ขอใช้พื้นที่ตรงนี้ในการระบายความทุกข์ในใจนะคะ( ชื่อตัวละครที่ใช้เราสมมุติขึ้นมา แต่เรื่องเกิดขึ้นจริงๆค่ะ)
เราเป็นสาวเหนือค่ะ ชื่อจีน เรียนค่อยข้างเก่ง มีความสามารถหลายด้าน แต่บกพร่องเรื่องเดียวคือเรื่องของความรัก เราก็มีคนเข้ามาตลอด เจอกันในโซเชียลบ้าง ในชีวิตจริงบ้าง เราก็เล่นๆกับทุกคนตลอด เพราะเราเพิ่งอยู่มัธยมปลายด้วยค่ะเลยไม่คิดจะจริงจังอะไรกับใครขนาดนั้น อ๋อ ลืมบอกค่ะว่าเราเป็นคนรับงานหนักพอสมควร มีทั้งงานในรร.และรับถ่ายงานนั่นนี่เวลาว่าง พอช่วงปิดเทอมก็ไม่ได้เจอเพื่อน ก็แชทกันตามปกติ แล้ววันนั้นมีคนแอดมาเกือบร้อยได้ เราก็ไล่รับตามปกติ จากนั้นมันก็มีพี่ผู้ชายคนนึงทักเรามา ชื่อต้น เขาเรียนอยู่มหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในภาคเหนือ เราคุยกันถูกคอเอามากๆ ก็คุยมาตลอด พี่ต้นไม่ค่อยเข้าสังคม ไม่ค่อยไปเจอเพื่อนเท่าไหร่ เลยมีเวลาคุยกับเราเต็มที่ เวลาผ่านไปเดือนกว่าๆ เราคุยกันผ่านสมาร์ทโฟนทุกวัน จนเราเปิดเรียน เลยไม่ค่อยจะมีเวลาให้เท่าไหร่ พี่ต้นก็ไม่อะไร พี่แกบอกเข้าใจเราทุกอย่าง พอเริ่มเข้าเดือนที่3 พี่ต้นเริ่มห่างๆกับเรา เพราะพี่เขาใกล้จบแล้ว เห็นว่าต้องวุ่นอยู่กับที่ทำงาน เรามีแพลนจะไปหาวันที่ 7เดือนพฤศจิกา ที่จะถึงนี้ค่ะ เห็นว่าพี่ต้นไม่ค่อยมีเวลา เลยกะจะไปเจอเลย แล้วเรามีธุระจะไปที่จังหวัดที่พี่แกอยู่ด้วย แต่เมื่อ3วันก่อน
ตอน6โมงเย็นกว่าๆ ปกติพี่ต้นจะโทรหาเรา แต่วันนี้พี่แกมีงาน เลยไม่ได้โทรมา เราเลยโทรไปแทน พอรับสาย
จีน : ฮัลโหล พี่อยู่ไหนอ่ะ
ปลายสาย
เสียงผู้หญิง)ฮัลโหล นั่นใครคะ
จีน : (อึ้งไปพักนึง คิดว่าน่าจะให้เพื่อนแกล้ง) อ๋อ ขอสายพี่ต้นหน่อยค่ะ
ปลายสาย : (เสียงผู้หญิง) มีอะไรรึป่าวคะ แล้วเป็นอะไรกับคนนี้(พี่ต้น)
เราทำไรไม่ถูกเลยค่ะ เลยกดวางสาย
แล้วเบอร์พี่ต้นก็โทรกลับมา เราตัดสายทิ้งทุกรอบ เกือบ20สายได้ค่ะ จากนั้นก็มีเบอร์แปลกโทรเข้ามา
จีน:ฮัลโหลค่ะ
ปลายสาย : เป็นอะไรกับต้นอ่ะคะ?
