คือตอนเราตั้งท้องมีแต่แม่เราและสามีที่ดูแลเรา ส่วนแม่สามีไม่ได้เหลียวแลเราเลย แต่พอเราคลอดลูกเราออกมาแล้ว ความเป็นคุณย่าและยายก้อเข้ามาในชีวิตของครอบครัวเรา ย่าซึ่งไม่ได้สนใจเราตอนท้องแต่พอเห็นหน้าหลานแล้ว ย่าก็อาการหนักหลงหลานสุดๆ เรามองเหมือนกับเราเป็นแค่คนอุ้มท้องเด็กและเป็นเหมือนคนใช้พี่เลี้ยงเด็กเท่านั้น เหมือนย่าเป็นแม่ของลูกเราเลย ซึ่ง บางคำพูดของย่าทำให้เราถึงกับเสียน้ำตา หรือต้องถอยห่างจากเขาเพื่อไม่ให้ได้ยินคำพูดพวกนี้ และเราก็ไม่อยากให้ลูกเรารับอะไรที่ไม่ดีจากย่า คำพูดที่กระทบกระเทือนจิตใจเรา บางครั้งเรารู้สึกอยากตาย ไม่อยากอยู่ในโลกนี้แล้ว จะได้ไม่ต้องได้ยินคำพูดพวกนี้
ุ คำพูดที่ว่า มาอยู่กับย่าดีกว่าไม่ต้องไปอยู่กับแม่เขาเลย (ในความคิดเรานะ อยู่กับย่าดีกว่าแล้วมาอยู่ในท้องแม่ทำไม 9 เดือน และอยู่กับย่ามันดีกว่าแม่ตรงไหน)
ุ เวลาย่าเล่นอยู่กับลูกเราพอลูกเราเห็นเราเขาก็จะมาหาเรา ย่าก็จับลูกเราหันหนีไม่ให้เห็นเรา ซึงเป็นการกระทำที่ไม่พูดนะ แต่มันกระทบกระเทือนจิตใจเราและลูกมาก
ุ คำพูดที่ว่า เห็นไหมนนะใคร รู้จักเขาไหม ยังไปยิ้มให้เขาอีก คือคนๆนั้นก็คือเรา และสอนให้เรียกแต่ชื่อของเรานะ ไม่มีอะไรที่จะสื่อความหมายถึงคำว่าแม่เลย
ุ อะไรที่ย่าซื้อมาให้ดีหมดทุกอย่าง ย่าซื้อมาให้จากอเมริกาเนี่ยใครเห็นหนูใส่นะต้องมีแต่คนชม ย่ารับรองเลย ไม่มีใครใส่เหมือนหลานย่าแน่นอน
ุ คำพูดที่ว่า อาหารที่แม่เขาทำไม่อร่อยหรอลูกกกกก เดี๋ยวย่าซื้อมาทำให้กินบ้างนะ
ุ เวลาลูกเราเล่นกับเรา ย่าก็จะเข้ามาไกล้ๆ แล้วพยายามจะให้หลานมาเล่นกับเขา เบี่ยงเบนความสนใจของลูกเราจากเราไปหาเขา
ุ เวลาย่าอยู่กับลูกเรา เขาจะพูดว่าทุกอย่าง ว่าแต่สิ่งไม่ดี ให้ลูกเราฟัง แม้กระทั้งเรา ย่ายังพูดกับลูกเราว่าเนี่ยเห็นไหม แม่เขาดุนะ ย่าไม่ได้ดุ ทั้งๆที่เรายังไม่ได้พูดอะไรเลย
ุเขาใช้คำพูดที่ว่าถ้าไม่มีหลานเขาไม่ยุ่งกับเราหรอก คือการที่เขาไม่มายุ่งกับเราหรือครอบครัวเรา เราอยู่กันเองได้และมีความสุขมาก
ุ เวลาลูกเราหลับเขาจะขอนเฝ้าข้างๆลูกเราไม่ห่างไม่ปล่อยเลยนะ แล้วเราคนเป็นแม่ก็ทำงานนี่นั่นเสร็จละ เราจะไปอยู่ข้างๆลูกเรา แต่พอเห็น มือของเขากับลูกเราติดกันเลยนะไม่ห้างเลย เราจะไปยู่ข้างๆลูกเราได้หรอ เขาเฝ้าขนาดนี้
