่ให้Cทำไมไม่เคยพอ ผมกลับไปขอBกลับมาคืนดีแบบดื้อๆ ซึ่งตอนนั้นผมไม่อยากแม้แต่จะคุยกับCเลย แต่ในสมอง ไม่ได้ต้องการBแค่อยากเอาชนะ เธอกลับมาคบกลับผมครับ ทั้งที่ตอนนั้นเธอเองก็มีแฟน ผมก็หายไปอีกแบบนั้นนี้คือรอบที่เธอมีน้ำตา จนผมคบกับCเข้าปีที่5 ผมย้ายไปอยู่กับCเพราะว่าคิดอยากจะสร้างด้วยกัน ด้วยความที่เป็นคนหาเงินเก่งนะครับตอนนั้น พร้อมที่จะมีครอบครัวผมอยู่กับCผมทำทุกอย่างที่ได้เงิน ทำทุกอย่างที่คิดว่าเราจะสร้างครอบครัวแล้วนะ จนวันนึงปัญหามันเริ่มจาก ผมตกงาน แม่ของCเค้าก็พยามยัดเยียดหางานให้ผม ให้ผมไกลกันกับCอยู่ตลอด ผมไปร็ว่า มีผู้ใหญ่คนนึงมาชอบCแล้วทางแม่เค้าก็เห็นด้วยว่าต้องกรลูกเขยที่มีทุกอย่าง ไม่ไช่สร้างทุกอย่าง (ผมลืมบอกไปว่าบ้านผมทำธุรกิจรับเหมาครับ)ผมแยกตัวไม่เอาอะไรติดมือมาสักอย่างเพราะคิดว่าตัวเองหาได้ ผมมีรถ1คัน มอเตอร์ไซค์3คันมีเงินเก็บ ปัญหาเริ่มก่อตัว เพราะทางแม่ยายเค้าต้องการเงิน 2คนเราพยามหาๆๆ ผมไม่เคยส่งให้ทางครอบครัวผมเลย ซึ่ง 65-70%จะให้แม่ยายสะหมด ผมเริ่มมีปัญหาเลื่อยๆจนวันนึงผมระเบิดสิ่งอัดอั้นมานาน จนผมถามแฟนผมว่า เธอเราไปทำงานแยกตัวจากแม่เธอกันไหมเพราะตอนนั้นแม่ยายแม่แฟนวัยรุ่นเหมือนแบบต้องการเปย์ผัวเด็กของเธอ ซึ่งวันๆไม่ทำอะไรเลย ผมเริ่มมีปัญหามากขึ้นๆผมปล่อยให้ตัวเองจมไปเลื่อยๆเพราะความเอาแน่เอานอนของชีวิตคู่ไม่ได้แล้ว จนวันนึงผมแยกตัวออกมาทำงานโรงงานได้2ปี ทางแม่ยายเค้าเงิกกับแฟนหนุ่มเค้าพอดี ผมคิดว่าจะปรับปรุงตัวได้แต่เปล่าเลยแย่ยิ่งกว่าเดิม รถผมยกให้เงินที่ทางแฟนหาได้90%เธอให้แม่ของเธอ เงินที่ผมหาได้ ให้แฟนก็มีการไปบังคับเอากับเธอ ผมเริ่มทนไม่จึงให้เธอเลือกทางเดิน เราไปทำงานด้วยกันไหม อยู่แบบนี้เราไม่ไหวแน่ๆ เธอไม่ยอมตัดสินใจอะไรเลย มาถึงวันที่ชีวิตเปลี่ยนอีก1รอบ ตอนที่แม่ยายผมบอกว่าจะไปทำงานที่ต่างประเทศ ผมตัดสินใจลาออกจากงานเลยโดยไม่ลังเล สุดท้ายเหลือแต่แกรบครับกลายเป็นคนว่างงานอยู่พักนึงจนผมเป็นที่หน้ารังเกียจในสายตาเธอไป ผมเลือกที่จะกลับบ้านไปขอความช่วยเหลือผมได้โอกาสนั้น ผมได้รับข้อความเชิญไปงานมงคลสมรส ของBที่บอกไปข้างต้น ผมได้แต่ดีใจกับเธอครับถึงใจตอนนั้นบอกว่าทนเอาไว้ (ก็แฟนเก่าเนาะ) ผมเริ่มมีปัญหากับCมาเรื่อยๆๆๆ ผมขอให้เธอมาเดินกลับผม ผมเข้าใจว่าแม่ใครก็รัก แต่อย่าลืมว่าตัวเองมีครอบครัว จนวันนึงผมขอถอนตัว แล้วคนแรกที่เลือกจะปรึกษาไม่ไช่ใครเลย เป็นBนั้นแหละ ผมคุยกับเธอทุกๆวันๆเข้าไปผมจึงยิงคำถามไปตรงๆ ทำไมAถึงทิ้งBไปวะ คิดอะไรอยู่ ซึ่งBตอบกลับมาว่าเราไม่เคยเอ่ยปากบอกอะไรกันเลย แฟนของBเค้าไม่รู้เลยว่าผมกำลังดึงสิ่งที่เคยเป็นของผมคืนไปจากเค้า เค้าได้แต่ทำร้ายจิตใจของBบ้างอะไรบ้าง เรากับมาคบกันครับ ทั้งแบบนั้นเลย ผมรักครับบอกได้เลยว่ารักBมากผมไม่เคยบอกเธอเลย ผมกลับมานั่งคิดว่า การที่ปล่อยให้ใจทำตามสิ่งที่มันต้องการแล้วจะดีอะ กลายเป็นผมเอวไปหึงหวงทั้งที่ไม่มีสิทธิ์ ตั้งแต่ไปขอเธอแล้ว ผมถามเธอว่าทำไมถึงตัดสินใจแต่งงานไป เค้ากับถามผมว่าเราถามเธอแล้วว่ารับได้ไหม ทั้งที่ใจเรา ยังรอเธออยู่ตลอด ผมต้องทำยังไงกับรักที่มันไม่น่าเกิดขึ้นครั้งนี้ดีครับ ผมต้องทำยังไง
ผมทำอะไรของผมอยู่