จีน: (อ้ำๆอึ้งๆ ที่จะตอบไป)อ๋อ ตอนนี้ยังไม่ว่างอ่ะค่ะ เดี๋ยวยังไงโทรกลับไปนะคะ
........ ความรู้สึกตอนนั้นคือกูตายค่ะ เหมือนโดนเหยียบสายออกซิเจน จากนั้นก็ร้องไห้ชุดใหญ่เลยค่ะ ยอมรับค่ะว่าอินมากๆกับความสัมพันธ์นี้ สักพักพี่ต้นไลน์มา
พี่ต้น : จีน พี่ขอโทษ พี่ขอโทษจากใจ พี่ไม่ได้ตั้งใจ
... โอโห้ เรารู้เลยค่ะว่าทุกอย่างเป็นยังไง เราเลยตัดสินใจปิดการติดต่อกับพี่เขาทุกอย่าง บล็อกทุกอย่าง กลายเป็นเด็กที่ไม่ยอมรับความจริง ต่อจากนั้นก็ร้องไผ้เลยค่ะ ร้องเหมือนไม่เคยร้อง คือร้องตลอดเวลาจริงๆ เราร้องไห้อยู่เกือบ2วันที่ผ่านมา ไปเรียนก็ร้อง เจออะไรเดิมๆก็ร้อง จนเมื่อตอนเย็นวันนี้ เราตัดสินใจปลดบล็อกทุกอย่าง เพราะทนคิดถึงไม่ไหว เราเลยโทรไป แล้วพี่ต้นก็สารภาพทุกอย่าง เรื่องมีอยู่ว่า พี่ต้นไปเตะบอลค่ะ แล้วผู้หญิงคนนี้ก็ไปวิ่งพอดี พอกลับมาถึงหอ ผู้หญิงก็ทักพี่ต้นมา จากนั้นก็คุยกันยาว จนเมื่อ3วันที่แล้วตอนเรารู้เรื่อง ผู้หญิงก็หายไป พี่ต้นเล่าให้ฟังว่าเขาเป็นแฟนเก่าเมื่อ2ปีก่อนค่ะ(เพิ่มเติม)นางกลับมาจากเกาหลีเมื่อเดือนที่แล้ว เลยกลับมาทักพี่ต้น รายนี้ก็ยังลืมไม่ได้ด้วย ตอนฟังเราร้องไห้แบบจิกหมอนสุดๆ จิตตกไปหมด เราเฟลมากๆ เลยคิดในใจ อ๋อ ถ่านไฟเก่า เป่าแปปนึงก็ติดของจริง พี่เขาสารภาพว่ายังลืมไม่ได้ เลยเผลอใจไปคุยด้วย ตอนนี้เขาแยกไปทำงานที่กทม.แล้วค่ะ เพราะที่บ้านรู้เรื่องนี้ เราขอเล่าแค่นี้นะคะ รายละเอียดเรื่องต่างๆเราขอไม่เจาะจง
เรื่องที่มาระบายวันนี้ จะเป็นสิ่งที่เตือนความจำของจีน จะกลับเข้ามาอ่านทุกๆปี
ตอนนี้เรารู้สึกดีขึ้นจริงๆค่ะ เราเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่เป็นแบบเรานะคะ เราจะสู้ไปด้วยกันค่ะ
ปล. เราหยุดร้องได้แล้วนะคะ
อุ๊แงงงง เล่าละเอียดมากมันจะยาวง่ะ ขอข้ามๆไปบ้างนะคะ
ปล.2 จริงจังให้ถูกคนนะคะ คนไกลกัน เผื่อใจไว้ให้มากกว่าระยะทางที่ห่างกันนะคะ
รักแท้ แพ้ใกล้ชิด?
เราเป็นสาวเหนือค่ะ ชื่อจีน เรียนค่อยข้างเก่ง มีความสามารถหลายด้าน แต่บกพร่องเรื่องเดียวคือเรื่องของความรัก เราก็มีคนเข้ามาตลอด เจอกันในโซเชียลบ้าง ในชีวิตจริงบ้าง เราก็เล่นๆกับทุกคนตลอด เพราะเราเพิ่งอยู่มัธยมปลายด้วยค่ะเลยไม่คิดจะจริงจังอะไรกับใครขนาดนั้น อ๋อ ลืมบอกค่ะว่าเราเป็นคนรับงานหนักพอสมควร มีทั้งงานในรร.และรับถ่ายงานนั่นนี่เวลาว่าง พอช่วงปิดเทอมก็ไม่ได้เจอเพื่อน ก็แชทกันตามปกติ แล้ววันนั้นมีคนแอดมาเกือบร้อยได้ เราก็ไล่รับตามปกติ จากนั้นมันก็มีพี่ผู้ชายคนนึงทักเรามา ชื่อต้น เขาเรียนอยู่มหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในภาคเหนือ เราคุยกันถูกคอเอามากๆ ก็คุยมาตลอด พี่ต้นไม่ค่อยเข้าสังคม ไม่ค่อยไปเจอเพื่อนเท่าไหร่ เลยมีเวลาคุยกับเราเต็มที่ เวลาผ่านไปเดือนกว่าๆ เราคุยกันผ่านสมาร์ทโฟนทุกวัน จนเราเปิดเรียน เลยไม่ค่อยจะมีเวลาให้เท่าไหร่ พี่ต้นก็ไม่อะไร พี่แกบอกเข้าใจเราทุกอย่าง พอเริ่มเข้าเดือนที่3 พี่ต้นเริ่มห่างๆกับเรา เพราะพี่เขาใกล้จบแล้ว เห็นว่าต้องวุ่นอยู่กับที่ทำงาน เรามีแพลนจะไปหาวันที่ 7เดือนพฤศจิกา ที่จะถึงนี้ค่ะ เห็นว่าพี่ต้นไม่ค่อยมีเวลา เลยกะจะไปเจอเลย แล้วเรามีธุระจะไปที่จังหวัดที่พี่แกอยู่ด้วย แต่เมื่อ3วันก่อน
ตอน6โมงเย็นกว่าๆ ปกติพี่ต้นจะโทรหาเรา แต่วันนี้พี่แกมีงาน เลยไม่ได้โทรมา เราเลยโทรไปแทน พอรับสาย
จีน : ฮัลโหล พี่อยู่ไหนอ่ะ
ปลายสาย
จีน : (อึ้งไปพักนึง คิดว่าน่าจะให้เพื่อนแกล้ง) อ๋อ ขอสายพี่ต้นหน่อยค่ะ
ปลายสาย : (เสียงผู้หญิง) มีอะไรรึป่าวคะ แล้วเป็นอะไรกับคนนี้(พี่ต้น)
เราทำไรไม่ถูกเลยค่ะ เลยกดวางสาย
แล้วเบอร์พี่ต้นก็โทรกลับมา เราตัดสายทิ้งทุกรอบ เกือบ20สายได้ค่ะ จากนั้นก็มีเบอร์แปลกโทรเข้ามา
จีน:ฮัลโหลค่ะ
ปลายสาย : เป็นอะไรกับต้นอ่ะคะ?