ุ เขาจะพูดตลอดเวลาเขาจะต้องออกห่างจากหลานเขา แบบว่า อยู่กับแม่เขานะไม่ต้องร้องเดี๋ยวย่ามา ไม่ต้องตามย่านะย่าไปข้างบนแปบเดียว อย่าอยู่นี่ลูกย่าอยู่นี่ อ่อๆจะให้ย่าอุ้มหรอ อ่อๆ จะมาหาย่าอีกละ จะนั่งตักย่ามาๆ ทั้งๆที่ลูกเราไม่ได้มีอาการแบบที่ว่าสักอย่าง และเราก็นั่งมองอยู่
คือเราพาลูกเราหนีสิ่งเหล่านี้โดยมาหายาย ซึ่งยายเลี้ยงแบบติดดิน อะไรก็ให้กินให้เล่นให้ซนให้เรียนรู้ แต่กับย่านั้น อะไรก็ไม่ได้ ห้ามเล่น เจ็บนิดหน่อยก็ไม่ได้ จะให้กินอะไรก็ต้องถามหมอก่อน คลานลงที่พื้นกระเบื้องนบ้านก็ไม่ได้ โดนแดดนิดหน่อยก็ว่าร้อน อะไรๆ ก็เหมือนย่า ขี้ร้อนเหมือนา แพ้มดแมลงกัดก็เหมือนย่า คือเราต้องทนมากกับคำพูดพวกนี้ เหมือนแต่ย่าไม่เหมือนแม่เลยหรอ คือลูกเราหน้าเหมือนพ่อเขามากไง จนเขาคงมโนว่านี่คือลูกของเขามั้ง
เราก็มีคุยกับกับสามีเราทั้งหมดแต่สามีเราเคยพูดว่าอย่าไปสนใจคำพูดเขาเลย เขาเป็นโรคจิต สามีเราเคยบอกว่าเขาเป็นโรคหลงตัวเอง แตไม่ให้เราสนใจเขาไม่ได้หรอกถ้าเราออกห่างจากเขาเราต้องมาด้วย เราทิ้งลูกเราไว้กับคนแบบนี้ไม่ได้หรอก
--------แล้วเราจะต้องทำอย่างไรต่อไปเพื่อจะได้อยู่ได้อย่างไม่มีอะไรกระทบกระเทือนจิตใจ ซึ่งเราไม่ได้ทำงาน ออกมาเลี้ยงลูกอยางเดี่ยว การที่เราหอบลูกมาหายายแบบเช้าเย็นกลับก็ทำให้เราสบายใจขึ้นนะแต่มันทำแบบนี้ไม่ได้ตลอดไปหรอก
แต่ส่วนดีย่าก็มีเช่นซื้อนมให้ แต่เดี๋ยวจะมาเล่าเรื่องดีให้ฟังอีก
แม่สามีลูกสะไภ้และหลาน
ุ คำพูดที่ว่า มาอยู่กับย่าดีกว่าไม่ต้องไปอยู่กับแม่เขาเลย (ในความคิดเรานะ อยู่กับย่าดีกว่าแล้วมาอยู่ในท้องแม่ทำไม 9 เดือน และอยู่กับย่ามันดีกว่าแม่ตรงไหน)
ุ เวลาย่าเล่นอยู่กับลูกเราพอลูกเราเห็นเราเขาก็จะมาหาเรา ย่าก็จับลูกเราหันหนีไม่ให้เห็นเรา ซึงเป็นการกระทำที่ไม่พูดนะ แต่มันกระทบกระเทือนจิตใจเราและลูกมาก
ุ คำพูดที่ว่า เห็นไหมนนะใคร รู้จักเขาไหม ยังไปยิ้มให้เขาอีก คือคนๆนั้นก็คือเรา และสอนให้เรียกแต่ชื่อของเรานะ ไม่มีอะไรที่จะสื่อความหมายถึงคำว่าแม่เลย
ุ อะไรที่ย่าซื้อมาให้ดีหมดทุกอย่าง ย่าซื้อมาให้จากอเมริกาเนี่ยใครเห็นหนูใส่นะต้องมีแต่คนชม ย่ารับรองเลย ไม่มีใครใส่เหมือนหลานย่าแน่นอน
