เครียดกับงานครับ ปวดหัวมึนตึง จนพี่ๆที่ทำงานบอก ไหวไหม พี่สงสารน้อง เขายัดๆ มาให้เยอะ ไม่ไหวก็ออกไปหางานที่มันดีกว่านี้

ผมทำงานได้ 4 เดือน เป็นงานลูกจ้างชั่วคราวรพ รัฐ ผมจบ ปวส สายไฟฟ้ามา ตอน รพ บอกรับ ตำเเหน่งโสต สายไฟฟ้า อิเล็ก ผมเลยคิดว่า เออ ใกล้บ้านดี ทำไปก่อน ดูเเลตาไปด้วย พอทำงานเข้าจริงๆ ผมโดนให้มาทำงาน ฝ่ายบุคคล ทำหนังสือราชการ ลง กพ7 เงินเดือน  ใบลา ใบรับรอง ใบลาไปต่างประเทศ อะไรที่ ราชการขอผมต้องทำให้ ผมพูดเลย ผมไม่ถนัด จนเข้าเดือนที่ 3 ตาผมก็เสีย ผมก็มองว่า ผมไม่มีหน้าที่ดูเเลตาเเล้ว เเม่ก็ อยู่ได้ เเต่ทางครอบครัวผมมองว่าทนไปก่อน เเต่ผมยอมรับ ทนไม่ไหว เหมือนพร้อมจะระเบิด เลย เดือนหน้ามีสอบ อีกก็ต้องเเบ่งเวลามาอ่านหนังสือ ในใจก็อยากจะออกเลย เเต่พอจะออกก็ไม่มีตังกิน ผมจะออกหลังจาก ประกาศผมสอบก็ไม่ได้ เพราะป้าๆ ที่จ้างต่อหมด อายุงานเเล้ว ผมก็ตัวคนเดียวเลย ไม่มีใครสอนงาน ปวดหัวมากครับ นี่ก็เเอบมาพิมพ์
กระทู้ในห้องน้ำที่ทำงาน
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่