จีน: (อ้ำๆอึ้งๆ ที่จะตอบไป)อ๋อ ตอนนี้ยังไม่ว่างอ่ะค่ะ เดี๋ยวยังไงโทรกลับไปนะคะ
........ ความรู้สึกตอนนั้นคือกูตายค่ะ เหมือนโดนเหยียบสายออกซิเจน จากนั้นก็ร้องไห้ชุดใหญ่เลยค่ะ ยอมรับค่ะว่าอินมากๆกับความสัมพันธ์นี้ สักพักพี่ต้นไลน์มา
พี่ต้น : จีน พี่ขอโทษ พี่ขอโทษจากใจ พี่ไม่ได้ตั้งใจ
... โอโห้ เรารู้เลยค่ะว่าทุกอย่างเป็นยังไง เราเลยตัดสินใจปิดการติดต่อกับพี่เขาทุกอย่าง บล็อกทุกอย่าง กลายเป็นเด็กที่ไม่ยอมรับความจริง ต่อจากนั้นก็ร้องไผ้เลยค่ะ ร้องเหมือนไม่เคยร้อง คือร้องตลอดเวลาจริงๆ เราร้องไห้อยู่เกือบ2วันที่ผ่านมา ไปเรียนก็ร้อง เจออะไรเดิมๆก็ร้อง จนเมื่อตอนเย็นวันนี้ เราตัดสินใจปลดบล็อกทุกอย่าง เพราะทนคิดถึงไม่ไหว เราเลยโทรไป แล้วพี่ต้นก็สารภาพทุกอย่าง เรื่องมีอยู่ว่า พี่ต้นไปเตะบอลค่ะ แล้วผู้หญิงคนนี้ก็ไปวิ่งพอดี พอกลับมาถึงหอ ผู้หญิงก็ทักพี่ต้นมา จากนั้นก็คุยกันยาว จนเมื่อ3วันที่แล้วตอนเรารู้เรื่อง ผู้หญิงก็หายไป พี่ต้นเล่าให้ฟังว่าเขาเป็นแฟนเก่าเมื่อ2ปีก่อนค่ะ(เพิ่มเติม)นางกลับมาจากเกาหลีเมื่อเดือนที่แล้ว เลยกลับมาทักพี่ต้น รายนี้ก็ยังลืมไม่ได้ด้วย ตอนฟังเราร้องไห้แบบจิกหมอนสุดๆ จิตตกไปหมด เราเฟลมากๆ เลยคิดในใจ อ๋อ ถ่านไฟเก่า เป่าแปปนึงก็ติดของจริง พี่เขาสารภาพว่ายังลืมไม่ได้ เลยเผลอใจไปคุยด้วย ตอนนี้เขาแยกไปทำงานที่กทม.แล้วค่ะ เพราะที่บ้านรู้เรื่องนี้ เราขอเล่าแค่นี้นะคะ รายละเอียดเรื่องต่างๆเราขอไม่เจาะจง
เรื่องที่มาระบายวันนี้ จะเป็นสิ่งที่เตือนความจำของจีน จะกลับเข้ามาอ่านทุกๆปี
ตอนนี้เรารู้สึกดีขึ้นจริงๆค่ะ เราเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่เป็นแบบเรานะคะ เราจะสู้ไปด้วยกันค่ะ
ปล. เราหยุดร้องได้แล้วนะคะ
อุ๊แงงงง เล่าละเอียดมากมันจะยาวง่ะ ขอข้ามๆไปบ้างนะคะ
ปล.2 จริงจังให้ถูกคนนะคะ คนไกลกัน เผื่อใจไว้ให้มากกว่าระยะทางที่ห่างกันนะคะ