ุ คำพูดที่ว่า อาหารที่แม่เขาทำไม่อร่อยหรอลูกกกกก เดี๋ยวย่าซื้อมาทำให้กินบ้างนะ
ุ เวลาลูกเราเล่นกับเรา ย่าก็จะเข้ามาไกล้ๆ แล้วพยายามจะให้หลานมาเล่นกับเขา เบี่ยงเบนความสนใจของลูกเราจากเราไปหาเขา
ุ เวลาย่าอยู่กับลูกเรา เขาจะพูดว่าทุกอย่าง ว่าแต่สิ่งไม่ดี ให้ลูกเราฟัง แม้กระทั้งเรา ย่ายังพูดกับลูกเราว่าเนี่ยเห็นไหม แม่เขาดุนะ ย่าไม่ได้ดุ ทั้งๆที่เรายังไม่ได้พูดอะไรเลย
ุเขาใช้คำพูดที่ว่าถ้าไม่มีหลานเขาไม่ยุ่งกับเราหรอก คือการที่เขาไม่มายุ่งกับเราหรือครอบครัวเรา เราอยู่กันเองได้และมีความสุขมาก
ุ เวลาลูกเราหลับเขาจะขอนเฝ้าข้างๆลูกเราไม่ห่างไม่ปล่อยเลยนะ แล้วเราคนเป็นแม่ก็ทำงานนี่นั่นเสร็จละ เราจะไปอยู่ข้างๆลูกเรา แต่พอเห็น มือของเขากับลูกเราติดกันเลยนะไม่ห้างเลย เราจะไปยู่ข้างๆลูกเราได้หรอ เขาเฝ้าขนาดนี้
ุ เขาจะพูดตลอดเวลาเขาจะต้องออกห่างจากหลานเขา แบบว่า อยู่กับแม่เขานะไม่ต้องร้องเดี๋ยวย่ามา ไม่ต้องตามย่านะย่าไปข้างบนแปบเดียว อย่าอยู่นี่ลูกย่าอยู่นี่ อ่อๆจะให้ย่าอุ้มหรอ อ่อๆ จะมาหาย่าอีกละ จะนั่งตักย่ามาๆ ทั้งๆที่ลูกเราไม่ได้มีอาการแบบที่ว่าสักอย่าง และเราก็นั่งมองอยู่
คือเราพาลูกเราหนีสิ่งเหล่านี้โดยมาหายาย ซึ่งยายเลี้ยงแบบติดดิน อะไรก็ให้กินให้เล่นให้ซนให้เรียนรู้ แต่กับย่านั้น อะไรก็ไม่ได้ ห้ามเล่น เจ็บนิดหน่อยก็ไม่ได้ จะให้กินอะไรก็ต้องถามหมอก่อน คลานลงที่พื้นกระเบื้องนบ้านก็ไม่ได้ โดนแดดนิดหน่อยก็ว่าร้อน อะไรๆ ก็เหมือนย่า ขี้ร้อนเหมือนา แพ้มดแมลงกัดก็เหมือนย่า คือเราต้องทนมากกับคำพูดพวกนี้ เหมือนแต่ย่าไม่เหมือนแม่เลยหรอ คือลูกเราหน้าเหมือนพ่อเขามากไง จนเขาคงมโนว่านี่คือลูกของเขามั้ง
เราก็มีคุยกับกับสามีเราทั้งหมดแต่สามีเราเคยพูดว่าอย่าไปสนใจคำพูดเขาเลย เขาเป็นโรคจิต สามีเราเคยบอกว่าเขาเป็นโรคหลงตัวเอง แตไม่ให้เราสนใจเขาไม่ได้หรอกถ้าเราออกห่างจากเขาเราต้องมาด้วย เราทิ้งลูกเราไว้กับคนแบบนี้ไม่ได้หรอก
--------แล้วเราจะต้องทำอย่างไรต่อไปเพื่อจะได้อยู่ได้อย่างไม่มีอะไรกระทบกระเทือนจิตใจ ซึ่งเราไม่ได้ทำงาน ออกมาเลี้ยงลูกอยางเดี่ยว การที่เราหอบลูกมาหายายแบบเช้าเย็นกลับก็ทำให้เราสบายใจขึ้นนะแต่มันทำแบบนี้ไม่ได้ตลอดไปหรอก
แต่ส่วนดีย่าก็มีเช่นซื้อนมให้ แต่เดี๋ยวจะมาเล่าเรื่องดีให้ฟังอีก